Για να χάσει ο ΠΑΟΚ έναν αγώνα στον οποίο προηγήθηκε με 2-0 στο 13’, σημειώθηκε μία σειρά λαθών, που ξεκίνησαν από τον σχεδιασμό του καλοκαιριού και ολοκληρώθηκαν στο χορτάρι του «Φίλιπς Στάντιον». Το 3-2 από την Αϊντχόφεν δεν συνιστά καταστροφή για τον ΠΑΟΚ, που με δύο νίκες επί της Ομόνοιας στην Κύπρο και επί της Γρανάδα στην Τούμπα προκρίνεται στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ. Όμως, η διαχείριση του ματς ήταν προβληματική τόσο από τον Πάμπλο Γκαρσία, όσο και από την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών του.

Γιατί έφτασε ο Δικέφαλος να ξεκινήσει ένα κρίσιμο ματς με αριστερό μπακ τον Κρέσπο, είναι κάτι που θα πρέπει πρώτα να απασχολήσει όλους όσοι έλαβαν αποφάσεις για το ρόστερ. Για τη χρησιμοποίηση του άπειρου Τσιγγάρα στο κέντρο, την ευθύνη του ρίσκου ανέλαβε ο Γκαρσία και φυσικά, σαν μετά Χριστόν προφήτες, δεν θα ήταν φρόνιμο να είμαστε ακραίοι στην κριτική μας.

Ο ΠΑΟΚ μπήκε με το πόδι στο γκάζι και όταν πέτυχε το δεύτερο γκολ, το ίδιο του το ένστικτο του επέβαλε ότι ήταν ανάγκη να προστατεύσει και όχι να αυξήσει το προβάδισμά του. Οι Ολλανδοί μείωσαν γρήγορα και αξιοποιώντας την υπεροχή τους στον άξονα, εκεί όπου οι χαφ του ΠΑΟΚ αδυνατούσαν να παρέμβουν ανασταλτικά, δημιούργησαν μία κατηφόρα στον αγωνιστικό χώρο. Όταν ο αντίπαλος προπονητής «φόρτωσε» και την πλευρά του Κρέσπο, ο οποίος δεν έπαιρνε την παραμικρή βοήθεια από τον Τζόλη, η ολική ανατροπή ήταν θέμα χρόνου.

Έχουμε ξαναγράψει ότι η απουσία του Γιαννούλη αλλάζει προς το χειρότερο την φυσιογνωμία του ΠΑΟΚ ως ομάδας. Αυτό αποτελεί τίτλο τιμής για τον ποδοσφαιριστή, αλλά την ίδια ώρα και τροφή για προβληματισμό για την ΠΑΕ. Ο Ιανουάριος πλησιάζει και το συγκεκριμένο πρόβλημα θα πρέπει να λυθεί.