Πενήντα πέντε χρόνια πέρασαν από την ημέρα που ο Πρίμο Καρνέρα, ο πιο βαρύς παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία του μποξ, άφησε την τελευταία του πνοή. Ήταν 29 Ιουνίου του 1967 όταν ο Ιταλός γίγαντας έκλεισε για πάντα τα μάτια του, αφήνοντας όμως παρακαταθήκη στους φίλους του αθλήματος, αλλά και γενικότερα του αθλητισμού, τα επιτεύγματά του.

Ο Καρνέρα γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1906 στο Ούντινε της Ιταλίας και κάποιοι συντοπίτες του ισχυρίζονταν ότι ως νεογέννητο ζύγιζε περίπου 10 κιλά. Υπερβολικό; Καθόλου, αφού αυτό τελικά αποδείχθηκε μετέπειτα το μεγάλο πλεονέκτημά του. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό, πάντως, ήταν το γεγονός πως για πρωινό έπινε δύο ποτήρια χυμό πορτοκαλιού και τέσσερα ποτήρια γάλα, ενώ έτρωγε 19 τοστ, 14 αυγά, μία φραντζόλα ψωμί και 300 γραμμάρια χοιρομέρι! Μεγαλώνοντας έφτασε να ζυγίζει 129 κιλά, έχοντας ύψος 1.97μ..

Η αρχή του Ιταλού γίγαντα

Η επαγγελματική του καριέρα ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1928, όταν αντιμετώπισε τον Λεόν Σεμπίλο στο Παρίσι. Πήρε τη νίκη με νοκ-άουτ, δείχνοντας πως έχει σπουδαίο μέλλον στο μποξ. Τα επόμενα δύο χρόνια ήταν μυθικά: Σημείωσε 14 νίκες και μόλις δύο ήττες, ενώ του δόθηκε το παρατσούκλι «Ambling Alp», δηλαδή, «το βουνό που περπατάει».

Το 1930 μετακόμισε στις ΗΠΑ, όπου νίκησε 17 σερί αγώνες με νοκ-άουτ. Ωστόσο, οι Τζορτζ Γκόντφρι και Τζιμ Μαλόουνι τον... προσγείωσαν, αναγκάζοντάς τον να ηττηθεί δύο συνεχόμενες φορές.

Δύο χρόνια αργότερα αντιμετώπισε τον ψηλότερο πυγμάχο όλων των εποχών στα βαρέα βάρη, τον Πορτογάλο Σάντα Καμαράο, τον οποίο και νίκησε. Η επόμενη χρονιά ήταν μία από τις σημαντικότερες στη ζωή του: Στις 10 Φεβρουαρίου έβγαλε νοκ-άουτ τον Έρνι Σάαφ, ο οποίος δύο μέρες αργότερα πέθανε.

Ο επόμενος αγώνας του ήταν κόντρα στον τότε παγκόσμιο πρωταθλητή, Τζακ Σάρκι, με έπαθλο τον παγκόσμιο τίτλο, ωστόσο, σύμφωνα με τις φήμες της εποχής επρόκειτο για στημένο αγώνα, καθώς ο Καρνέρα επικράτησε με νοκ-άουτ στον 6ο γύρο, αλλά οι παρευρισκόμενοι μαρτύρησαν πως το άπερκατ του Ιταλού δεν βρήκε ποτέ τον Σάρκι.

Ο Καρνέρα διατήρησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή κόντρα στον Ισπανό Παουλίνο Ουθκούντουν, αλλά και τον Τόμι Λάφγκραν. Ωστόσο, στις 14 Ιουνίου του 1934 έζησε έναν εφιάλτη κόντρα στον Μαξ Μπάερ, ο οποίος σε 11 γύρους τον έριξε ισάριθμες φορές στο καναβάτσο.

Συνέχισε κάνοντας κάποιες νίκες σε τουρνουά στη Νότια Αμερική, αλλά στον επόμενο σημαντικό του αγώνα ηττήθηκε με νοκ-άουτ από τον Τζόι Λιούις, που έγινε μετέπειτα παγκόσμιος πρωταθλητής.

Ο διαβήτης, τα κλεμμένα χρήματα και η επιστροφή

Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1938 διαπίστωσε πως είναι διαβητικός, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να αφαιρέσει το ένα νεφρό του και μέχρι το 1944 να αποσυρθεί από τα ρινγκ. Κατά το διάστημα αυτό, ο μάνατζέρ του, Λου Σορέζι, έκλεψε πολλά από τα λεφτά του και τον άφησε άφραγκο.

Το 1945 ο Καρνέρα προσπάθησε να επανέλθει στο μποξ, αλλά γνώρισε τρεις συνεχόμενες ήττες από τον συμπατριώτη του, Λουίτζι Μουζίνα, τον οδήγησαν στην απόφαση να εγκαταλείψει οριστικά το άθλημα που αγάπησε. Αποχώρησε με προσωπικό ρεκόρ 89 νίκες (εκ των οποίων οι 72 με νοκ-άουτ) και 14 ήττες.

Η στροφή στην πάλη και το Χόλιγουντ

Στα επόμενα 15 χρόνια ασχολήθηκε με την πάλη, σημειώνοντας και εκεί μεγάλη επιτυχία, αφού σε 187 αγώνες σημείωσε 152 νίκες. Την περίοδο εκείνη, ο Καρνέρα συμμετείχε και σε κάποιες ταινίες του Χόλιγουντ, ενώ το «Requiem for a Heavyweight» με τον Άντονι Κουίν και το «The Harder They Fall» λέγεται πως αναφέρονται σε μεγάλο βαθμό στην καριέρα του.

Έφυγε το 1969 σε ηλικία 63 ετών από επιπλοκές στο συκώτι. Η ταινία «Carnera: The Walking Mountain» που σκηνοθέτησε ο Ρέντζο Μαρτινέλι το 2008 αναφέρεται αποκλειστικά στη ζωή του Ιταλού γίγαντα., ενώ η αμερικανική μπάντα Yeasayer δημιούργησε το 2010 το τραγούδι «Ambling Alp», με το όνομα του Καρνέρα να αναφέρεται στους στίχους.