Ανέκαθεν ο εκάστοτε πρωθυπουργός ανεβαίνοντας στο βήμα της ΔΕΘ για να κηρύξει τα εγκαίνιά της, είτε ενδύεται τη στολή του Άη Βασίλη που μοιράζει δώρα είτε εμφανίζεται ως προφήτης καλών μηνυμάτων που καλλιεργεί κλίμα ευαρέσκειας και αισιοδοξίας για το μέλλον.

Δεν θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς. Άλλωστε ο θεμελιώδης λίθος της πολιτικής -ως λειτούργημα, επάγγελμα, δράση- είναι η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων πράγμα που είναι συνυφασμένο με την επίλυση των προβλημάτων που τους ταλαιπωρούν και η καλυτέρευση των συνθηκών της καθημερινότητάς τους.

Στη διοργάνωση της ΔΕΘ κάθε χρόνο, έχει επικρατήσει εθιμικά να κάνει ο πρωθυπουργός τις προγραμματικές εξαγγελίες της κυβέρνησής του για το…ακαδημαϊκό έτος, καθώς και τις αλλαγές της οικονομικής πολιτικής που θα ακολουθήσει.

Επιπρόσθετα στην συνέντευξη Τύπου που ακολουθεί, ο πρωθυπουργός είθισται να δέχεται ερωτήσεις για όλα τα θέματα, πράγμα που του προσφέρει την δυνατότητα αφενός να δώσει τις απαραίτητες διευκρινίσεις και αφετέρου να φανερώσει τις σκέψεις του για το πώς θα διαχειριστεί η κυβέρνησή του, κάποια κρίσιμα και φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν την επικαιρότητα.

Στο περιθώριο όλων αυτών που είναι γενικού και πανελλαδικού ενδιαφέροντος, κάπου στριμώχνεται κι ένας ιδιαίτερος απολογισμός των θεμάτων που απασχολούν τη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή της, κατά τον οποίο παρέχονται κάποιες εξηγήσεις για την πορεία υλοποίησης των υπεσχημένων και ανακοινώνονται αποφάσεις που στοχεύουν στην επιτάχυνση των χρονοδιαγραμμάτων εκτέλεσης των έργων καθώς και ανακοινώσεις νέων παρεμβάσεων.

Αυτή έχει επικρατήσει να είναι η ρουτίνα των εγκαινίων της ΔΕΘ την οποία ανέμεναν πολλοί από τους Θεσσαλονικείς με μία βαρεμάρα, αλλά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσοι με τον άλφα ή βήτα τρόπο εμπλεκόμαστε στα…συμπαρομαρτούντα.

Και εκεί που όλα ήταν έτοιμα, ήρθε απρόσκλητος επισκέπτης -ο «Daniel»- να φέρει τα πάνω κάτω στην φετινή ΔΕΘ. Όχι μόνον να ακυρώσει την τελετή των εγκαινίων και τα συνοδά αυτής, αλλά να ματαιώσει την άνοδο στην Θεσσαλονίκη εκατοντάδων αξιωματούχων της κυβέρνησης και τόσων ακόμη μεγαλοεπιχειρηματιών της χώρας που προγραμμάτιζαν να φτάσουν στην πόλη για να παρίστανται στην πρωθυπουργική ομιλία και να περάσουν ένα γεμάτο κοινωνικές δραστηριότητες τριήμερο.

Η Θεσσαλονίκη και η Κεντρική Μακεδονία, μολονότι σταθήκαμε μέχρι τώρα τυχεροί αποφεύγοντας την μανία της φύσης -πυρκαγιές προ μηνός και πλημμύρες τώρα- πλήττονται παραπλεύρως από τις πρωτοφανείς καταστροφές. Και δε θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, καθώς η χώρα είναι κομμένη στη μέση, εκατοντάδες άνθρωποι κινδυνεύουν άμεσα και δεκάδες χιλιάδες βλέπουν τους κόπους της ζωής τους να πνίγονται στα λασπόνερα.

Στην περίπτωση που ο «Daniel» υποχωρήσει και δεν μας προκύψουν χειρότερα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανεβεί στην Θεσσαλονίκη μεσοβδόμαδα, τιμώντας την φετινή διοργάνωση της ΔΕΘ.

Τα υπόλοιπα όμως -εξαγγελίες για οικονομική πολιτική, έργα, μεταρρυθμίσεις κλπ- μάλλον θα παρασυρθούν από τα νερά και θα ανακοινωθούν εν καιρό στην Αθήνα…

Και εάν μέχρι τώρα είχαμε πιστεύαμε πως θα θυμόμαστε για χρόνια το καυτό καλοκαίρι που ζήσαμε (και ειδικά τον Ιούλιο του καύσωνα των 17 ημερών), δυστυχώς η πραγματικότητα μας διαψεύδει με τον πιο δραματικό τρόπο, καθώς όλα όσα ζούμε (οι τυχεροί από μακριά και οι χιλιάδες άτυχοι στο πετσί τους, στο σπίτι τους, σε ό,τι έμαθαν ως ζωή) όσο και εάν μοιάζουν δυστοπικά είναι άκρως αληθινά...

Η κακοκαιρία «Daniel», η οποία ήρθε ως κερασάκι στην τούρτα της ανείπωτης καταστροφής από τις πυρκαγιές στον Έβρο που διαδέχτηκαν εκείνες στην Αττική, την Εύβοια, τη Ρόδο και τη Μαγνησία, δεν ήταν ένα ακόμα ακραίο φαινόμενο, όπως τα προηγούμενα βαφτισμένα με ευφάνταστα ονόματα, καθώς η καταστροφή στη Θεσσαλία που έκοψε στα δύο τη χώρα, θα πάρει καιρό, πολύ καιρό ακόμα και να καταγραφεί. Πόσο μάλλον να αναστραφεί...

Και ερχόμαστε και πάλι στα όσα είπαμε και γράψαμε ξανά και ξανά τον τελευταίο καιρό. Στα περί της κλιματικής κρίσης (κατάρρευση την ονόμασε πλέον ο γ.γ. του ΟΗΕ) και της αδυναμίας του κράτους αφενός να προλάβει, αφετέρου να συνδράμει έγκαιρα και αποτελεσματικά. Το να βλέπουμε πόλεις ολόκληρες όπως ο Βόλος και τα Τρίκαλα και ολόκληρα χωριά του κάτω από το νερό με τους κατοίκους (και τουρίστες) αποκλεισμένους μέρες χωρίς φαγητό, νερό και ρεύμα και να μαθαίνουμε πως βρίσκονται σε γκρουπ πάνω σε στέγες περιμένοντας ελικόπτερο να τους σώσει από τον θεσσαλικό κάμπο, δεν το λες ούτε Ελλάδα 2.0, ούτε Ελλάδα 2023, ούτε καν δυτικό κράτος.

Η καταστροφή είναι ανυπολόγιστη, οι όποιες αποζημιώσεις δοθούν δε θα μπορέσουν να καλύψουν ούτε μέρος της πραγματικής ζημιάς, οι υπόλοιποι δε θα έχουμε να φάμε το χειμώνα αφού οι καλλιέργειες χάθηκαν για χρόνια, ενώ όλοι ζούμε με την ελπίδα πώς όταν υποχωρήσουν οι τεράστιοι τόνοι του νερού δε θα δούμε και τα χειρότερα.

Όμως, οι δικαιολογίες τελείωσαν. Και για την κυβέρνηση και για τους αυτοδιοικητικούς άρχοντες που σε λιγότερο από μήνα θα κληθούν να αναλάβουν καθήκοντα. Οι προτεραιότητες πια άλλαξαν, ο κόσμος άλλαξε και οφείλουμε να προσαρμοστούμε με σχέδια, προϋπολογισμούς και καλές πρακτικές... χθες. Αλλιώς θα χαθούμε στα λασπόνερα ή στις πυρκαγιές...

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 9-10.09.2023