Είναι τυχερός γιατί μένει στο… βουνό! Έχοντας το σπίτι του κάπου στα προάστια της Αθήνας ο γνωστός τραγουδοποιός κι ερμηνευτής Κώστας Λειβαδάς μπορεί αυτές τις μέρες να τηρεί με μεγάλη ευλάβεια τα μέτρα που επιβάλλει η πανδημία, έχει όμως τη δυνατότητα να βγει και λίγο έξω ή για περπάτημα. «Κυρίως αυτό έχω κάνει, λίγες φορές μόνο και πολύ σύντομα», λέει στο makthes.gr.

Είναι μόνος στο σπίτι. Έχοντας χάσει πολύ πρόσφατα τη μητέρα του, βιώνει όλη αυτή την κατάσταση με μια ίσως πιο πικρή αίσθηση. «Ο αδελφός μου έμεινε πολύ καιρό μαζί μου και είναι ο μόνος που έχει έρθει σπίτι επειδή χρειάστηκε απόλυτα ...», τονίζει.

Ο περιορισμός αυτός δεν είναι κάτι που τον ενοχλεί ιδιαίτερα. «Αν εξαιρέσεις τη δουλειά μας που έχει παγώσει πολύ άσχημα, είτε δηλαδή το να πηγαίνουμε στούντιο, είτε, κυρίως, τις ζωντανές εμφανίσεις και τα ταξίδια, εγώ δεν είμαι και πολύ παιδάκι του έξω. Ξενυχτάω ναι, ταξιδεύω ναι, αλλά γενικά στο σπίτι ήμουν πάντα γράφοντας, διαβάζοντας, βλέποντας… Είχαμε και το πένθος και ήμασταν ήδη συντονισμένοι και κουρασμένοι», παραδέχεται.

«Τώρα έχουμε την ευκαιρία να δούμε για λίγο καθαρά»

Θεωρεί πως τώρα έχουμε την ευκαιρία να βιώσουμε την κάθε μέρα σαν διαφορετική και μοναδική. «Σαν μια μικρή αιωνιότητα που είναι. Μακριά από τα φίλτρα και τα επίπλαστα γυαλιά και την αγχόνη του άγχους που δεν μας αφήνει να δούμε τίποτα πέρα από τη μύτη μας. Πολύ συχνά βάζουν καινούργιες πινακίδες δίπλα από το σπίτι μας και τις βλέπουμε τρεις μήνες μετά, έτσι που τρέχουμε, τόσο απασχολημένοι που είμαστε μέσα στο κεφάλι μας, διαμορφώνοντας ένα άλλο δικό μας εξωτερικό τοπίο, διαφορετικό από το αληθινό, γεμάτο υποχρεώσεις και αγχώδη κατάθλιψη. Τώρα, έχουμε την ευκαιρία να δούμε για λίγο καθαρά. Αυτό το απόγευμα έχει όνομα μονάκριβο είναι π.χ. Δευτέρα 30 Μαρτίου και έχει ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα. Πως γίνεται να τα έχουμε πάρει τόσο δεδομένα όλα, όταν ακόμα και οι άνθρωποι του σκληρού μόχθου, που παλιότερα ζούσαν όλο και πιο κοντά στη φύση , σέβονταν απόλυτα αυτές τις στιγμές που καθόριζαν την καθημερινότητά τους και την εργασία τους πιστοί στο φυσικό ρολόι;», ρωτά.

Για εκείνον το μεγάλο μυστικό, αντικαταθλιπτικό και αντιοξειδωτικό στη ζωή είναι η ευρύτητα των ενδιαφερόντων. «Επιτέλους μελέτησα πιάνο με την ησυχία μου και ταξινόμησα και υλικό που ήθελα εδώ και πάρα πολύ καιρό. Μέχρι τις 14 Μαρτίου δούλευα κανονικά οπότε, προς Θεού, δεν είναι και τόσο μεγάλο το διάστημα. Πιο βόρειοι λαοί λόγω κλίματος αυτά τα περνάνε κάθε τρεις και λίγο. Απλά τώρα υπάρχει αυτή η αίσθηση απαγόρευσης και οικονομικού στοπ. Από τη συνειδητοποίηση και τις σκέψεις για ένα σωρό προσωπικά μας θέματα ως τα λουλούδια στη βεράντα ή την αυλή, ειλικρινά δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω ....Τόσο απάνθρωπα φαίνεται ζούμε στην κανονικότητα των ρυθμών που για πολλούς έπρεπε να έρθει ένας ιός για να μείνουν με την οικογένεια τρεις μέρες συνεχόμενες και κυρίως με τον εαυτό τους. Η καθημερινότητα είναι ένα δώρο που του φερόμαστε πολύ αλαζονικά, καιρός να επανορθώσουμε», σημειώνει.

Ένα πρωτοφανές ντεμακιγιάζ του παγκόσμιου τοπίου

Δημιουργός σκεπτόμενος, με αναζητήσεις, με μια δική του φιλοσοφία ζωής ο Κώστας Λειβαδάς προσθέτει ότι διαπίστωσε ή καλύτερα επαναδιαπίστωσε διάφορα πράγματα αυτές τις μέρες. «Κατάλαβα για μια ακόμα φορά, πόσο τυφλοί και παραμορφωμένοι ζούμε μέσα στον αμείλικτο ρυθμό της εποχής, τις ανάγκες της και τον υιοθετημένο τρόπο διαχείρισης. Ολόκληρη τη ζωή μου παλεύω με αυτό το θέμα. Απλά αυτό που μας συμβαίνει αυτή τη φορά, έδειξε πιο ξεκάθαρα και στέρεα από ποτέ, τον περίεργο δρόμο που έχουμε πάρει, καθώς και το πόσο απροετοίμαστοι είμαστε μπροστά, πρώτα απ’ όλα, σε έναν μεγάλο κίνδυνο. Συνέπεια ήταν η ερημιά που δημιούργησε. Όλα αυτά, συνέβησαν μπροστά σε ένα πρωτοφανές ντεμακιγιάζ του παγκοσμίου τοπίου, των αξιών του και των προτεραιοτήτων του στους καιρούς μας».

Για την επόμενη μέρα της πανδημίας μόνο ευχές μπορεί να κάνει. «Ελπίζω να μην έχουμε ανοίξει ένα τρομερό βιολί με τρόμο σε δόσεις και να έχει βρεθεί ένα φάρμακο και προς Θεού λύσεις από τις υπερδυνάμεις για να μη σταματάει η γη. Σίγουρα το μετά πρέπει να μας βρει πολύ πιο ενωμένους, ταπεινούς και σε συνεργασία. Όλον τον πλανήτη… Να ξανανοίξουν οι δουλείες και να μην έχουμε μεγάλες απώλειες ανθρώπων που θα έχουν γλιτώσει από τον ιό αλλά θα έχουν καταστραφεί ψυχολογικά ή οικονομικά. Η ανθρωπότητα έχει περάσει πολύ τραγικές στιγμές για να τρομάξει καθοριστικά τώρα και να χάσει την πίστη της. Το θέμα είναι να το καταλάβουν και οι ηγέτες της αυτό και να μην ξαναπιαστούν απροετοίμαστοι η ακόμα πιο εντυπωσιακά ανύποπτοι», λέει ο Κώστας Λειβαδάς.

«Προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιο κενό δεν έχει γεμίσει»

Δεν κρύβει πως αυτές τις μέρες το μυαλό του είναι σε συγκεκριμένους ανθρώπους. «Όσο κι αν κάποιοι φίλοι ξεδίνουν που πάνε στη δουλεία, ειδικά αν το περιβάλλον της είναι πολύ προστατευμένο, εγώ σκέφτομαι κυρίως αυτούς που βγαίνουν κάθε μέρα για δουλειές δύσκολες χωρίς δίχτυ ασφάλειας και έχουν και μικρά παιδιά ή μεγάλους γονείς. Είναι πολύ δύσκολο. Επίσης σκέφτομαι τους γιατρούς και τους νοσηλευτές με τον ηρωικό τους αγώνα. Στέλνω την αγάπη μου σε όσους εργάζονται σκληρά, δεν μπορούν να μείνουν σπίτι όσο θα έπρεπε ή θα ήθελαν και ρισκάρουν για όλους μας», επισημαίνει.

Τέλος, σήμερα, μέρα της Ανάστασης του Χριστού, το μυαλό του τρέχει στον Καζαντζάκη. «Ο ίδιος μεταγράφει πολύ εύστοχα το μεγάλο μυστικό (το τόσο βαθιά πνευματικό και θρησκευτικό εξάλλου) πως η ώρα του φαγητού, η σωστή ώρα και η σημασία της, το ψωμί και το κρασί μετά τον μόχθο, είναι παράλληλα και πνευματική τροφή και ανάταση, επικοινωνία με τον Θεό τον ίδιο. Δεν τρέφει μόνο το σώμα αλλά και το πνεύμα. Δίνει ανάσες και δύναμη και ομορφιά στο τοπίο. Αυτή λοιπόν είναι η τροφή που μας ενδιαφέρει και για την οποία τόσο συχνά πεινάμε και δεν ξέρουμε το γιατί, ενώ είμαστε τόσο χορτάτοι. Προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιο κενό δεν έχει γεμίσει ... Αυτή η τροφή για σκέψη αυτές τις μέρες είναι και η πιο μεγάλη ευχή μου».