Την ταινία του Τομ Τίκβερ «Run Lola run» θυμίζει λίγο η ζωή της Σοφίας Ζαχαράκη. Ένα συνεχές τρέξιμο. Στο σχολείο και στις γειτονιές του Γκύζη και των Αμπελοκήπων, όπου μεγάλωσε και γυρνούσε στο σπίτι μαζί με τους συμμαθητές της για να ακούσει Bon Jovi, στο πανεπιστήμιο, όταν πήγαινε από μάθημα σε εκδήλωση και από εκδήλωση σε πάρτι και στη συνέχεια ως αποσπασμένη στο υπουργείο Παιδείας, όπου έμαθε τι σημαίνει διοίκηση. «Δούλεψα σε διοικητικές θέσεις, έχω δουλέψει σε θέση πρωτοκόλλου, έχω κάνει χειρίστρια φακέλων, όλα» τονίζει στο σημερινό «πρωινό καφέ», τον οποίο απολαύσαμε στο μπαλκόνι του καφέ «Allegro» σε ένα διάλειμμα της ημερίδας FFF που διοργάνωσε η Μακεδονία της Κυριακής και το www.makthes.gr.

Μιλήσαμε για το καφενείο του παππού της στην Ευρυτανία, τη Θεσσαλονίκη που αγαπά πολύ, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και φυσικά το στοίχημα στο υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.

«Να μπορέσουμε να έχουμε υπηρεσίες, επιδόματα, αλλά κυρίως φροντίδα, που να έχει πιο προσωπικό χαρακτήρα», τονίζει.

Υπάρχει χρόνος στην καθημερινότητα για πρωινό καφέ;

Yπάρχει χρόνος για πολλούς καφέδες μέσα στην ημέρα, τους οποίους όμως πίνω ενώ κάνω τη δουλειά μου. Άρα, εγώ πίνω πολλούς καφέδες, δεν προλαβαίνω το πρωί γιατί η αλήθεια είναι ότι και τα πέντε λεπτά μετράνε και αμέσως μετά ξεκινάω τους καφέδες. Που μπορεί να φτάσουν και τους 8 την ημέρα (χαμογελάει).

Ο πρώτος είναι στο υπουργείο ή στο σπίτι;

Ο πρώτος είναι στο υπουργείο. Βασικά, για να είμαι πολύ ακριβής, ο πρώτος είναι στο αυτοκίνητο, όπου μου τον φέρουν οι συνεργάτες μου. Ο πρώτος, λοιπόν καταναλώνεται στο αυτοκίνητο και λίγο στο γραφείο και αμέσως μετά ξεκινάμε τη μέρα.

Τι είδους καφέ προτιμάτε;

Φρέντο εσπρέσο σκέτο.

Πάντα;

Πάντα.

Χειμώνα καλοκαίρι;

Τώρα και τον χειμώνα (γελάει).

Γεννηθήκατε στην Αθήνα. Ποια περιοχή; Στο Γκύζη;

Γκύζη, Γκυζιώτισσα μια ζωή, Αμπελοκηπιώτισσα. Με μια μικρή μετακόμιση των γονέων: έφυγαν από την περιοχή Γκύζη και πήγαν στους όμορους Αμπελόκηπους. Καταγωγή όμως από την Ευρυτανία.

Ως πιτσιρίκι στο Καρπενήσι

Από το Νέο Αργύρι, έτσι;

Νέο Αργύρι, ακριβώς.

Οι αναμνήσεις από την Αθήνα ποιες είναι;

Είναι πολύ γλυκές, διότι υπήρχε πολύ έντονη η αίσθηση της γειτονιάς. Πήγαινα στο σχολείο της γειτονιάς, όπου κάναμε παρέα με τα παιδιά της γειτονιάς. Όλη μου τη ζωή πήγα σε δημόσια σχολεία. Άρα, μου άρεσε πολύ.

Πως ήταν η Αθήνα τότε;

Η γειτονιά, τόσο στο Γκύζη όσο και στους Αμπελόκηπους, είχε τα στοιχεία της γειτονιάς. Και βέβαια όταν ήμουν πολύ μικρή η μαμά με πήγαινε στο πάρκο του Πεδίου του Άρεως. Πάντα είχα τη δυνατότητα να είμαι μαζί με τις παρέες μου, με τους φίλους μου και με τους συμμαθητές μου. Και βέβαια μετά το σχολείο η συνήθης στάση στο σπίτι μου για να ακούσουμε μουσική με τους συμμαθητές μου.

Τι μουσική;

Μάς άρεζαν πολύ οι Bon Jovi και τότε τους ακούγαμε σαν τρελοί. Είχα πικ απ, ήμουν από τους πρώτους που είχε πικ απ στη γειτονιά. Οπότε τα παιδιά -θυμάμαι τους κολλητούς μου τους δίδυμους- ερχόντουσαν κάθε μέρα μετά το σχολείο -τότε ήμασταν γυμνάσιο και λύκειο- και ακούγαμε μουσική.

Σπίτι; Οι γονείς με τι ασχολούνταν; Ο πατέρας ήταν θεολόγος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έτσι;.

Μια ζωή διευθυντής στην τεχνική εκπαίδευση. Ήταν πάρα πολύ καλός γνώστης της διοίκησης και πολύ υπεύθυνος άνθρωπος. Η μαμά δε δούλευε για χρόνια. Έπιασε δουλειά μεγάλη για να μας μεγαλώσει και εργάστηκε σε ασφαλιστική εταιρία. Έχασε όμως τη δουλειά της.

Ο θεολόγος μπαμπάς σας επηρέασε;

Με επηρέασε να γίνω καθηγήτρια, γιατί εγώ είμαι καθηγήτρια αγγλικών. Νομίζω ότι επειδή υπάρχει μια παράδοση καθηγητών στην οικογένεια επηρεάστηκα και εγώ.

Αδέλφια;

Σύνολο δύο, εγώ και η αδελφούλα μου.

Η σχέση με το Νέα Αργύρι Ευρυτανίας, απ’ όπου και η καταγωγή των γονιών σας, ποια ήταν; Πηγαίνατε εκεί; Το είχατε στη ζωή σας;

Το είχα. Εδώ έχουμε δύο γονείς από την Ευρυτανία. Η μαμά από την πρωτεύουσα, το Καρπενήσι και ο μπαμπάς από το χωριό, το Νέο Αργύρι (χαμογελάει). Εγώ, λοιπόν τα καλοκαίρια πήγαινα συνέχεια στην Ευρυτανία και ένα κομμάτι των ημερών ήταν και στο Νέο Αργύρι.

Οι αναμνήσεις από εκεί;

Καλά εντάξει, υπέροχα. Ο παππούς μου είχε το ένα καφενείο του χωριού. Το μπλε καφενείο του χωριού, το γαλάζιο (χαμογελάει). Οπότε εγώ πάγαινα εκεί, καθόμουν και στο ταμείο και είχε πλάκα. Έπαιζα παρά πολύ με τα παιδιά στο δημοτικό του χωριού, παίζαμε βόλεϊ. Γενικά φοβερές παρέες.

Άρα, το βόλεϊ ήταν το αγαπημένο σας άθλημα;

Ναι, αλλά μετά έπαιζα χάντμπολ. Σε ομάδα στην περιοχή. Μου αρέσει πολύ ως άθλημα.

Συνεπώς υπήρχε αθλητισμός στη ζωή σας;

Όχι έντονος, γιατί δεν είμαι πολύ της άθλησης, αλλά τότε ναι. Με ενέπνευσε και ένας καθηγητής μου στο γυμνάσιο, οπότε το κομμάτι του χάντμπολ ήρθε τότε.

Καλή μαθήτρια;

Καλή, ναι. Όχι σε όλα.

Αγαπημένα μαθήματα;

Μου άρεζε πολύ η Φυσική, τα Αρχαία, παρά πολύ τα Λατινικά και η Ιστορία μου άρεσε, αλλά η ιστορία ήταν αυτή που μου έκοψε τη Νομική (χαμογελάει). Διότι δεν πήγα τόσο καλά στις Πανελλαδικές.

Θέλατε να πάτε Νομική;

Ήταν το μεγάλο μου απωθημένο. Η Νομική και το Διπλωματικό Σώμα.

Άρα η Αγγλική Φιλολογία δεν ήταν στόχος, αλλά προέκυψε;

Όχι, όχι, προέκυψε.

Στο σχολείο συνδικαλισμός υπήρχε;

Όχι, τίποτα. Πρώτα π’ όλα το σχολείο μας δεν είχε συνδικαλισμό. Ήταν ένα κοινωνικό σχολείο, εξωστρεφές. Φοίτησα στο Τρίτο Λύκειο Αμπελοκήπων, που βρίσκονταν πάνω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Γι’ αυτό είμαστε και πολύ φανατικοί παναθηναϊκοί (χαμογελάει). Η πλάκα ήταν ότι απέναντι ήταν το Πολυκλαδικό, δίπλα ήταν ο μπαμπάς μου. Δηλαδή, ο μπαμπάς μου ήταν διευθυντής στο δίπλα σχολείο.

Κοπάνες; Φλερτ;

Βεβαίως, εννοείται όλα. Κοπάνες όχι πολλές. Γιατί θα με έβλεπε ο πατέρας μου (γελάει), αλλά είχα τον τρόπο μου και εγώ. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι πρωινές ώρες. Αλλά μη λέμε και υπερβολές, δεν έκανα πολλές κοπάνες.

Φιλίες από εκείνα τα χρόνια υπάρχουν ακόμη;

Βέβαια, εννοείται. Οι φίλες μου είναι από τότε. Έχω μια παρέα τεσσάρων κοριτσιών με τις οποίες είμαστε ακόμη φίλες. Η μια μάλιστα ήταν και η διευθύντριά μου στο υπουργείο, είναι μια καταπληκτική δικηγόρος, ξέρει πάρα πολύ καλά τα ευρωπαϊκά θέματα και τα ευρωπαϊκά ταμεία. Και με όλες είμαστε φίλες ακόμη. Οι πολύ βασικοί μου φίλοι, με κάποιες εξαιρέσεις που ήρθαν μετά, είναι από τα χρόνια του σχολείου και του πανεπιστημίου.

Γιατί ΟΝΝΕΔ και μετά ΝΔ; Ήταν το σπίτι έτσι; Ή επιλογή;

Βασικά ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, δηλαδή νεολαία στο πανεπιστήμιο. Κανείς στην οικογένειά μου δεν είχε ασχοληθεί με την πολιτική. Και ξέρετε ποιος με έγραψε στη ΔΑΠ;

Ο Κωστής Χατζηδάκης;

Η Μαρία Συρεγγέλα (γελάει).

Πότε;

Το 1995.

Με λίγες λέξεις πώς ήταν τα φοιτητικά χρόνια; Έντονα; Ανέμελα; Δημιουργικά; Πολιτικοποιημένα;

Ήταν έντονα, γιατί ήμουν παρά πολύ κοινωνική, συμμετείχα ούτως ή άλλως στη ζωή του πανεπιστημίου, παρακολούθησα πάρα πολύ το κομμάτι των σπουδών μου, γιατί δεν ήθελα να χάσω καιρό. Αλλά συγχρόνως ήμουν συνέχεια σε έξοδο, συνέχεια σε εκδρομές. Συνέχεια σε εκδηλώσεις. Διάβαζα πολύ επίσης. Ήταν πολύ ωραία φοιτητικά χρόνια. Ξέρετε γιατί ήταν πολύ έντονα; Επειδή είχα περάσει στην Αθήνα δεν είχα τη δυνατότητα να μείνω μόνη μου, οπότε έφευγα συνέχεια από το σπίτι (γελάει).

Κάνατε και μεταπτυχιακές σπουδές στη Συγκριτική Παιδαγωγική και Διοίκηση Ευρωπαϊκών Εκπαιδευτικών Οργανισμών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είχατε βάλει στόχο να γίνετε καθηγήτρια;

Από τη στιγμή που είχα πάει αγγλική φιλολογία μού άρεζε πάρα πολύ όλο το κομμάτι της εκπαίδευσης, αλλά και η γλώσσα. Γενικά λατρεύω τις ξένες γλώσσες, δε μιλάω πολλές, αλλά τις λατρεύω.

Αγγλικά και τι άλλο;

Ισπανικά και γαλλικά. Όταν είδα, λοιπόν τη σχολική τάξη, είπα ότι «είναι ωραίο αυτό». Δούλεψα και από πολύ νωρίς, γιατί έπρεπε και ξεκίνησα από τα 22 μου.

Γιατί;

Ήθελα να έχω τη δυνατότητα και να μην επιβαρύνω τους γονείς μου και ήθελα να μπω από νωρίς στη δουλειά. Ούτως ή άλλως ήταν ανάγκη μου να μπορέσω και εγώ να καταστρώσω το δικό μου πλάνο ζωής και να έχω μια αυτονομία. Οπότε δούλεψα σε ΙΕΚ, σε δημόσια, σε ιδιωτικά. Έχω δουλέψει πολλά χρόνια.

Ειδικευτήκατε και στη διδακτική της Αγγλικής Γλώσσας, στο Ινστιτούτο Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Πως ήταν η βρετανική εμπειρία;

Αυτό ήταν συνδυαστικά με τη δουλειά μου εδώ, γιατί δεν μπορούσα να λείψω. Οπότε έκανα το κομμάτι των σπουδών πάνω στη διδακτική σε μικρά παιδιά, γιατί ήθελα να δώσω μια έμφαση και να κάνω ένα focus στα μικρά παιδιά, γιατί τότε δίδασκα στο Αρσάκειο σε παιδιά του δημοτικού.

Πως ήταν η Βρετανία;

Ήταν στο Λονδίνο και είχε πολύ ενδιαφέρον. Μου έδωσε πολλά πράγματα, κυρίως να μαθαίνεις κάτι διαφορετικά, να γράφεις εργασία, που εγώ δεν το ήξερα πολύ, να ψάχνεις την πληροφορία. Εκτίμησα πάρα πολύ ότι με αυτό το κομμάτι της εξειδίκευσης μπορούσες να μάθεις πως να μαθαίνεις. Και αυτό το εφάρμοσα.

Και μετά ξεκινήσατε τη διδακτική εμπειρία σε δημόσια και ιδιωτικά ΙΕΚ και σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία; Τι αποκομίσατε από αυτήν την περίοδο;

Ήταν πάρα πολύ χρήσιμη.

Γιατί;

Η επαφή με τη σχολική τάξη, η επαφή με τόσα παιδιά, με τους γονείς τους, είναι πολύ σημαντικό. Έμαθα στον ιδιωτικό τομέα να δουλεύω με πλαίσιο και συντονισμό. Έμαθα να λογοδοτώ, το οποίο εγώ προσπάθησα να εφαρμόσω στη συνέχεια στα δημόσια σχολεία, στο οποία δούλεψα. Έμαθα να δουλεύω με πρόγραμμα, με λογοδοσία, ελπίζω με υπευθυνότητα και όλα αυτά όταν πήγα στο δημόσια τομέα τα εφάρμοσα στην καθημερινότητα μου. Πολλές φορές τα παιδιά μού έλεγαν: «Κυρία, αισθανόμαστε ότι μάς κάνετε μάθημα με τα φυλλάδια και με όλα αυτά σα να είμαστε σε ιδιωτικό σχολείο».

Συμμετείχατε και στο πρόγραμμα International Visitor Leadership Program ως υπότροφος του υπουργείου Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, που είχε θέμα «το ρόλο των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα στην ανασυγκρότηση Οικονομικών». Τα ΣΔΙΤ δηλαδή. Ένας παρεξηγημένος θεσμός στην Ελλάδα…

Να σας πω επίσης ότι το 2012 αποσπάστηκα στο υπουργείο Παιδείας, γιατί ήθελα να μάθω και τη διοίκηση, δούλεψα σε διοικητικές θέσεις, έχω δουλέψει σε θέση πρωτοκόλλου, έχω κάνει χειρίστρια φακέλων, όλα (χαμογελάει).

Σε συνάντηση εργασίας με γυναίκες ότνα ήταν υφυπουργός Παιδείας

Στις ΗΠΑ το θέμα ήταν τα ΣΔΙΤ;

Με πρότεινε η αμερικανική πρεσβεία και είμασταν μόλις 7 συμμετέχοντες από όλη την Ευρώπη και πήγαμε σε 7 πολιτείες της Αμερικής. Κράτησε λίγους μήνες γιατί έπρεπε να πάμε από την Ουάσινγκτον σε κάθε πολιτεία για να δούμε πως λειτουργεί το πρόγραμμα των δημόσιων και των ιδιωτικών συμπράξεων

Άρα τα είχατε έτοιμα για εδώ;

Ακριβώς (γελάει).

Πράγματα που γίνονται έξω κανονικά εδώ ακόμη προσπαθούμε να τα κάνουμε.

Αν βλέπατε εκεί πως δουλεύει η διοίκηση θα καταλαβαίνατε πόσα βήματα ακόμη έχουμε να κάνουμε.

Η πρώτη κυβερνητική παρουσία σας χρονολογείται το 2012 όταν ξεκινήσατε ως σύμβουλος του υπουργού Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη σε θέματα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σχέσεων. Τι θυμάστε από την περίοδο των μνημονίων;

Δεν ήταν τόσο κυβερνητική, αλλά περισσότερο υπηρεσιακής φύσεως, γιατί ήμουν αποσπασμένη. Είχα αναλάβει να συνδράμω τον υπουργό σε θέματα ευρωπαϊκών και διεθνών σχέσεων, να ετοιμάζω τους φακέλους για τα ταξίδια του στο εξωτερικό, όπου και τον συνόδευα κιόλας. Αυτό ήταν μια εμπειρία: το να κάνω φάκελο, να γράφω σημεία λόγου και να κάνω το πρόγραμμα.

Σε εποχή μνημονίων όλα αυτά.

Βεβαίως. Μια πολύ δύσκολη περίοδος.

Τι θυμάστε;

Ένταση μεγάλη, πολύ μεγάλη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς. Έζησα αυτό το δύσκολο κομμάτι της διαπραγμάτευσης. Εσύ να λες το ένα και αυτοί να λένε -1. Μια διαπάλη που έπρεπε εκείνη την εποχή η ελληνική κυβέρνηση να κάνει. Έβλεπες επίσης σιγά σιγά τους θεσμούς -τρόικα τότε- να έρχεται και να γίνεται ακόμη πιο αυστηρή και ακόμη πιο αυστηρή. Αυτό ήταν ένα μάθημα ζωής.

Μάθαμε ως χώρα από τα λάθη μας;

Νομίζω ότι μαθαίνουμε. Τι σημαίνει αυτό; Νομίζω ότι ακόμη και στο επίπεδο των προσωπικών εξόδων μαθαίνουμε. Σκεφτείτε πόσοι Έλληνες έπαιρναν δάνεια, πόσοι Έλληνες ήταν σε κάρτες και χρωστούσαν. Είμαι μια από αυτούς, διότι και εγώ είχα τις πιστωτικές, κάποια στιγμή αποπλήρωσα, υποσχέθηκα στον πατέρα μου ότι δε θα αποκτήσω ποτέ ξανά και έτσι προσπαθώ με τη χρεωστική να αντιμετωπίσω τα έξοδά μου (γελάει). Πέρα από τη διάθεσή ευθυμίας τώρα: τι λέω; Σίγουρα είμαστε καλύτερα από πριν, σίγουρα λειτουργεί το δημόσιο κάπως καλύτερα από πριν και νομίζω ότι πρέπει να φτάσουμε και στο στάδιο -οικονομικά μιλώντας γιατί σε αυτό θα μας βοηθήσει η ανάπτυξη και το δημοσιονομικό πλαίσιο- να μπορούμε να δώσουμε περισσότερα σε υγεία, παιδεία και πρόνοια. Δηλαδή, να γυρίσουμε πάλι σε ένα κομμάτι περισσότερων εξόδων, λελογισμένων και με λογοδοσία- έτσι ώστε αυτοί οι τρεις βασικοί πυλώνες να είναι πολύ καλά δομημένοι στην Ελλάδα.

Η πρώτη επαφή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πότε έγινε;

Εγώ τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη δεν τον ήξερα και μάλιστα δεν ήμουν και στο επιτελείο του για να εκλεγεί. Πρώτη φορά τον είδα από κοντά το καλοκαίρι του 2016 και αφού είχε εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ. Ήμουν τότε αποσπασμένη στη ΝΔ στη Γραμματεία Προγράμματος, όπου συντονίζαμε εκατοντάδες ανθρώπους, γράφαμε όλοι μαζί το πρόγραμμα της ΝΔ και εγώ ήμουν διευθύντρια σε αυτή τη Γραμματεία. Με είδαν και μού πρότειναν να γίνω Αναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου με τον Κωστή Κυρανάκη. Κάπως έτσι ξεκίνησα.

Πρώτη επίσκεψη του πρωθυπουργού τον περασμένο Αύγουστο στο υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής κια Οικογένειας

Ποια ήταν η εντύπωση που σας άφησε;

Ήταν πάρα πολύ θετική. Κατ΄ αρχήν μού φαινόταν μικρότερος. Γιατί κάθε φορά που βλέπεις κάποιον από την οθόνη είναι πιο σκληρή εικόνα. Μικρότερος, λοιπόν και πολύ άνετος.

Και μετά Εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ.

Εκεί πέρασα ατελείωτες ώρες σε πάνελ, από αξημέρωτα μέχρι και 2 μετά τα μεσάνυκτα (χαμογελάει). Με πάρα πολύ διάβασμα. Δε θα το πιστέψει κανείς πόσες ώρες έχω διαβάσει στη ζωή μου για την εκπροσώπηση, γιατί υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν ήξερα και έπρεπε να καλύψω τρομερά κενά

Μάρτιος του 2019, στην τελετή παράδοσης παραλαβής ως εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ

Άρα η θέση δεν είναι μόνο ηλεκτρική καρέκλα είναι και σχολείο;

Τεράστιο σχολείο. Εγώ έχω αλλάξει παρά πολύ ως άνθρωπος με την εκπροσώπηση.

Δηλαδή;

Πρώτα απ’ όλα προσπαθώ να κωδικοποιώ το μήνυμά μου, γιατί εγώ μιλάω πολύ παρενθετικά και πολύ, οπότε έπρεπε να το μαζέψω. Δεύτερον έπρεπε οι τοποθετήσεις να είναι πιο πολιτικές και όχι κοινωνικού αναλυτή. Και βέβαια όλο αυτό το κομμάτι της διάδρασης με τον κόσμο, γιατί με έμαθε όλη η Ελλάδα στο επίπεδο που ήθελαν να με μάθουν. Με τις Τοπικές και τις Νομαρχιακές της ΝΔ, με πολύ κόσμο που με έβλεπε και με αναγνώριζε. Για μένα αυτό ήταν μεγάλο σοκ που κάποιος σε έβλεπε και σου έλεγε; «Μα σε είδα το πρωί στην τηλεόραση».

Αυτή ήταν και η πιο σημαντική θέση για την πολιτική σου ωρίμανση;

Η εκπροσώπηση σίγουρα. Εκεί πλέον κατάλαβα όλο το συγκείμενο. Και βέβαια είχα και ανθρώπους που με καθοδήγησαν πολύ. Και ο Γιώργος ο Κουμουτσάκος και η Μαρία η Σπυράκη και ο Βασίλης ο Κικίλιας και ο Κώστας ο Ζούλας και πριν ο Μακάριος ο Λαζαρίδης. Όλοι αυτοί με πολύ γενναιοδωρία -και κρατείστε το αυτό γιατί είναι έτσι όπως το λέω- μάς έδιναν χρόνο να βγούμε στη τηλεόραση και ποτέ δεν μας απέτρεψαν να μιλήσουμε. Δεν ήταν ότι επειδή ήμασταν αναπληρωτές και υπήρχε ανταγωνισμός. Καθόλου. Μάς άφησαν να ανθήσουμε όσο μπορούμε. Και εγώ και ο Κώστας.

Περάσατε από δύο θέσεις υφυπουργού. Στο Παιδείας και Θρησκευμάτων και στο Τουρισμού. Που αισθανθήκατε καλύτερα;

Ως εκπαιδευτικός σίγουρα στο Παιδείας. Και το αναφέρω γιατί ήταν και τα χρόνια της πανδημίας. Άρα, κάποιος που έχει ζήσει το ελληνικό σχολείο αντιλαμβάνεται τη μεγάλη ανατροπή για να γίνει η δια ζώσης εκπαίδευση διαδικτυακή. Αλλά πρέπει να σας πως ότι λάτρεψα και το Τουρισμού, γιατί μού άρεσε πολύ όλη αυτή η αναβάθμιση που προκαλεί σε κάθε τόπο, όταν γίνεται με όρους αναβάθμισης και βιωσιμότητας. Όταν η Θεσσαλονίκη μας απέκτησε τον τίτλο της γαστρονομικής πρωτεύουσας της Ουνέσκο χοροπηδούσα. Γιατί είχαμε ξεκινήσει μια διαδικασία στο υπουργείο και λέγαμε: «Καλά θα το πετύχουμε τώρα αυτό;» Και τότε ήρθαν πάρα πολλοί, ο δήμαρχος, οι υπάλληλοι της αναπτυξιακής που έκαναν το φάκελο, ο περιφερειάρχης, η Ουνέκσο, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και η πρόεδρος της Δημοκρατίας και μας βοήθησαν. Το λέω αυτό γιατί ο τουρισμός μπορεί να κάνει τη θετική αλλαγή σε κάθε τόπο και γι΄ αυτό συνδέθηκα παρά πολύ και με ειδικές μορφές τουρισμού, όπως η τουριστική εκπαίδευση που έχουμε και εδώ τη Σχολή. Πολύ ωραίος κλάδος.

Άρα, ο έρωτας το Παιδείας και η αγάπη το Τουρισμού ή το ανάποδο;

(Γελάει). Εγώ νομίζω η αγάπη είναι το Παιδείας και ο έρωτα το Τουρισμού.

Η πρωτιά στην ανατολική Αττική τι σήμαινε για εσάς; Σας εξέπληξε;

Πάρα πολύ. Ήταν εντελώς αναπάντεχη. Τι να κρύψω. Ήμουν σε πάνελ την ημέρα των εκλογών της πρώτης Κυριακής και μιλούσα για την επιτυχία της ΝΔ. Ξαφνικά άρχισαν να έρχονται τα αποτελέσματα. Εκεί ένα πρώτο αποτέλεσμα έδειχνε ότι ήμουν τρίτη. Και ξαφνικά αρχίζουν όλα τα αποτελέσματα να με βγάζουν πρώτη. Και λέω: «Καλά, δε γίνεται αυτό το πράγμα. Εμένα αφορά αυτό;» Πιστέψτε με ότι δεν το περίμενα με τίποτα. Καταλάβαινα το τελευταίο διάστημα ότι ο κόσμος με έβλεπε με πολύ συμπάθεια και ήθελε να δώσει ευκαιρία σε νέους ανθρώπους και δη σε γυναίκες. Βέβαια η περιφέρεια έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί έχει 13 δήμους. Είναι και η Βουλιαγμένη είναι και ο δήμος Αχαρνών, είναι και η Παλλήνη είναι και ο δήμος Ωρωπού. Πολύ διαφορετικές περιοχές και παρά πολύ κόσμος. Και πολλά χιλιόμετρα…

Το βράδυ των εθνικών εκλογών σε εκπομπή σε κανάλι, όταν έμαθε για την πρωτιά της

Η πρωτιά φέρνει και ευθύνη.

Μεγάλη. Και βέβαια είναι και πολύ δύσκολο. Όσο και να θέλεις να είσαι κοντά στην περιφέρεια και μπορείς να το κάνεις στο γραφείο με συναντήσεις για κάποια θεσμικά ζητήματα, ο χρόνος είναι ένα ζήτημα. Γιατί εγώ πρέπει να είμαι στο υπουργείο μου για όλα αυτά που πρέπει να φέρουμε εις πέρας.

Πάμε στο υπουργείο: Ποιο είναι το στοίχημα στο υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας;.

Το στοίχημα είναι να μπορέσουμε να έχουμε υπηρεσίες, επιδόματα, αλλά κυρίως φροντίδα, που να έχει πιο προσωπικό χαρακτήρα. Τι σημαίνει αυτό; Ήρθαμε σήμερα και λέμε ότι αυτή τη στιγμή καθημερινά στην Ελλάδα 217.000 παιδιά τρώνε σχολικά γεύματα. Αυτά τα παρέχει το δικό μας υπουργείο. Θέλουμε αυτό που παρέχουμε στην ελληνική οικογένεια πρώτα απ’ όλα να μετράει και να έχει νόημα. Άρα, σχεδιάζουμε τα επιδόματα ούτως ή άλλως να είναι πιο δίκαια, να πηγαίνουν εκεί που πρέπει, να είναι πιο εύκολα να τα πάρεις, που σημαίνει ψηφιοποίηση που είναι έτσι και αλλιώς ένας πολύ σημαντικός τομέας. Κάνουμε τη ψηφιοποίηση του ΟΠΕΚΑ εντός του 2024 και την ενιαία ψηφιακή πύλη επιδομάτων. Το 50% ορισμένων επιδομάτων θα δίνεται από χρεωστική κάρτα, όπως γίνεται με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Αυξήσαμε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Επόμενος τομέας προτεραιότητας είναι το εθνικό σχέδιο δράσης για το δημογραφικό και όλο το κομμάτι το οποίο δουλεύουμε συγχρόνως για το Ταμείο Ανάκαμψης, που έχει μια πλειάδα μέτρων για την αναπηρία, για το στεγαστικό, για το θέμα της παιδικής προστασίας. Είναι βασικοί πυλώνες που έχουν κάθε άνθρωπο στην καρδιά της πολιτικής.

Άρα πολύ δουλειά…

Πάρα πολύ δουλειά. Ασταμάτητα.
Γάμος των ομόφυλων ζευγαριών: Η ΝΔ αλλάζει;

Αλλάζει η κοινωνία. Οπότε…

Γιατί λέτε ναι;

Λέω ναι, γιατί πιστεύω παρά πολύ στην ισότητα και πιστεύω στην απόδοση δικαιωμάτων και στα αόρατα παιδιά, τα οποία βρίσκονται -δεν εφευρίσκονται- σε οικογένειες και πρέπει να τα διασφαλίσουμε πλήρως. Από το δικαίωμά τους να πηγαίνουν σε ένα σχολείο από το οποίο μπορεί να πάει και η μαμά να τα πάρει, να μπορούν και οι δύο γονείς να πηγαίνουν στο νοσοκομείο να τα δουν ή αν κάτι κακό να μη βρεθούν σε μια ανασφάλεια και να φύγουν από το περιβάλλον το οποίο γνωρίζουν. Ή ακόμη να πάρουν και ιθαγένεια. Είναι δεκάδες τα παιδιά που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην Ελλάδα, υπαρκτές περιπτώσεις που μας έχει αναφέρει το υπουργείο Εσωτερικών, που δεν μπορούν να λάβουν την ιθαγένεια ερχόμενα μαζί με τους γονείς τους από το εξωτερικό. Για όλους αυτούς τους λόγους λέω ναι.

Με τον Πατριάρχη Αλβανίας Αναστάσιο ως υφυπουργός Τουρισμού

Πως την βλέπετε τη Θεσσαλονίκη; Δεν έχετε περάσει εδώ κομμάτι της ζωής σας, αλλά έχετε μια εικόνα.

Όχι, αλλά είναι σα να έχω περάσει Τη Θεσσαλονίκη τη λατρεύω. Και γιατί λέω πάντα Θεσσαλονίκη μας; Όχι γιατί θέλω να το παίξω φιλική, αλλά γιατί την πιστεύω τόσο πολύ αυτήν την πόλη. Το μέγεθος, οι άνθρωποι, η ομορφιά, η εγγύτητα, όλη αυτή η πολυμεσικότητα και η πολυτροπικότητα που έχει. Τη μια στιγμή είσαι κάτω και βλέπεις την υπέροχή θάλασσα, μπορείς να πας επάνω σε ένα πιο ορεινό περιβάλλον ή την ίδια στιγμή να πας να απολαύσεις ειδικές μορφές τουρισμού, ενώ μπορείς να δουλέψεις με ποιότητα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι εδώ μπορούν να αναπτυχθούν πολλές μορφές στην επιχειρηματικότητα και νέοι άνθρωποι να βρουν εδώ τον τόπο τους και να ριζώσουν. Και βέβαια μού αρέσει πάρα πολύ η πολυπολιτισμικότητά της. Μου αρέσει αυτή η αίσθηση της ανοικτής πόλης.

Κάποιο σημείο που σας αρέσει ιδιαίτερα;

Ιδιαίτερα; (Σκέφτεται). Θα σας πω. Εγώ λατρεύω να περπατώ στο κέντρο, οπότε καταλαβαίνετε ότι αυτές οι μικρές οδοί που έχουν τα μπαράκια είναι τα αγαπημένα μου σημεία.

Πως θα περιέγραφε η Σοφία Ζαχαράκη τη Σοφία Ζαχαράκη;

Ανυπόμονη, αεικίνητη, λαίμαργη (χαμογελάει) και επίμονη.

Μια δύσκολη στιγμή στη ζωή σας;

Όταν έχασα το θείο μου, τον αδελφό του πατέρα μου. Ήταν ένας άνθρωπος τον οποίο δε σταματώ να σκέφτομαι κάθε ημέρα. Για να ξέρετε ήταν ηγούμενος Μονής, μοναχός, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, αλλά από μικρός πήγε σε μια ιστορική μονή της Φθιώτιδος, την ιερά Μονή Αγάθωνος. Ο Δαμασκηνός ήταν μια λαμπρή προσωπικότητα, η οποία λείπει από πολλούς.

Έχετε αλλάξει ως χαρακτήρας από τότε που ξεκίνησαν τα υπουργικά καθήκοντα;

Ναι. Νομίζω ότι ενώ έχω τρομερή ανοχή πρέπει να γίνω ίσως πιο απαιτητική. Μου αρέσει να δίνω πάρα πολλές ευκαιρίες, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να μπαίνει ένα πλαίσιο, έτσι ώστε να πηγαίνουν όλα καλά.

Πάμε στην ιδιώτη Σοφία Ζαχαράκη. Πως χαλαρώνετε σήμερα ως υπουργός;

Το να χαλαρώνεις συνδέεται με τον ελεύθερο χρόνο. Ο ελεύθερος χρόνος είναι άγνωστη λέξη για μένα. Εγώ ακόμη και το Σαββατοκύριακο, όπως αυτό το τελευταίο, επιλέγω να κάνω περιοδείες. Το Σάββατο πήγα Αλεξανδρούπολη, όπου έκανα μια μικρή ημέρα συναντήσεων, πήγα στην Κομοτηνή για το δημογραφικό και την εθνική πρωτεύουσα νεολαίας. Μου αρέσει να εκμεταλλεύομαι κάθε μέρα. Και να μπορώ να βρίσκομαι στην περιφέρεια θα το κάνω. Άρα, αντιλαμβανόμαστε ότι η λέξη χαλάρωση μπορεί να συνδέεται με ένα ποτήρι κρασί, με μια παρέα εκεί που θα καταλήξουμε όπου και αν βρισκόμαστε. Για μένα η ποιότητα που συνδέεται σε αυτό μπορεί να είναι αντιστρόφως ανάλογη με το χρόνο, αλλά συγχρόνως πολύ δυνατή στιγμή.

Άρα η ερώτηση για μαγείρεμα μάλλον περισσεύει…

Όχι, καλέ…Η κουζίνα βρίσκεται εκεί ως ένας διακοσμητικός εξοπλισμός (χαμογελάει).

Αγαπημένο φαγητό;

Τα γεμιστά.

Αγαπημένο τραγούδι εκτός από τους Bon Jovi;

Υπάρχει και καινούργιο τραγούδι: Από τους Αμερικάνους The Weekend

Ποιο είδος μουσικής σας αρέσει;

Ακούω συνέχεια μουσική, έχω τρέλα. Αν δει κανείς τα αγαπημένα μου στο youtube θα πει ότι πρόκειται για διχασμένη προσωπικότητα (γελάει).

Βινύλια υπάρχουν;

Βέβαια, στο σπίτι πολλά. Τώρα όμως όλα είναι ψηφιακά, αλλά το κρατάω το βινύλιο.

Ανεβαίνουν ξανά σε αξία.

Έχω και βινύλιο του Βασίλη Καρρά πέραν των υπολοίπων (γελάει).

Τελευταία ωραία ταινία που είδατε;

Μου άρεσε παρά πολύ η τελευταία του Λάνθιμου.

Έρωτας; Έρωτες;

Άγνωστη λέξη (χαμογελάει).

Λένε ότι η δεύτερη κυβερνητική θητεία είναι η πιο δύσκολη. Ισχύει;

Ναι, είναι πολύ απαιτητική. Εγώ βέβαια το συνδέω και με την αναβάθμισή μου σε υπουργό. Είναι μεγάλη η ευθύνη η υπογραφή και να είσαι αυτός που έχει την τελική ευθύνη του υπουργείου. Άρα για μένα είναι πάρα πολύ υψηλό το αίσθημα της ευθύνης και θέλω να τα πάω καλά για να δικαιώσω και όλους τους ανθρώπους που με ψήφισαν, με επέλεξαν και κυρίως τον πρωθυπουργό που μου έχει δώσει πάρα πολλές ευκαιρίες όλα αυτά τα χρόνια. Με εμπιστεύθηκε πολύ και θέλω αυτήν την εμπιστοσύνη να την επιστρέψω και μέσω της πολιτικής που θα υλοποιήσουμε στο υπουργείο.

Για το τέλος η ερώτηση για το μαγικό ραβδί; Αν το είχατε τι θα αλλάζατε στη νοοτροπία του Έλληνα σήμερα που δεν αλλάζει γρήγορα;

Τη νοοτροπία ότι ξέρουμε τα πάντα. Δεν ξέρουμε τα πάντα, είναι καλό να ενημερωνόμαστε περισσότερο και το λέω και για μένα προσωπικά. Να διαβάζουμε πάρα πολύ και να αμφισβητούμε αυτά τα οποία θεωρούμε ότι είναι η απόλυτη αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι αυτό θα το άλλαζα.