Του Θράσου Ευτυχίδη

Πριν λίγες μέρες ο Ελληνισμός της Μαύρης Θάλασσας, γιόρτασε μια τεράστια επιτυχία. Να βαφτίσει ουσιαστικά το νέο αεροδρόμιο της Ανάπας δίνοντας του το όνομα ενός ελληνικής καταγωγής Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης, του Βλαδίμηρου Κοκκινάκη. Και είναι επιτυχία αν σκεφθεί κανείς ότι οι αντίπαλοι μέλη άλλων μεγαλύτερων εθνοτήτων της Ρωσίας, ήταν στην αρχή δέκα, έγιναν τρεις στον τελευταίο γύρο της ανοιχτής ψηφοφορίας και τελικά επικράτησε πανάξια το όνομα του Ελληνικής καταγωγής υποψηφίου.

Ήταν μια συλλογική αναμφίβολα προσπάθεια και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους. Οπωσδήποτε όμως αν θα θέλαμε να ξεχωρίσουμε κάποιον, αυτός θα ήταν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Ανάπας, Βαλέριος Ασλανίδης. Ένας πατριάρχης για τους Πόντιους της περιοχής που κατάφερε όχι απλά να τους ενώσει, αλλά και να τους αναδείξει σε σεβαστή μειονότητα απ όλους.

Ναι και αλλού θα βρούμε τέτοιους ανθρώπους, αλλά ο Βαλέριος διαφέρει. Μόνο στο Βιτιάζεβο και στην Ανάπα συναντάμε τέτοιου είδους αλληλεγγύη. Πριν έξι μήνες με έρανο συγκεντρώθηκαν τα μέσα και με προσωπική δουλειά των Ελλήνων της περιοχής κτίσθηκε σπίτι για να στεγασθεί άστεγη και άπορη ελληνική οικογένεια. Στην Ανάπα διοργανώθηκε το πρώτο παιδικό φεστιβάλ ποντιακών χορών, γιορτάζεται με παραδοσιακό ποντιακό πανηγύρι η εορτή του Αγίου Γεωργίου και κτίζεται το νέο πολιτιστικό κέντρο των Ελλήνων. Το αεροδρόμιο θα φέρει το όνομα «Κοκκινάκη». 

Τέλος στην Ανάπα μετακόμισε και ζει πλέον και εργάζεται και ο δικός μας Θεσσαλονικιός – Καλαμαριώτης χοροδιδάσκαλος Μωυσής Χαζαρίδης. Μετά από πρόσκληση του Βαλέριου που τον προσέλαβε διδάσκει στα ελληνόπουλα της Μαύρης Θάλασσας τους ποντιακούς χορούς.

Από τα παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε ότι γράφουμε για ένα πραγματικό πατριώτη, για ένα μεγάλο Έλληνα της Μαύρης Θάλασσας. Μεγάλο όχι στα χρόνια, αλλά στην ψυχή και στην καρδιά.

Ο Βαλέριος Ασλανίδης με καταγωγή από τον Πόντο, υπήρξε παγκόσμιος πρωταθλητής του τζούντο. Κάτοχος άπειρων διακρίσεων στο ταπί. Ολοκληρώνοντας την καριέρα του, αποφάσισε να αφοσιωθεί σε αυτό που αγαπούσε, σε αυτό που γνώριζε από τους προγόνους του. Δημιούργησε στο ποντιοχώρι Βιτιάζεβο της Ανάπας, τον παραδοσιακό αμπελώνα του «Παλαιού Έλληνα».

Ατέλειωτες ώρες δουλειάς, πολύ αγάπη και ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα σήμερα. Το ελληνικό κρασί που μεγαλώνει με αγάπη στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, κερδίζει τη μια διάκριση μετά την άλλη σε Διεθνείς Εκθέσεις.

Ο Βαλέριος που με περηφάνια φοράει την ποντιακή φορεσιά για να υποδεχθεί φίλους, διάσημους αλλά και άσημους, δημιούργησε σε ένα χώρο που χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη κρασιού το 1854,  το παραδοσιακό κελάρι του «Παλαιού ‘Ελληνα». Ένα χώρο όπου ο επισκέπτης, μπορεί να παρακολουθήσει την ιστορία, αλλά και τα στάδια της παραγωγής ενός καλού ελληνικού κρασιού.

Εξαιρετικά κρασιά με πραγματικά ενδιαφέρουσες ετικέτες, όπως τα κόκκινα ξηρά, Καμπερνέ, Μερλό και Πινό νουάρ Ποντιακά, αλλά και τα λευκά Σαρντονέ και Σοβινιόν Ποντιακά. Στις ετικέτες υπάρχει η αναπαράσταση νέου με παραδοσιακή Ποντιακή φορεσιά και τη λύρα (σ.σ. κεμεντζέ) στο χέρι.

Μια επιχείρηση που ανθεί και δεν έχει ανάγκη από καμία διαφήμιση, γιατί όπως λέει ο «Παλαιός Έλλην», Βαλέριος Ασλανίδης, «το κρασί μας, έχει μόνο ένα ελάττωμα, είναι λίγο...».