Του Νίκου Ασλανίδη

Κατά καιρούς έχω παρουσιάσει σκυλιά που κάνουν απίθανα πράγματα. Άλλα είναι φύλακες και προστατεύουν τους ιδιοκτήτες τους από κάθε κίνδυνο. Άλλα συνοδεύουν τυφλούς και άλλα είναι στην υπηρεσία των αστυνομικών αρχών για να ανιχνεύουν ναρκωτικές ή εκρηκτικές ύλες.

Τελευταία παρουσίασα στα alithinasenaria.gr έναν απίθανο σκύλο που βρίσκει χρήματα όπου κι αν τα κρύψεις και μάλιστα έχει τη δυνατότητα να ξεχωρίζει τα πλαστά από τα γνήσια και τα παραδίδει στο αφεντικό του. Τα σκυλιά έχουν αποδείξει την αξία τους ως κυνηγοί, βοηθοί σε εργασίες, διασώστες και δίκαια θεωρούνται ως οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου. Πρόσφατα έμαθα ότι τα σκυλιά εκτός από όλα αυτά είναι και θεραπευτές!

Η Σοφία Μιχαηλίδου που είναι εκπαιδεύτρια θεραπευτικών σκύλων, στο Ροδοχώρι Νάουσας, μου ανέφερε πολλά παραδείγματα από σκύλους που όχι μόνο βοηθούν αλλά λειτουργούν θεραπευτικά σε άτομα με αναπηρίες, κακοποιημένα παιδιά και ενήλικες που αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα.

Το γεγονός έχει αναγνωριστεί και από την ιατρική κοινότητα και γι’ αυτό η κ. Μιχαηλίδου προσκαλείται σε κέντρα αποκατάστασης, σε νοσοκομεία και άλλα ιδρύματα για να παρέχει τις υπηρεσίες της με τους τρεις σκύλους θεραπείας που διαθέτει. Το εντυπωσιακό σε αυτήν την προσπάθεια είναι ότι οι υπηρεσίες της, που έχουν εντυπωσιακά αποτελέσματα, είναι εντελώς δωρεάν.

Αρχικά πείτε μου πως ασχοληθήκατε με τα σκυλιά;

Από παιδί είχα μεγάλη αγάπη για τα ζώα και ιδιαίτερη αδυναμία στους σκύλους. Αν ρωτήσετε τους γονείς μου, όταν με έχαναν από το οπτικό τους πεδίο με έβρισκαν σε στάβλους να παίζω με άγρια τσομπανόσκυλα.

Πότε αποφασίσατε να δημιουργήσετε σχολή εκπαίδευσης σκύλων;

Είχα την τύχη στα 18 μου να γνωρίσω έναν Ρώσο εκπαιδευτή σκύλων, τον Σεργκέι και δίπλα του έκανα τα πρώτα μου βήματα στο χώρο. Στη συνέχεια είχα την ευλογία να γνωρίσω έναν Σέρβο εκπαιδευτή, τον Ζέλκο Στεπάνιτς, ο οποίος έγινε ο δάσκαλός μου. Έτσι ξεκίνησα το 1997 δημιουργώντας τη σχολή εκπαίδευσης σκυλιών «Καλίμπρα» και αρχικά εκπαίδευα σκύλους συντροφιάς και φύλακες.

Από την εκπαίδευση σκύλων-φύλακες πως προχωρήσατε στους σκύλους θεραπείας;

Το 2012 ασχολήθηκα για πρώτη φορά με τους σκύλους βοηθούς και θεραπείας και έτσι προέκυψε η «Λούνα» της αγάπης, ο πρώτος σκύλος θεραπείας στην Ελλάδα. Η αφορμή ήταν μια μικρή 9 ετών με καρκίνο που μας επισκέφτηκε και μου είχε ζητήσει να χαϊδέψει ένα σκυλί. Δυστυχώς τότε είχα μόνο σκυλιά φύλακες με καλούς χαρακτήρες όμως. Αφού η μικρή με εμπιστεύτηκε της γνώρισα ένα ροτβάϊλερ, το οποίο στη συνέχεια της χαρίσαμε, την «Βικτωρία». Όταν ο σκύλος πλησίασε το παιδί κάθισε προσεκτικά μπροστά της. Η μικρή φοβήθηκε λίγο αρχικά λόγω εμφάνισης και μεγέθους και τότε είδα την «Βικτωρία» να χαμηλώνει και να σκύβει το κεφάλι στο κοριτσάκι. Εκείνη τη στιγμή το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για αυτά τα παιδιά και να μας βοηθήσουν οι φίλοι μας οι σκύλοι. Στη συνέχεια, το 2015, κάποιοι γονείς, κάποιοι δάσκαλοι και κάποιοι φίλοι του παιδιού, μαζευτήκαμε και δημιουργήσαμε τον εναλλακτικό σύλλογο εκπαίδευσης και θεραπείας η «Λούνα». Ο σύλλογος πλέον έχει στο δυναμικό του εκτός από την «Λούνα», την «Χαρά», την «Ελπίς» και τον «Τζόρντας», ο οποίος ζει στην Κύπρο με την χειρίστρια του, την Κούλα Ευτυχίου Λοϊζου και παρέχει τις υπηρεσίες του σε τρία ιδρύματα ΑμεΑ και ένα γηροκομείο αλλά και όπου αλλού του ζητηθεί βοήθεια.

Που έχετε πάει μέχρι τώρα με τα σκυλιά θεραπείας και πώς βοήθησαν τα παιδιά;

Η «Λούνα» έχει επισκεφτεί πολλά κέντρα δημιουργικής απασχόλησης ΑμεΑ, ειδικά σχολεία, ψυχιατρικές κλινικές στην Ελλάδα και την Κύπρο καθώς και σε μεμονωμένα περιστατικά που μας καλούν. Αγαπάει πολύ τα «νεραϊδόπαιδά» της και έχει βοηθήσει παιδιά με αυτισμό να μιλήσουν. Η σοκολατένια «Ελπίδα», έχει επισκεφτεί πολλούς καρκινοπαθείς και λίγο πριν το κορονοϊό επισκέφτηκε το αντικαρκινικό νοσοκομείο Θεαγένειο της Θεσσαλονίκης. Επίσης έχουμε επισκεφτεί τα ΚΔΑ Έδεσσας, Βέροιας, Σκύδρας, Νάουσας καθώς και τα ειδικά σχολεία Κορδελιού, Καβάλας, Δράμας και τέλος το ειδικό νηπιαγωγείο Καβάλας. Δυστυχώς ο κορονοϊός, όπως όλους, δεν μας επέτρεψε να συνεχίσουμε τις δράσεις μας. Ο σύλλογος «Λούνα» παρέχει στα παιδιά μέσω των σκύλων θεραπείας βοήθεια και συντροφιά, κοινωνικοποίηση καθώς και βοήθεια στην εξωτερίκευση και στη διαχείριση των συναισθημάτων τους. Μπορεί να στηρίξει παιδιά που αντιμετωπίζουν καταστάσεις με έντονο στρες, αναπτυξιακές διαταραχές, μαθησιακές δυσκολίες και ζητήματα ψυχικής υγειάς. Οι σκύλοι θεραπείας είναι έτσι εκπαιδευμένοι ώστε να βοηθούν στη διαδικασία αποκατάστασης με την παρουσία του χειριστή.

Δώστε μας μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα πως βοηθάνε θεραπευτικά τα σκυλιά;

Θα σας πω για ένα μικρό «νεραϊδόπαιδο» από την Πιερία, κουκλάκι ζωγραφιστό. «Νεραϊδόπαιδα» είναι τα παιδιά με αυτισμό. Το παράπονο της μητέρας του ήταν ότι δεν αγκαλιάζει ποτέ κανέναν και δεν μοιράζεται τίποτα. Στη δεύτερη συνεδρία ο μικρός μοιράστηκε όλα τα μπισκότα του με την «Λούνα» και μου χάρισε πολλές αγκαλιές. Αυτά είναι τα τυχερά μου...

Ένα άλλο περιστατικό με ένα ακόμη «νεραϊδόπαιδο» το οποίο δεν είχε ποτέ επαφή με σκύλο και δεν αποχωριζόταν ποτέ τους γονείς του. Δεν τους έχανε ποτέ από το οπτικό του πεδίο. Από την πρώτη κιόλας συνεδρία έφυγε πολλά μέτρα μακριά από τους γονείς του, κρατώντας με το ένα χέρι το λουρί της «Χαράς» και με το άλλο το χέρι μου, χωρίς να έχει οπτική επαφή με τους γονείς και περίπου 300 μέτρα απόσταση μακριά τους. Όταν επιστρέψαμε βγήκαμε δύο χαρούμενους γονείς που δεν μπορούσαν να κρύψουν τα δάκρυά τους...

Εκτός από ανθρώπους βοηθούν κι άλλα ζώα;

Ναι, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της «Λούνας» ειναι ότι εκτός από παιδιά έχει βοηθήσει και ζώα. Η αγάπη της και η προσφορά της δεν περιορίζεται πουθενά. Κατά καιρούς έχει μεγαλώσει και αναθρέψει άγρια ζώα που έχει βρει η ίδια όπως λαγούς, ζαρκάδια και ένα αγριογούρουνο... Ξεκίνησε μια μέρα που παίζαμε στο δάσος με ένα ξύλο που της πετούσα και μου το έφερνε πίσω. Κάποια στιγμή αντί για το ξύλο μου έφερε ένα μικρό ορφανό λαγό. Με προσοχή μου το έδωσε και αρχίσαμε να το φροντίζουμε. Του δίναμε γάλα με μπιμπερό. Η «Λούνα» κρατούσε με το στόμα της το μπιμπερό και το λαγουδάκι έπινε γάλα. Το ίδιο έκανε και αργότερα όταν βρήκε ένα μικρό ζαρκάδι και ένα αγριογούρουνο.

Πήγατε και στην Ιταλία;

Η «Λούνα» πιστοποιήθηκε από ιταλικό οργανισμό και κάποια στιγμή την κλέψανε επειδή ήταν ο πρώτος σκύλος θεραπείας στην Ελλάδα. Κάποιοι επιτήδειοι πίστεψαν ότι μπορούν να βγάλουν χρήματα με την πώλησή της αλλά λόγω της μεγάλης έκτασης και της γρήγορης ενεργοποίησης των αρχών όλο αυτό είχε αίσιο τέλος. Την άφησαν και επέστρεψε μόνη της πίσω.

Θα μπορούσατε να εκπαιδεύσετε περισσότερα σκυλιά θεραπείας για να βοηθήσουν περισσότερα άτομα;

Ο στόχος του συλλόγου είναι να ενσωματώσουμε στα νοσοκομεία, ειδικά σχολεία, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, ΑμεΑ, γηροκομεία, ψυχιατρικές κλινικές κ.λπ. σκύλους θεραπείας. Για αυτό θα μπορούσαμε να εκπαιδεύσουμε περισσότερους σκύλους θεραπείας αυτό όμως απαιτεί χρόνο και οικονομική ενίσχυση καθώς ο σύλλογός μας ενεργεί αφιλοκερδώς.

Με δεδομένο ότι δουλεύετε εθελοντικά, τελικά τι κερδίζετε από αυτή σας την προσφορά ;

Με το να δουλεύω εθελοντικά κερδίζω αγάπη, ευχές, χαμόγελα, αγκαλιές, εμπιστοσύνη και όλο αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίσω. Τα έξοδα είναι πολλά, γιατί αυτά τα σκυλιά χρειάζονται ειδικές πανάκριβες τροφές. Ο χρόνος για να τα εκπαιδεύσεις είναι μεγάλος. Για ένα σκυλί-φύλακα θέλεις τρεις μήνες, αλλά για ένα σκυλί θεραπείας θέλεις τουλάχιστον δύο χρόνια. Δόξα το Θεό παρόλο που υπολειτουργούμε τα καταφέρνουμε...

Τι σκοπεύετε να κάνετε λοιπόν;

Τα μελλοντικά μας σχέδια είναι να ενσωματώσουμε τους σκύλους θεραπείας στα ιδρύματα που προανέφερα, ώστε να βοηθήσουμε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται. Το προσωπικό μου όνειρο είναι όλο αυτό το κτήμα που έχω στο Ροδοχώρι να καταφέρω μια μέρα να φτιάξω χώρους για να ζουν με αγάπη και αξιοπρέπεια, όλα αυτά τα παιδιά που γνώρισα και δεν γνώρισα, αυτά τα «νεραϊδόπαιδα», ώστε να ζουν με φροντίδα, αγάπη, με τους κήπους τους, τα ζώα τους, να έχουν έναν δικό τους χώρο που θα μπορεί να κάνει ο καθένας ό,τι αγαπάει. Μία νεραϊδοχώρα για τα νεραϊδόπαιδα... Όλο αυτό το εμπνεύστηκα από έναν φίλο μας τον Γιώργο από την Νάουσα, όπου μετά το θάνατο των γονιών του η ζωή του έγινε πιο δύσκολη σε ένα ίδρυμα που μεταφέρθηκε, όπου εκεί δεν είναι πια ευτυχισμένος χωρίς να βλέπει τους φίλους του, δυστυχισμένος πλέον... Έτσι θέλω να προχωρήσω σε αυτό το σχέδιο μου, για αυτούς τους γονείς που έδωσαν τόση χαρά σε αυτά τα παιδιά και τόση αγάπη και η μόνη τους ανησυχία ειναι τι θα απογίνουν όταν φύγουν αυτοί. Να υπάρχει ένας χώρος όπου τα παιδιά αυτά να είναι ευτυχισμένα...