Την παρέμβαση της Πολιτείας και της αστυνομίας προκειμένου να δοθεί λύση στο πρόβλημα της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών εντός της πανεπιστημιούπολης, ζητά ο Πρύτανης του ΑΠΘ Περικλής Μήτκας,κατόπιν και της επιστολής διαμαρτυρίας την οποία απέστειλαν προς την πανεπιστημιακή κοινότητα και όλους τους αρμόδιους, φοιτήτριες και φοιτητές της Φιλοσοφικής Σχολής του ιδρύματος.

Εδώ και τέσσερα χρόνια “ζητάμε να φύγουνε από τον χώρο” οι περιπλανώμενοι διακινητές ναρκωτικών σημειώνει ο κ. Μήτκας στον Alpha 96,5 και υπενθυμίζει πως οι ιδιωτικοί φύλακες τους οποίους μισθώνει το ΑΠΘ “είναι στην ουσία θυρωροί. Δεν είναι αστυνόμοι. Πρέπει να αλλάξει η άποψη, που φαίνεται ότι έχει παγιωθεί, ότι στους χώρους του πανεπιστημίου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν“.

“Μπαίνει βέβαια η αστυνομία, κάνει συλλήψεις, αλλά δεν έχει λύσει το πρόβλημα” δεδομένου ότι η πανεπιστημιούπολη έχει καταστεί σήμερα “σημείο ελεύθερης διακίνησης ναρκωτικών” υποστηρίζει ο πρύτανης. Εκτός από την αυτοδίκαιη αστυνομική παρέμβαση στο πανεπιστήμιο σε περίπτωση τέλεσης κακουργήματος, ειδικά “για τη διακίνηση ναρκωτικών η σύγκλητος του ΑΠΘ, από τότε που επανήλθε ο νόμος για το άσυλο, με αποφάσεις της επανειλημμένες, έχει δώσει το ελεύθερο στην αστυνομία να κινείται ακριβώς για να πατάξει τη διακίνηση ναρκωτικών” τονίζει ο κ. Μήτκας.

Σε αυτό το πλαίσιο, “είμαστε διαρκώς σε επαφή με την αστυνομία και με την εισαγγελία. Προσπαθούμε να βρούμε τρόπους, αλλά πιστέψτε με δεν ξέρω αν οι καθηγητές, ή οι φοιτητές πρέπει να αναλάβουν αυτό το έργο. Διαπιστώνουμε εμείς τη διακίνηση και καλούμε την αστυνομία. Όχι όμως σε καθημερινή βάση. Πρέπει να μας απαλλάξετε από αυτό το πρόβλημα”, διαμηνύει ακολούθως ο πρύτανης του ΑΠΘ υπογραμμίζοντας αμέσως μετά ότι “είναι μία κατάσταση που δεν μας τιμά”.

Η επιστολή των φοιτητών

"Αγαπητά μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Αποτελεί δυσάρεστη πραγματικότητα το γεγονός ότι κάθε χρόνο ο χώρος του πανεπιστημίου μας, ο χώρος της καθημερινής εκπαιδευτικής και φοιτητικής μας ζωής, όλο και υποβαθμίζεται, γίνεται όλο και λιγότερο ασφαλής για τους φοιτητές και τους εργαζομένους. Κάθε μέρα από νωρίς το πρωί, στον προαύλιο χώρο της Φιλοσοφικής Σχολής κινούνται ουσιαστικά ανενόχλητοι έμποροι ναρκωτικών, οι οποίοι κάνουν τις δοσοληψίες τους μπροστά στα μάτια όλων, ακόμη και μπροστά στους φύλακες του campus, οι οποίοι μάλλον δεν μπορούν να κάνουν τίποτε.

Η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί τόσο που οι διακινητές σχεδόν διαλαλούν το εμπόρευμά τους σε κάθε περαστικό, παρενοχλούν φραστικά και ενίοτε σωματικά φοιτήτριες και φοιτητές, συγκεντρώνονται και φωνάζουν ακριβώς έξω από τις αίθουσες που κάνουμε μάθημα. Δεν υπάρχει φοιτητής που να μην έχει δει από κοντά είτε χρήση είτε διακίνηση είτε καβγάδες μεταξύ των συμμοριών. Είναι γνωστό ότι πέρυσι μια φοιτήτρια έπεσε θύμα βιασμού μέσα στο campus τις βραδινές ώρες.

Όπως προχωρούν τα πράγματα, είναι θέμα χρόνου προτού συμβούν ανάλογα περιστατικά και υπό το φως του ηλίου, και –ποιος ξέρει– ίσως σταδιακά οι διακινητές να πάψουν να περιορίζονται στον προαύλιο χώρο και να αρχίσουν να μπαίνουν και μέσα στα κτίρια, εφόσον δεν υπάρχει πρακτικά κανένας έλεγχος (τα τρία κτήρια της Φιλοσοφικής έχουν μόνον έναν φύλακα!). Ήδη οι φοιτητές φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε σε πολλές περιοχές του πανεπιστημίου, το οποίο τείνει να μετατραπεί σε γκέτο, ειδικά μετά τη δύση του ηλίου που εγκαταλείπεται στην τύχη του. Σε λίγο δεν θα αρκεί να σκύβουμε το κεφάλι και να επιταχύνουμε το βήμα μας περνώντας δίπλα από τους εμπόρους που προκαλούν με κάθε τρόπο, θα φτάσουμε να μην πηγαίνουμε στα μαθήματα μας.

Είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες από τη Φιλοσοφική Σχολή που έχουμε κουραστεί από τη συνεχή υποτίμηση των σπουδών μας, από τον φόβο να κυκλοφορήσουμε σε έναν χώρο που αποτελεί το δεύτερο σπίτι μας, από την εξαθλίωση της Σχολής μας σε επίπεδα τριτοκοσμικής χώρας.

Μέσα στη δυσμενή κατάσταση της χώρας μας και παρά τις πολλές δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει το πανεπιστήμιο για τη λειτουργία του, δεν αποτελεί δικαιολογία ή παρηγοριά να λένε ορισμένοι ότι το πανεπιστήμιο είναι απλώς εικόνα της κοινωνίας. Πιστεύουμε ότι οφείλει να παραμείνει ένα υγιές κύτταρο μέσα στην κοινωνία που θα διασφαλίζει την εκπαίδευση της νέας γενιάς. Χιλιάδες φοιτητές μοχθώντας καταφέραμε να συνεχίσουμε τις σπουδές μας σε τριτοβάθμια ιδρύματα, ευελπιστώντας για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό υπονομεύεται όταν το πανεπιστήμιο αφήνεται να μετατραπεί σε εστία εγκληματικότητας και οι φοιτητές νιώθουμε συνεχώς υπό απειλή μέσα στον χώρο μας. Είναι σαν η πολιτεία να έχει εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο και να θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτή η άθλια καθημερινότητα που ζούμε είναι η νέα κανονικότητα. Γιατί;

Ζητούμε από τους αρμοδίους, τις πανεπιστημιακές αρχές και την πολιτεία, να μην κρύβονται πίσω από γενικόλογες προτροπές, ευχολόγια και στατιστικές, και να λάβουν επιτέλους αποτελεσματικά μέτρα και να διασφαλίσουν το ελάχιστο: την αίσθηση της σωματικής μας ασφάλειας στην ακαδημαϊκή μας ζωή. Δεν επιλέξαμε να ζούμε σε κάποιο κέντρο διακίνησης ναρκωτικών! Θέλουμε έναν χώρο εκπαίδευσης και δημιουργίας. Είμαστε φοιτήτριες και φοιτητές και απαιτούμε πίσω το πανεπιστήμιό μας".