Της Γεωργίας Μηλίτση

Σε… «Δείπνο ηλιθίων» μάς προσκαλεί ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης από την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου στο θέατρο «Αριστοτέλειον», όπου οι ηλίθιοι και οι έξυπνοι αλλάζουν ρόλους για να έρθουν στο τέλος αντιμέτωποι με την αλήθεια τους.

Πρόκειται για την κλασική κωμωδία του Francis Veber, στην οποία ο δημοφιλής ηθοποιός υποδύεται τον Πιέρ Μπροσάν, έναν πλούσιο μεγαλοεκδότη του Παρισιού, που διοργανώνει με τους φίλους του δείπνα, στα οποία φέρνει ο καθένας τους από έναν «ηλίθιο». Οι «έξυπνοι» γελούν σε βάρος των «ηλιθίων» κι αυτός που έχει φέρει τον πιο τέλειο «ηλίθιο» είναι ο νικητής της βραδιάς!

Τι γίνεται όμως όταν ο ηλίθιος του Πιέρ είναι ο Φρανσουά Πινιόν (Σπύρος Παπαδόπουλος); Ο Πιέρ παθαίνει λουμπάγκο, προσπαθεί να ακυρώσει το δείπνο και από εκεί και πέρα αρχίζουν να εκτυλίσσονται κωμικοτραγικές καταστάσεις με τον Πιέρ να προσπαθεί να αποκρύψει την αλήθεια, ενώ ο Φρανσουά, όντας πολύ αυθεντικός, ουσιαστικά τον βοηθά να ξαναφτιάξει τη ζωή του.

Η αλήθεια και η τελειότητα

«Ο Πιέρ όντας εγκλωβισμένος στην τέλεια εικόνα του, είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να διαχειριστεί την αλήθεια του ή μπορεί να την έχει βαρεθεί. Με την αφοπλιστική του ειλικρίνεια και την απαράμιλλη καλοσύνη του, ο Φρανσουά μπορεί να αποδομήσει τους ανθρώπους που θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους ή διαφορετικούς από τους υπόλοιπους, να ρίξει τις μάσκες της επίπλαστης τελειότητας και να τους οδηγήσει πιο κοντά στον πραγματικό τους εαυτό. Το ίδιο καταφέρνει και με τον Πιέρ», δηλώνει ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης. Άλλωστε, όπως σημειώνει ο ηθοποιός: «Οι θεατρικοί ή κινηματογραφικοί χαρακτήρες είναι φτιαγμένοι από τη ζωή και δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος στην κοινωνία μας. Όλες αυτές οι συνθήκες που βιώνουμε, στην πραγματικότητα δείχνουν ότι οι άνθρωποι κάθε άλλο παρά τέλειοι είναι. Και αλίμονο αν ήταν».

Αλλά πόσο εύκολο είναι να διακρίνει ή να πει κανείς την αλήθεια; «Το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα το δείχνει το παρόν και οι επιλογές που κάνουμε στο άμεσο μέλλον που συνήθως δεν ξέρουμε πώς θα καταλήξουν. Οπότε πρακτικά πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι πολλές φορές προσπαθούν να αποκρύψουν μία αλήθεια τους, ακόμη και θεωρώντας ότι την έχουν πει», απαντά.

Η λύτρωση

«Στο τέλος υπάρχει λύτρωση, καθώς οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με την αλήθεια τους. Έτσι όπως είναι δομημένη η παράσταση, μαθαίνουμε ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να είμαστε και έξυπνοι και ηλίθιοι. Δεν υπάρχει σύγκριση ή ανταγωνισμός για το ποιος είναι πιο ηλίθιος. Οι ήρωες αναγνωρίζουν τα λάθη τους και μέσα από τη διαδικασία της αυτογνωσίας αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα κι έρχονται ένα βήμα πιο κοντά στον καλύτερο εαυτό τους. Τόσο το ίδιο το έργο όσο και η σκηνοθετική επιλογή του Σπύρου Παπαδόπουλου μας διδάσκει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε δικαίωμα να κάνουμε λάθη, αλλά έχουμε και δικαίωμα να συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους άλλους γι’ αυτά τα λάθη».

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος ως σκηνοθέτης

«Εκτός από ένας εξαίρετος ηθοποιός, συνεργάτης, συνάνθρωπος και φίλος, είναι κι ένας σκηνοθέτης που εμπιστεύεται τους ηθοποιούς και τους δίνει χώρο να αναπνεύσουν. Επίσης έχει έναν μοναδικό τρόπο να αναζητά και να αναδεικνύει την αλήθεια. Εκεί νομίζω ότι έγκειται και η επιτυχία της παράστασης, στην αλήθεια με την οποία έχει αποδοθεί το θεατρικό κείμενο επί σκηνής», δηλώνει για τον Σπύρο Παπαδόπουλο.

Η σχέση του με το θεατρικό κοινό και τη Θεσσαλονίκη

Έπειτα από δύο χρόνια επιτυχούς πορείας στην Αθήνα, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης βιώνει με ικανοποίηση την αγάπη του κόσμου για την παράσταση και ανυπομονεί για το ανέβασμά της στη Θεσσαλονίκη. «Το θεατρικό κοινό είναι οι άνθρωποι με τους οποίους συνδιαλεγόμαστε νοητικά και ψυχικά. Υπάρχει αλληλοκατανόηση, σεβασμός και αγάπη», επισημαίνει. Όσο για τη Θεσσαλονίκη, πέρα από τα βασικά αξιοθέατα της πόλης, ξεχωρίζει τους ανθρώπους της: «Αγαπάω τη νοοτροπία, τη συμπεριφορά, την αγάπη και τη φιλοξενία των ανθρώπων. Αρνητικά δεν βρίσκω στην πόλη, αλλά στον τρόπο που έχουν οργανωθεί τα πράγματα σε όλη τη χώρα γενικά».

Επόμενα σχέδια

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης είναι από τους ηθοποιούς που δεν εφησυχάζουν σε ένα υποκριτικό μοτίβο, αλλά ελίσσεται με μαεστρία μεταξύ κωμικών και δραματικών ρόλων, αναζητώντας νέους δρόμους εξέλιξης. Ο ίδιος δηλώνει τυχερός που έχει καταφέρει να βιώνει επαγγελματικά όσα έχει ονειρευτεί. Το χειμώνα θα σκηνοθετήσει την κωμωδία «Homo Greco» του Βαγγέλη Αλεξανδρή στο θέατρο «Σταθμός», που θα παίζεται Δευτέρα και Τρίτη από τις 17 Δεκεμβρίου. Την άνοιξη θα συμμετέχει στην παράσταση «Το γαϊτανάκι» του Arthur Schnitzler, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Δημοσιεύτηκε στη "Μακεδονία της Κυριακής"