Το ιστορικό μυθιστόρημα του καθηγητή Γιώργου Καραγιαννίδη «Η καρδιά μου το όπλο σου» παρουσιάζεται αύριο, Δευτέρα στις 7:00 μμ στο εστιατόριο του Βυζαντινού Μουσείου Θεσσαλονίκης.

Ο Γ. Καραγιαννίδης, καθηγητής στο τμήμα Μηχανολόγων-Μηχανικών του ΑΠΘ, όπως έχω γράψει επανειλημμένως, είναι ένας από τους διακεκριμένους, παγκοσμίως, Έλληνες καθηγητές ΑΕΙ αφού επί σειρά ετών περιλαμβάνεται στη λίστα των καθηγητών με την μεγαλύτερη επιρροή.

Έχω κάνει μερικές εκπομπές μαζί του και διαπίστωσα την ευφυία του. Επί πρυτανείας Μήτκα ήταν και πρόεδρος της Επιτροπής Αριστείας του ΑΠΘ.

Πέραν της συνεργασίας που είχαμε, όταν ήμουν πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων ΑΠΘ, τον συνάντησα τυχαία μια φορά στην παραλία Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια αυτών των πρωϊνών περιπάτων.

Διαπίστωσα από τη σύντομη κουβέντα μας πως κατά την διάρκεια κρίσιμων χρόνων, δεν διάβαζε, απλώς. Είχε και ενεργό παρουσία, στα φοιτητικά του χρόνια.

Η οπτική αυτής της παρουσίας καταγράφεται στο βιβλίο.

Τα 2/3 των στοιχείων του βιβλίου πρέπει να είναι πραγματικά γεγονότα.

Ουσιαστικά, περιγράφεται η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, στη Γερμανία, οι κοινωνικές και πολιτικές αντιθέσεις της, οι προβληματισμοί στη γερμανική κοινωνία, η δράση της αριστεράς, η άνοδος του ναζισμού, τα δύσκολα χρόνια της κατοχής. Αλλά εκείνο που έχει σημασία από όλα αυτά είναι πως καταδεικνύεται από το βιβλίο ότι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΝΑΖΙΣΤΕΣ όλοι οι Γερμανοί. Έκαναν αντίσταση κατά του Χίτλερ, πριν ο Χίτλερ αρχίσει να καταλαμβάνει την Ευρώπη. Και χτύπησαν το καμπανάκι.

Ο ένας από τους δύο κεντρικούς ήρωες του βιβλίου υπήρξε υπαρκτό πρόσωπο. Ήταν ενταγμένος στην γερμανική κομμουνιστική αριστερά και ο συγγραφέας μίλησε με τους απογόνους του.

Ο άλλος ήρωας, που είναι και ο αφηγητής της ιστορίας του βιβλίου είναι Δωδεκανήσιος. Από όσα κατάλαβα και αυτός πρέπει να ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Απλώς, να υπήρξε μια χρονική μετάθεση της παρουσίας του στο παρελθόν...

Στο βιβλίο περιγράφεται με ενάργεια πως έζησαν στα Δωδεκάνησα την ιταλική, στη συνέχεια την γερμανική κατοχή αλλά και εμπειρίες από την αγγλική παρουσία που ακολούθησε.

Οι σκηνές στα κεφάλαια εναλλάσσονται μεταξύ Γερμανίας και Δωδεκανήσου αλλά υπάρχει κάτι που δένει τις δύο περιοχές. Κάτι που αποτελεί τον πυρήνα του βιβλίου και θέλει να μεταδώσει ο συγγραφέας.

Και αυτό το κάτι είναι η σχέση που ανέπτυξαν οι δύο πρωταγωνιστές. Το που και πως συναντήθηκαν, πως διαμορφώθηκε η σχέση τους και το αποτέλεσμά της, σας αφήνω να το διαβάσετε.

Βγαίνει και κάτι άλλο από το βιβλίο, πέραν και των ερωτικών πλοκών σε ένα ρομαντικό περιβάλλον που εκλείπει. Κάτι ηρωικό που, όμως, διαψεύσθηκε. Η πίστη στην επανάσταση αλλά και τα αδιέξοδα του Επαναστάτη.

Αυτά τα αδιέξοδα προβάλλονται αλλά δεν απαντώνται. Το διαχρονικό ερώτημα συνεχίζει να υφίσταται.

Αναδεικνύεται ακόμη, ο πατριωτισμός των Δωδεκανησίων σε μια εποχή διαλυμένης Ελλάδας.

Είναι αυτός ο πατριωτισμός που τον είχαν και τον έχουν οι Έλληνες αλλά το βαυαρικής κοπής συγκεντρωτικό ελληνικό κράτος δεν μπόρεσε ούτε να καταλάβει, ούτε να εκτιμήσει.

Από την εποχή του Κολοκοτρώνη, ως σήμερα.

Ένα παρακμιακό αθηναϊκό κράτος τρώει τις σάρκες του ελληνισμού.

Αλλά και του Προμηθέα έτρωγαν τις σάρκες οι γυπαετοί. Έδωσε όμως τα φώτα στην ανθρωπότητα.

ΕΛΑΤΕ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΕΤΕ. ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ.