Ξέρω πως θα στενοχωρήσω εκείνους από τους αναγνώστες μου που πιστεύουν πως η κυβέρνηση τα κάνει όλα σωστά αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω ως υπερβολική και άδικη- στο μέγεθός της- την συνεχή κατηγορία προς τον ΣΥΡΙΖΑ για σαμποτάζ του εμβολιαστικού προγράμματος και της μάχης της κοινωνίας μας με την πανδημία.

Όχι πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την γνώμη μου δεν έχει αμφίσημη ρητορική στάση, ούτε πως δεν βρίσκω αυτά που λέει ο Πολάκης ιδιαίτερα εξοργιστικά και περιπαικτικά προς όλους όσοι βρίσκονται με την πλευρά της λογικής στην αναμέτρηση με τον COVID 19, αλλά μέχρι εκεί. Ούτε έχει τρομερές δυνάμεις ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε βγήκε καθαρά και ξάστερα κατά του εμβολιασμού. Απεναντίας όλη η ηγεσία του εμβολιάστηκαν κανονικά και πλήρως. Το να κάνει αντιπολίτευση έστω και υπερβάλλοντας, επιρρίπτοντας ευθύνες στην κυβέρνηση για τις ελλείψεις στα νοσοκομεία (κρεβάτια ΜΕΘ, γιατρούς, προσωπικό κλπ), ή για τις παλινωδίες και τις αστοχίες στην πολιτική της, είναι μέσα στα όρια λειτουργίας του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.

Καθ’ αναλογία, να δείξω κατανόηση στην προσπάθεια της κυβέρνησης να προσπαθεί να φορτώσει στην αντιπολίτευση την έκρηξη των κρουσμάτων και το υψηλότατο ποσοστό των ανεμβολίαστων, αλλά εντός ορίων της λογικής και της πραγματικότητας.

Σε τελική ανάλυση, δεν έχω ακούσει κανέναν να λέει πως δεν έκανε το εμβόλιο επειδή τον επηρέασε ο Τσίπρας ή ο Πολάκης.

Σε αντιδιαστολή, έχω ακούσει εκατοντάδες να λένε πως δεν κάνουν το εμβόλιο επειδή τους το είπε ο πνευματικός τους, ο παπάς της ενορίας τους, ο μοναχός. Σε αυτόν τον τομέα όμως η κυβέρνηση σιωπά και μάλιστα…εκκωφαντικά!
Καταλαβαίνω την σκοπιμότητα, αλλά δεν γίνεται χάριν αυτής να εθελοτυφλούμε και να αφήνουμε στο απυρόβλητο όσους με τα κηρύγματα, τον λόγο και τις πράξεις τους θέτουν σε κίνδυνο την δημόσια υγεία και την ζωή ανθρώπων.

Δεν γίνεται δηλαδή να «κοιμάται» αρνητής Μητροπολίτης από κορονοϊό και να βγαίνει τοπικός βουλευτής (ο Σπήλιος Λιβανός) να τον δοξάσει, ή να νεκρώνει η ζωή στην περιφέρειά του, χωρίς ουδείς να ψελλίσει κουβέντα για την περίτρανη απόδειξη της ανάγκης εμβολιασμού.

Όπως και δεν γίνεται να βγαίνει άλλος Μητροπολίτης- ο Αμβρόσιος- και να υποστηρίζει δημοσίως κι ευθαρσώς πως θεωρεί το εμβόλιο «στάμπα του Σατανά» και καμιά Υπουργός Παιδείας και θρησκευμάτων να μην το καυτηριάζει, ενώ η ίδια μίλησε για «λυπηρή δήλωση» στην ομολογουμένως ακραία παρομοίωση του Μόσιαλου για τον κρίνο.

Ο ορθός λόγος και η αλήθεια, δεν είναι α λα καρτ, και ως τέτοια δεν πρέπει να προσπερνιούνται και να παραβλέπονται, για οποιαδήποτε λόγο. Πόσω μάλιστα, όταν με τον τρόπο αυτό, διευκολύνουμε την διάδοση απόψεων και ιδεών που προκαλούν ζημιά στην κοινότητα.

****************************************************************************

Από τη στήλη αυτή δυο χρόνια -με ελάχιστες εξαιρέσεις- γράφω και ξαναγράφω για την πανδημία και τις πολλές πτυχές της και δυστυχώς ποτέ για καλό, μιας κι αυτός ο εχθρός δε μας έχει αφήσει στιγμή να... αγιάσουμε. Σήμερα, όμως, στο πρώτο φύλλο του νέου χρόνου η στήλη θα είναι συγκρατημένα... αισιόδοξη.

Μη σας κουράζω, λοιπόν, με λεπτομέρειες, όμως όλα δείχνουν πως ο κύκλος της «Όμικρον» είναι επιδημιολογικά σαφώς μικρότερος από εκείνους των προηγούμενων επικρατούντων στελεχών του κορονοϊού. Όσο λοιπόν αστραπιαία κυριάρχησε και στη χώρα μας, χωρίς να προλάβουμε ούτε να μάθουμε για τον ασθενή μηδέν κι ούτε να σκεφτούμε να την κλείσουμε εκτός συνόρων, έτσι γρήγορα φαίνεται πώς θα φτάσει στο peak της. Οι επιστήμονες συγκλίνουν, πια, πώς στα τέλη Γενάρη θα ξεκινήσει μια σταδιακή αποκλιμάκωση και τέλη του Φλεβάρη με αρχές της άνοιξης με την έλευση και των νέων φαρμάκων που μας υποσχέθηκαν οι κολοσσοί, είναι διάχυτη η ελπίδα στην ιατρική κοινότητα πως θα φτάσουμε στην αρχή του τέλους της πανδημίας.

Η «Όμικρον» με τα μέχρι στιγμής δεδομένα της Ευρώπης –της Αφρικής απ’ όπου ξεκίνησε το ταξίδι της και εξαλείφτηκε κιόλας είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες τόσο υγειονομικά όσο και κοινωνικά- δείχνει όχι ηπιότερη (όπως τονίζει ο ΠΟΥ βλέποντας τον εφησυχασμό και τους πηχυαίους τίτλους) αλλά λιγότερο νοσηρή επειδή μολύνει το άνω αναπνευστικό κι όχι το κάτω που προσβάλλει η «Δέλτα» προκαλώντας πνευμονίες κι αν δεν έχουμε άλλα δυσάρεστα με νέες μεταλλάξεις (π.χ. αυτή που πήγε από το Καμερούν στη Μασσαλία) ή φονικές συμπτώσεις (ταυτόχρονη λοίμωξη από τον COVID-19 και τον ιό της γρίπης) μπορούμε να αχνοκοιτάζουμε την παλιά μας ζωή.

Όμως στο σημείο αυτό θα πρέπει να σταματήσω με τα ελπιδοφόρα από την ιατρική κοινότητα και να πάω στα χειροπιαστά της ελληνικής πραγματικότητας. Γιατί αν θεωρήσουμε δεδομένο το ότι θα φύγει και σύντομα η «Ο» , το θέμα είναι πώς θα φύγει κι αυτό εξαρτάται από την κάθε χώρα. Για παράδειγμα, η φονική «Δ» δεν έκανε την ίδια ζημιά στη Δανία ή την Πορτογαλία παρότι επρόκειτο για τον ίδιο ακριβώς ιό. Η παγκόσμια, λοιπόν, επιστημονική κοινότητα τονίζει πως η «Ο» των εκατοντάδων χιλιάδων κρουσμάτων από τη μια μέρα στην άλλη, θα υποχωρήσει, όμως αν δεν προσέξουμε δε θα σβήσει αθόρυβα αλλά με κρότο. Και στην περίπτωση μιας υγειονομικής κρίσης ο κρότος σημαίνει ένα πράγμα: θάνατο και πένθος.

Ακόμη και ιστορικά να το δεις κανείς, ουδέποτε ο εχθρός, όποιος κι αν ήταν, αποχώρησε όμορφα κι ωραία σαν κύριος, αποδεχόμενος την ήττα του. Οι Γερμανοί ναζί π.χ. φεύγοντας από την Ελλάδα, βομβάρδισαν τον Πειραιά σκορπώντας στο κύκνειο άσμα τους τον πόνο και τον χαλασμό, ενώ οι μελετητές της ιστορίας γνωρίζουν καλά –όσο κι αν οι λαοί επιλέγουν να το ξεχνούν- πως τα πιο βίαια κι απάνθρωπα εγκλήματα έγιναν κατά τις άτακτες οπισθοχωρήσεις των πρώην θριαμβευτικά παρελαυνόντων.

Τα μάτια μας, λοιπόν, δεκατέσσερα, τις μάσκες στα πρόσωπά μας και λίγη υπομονή για να μην γίνουμε ένα ακόμη ιστορικό «στερεότυπο» , αλλά νικητές χωρίς άλλες απώλειες...

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 09.02.2022