ΑΠΟΨΕΙΣ

Πίτσα και debate

 27/06/2019 15:50

Πίτσα και debate

Χριστίνα Ταχιάου

Ομολογώ ότι το #erxetai_pizza κλόνισε την άποψη που έχω για τον εαυτό μου, ότι είμαι σταθερός άνθρωπος. Μέσα σε δυο μέρες, άλλαξα τουλάχιστον έξι φορές άποψη για το διαφημιστικό σλόγκαν της εταιρίας που πουλάει πίτσες. Στην αρχή, με ενόχλησε λίγο. Μετά, το βρήκα εκπληκτικό για να ακολουθήσει αμφισβήτησή του, απόρριψή του, αποθέωσή του, ξανά διαδοχικά απόρριψη κι αποθέωση και να έρθει στο τέλος η φυσιολογική βαρεμάρα, όπως και για όλα τα θέματα που υπερτονίζονται. Μπουχτίζω –που λέμε- να διαβάζω.

Ο λόγος που άλλαζα άποψη κάθε λίγες ώρες δεν εδράζεται σε διήμερο προβληματισμό μου επί του θέματος. Ο λόγος είναι πολύ απλός: διάβαζα στο facebook διάφορα επιχειρήματα, απόψεις υπέρ και κατά του σλόγκαν και της καμπάνιας και διαστάσεις που δεν είχα σκεφτεί. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, βρίσκω δίκιο σε επιχειρήματα όλων των πλευρών και ακόμη και τώρα, που βαρέθηκα να διαβάζω ότι #erxetai_pizza δεν είμαι σίγουρη ποια ακριβώς είναι η άποψή μου. Δεν έχω κατασταλάξει και με μεγάλη χαρά διαπιστώνω ότι δεν θέλω να κατασταλάξω. Επιτέλους, αποφάσισα ότι δεν με ενδιαφέρει να έχω άποψη για όλα. Επίσης, ανακάλυψα ότι πλέον η διατύπωση γνώμης με απόλυτο τρόπο με απωθεί. Διαβάζοντας καθημερινά εκατοντάδες απόψεις για διάφορα θέματα, την μια πιο απόλυτη από την άλλη, πεισμώνω και θέλω να τοποθετώ τον εαυτό του στη μέση διαβάζοντας επιχειρήματα. Μέσα στην απολυτότητα, υπάρχουν και διαμάντια που αξίζει να παίρνει κάποιος υπόψη του και στα σοβαρά.

Με την ανασφάλεια ως προς τη διοργάνωση του debate των πολιτικών αρχηγών, απόλαυσα το debate για το #erxetai_pizza. Ήταν μια ωραία έκπληξη το να βρίσκω βάση σε επιχειρήματα δυο εκ διαμέτρου αντίθετων πλευρών.

Τα social media έχουν αλλάξει τελείως τον διάλογο, ακόμη και σε ιδιωτικό επίπεδο. Μας έχουν μετατρέψει σε φωνακλάδες, εκκεντρικούς, απίθανους. Έχοντας αποκτήσει φωνή μέσα σε ένα σύστημα ισότιμης ανάδειξης δισεκατομμυρίων ανθρώπων και δραστηριοποιούμενοι σε έναν μικρόκοσμο εκατοντάδων ή χιλιάδων ανθρώπων, νιώθουμε ότι προκειμένου να ακουστούμε πρέπει να φωνάξουμε πιο ηχηρά και με μεγαλύτερη ένταση από τους άλλους. Δεν είναι δύσκολο. Αλλά δεν είναι και πάντα ωραίο ούτε χρήσιμο για τον διάλογο.

Debate και πάλι debate. Με, ή χωρίς πίτσα.

Ομολογώ ότι το #erxetai_pizza κλόνισε την άποψη που έχω για τον εαυτό μου, ότι είμαι σταθερός άνθρωπος. Μέσα σε δυο μέρες, άλλαξα τουλάχιστον έξι φορές άποψη για το διαφημιστικό σλόγκαν της εταιρίας που πουλάει πίτσες. Στην αρχή, με ενόχλησε λίγο. Μετά, το βρήκα εκπληκτικό για να ακολουθήσει αμφισβήτησή του, απόρριψή του, αποθέωσή του, ξανά διαδοχικά απόρριψη κι αποθέωση και να έρθει στο τέλος η φυσιολογική βαρεμάρα, όπως και για όλα τα θέματα που υπερτονίζονται. Μπουχτίζω –που λέμε- να διαβάζω.

Ο λόγος που άλλαζα άποψη κάθε λίγες ώρες δεν εδράζεται σε διήμερο προβληματισμό μου επί του θέματος. Ο λόγος είναι πολύ απλός: διάβαζα στο facebook διάφορα επιχειρήματα, απόψεις υπέρ και κατά του σλόγκαν και της καμπάνιας και διαστάσεις που δεν είχα σκεφτεί. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, βρίσκω δίκιο σε επιχειρήματα όλων των πλευρών και ακόμη και τώρα, που βαρέθηκα να διαβάζω ότι #erxetai_pizza δεν είμαι σίγουρη ποια ακριβώς είναι η άποψή μου. Δεν έχω κατασταλάξει και με μεγάλη χαρά διαπιστώνω ότι δεν θέλω να κατασταλάξω. Επιτέλους, αποφάσισα ότι δεν με ενδιαφέρει να έχω άποψη για όλα. Επίσης, ανακάλυψα ότι πλέον η διατύπωση γνώμης με απόλυτο τρόπο με απωθεί. Διαβάζοντας καθημερινά εκατοντάδες απόψεις για διάφορα θέματα, την μια πιο απόλυτη από την άλλη, πεισμώνω και θέλω να τοποθετώ τον εαυτό του στη μέση διαβάζοντας επιχειρήματα. Μέσα στην απολυτότητα, υπάρχουν και διαμάντια που αξίζει να παίρνει κάποιος υπόψη του και στα σοβαρά.

Με την ανασφάλεια ως προς τη διοργάνωση του debate των πολιτικών αρχηγών, απόλαυσα το debate για το #erxetai_pizza. Ήταν μια ωραία έκπληξη το να βρίσκω βάση σε επιχειρήματα δυο εκ διαμέτρου αντίθετων πλευρών.

Τα social media έχουν αλλάξει τελείως τον διάλογο, ακόμη και σε ιδιωτικό επίπεδο. Μας έχουν μετατρέψει σε φωνακλάδες, εκκεντρικούς, απίθανους. Έχοντας αποκτήσει φωνή μέσα σε ένα σύστημα ισότιμης ανάδειξης δισεκατομμυρίων ανθρώπων και δραστηριοποιούμενοι σε έναν μικρόκοσμο εκατοντάδων ή χιλιάδων ανθρώπων, νιώθουμε ότι προκειμένου να ακουστούμε πρέπει να φωνάξουμε πιο ηχηρά και με μεγαλύτερη ένταση από τους άλλους. Δεν είναι δύσκολο. Αλλά δεν είναι και πάντα ωραίο ούτε χρήσιμο για τον διάλογο.

Debate και πάλι debate. Με, ή χωρίς πίτσα.

ΣΧΟΛΙΑ

Επιλέξτε Κατηγορία