Φωτογραφίες Προσωπικό αρχείο Θανάση Παππά

Tον πρωινό καφέ σήμερα τον ήπιαμε στο πατάρι της αγοράς Μοδιάνο, με τον διευθυντή λειτουργίας της αγοράς Θανάση Παππά. Όση ώρα περπατούσαμε στους χώρους όλο και κάποιος τον πλησίαζε και τον ρωτούσε πότε για το Μοδιάνο, πότε για το δήμο, πότε για κάποιο τσίπουρο που εκκρεμεί. Η κουβέντα μας περιείχε πολλά. Από το δύσκολο μετεμφυλιακό κλίμα στην Άμφισσα όπου γεννήθηκε, την Ιταλία των φοιτητικών χρόνων, τη Θεσσαλονίκη των επαγγελματικών χρόνων και την τοπική αυτοδιοίκηση, με την οποία ασχολείται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάνω από 30 χρόνια. Για το εγχείρημα της Μοδιάνο λέει ότι αποτελεί ένα πολύ σημαντικό τοπόσημο της πόλης που θέλει ακόμη δουλειά, για τον εαυτό του ότι θέλει να είναι πίσω από την κουρτίνα και όχι στην πρώτη γραμμή, για την Αριστερά ότι είναι σήμερα χλωμή, αλλά τα αιτήματά της παραμένουν επίκαιρα, ενώ για τη Θεσσαλονίκη ότι της λείπει σήμερα ο δήμαρχος.

Πρωινός καφές υπάρχει για τον Θανάση Παππά;

Φυσικά. Και τώρα τον πίνω στην αγορά Μοδιάνο και είναι και πολύ πρωινός. Είναι πολύ πρωινός, διότι είμαστε υποχρεωμένοι να επιστατήσουμε τη φορτοεκφόρτωση και το άνοιγμα της αγοράς από τις 6 το πρωί, ώστε στις 8 που ανοίγουν τα καταστήματα να είμαστε έτοιμοι. Άρα ο πρωινός καφές είναι εδώ.

Τι είδους;

Ή διπλό εσπρέσσο ή ένα απλό καπουτσίνο, όπως τώρα.

Πάμε λίγο στα παλιά. Γεννημένος στην Άμφισσα;

Γεννημένος στην Άμφισσα του νομού Φωκίδας, το 1954. Σε μια εποχή όπου η επαρχία ήταν τελείως διαφορετική. Βιώσαμε τη μετεμφυλιακή Ελλάδα και μάλιστα στην επαρχία όπου τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Διότι ο χωροφύλακας, ο αστυνόμος, ο δάσκαλος και ο παπάς ήταν η ιεραρχία που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή. Το βιώσαμε και στο δημοτικό και στο γυμνάσιο και μάλιστα με τρόπο -θα έλεγα- λίγο δραματικό, όπως και πολλοί Έλληνες. Διότι μετά τον εμφύλιο, ανάλογα με το που ήταν η οικογένειά σου, είχες ή τα επίχειρα των συνεπειών ή την προνομιακή σχέση με την εξουσία, αν ήσουν με τους γερμανοτσολιάδες. Εμείς ήμασταν απέναντι.

Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Παππάς σέρνει πρώτος τον χορό, σε φωτογραφία του 1952

Το Πιστοποιητικό Εθνικής Αντίστασης που εκδόθηκε το 1988 επί Ανδρέα Παπανδρέου

Οι γονείς τι επαγγέλλονταν;

Η μαμά ήταν αγρότισσα και βοηθούσε σε όλα τα επίπεδα στις δουλειές του σπιτιού. Ο πατέρας μου μετά την εξορία άνοιξε ένα κατάστημα εστίασης στον Πειραιά. Κυνηγήθηκε και πήγε εξορία και μετά την εξορία επέστρεψε στο χωριό, που είχε καεί από τους Ιταλούς. Έγινε μια μικρή αναστύλωση σε ένα μέρος του και ο πατέρας μου άνοιξε εκεί καφενείο και έγινε καφετζής.

Σχολείο να υποθέσω πήγατε στην Άμφισσα;

Σχολείο πήγα στο χωριό, στην Άμφισσα. Και μετά γυμνάσιο, που το τελείωσα το 1972, πάλι στην Άμφισσα,

Παρά το κλίμα της εποχής υπάρχει και νοσταλγία για εκείνα τα χρόνια;

Υπάρχει η νοσταλγία προφανώς. Γιατί εκεί ήταν η πρώτη μας νιότη. Σε μικρή ηλικία επειδή τα μέσα ήταν πολύ περιορισμένα και δεν υπήρχαν παιχνίδια και τέτοια στο σπίτι παίζαμε μπίλιες. Σβόλους δηλαδή, όπου ως παιδιά είχαμε τεράστιες συλλογές. Μικρές, μεγάλες, έγχρωμες μπίλιες και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Παίζαμε στους χωματόδρομους, αυτό ήταν το παιχνίδι μας.

Από διαδήλωση των φοιτητικών συλλόγου στην Ιταλία. Με τη ντουντούκα στο χέρι

Και μετά Ιταλία…

Το 1972 τελειώνοντας το γυμνάσιο πήγα στην Ιταλία. Τότε το σύστημα προέβλεπε ότι πρέπει να κάνεις τα χαρτιά σου για το που θέλεις να δώσεις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Εγώ δεν έδωσα ούτε καν εξετάσεις, διότι είχα ένα σύνδρομο διωγμού από την Ελλάδα που με κατάτρεχε.

Δηλαδή;

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που υπήρχε στους γονείς μου για μένα ήταν ότι δε θα προκόψω στην Ελλάδα, με όλα τα δεινά που είχαμε τότε ως οικογένεια. Έτσι πήρα τον ομματιών μου και σηκώθηκα και έφυγα και πήγα στην Ιταλία. Ήμουν στη Βενετία από το 1972 έως το 1978. Σπούδασα Αρχιτεκτονική και επέστρεψα το 1978.

Μπροστά απο το πανό «Εξω οι Αμερικάνοι». Σε διαδήλωση στη Βενετία

Γιατί Αρχιτεκτονική;

Ήταν μια μυστήρια επιλογή. Παρά το γεγονός ότι το δικό μου το επιστημονικό πεδίο και γενικώς η λογική της επαρχίας δεν ήταν για την αρχιτεκτονική. Γιατί τότε όλοι έλεγαν ότι αν έχεις κατεύθυνση προς τα θετικά γίνεσαι ή πολιτικός μηχανικός ή γιατρός. Αυτά ήταν τα επαγγέλματα που ξέραμε. Μαζί με τον δικηγόρο. Θα έλεγα ότι η ατμόσφαιρα της Βενετίας ήταν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα η οποία μου προκάλεσε ενδιαφέρον. Έτσι προέκυψε η Αρχιτεκτονική

Στη Θεσσαλονίκη βρεθήκατε με την επιστροφή από την Ιταλία;

Στη Θεσσαλονίκη ήρθα το 1980, μετά από μια μικρή περιήγηση στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους, όπου βρεθήκαμε μαζί με τη μελλοντική μου γυναίκα, με την οποία ήμασταν μαζί από τη Βενετία.

Η πρώτη εικόνα που θυμάστε ποια ήταν;

Επειδή όταν ήμασταν φοιτητές πηγαινοερχόμασταν με τα λεωφορεία, πηγαίναμε δηλαδή από τη Θεσσαλονίκη στη Βενετία μέσω της ενιαίας τότε Γιουγκοσλαβίας, είχα προσλαμβάνουσες εικόνες από τις όψεις των πόλεων της Γιουγκοσλαβίας. Ερχόμενος λοιπόν στη Θεσσαλονίκη νόμιζα ότι βρισκόμουν σε έναν φιλικό αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά δομημένο χώρο. Αλλά και η δομή των ανθρώπων για κάποιον σαν και εμένα που ερχόμουν από τον Νότο ήταν λίγο περίεργη η κατάσταση στην αρχή. Στη συνέχεια βέβαια το συνήθισα.

Η πρώτη γειτονιά;

Στην Αιμιλίου Ριάδη πίσω από το σημερινό δημαρχείο της Θεσσαλονίκης. Μετά από την επόμενη δεκαετία μένουμε στην Πάνω Πόλη. Η γυναίκα μου είχε ένα οικόπεδο εκεί ως προίκα -γιατί και εμείς έπρεπε να πάρουμε κάποια προίκα (γελάει)- και με σχέδια δικά μας, αλλά κυρίως δικά της φτιάξαμε μια μονοκατοικία, όπου μένουμε μέχρι σήμερα.

Η ΚΝΕ προερχόμενος από ένα τέτοιο σπίτι ήταν μάλλον φυσιολογική εξέλιξη…

Όπως λέει και ο Βάρναλης τα οραματικά πεδία της νιότης (χαμογελάει). Η προσέγγισή μου στην ΚΝΕ συνέβη στην Ιταλία. Εκεί από τη μια είχα τις προσλαμβάνουσες εικόνες από τη μετεμφυλιακή Ελλάδα, αλλά και τις εικόνες από όλες τις πόλεις της Ιταλίας. Εκεί ζούσαν πάρα πολλοί σπουδαστές από την Ελλάδα, λόγω της χούντας ήταν πολλοί εξόριστοι που είχαν φύγει από την Ελλάδα. Από την παλιά ΕΔΑ, το ΠΑΚ, το Ρήγα Φεραίο, τους αριστεριστές, δηλαδή την ΠΠΣΠ, το ΚΚΕ μ-λ και την ΑΑΣΠΕ. Όλες αυτές οι οργανώσεις είχαν στην Ιταλία πολύ μεγάλη κινητικότητα και ήταν έντονα τα φαινόμενα. Η πολιτικοποίηση δηλαδή ήταν παρούσα σε όλους τους δρόμους όλων των ιταλικών πόλεων. Ήταν σπάνιο να μην ενταχθεί κάποιος κάπου. Που εντάσσεται ο καθένας μπορεί να είναι θέμα συγκυρίας, μπορεί να είναι και θέμα τυχαίο. Αλλά ξέρετε και η τυχαιότητα παίζει κάποιο ρόλο στη ζωή.

Από φυλλάδιο της οργάνωσης της Πανσπουδαστικής την περίοδο της δικτατορίας

Στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν οι αρχιτεκτονικές αναζητήσεις.

Όντως. Τότε συνέβη το εξής. Επειδή εγώ ήμουν ενταγμένος στην αριστερά -και μιλάμε για τη δεκαετία του 80 πια- υπήρξε μια παρότρυνση από τη μεριά του κόμματος προς τους μηχανικούς και τους αρχιτέκτονες που ήταν ενταγμένοι στο ΚΚΕ να βοηθήσουμε τους δημάρχους της δυτικής Θεσσαλονίκης. Εγώ είχα το προνόμιο να συνεργάζομαι και σε καθημερινή βάση με τουλάχιστον 10 με 11 δημάρχους της δυτικής Θεσσαλονίκης, που ήταν αριστεροί. Τι να σας πω τώρα; Τον Σταμάτη Διονυσίου που ήταν στον δήμο Ευόσμου; Του κάναμε το νέο δημαρχείο Ευόσμου. Το γραφείο Παπανικολάου - Σακελλαρίδου και εγώ. Να σας πω για τους Αμπελόκηπους και τον Σαπρανίδη; Τη Μενεμένη και τον Γεωργιάδη; Τον Μπινιώρη, που ήταν νεκροθάφτης, στον δήμο Νεάπολης; Στις Συκιές που ήταν ο Παναγιώτης Αφαλής; Τον Τσακίρη στη Σταυρούπολη; Όλοι αυτοί ήταν συνομιλητές για να φτιάξουμε μια δυτική Θεσσαλονίκη προς το καλύτερο. Επομένως σε ότι αφορά στα πολεοδομικά και αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά -γιατί εκεί ήταν χωριά- υπήρξαν μια σειρά μηχανικοί, όπως ο αρχιτέκτονας Γιώργος Αθανασόπουλος, που ήταν ενταγμένοι στρατιώτες σε μια πρωτόγνωρη εκστρατεία στη δυτική Θεσσαλονίκη. Για να γίνουν υποδομές και να γίνουν πράγματα που δεν υπήρχαν.

Έτσι ξεκίνησε και η επαφή σας με την τοπική Αυτοδιοίκηση και με το δήμο Μενεμένης;

Στη συνέχεια αυτής της ιστορίας που σας έλεγα ήμουν διευθυντής Τεχνικών Υπηρεσιών στον δήμο Μενεμένης επί δημαρχίας Σωτήρη Γεωργιάδη μέχρι το 2010, αλλά ήμουν και συνεργάτης με όλους αυτούς τους δημάρχους, που τους βοηθούσαμε.

Με το Γιάννη Μπουτάρη επί εποχής της δημαρχίας του

Κάπως έτσι σας «τσίμπησε» ο Μπουτάρης;

Όχι. Εγώ είχα κατέβει υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον Σπύρο Βούγια. Υπάρχουν ξέρετε πολλοί άνθρωποι επιρρεπείς στο να πιάνουν θέσεις. Φυσικά και τώρα, αλλά ας μείνουμε στο τότε. Αν ήθελα να προκόψω στη ζωή μου θα μπορούσα να ήμουν δήμαρχος σε ένα από αυτούς τους δήμους της δυτικής Θεσσαλονίκης, που σας ανέφερα. Ποτέ όμως δεν το επεδίωξα. Ήθελα να είμαι πίσω από την κουρτίνα για να μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά. Όμως το 2010 είχα αισθανθεί το εξής και γι’ αυτό μιλώ συχνά για το τυχαίο. Είχα αισθανθεί ότι έχω κάνει σχεδόν τα πάντα στη δυτική Θεσσαλονίκη. Το δυτικό τόξο, τις πολεοδομικές μελέτες, τις πολεοδομικές αναζητήσεις, ήμουν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Οργανισμού Ρυθμιστικού Θεσσαλονίκης, συμμετείχα στον χωροταξικό σχεδιασμό, ήμουν πρόεδρος στο Συλλόγου Αρχιτεκτόνων-κάποια στιγμή είπα: basta! Φτάνει, όχι άλλο τεχνικό πρόγραμμα, όχι άλλο αναπτυξιακό πρόγραμμα, όχι άλλο επιχειρησιακό πρόγραμμα. Είναι ευκαιρία και επειδή παρακολουθούσα τις εξελίξεις στον δήμο Θεσσαλονίκης να υπάρξει μια αλλαγή. Ήμουν τότε διακοπές, όταν έγινε η κίνηση του Νίκου Ευθυμιάδη να συμμετέχει στις δημοτικές εκλογές. Εγώ επειδή είμαι φίλα προσκείμενος προς αυτόν και αφού μου το ζήτησε συμμετείχα σε αυτήν την πρωτοβουλία. Τελικά ο κύβος ερρίφθη υπέρ του Γιάννη Μπουτάρη μια και όλη η ομάδα του Ευθυμιάδη προσχώρησε στην Πρωτοβουλία. Εγώ τον Γιάννη Μπουτάρη σε προσωπικό επίπεδο δεν τον γνώριζα. Τον ήξερα ως προσωπικότητα μόνο. Έτσι το 2010, που κατέβηκα υποψήφιος και κατά διαβολική σύμπτωση εξελέγην, έγινε μια επαφή με τον Γιάννη Μπουτάρη που κατά κάποιον τρόπο με παρακολουθούσε, όπως παρακολουθούσε όλους τους ανθρώπους που έλεγαν τη γνώμη τους για τα δημόσια πράγματα.

Η πρώτη εικόνα από τον Μπουτάρη ποια ήταν;

Μια εικόνα ενός ιδιαίτερου ανθρώπου που είχε τα δικά του θέλω και τις δικές τους προτεραιότητες. Είχε ένα λεξιλόγιο το οποίο ήταν πολύ ιδιαίτερο και παρακολουθούσε με μεγάλη ευθυκρισία όλους τους συνεργάτες του, ακόμη και τη στιγμή που εσύ δεν τον έβλεπες. Έλεγε για μένα ότι «γράφω», δηλαδή ότι έκανα παρεμβάσεις για θέματα της πόλης. Μετά έγινε μια κακή εξέλιξη με τον Στάθη τον Αβραμίδη, στην αντιδημαρχία της καθαριότητας και έτσι έγινα εντεταλμένος σύμβουλος σε δύο αντιδημαρχίες. Και τα πράγματα βελτιώθηκαν και στην ανακύκλωση και στην καθαριότητα. Εκεί ξεκίνησε και η ανατροπή της κατάστασης. Έτσι το Σεπτέμβριο του 2011 έγινα αντιδήμαρχος καθαριότητας.

Ένας απολογισμός του εγχειρήματος της Πρωτοβουλίας σήμερα ποιος θα ήταν;

Νομίζω ότι κάθε πολιτική χειρονομία αλλά και κάθε χειρονομία διαχείρισης της δημαρχίας Μπουτάρη ήταν ένα ξεχωριστό γεγονός, που είχε μια επισήμανση στα δρώμενα της πόλης, την οποία έχει και καθορίσει. Και η δική σας πρόσφατη δημοσκόπηση όπου αναδεικνύονταν μακράν ως ο καλύτερος δήμαρχος ο Μπουτάρης δεν είναι τυχαία. Νομίζω ότι ανοίξαμε τις πόρτες της πόλης στον έξω κόσμο και ότι έγιναν μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό. Ήταν μια καλή δημαρχία, με τα καλά της και τα κακά της.

Σήμερα τι λείπει στη Θεσσαλονίκη;

Ο δήμαρχος!

Τι δε σας αρέσει στον Κωνσταντίνο Ζέρβα, ο οποίος προέρχεται και από την Πρωτοβουλία, έτσι δεν είναι;

Προήλθε όντως από την Πρωτοβουλία. Αυτό είναι μια αντινομία. Διότι ενώ προήλθε από εδώ και είχε όλο το background και όλα τα ωφέλιμα στοιχεία από τη διάπλαση που υπέστημεν εμείς όλοι μέσω του Γιάννη Μπουτάρη, να έχει ενωτικά χαρακτηριστικά, δυστυχώς βλέπω ότι η ματαιοδοξία υπερτερεί της φιλοδοξίας. Αυτό είναι το πρώτο. Και το δεύτερο είναι ότι υπάρχει ένα άθροισμα ηγετίσκων και παρατρεχάμενων, οι οποίοι ουσιαστικά συγκροτούν τη σημερινή ηγεσία του δήμου, η οποία υπολείπεται και σε οραματικό επίπεδο και στον τομέα της διαχείρισης. Πολλοί δε από αυτούς ήταν αντίπαλοι του κ. Ζέρβα και τον κακολογούσαν κατά περιόδους και είναι σήμερα συνεργάτες του. Όλοι αυτοί είναι ένα αμάλγαμα, το οποίο κάποια στιγμή θα εκραγεί.

Δεν είχε πάντως εξαιτίας του εκλογικού νόμου τη δυνατότητα να διοικήσει μόνος του…

Αν είχε την κουλτούρα της δεύτερης Κυριακής, δηλαδή της ενότητας, θα μπορούσε, έστω και με αυτήν τη λειψή ομάδα που λέτε, όχι να έχει κάνει θαύματα, αλλά να είναι καλύτερος και από τον Γιάννη Μπουτάρη σε πολλά πράγματα, γιατί ο Ζέρβας είναι πιο τεχνοκράτης. Όμως σας είπα ποια είναι τα κακά του. Αυτή η αγωνία να κατεδαφίσει τη δημαρχία Μπουτάρη, της οποίας ήταν επί 4 χρόνια αντιδήμαρχος και αναπληρωτής δημάρχου, ξιφουλκεί κατά της πραγματικότητας.

Τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και πέρα; Βλέπετε κάποια εναλλακτική;

Χρειάζεται μια ενωτική παρέμβαση πάνω από προσωπικές φιλοδοξίες. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να βγουν μπροστά και εγώ θα βοηθήσω αν υπάρξει κάτι τέτοιο. Αν δεν υπάρξει νομίζω ότι θα έχουμε άλλη μια χαμένη τετραετία.

Πώς περάσατε την πανδημία;

Στο εσωτερικό του σπιτιού μου, διαβάζοντας και γράφοντας και προσπαθώντας να καταλάβω τι γίνεται στον δήμο Θεσσαλονίκης. Γιατί αρθρογραφώ για τα θέματα η πόλης. Και νομίζω ότι το κάνω τεχνοκρατικά και χωρίς πολλές φιοριτούρες.

Άλλαξε η κοινωνία;

Άλλαξε η κοινωνία. Και η αλλαγή φαίνεται Και τώρα που έχει τελειώσει η πανδημία υπάρχουν τα επιφαινόμενα αυτής της κατάστασης, υπάρχει η ακρίβεια που έχει καταστήσει τους ανθρώπους θα έλεγα πιο επιθετικούς, πιο αμφίβολους και λίγο πιο κλειστούς. Νομίζω ότι όλο αυτό θα θεραπευτεί και θα πάμε σε μια καλύτερη κατάσταση.

Μικρός παίζατε μπίλιες. Μπάλα;

Μπάλα όχι. Ήμουν αθλητής του κλασικού αθλητισμού. Πηδούσα άλμα εις ύψος και άλμα εις μήκος.

Πόσο πηδούσατε στο ύψος;

Τότε 1,70. Αλλά μετά τις εκλογές πέρασα πάνω από τον πήχη (χαμογελάει).

Ομάδα;

Όχι. Είμαι γενικός (γελάει).

Ούτε Μουντιάλ βλέπετε δηλαδή;

Όχι. Είναι θέματα που δε με αφορούν. Αυτά αφορούν τα δημόσια πρόσωπα που νομίζουν ότι πρέπει να τα ξέρουν όλα.

Με τι χαλαρώνετε;

Όταν με κάποιους φίλους πάμε να πιούμε κανένα τσιπουράκι, να καθίσουμε σπίτι και να ψήσουμε κανένα παϊδάκι (γελάει).

Πώς βλέπετε την Αριστερά σήμερα;

Χλωμή. Αυτό που λέγαμε στο παρελθόν περί κινητικής Αριστεράς δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως τα αιτήματα της Αριστεράς. Δηλαδή η προσπάθεια για μια ανθρώπινη κατάσταση, για μεγαλύτερη ισότητα και για αλληλεγγύη που είναι τα προτάγματα της Αριστεράς που συνεχίζουν και υπάρχουν. Νομίζω ότι αν τα πολιτικά υποκείμενα της Αριστεράς αφήσουν στην άκρη τους εγωισμούς και δουν σοβαρά το σενάριο της κεντροαριστερής διακυβέρνησης κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει εφικτό. Διότι καλή είναι η εναλλαγή στην εξουσία γιατί εκεί καλιμπράρεται το σώμα της κοινωνίας, της οικονομίας και της πόλης. Αλλά δεν μπορεί να είναι μονόπαντα τα πράγματα και αυτό το έχουμε δει και επί υπαρκτού σοσιαλισμού αλλά και επί υπαρκτού καπιταλισμού. Χρειάζεται μια εναλλαγή μεν, αλλά και η κεντροαριστερά πρέπει να είναι πρόθυμη και ικανή να μπορέσει να δώσει λύσεις στα χρονίζοντα προβλήματα μεγάλων κοινωνικών ομάδων που βρίσκονται τώρα σε μεγάλη κακουχία.

Μπορεί να το πετύχει αυτό μια συμμαχία Τσίπρα-Ανδρουλάκη;

Εγώ θα το ευλογούσα. Γιατί ονομάζομαι και Παππάς (γελάει).

Τον Κυριάκο Μητσοτάκη πως τον βλέπετε; Πολλοί κεντροαριστεροί έλκονται από τη σημερινή ΝΔ.

Το βλέπω και εγώ αυτό.

Και συνοφρυώνεστε…

Το βλέπω και νομίζω ότι πάτησαν την πεπονόφλουδα…

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας;

(Σκέφτεται).Είμαι ένας άνθρωπος απαιτητικός και εργασιομανής. Δε θέλω να είμαι στην πρώτη γραμμή γιατί αν ήμουν θα μπορούσα να είμαι υποψήφιος δήμαρχος. Βγήκαν πολλά φυντάνια στις προηγούμενες εκλογές και μέσω της Πρωτοβουλίας και γενικά. Δε θέλω να κάνω καμία σύγκριση, αλλά είχα όλη τη δυνατότητα -αν είχα αυτήν την αμετροέπεια- να το κάνω. Νομίζω ότι μερικές φορές αδικώ τον εαυτό μου γιατί είμαι πιο αυστηρός από ό,τι θα έπρεπε.

Σήμερα πώς φτάσατε στη Μοδιάνο;

Είχα μια πολύ καλή σχέση όταν ήμουν αντιδήμαρχος καθαριότητας με ένα άγνωστο πρόσωπο σε μένα, τον Χασδάι Καπόν, με τον οποίο συνεργάστηκα επί δημαρχίας Μπουτάρη. Σφυρηλατήσαμε μια σχέση μέσω της Πρωτοβουλίας, αλλά φτιάξαμε και μια προσωπική σχέση η οποία είναι πολύ φιλική. Με βάση αυτή τη σχέση μου είπε να έρθω να βοηθήσω αυτό το εγχείρημα της αγοράς Μοδιάνο. Ως διευθυντής λειτουργίας της αγοράς. Δέχτηκα γιατί είναι τιμητικό για μένα και γιατί είναι μια αγορά που αποτελεί το στολίδι της Θεσσαλονίκης

Πώς σας φαίνεται το εγχείρημα;

Είναι ενδιαφέρον, διότι είναι ένα μοναδικό κηρυγμένο μνημείο, που βρήκε επαναλειτουργία με νέους αρχιτεκτονικούς όρους για να γίνει η νέα αγορά Μοδιάνο. Δε φτάνει όμως αυτό. Πρέπει να βρεθούν και οι επιχειρηματίες που θα ανταποκριθούν σε αυτό. Γνωρίζουμε ότι είναι ένα τοπόσημο της Θεσσαλονίκης, είμαστε ακόμη σε ένα καθεστώς μετάβασης γιατί ακόμη κάποια μαγαζιά φτιάχνονται και δεν έχουν ανοίξει.

Πόσα λειτουργούν ήδη;

Έχουν ανοίξει το 70% των καταστημάτων. Είναι μερικά που ετοιμάζονται τώρα και αυτό δεν μπορεί να γίνεται την ώρα λειτουργίας της αγοράς και το κάνουν από τις 2 τη νύχτα μέχρι τις 6 το πρωί και έχουν κάποιες δυσχέρειες. Θα ανοίξουν και τα υπόλοιπα όμως. Επίσης έχουμε κάποια λειτουργικά προβλήματα που αφορούν τις δικές μας επιθυμίες να είμαστε ένα πράσινο κατάστημα. Αυτό σημαίνει μηδενικά σχεδόν απόβλητα, άρα ανακύκλωση σε όλα τα ρεύματα και προσπάθεια να φέρουμε τους καταστηματάρχες σε αυτή τη θέση, έτσι ώστε να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή ανακύκλωση, τη μεγαλύτερη δυνατή κομποστοποίηση. Και στο ΧΥΤΑ Μαυροράχης να πηγαίνουν αν γίνεται μηδενικά απόβλητα. Το ξέρω το θέμα και το στοχεύω γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον.

Ο στόχος είναι να πάτε στο 100% ενοικίασης;

Η εταιρία αυτό θέλει. Εγώ νομίζω ότι η έμφαση που πρέπει να δοθεί είναι να γίνουν καταστήματα λιανικής με ωραίες ιδέες. Λείπουν ορισμένα καταστήματα λιανικής και ψάχνουμε να βρούμε επιχειρηματίες με τέτοια καταστήματα. Δεν μπορεί να είναι αγορά εστίασης η Μοδιάνο. Υπάρχει και η ποσόστωση που έχει θέσει η Δ΄ Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων για 10 καταστήματα εστίασης, που εμείς ακόμη δεν έχουμε ξεπεράσει και δε θα το κάνουμε. Δε μας ενδιαφέρει η εστίαση, μας ενδιαφέρει να είναι μια ανοικτή αγορά τροφίμων, η οποία σε υπερτοπικό και εθνικό επίπεδο δεν υπάρχει αλλού. Τοπόσημο λοιπόν, αλλά και μια ζώσα πραγματικότητα και αυτό θα το κάνουμε να λειτουργήσει

Τι να περιμένουμε τα Χριστούγεννα;

Ετοιμάζεται ένα μεγάλο μπαράζ από πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις, συγκροτήματα και διάφορα events σε όλη τη διάρκεια των εορτών. Και τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά αλλά και τις Κυριακές που θα είναι ανοικτή η αγορά η Μοδιάνο θα είναι η περιοχή πόλος έλξης για όλη τη Θεσσαλονίκη και για όλη την περιφέρεια.

Πώς είναι μέχρι στιγμής η ανταπόκριση του κόσμου;

Πολύ δυνατή. Πριν ακόμη ανοίξει η αγορά είχαμε το Οpen House όπου η επισκεψιμότητα ήταν άνευ προηγουμένου. Και όταν άνοιξε η αγορά με την εκδήλωση για τον Γαστρονόμο της Καθημερινής, αλλά και την ημέρα που άνοιξε η αγορά γινόταν πραγματικά χαμός. Πολύ μεγάλη κίνηση έχουμε και το Σαββατοκύριακο, αλλά και τα βράδια και νομίζω ότι ενόψει των εορτών θα έχουμε μεγάλη επισκεψιμότητα.

Για το τέλος, μια ερώτηση των ημερών, καθώς τελειώνει το 2022 και μπαίνουμε στο 2023. Τι θα ευχόσασταν για τη Θεσσαλονίκη;

Η Θεσσαλονίκη είναι βέβαιο ότι χρειάζεται μια αστική διακυβέρνηση, η οποία να υπερβαίνει τη λογική Μπουτάρη, να την ανατρέπει, να φεύγει από τα στερεότυπα των Θεσσαλονικέων και να μπορεί να φτάσει σε εθνικό επίπεδο τη φωνή της Θεσσαλονίκης. Με μια διακυβέρνηση που θα έχει υλοποιήσιμους οραματικούς στόχους, λίγα λόγια, πολλά έργα και πολλές παρεμβάσεις. Μέσα από σύνθεση, η οποία πρέπει να περιλαμβάνει ένα μεγάλο και ευρύ τόξο από την Κεντροδεξιά μέχρι την Κεντροαριστερά. Αυτό εύχομαι και νομίζω ότι αν το πετύχουμε θα έχουμε μια καλύτερη Θεσσαλονίκη.