Ο ΠΑΟΚ προετοιμάζεται πυρετωδώς για την πρώτη του αναμέτρηση με τη Ριέκα την προσεχή Πέμπτη στο γήπεδο της Τούμπας, στο πλαίσιο των πλέι οφ του Europa Conference League, με το δεύτερο παιχνίδι να είναι μία εβδομάδα αργότερα στο «Στάδιο Ριέκα».

Η κροατική ομάδα για να φτάσει μέχρι εδώ χρειάστηκε να επικρατήσει με 4-1 της Χιμπέρνιαν στη ρεβάνς του 1-1 στην Σκωτία.

Ποιος είναι, όμως, ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τον κροατικό σύλλογο και τις επιτυχίες του τα τελευταία χρόνια;

Ο Νταμίρ Μίσκοβιτς είναι ο πρόεδρος της Ριέκα, αν και βλέποντάς τον κανείς θα τον περνούσε περισσότερο για οπαδό, καθώς συνηθίζει να τριγυρνάει με ένα κασκόλ της ομάδας τυλιγμένο στον καρπό. Ο 56χρονος επιχειρηματίας επένδυσε πριν από 30 περίπου χρόνια στον σύλλογο, με σκοπό να δημιουργήσει μια ομάδα ικανή να βάλει τέρμα στην κυριαρχία της Ντιναμό Ζάγκρεμπ των 11 συνεχόμενων τίτλων και τα κατάφερε!

Η αγάπη για το ποδόσφαιρο και τη μουσική

Με καταγωγή από το χωριό Μισκοβίτσι, στο νησί Παγκ, όπου σήμερα διατηρεί μία εντυπωσιακή έπαυλη, ο πρόεδρος της ομάδας γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1965 στη Ριέκα, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά του μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο μετράει μισό αιώνα ζωής, αφού από πολύ νωρίς ανακάλυψε την κλίση του σε αυτό και αγωνίστηκε σε μικρές ομάδες (Όριγεντ, Κράσιτσα, Γκρόμπνικαν, Πόμορατς). Παράλληλα, όμως, δεν παραμελούσε την μπάντα που είχε φτιάξει με τους φίλους του, με τον ίδιο να παίζει ντραμς.

Ο Μίσκοβιτς αποφοίτησε από το Ναυτικό Σχολείο και αμέσως μετά μάζεψε τις βαλίτσες του για τη Νορβηγία. Ο ίδιος παραδέχτηκε σε συνεντεύξεις του στο παρελθόν ότι υπήρξε επαναστάτης. «Ήμουν λίγο επαναστάτης, οφείλω να το παραδεχθώ στο σχολείο. Έτσι μετά, πήγα στη Νιγηρία για… τιμωρία».

Εκεί εργάστηκε ως επιστάτης φορτίου και καθημερινά περνούσε από έλεγχο τα προϊόντα που επιβιβάζονταν στα πλοία σε συνεργασία με τους καπετάνιους.

Η γνωριμία με την Σνγεζάνα και η επαγγελματική ανέλιξη

Την περίοδο εκείνη, ο Μίσκοβιτς βρήκε το ταίρι του, την Σνγεζάνα, της οποίας το σπίτι βρισκόταν στην περιοχή Ζαμέτ της Ριέκα, όπως και το δικό του. Τούς ένωσε μεταξύ άλλων η αγάπη τους για τον αθλητισμό, αφού η ίδια ήταν αθλήτρια του χάντμπολ. Μάλιστα, αμφότεροι φρόντισαν να μεταδώσουν αυτό τους το πάθος για τα σπορ και στα παιδιά τους, Άνι και Ματέου.

Ο Μίσκοβιτς αναγκαζόταν να λείπει πολύ καιρό από την οικογενειακή εστία στην Ριέκα, όσο ανελισσόταν στα επαγγελματικά του. Έτσι, πολύ συχνά η Σνγεζάνα ήταν στην Κροατία και εκείνος στη Νιγηρία, μαζί με οκτώ μόλις λευκούς εργάτες, κάτω από δύσκολες συνθήκες.

Ο Μίσκοβιτς ανέλαβε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τη θέση του γενικού διευθυντή της εταιρείας «Orlean Invest» του Γκαμπριέλε Βόλπι – δίπλα στον οποίο δούλευε ο πατέρας του στενού του φίλου, Νταμίροφ, από το 1978έως το 1984 - με 20.000 υπαλλήλους (120 εκ των οποίων Κροάτες), η οποία είναι σήμερα η μεγαλύτερη πάροχος πετρελαίου, φυσικού αερίου και logistics στη Νιγηρία. Δεδομένου ότι η Νιγηρία είναι μία ένας απ’ τους μεγαλύτερους εξαγωγείς πετρελαίου στην Αφρική, με παραγωγή 2,5 εκατ. βαρελιών την ημέρα, γίνεται αντιληπτό ότι ο Μίσκοβιτς έχει αφήσει για πάντα πίσω του τα δύσκολα χρόνια.

Η συνεργασία με τον Βόλπι στη Ριέκα και ο ρόλος της συζύγου

Η γνωριμία και η συνεργασία του με τον Βόλπι επεκτάθηκε, αφού γρήγορα οι δυο τους διαπίστωσαν ότι τούς συνέδεε η τρέλα για τον αθλητισμό. Ο Ιταλός επιχειρηματίας πείστηκε το 2009 να συνδράμει οικονομικά στην Ριέκα και τον Φεβρουάριο του 2012, μέσω μίας ολλανδικών συμφερόντων εταιρείας («Stichting Social Sport Foundation»), ι απέκτησε το 70% των μετοχών του κλαμπ, με το υπόλοιπο 30% ν’ ανήκει στον δήμο της πόλης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι «μπλε» της Ριέκα την περίοδο 2011-12 έφτασαν ένα βήμα από τη χρεοκοπία, όμως, η άφιξη του Βόλπι σχεδόν την τελευταία στιγμή άλλαξε τη μοίρα του συλλόγου.

Ο Ιταλός απομάκρυνε τον μέχρι τότε πρόεδρο, Ρόμπερτ Κόμεν, και στο σύλλογο έφερε τον Νταμίρ Μίσκοβιτς, που ήταν και φανατικός οπαδός της Ριέκα. Οι δυο τους έβαλαν στόχο να δημιουργήσουν έναν σύλλογο, που θα λειτουργούσε σε εταιρικά πρότυπα και θα αυτοχρηματοδοτούνταν.

Η δουλειά διανεμήθηκε σε πέντε πρόσωπα, τον αντιπρόεδρο Ντέαν Σούλατς, τον αθλητικό διευθυντή Σρέτσκο Γιούριτσιτς, τον αναπληρωτή του Ιβάν Μάντσε και τον προπονητή Ματίας Κεκ, αλλά και στην κυρία Μίσκοβιτς, η οποία θεωρείται η «σιδηρά κυρία» του κλαμπ. Ήταν αυτή που δεν δίσταζε, άλλωστε, να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, όταν ο άνδρας της απουσίαζε, αλλά και εκείνη που απέτρεψε τον Νταμίρ να τα παρατήσει, όταν σε δύο περιπτώσεις που αισθάνθηκε απογοητευμένος.

Σταδιακά η ομάδα άρχισε σταδιακά να εξελίσσεται σε κλαμπ-εταιρεία με άριστο τρόπο λειτουργίας, γεγονός που πιστοποιήθηκε και από τα οικονομικά της στοιχεία.

Οι επιτυχίες και το μοντέλο

Οι άνθρωποι της Ριέκα ακολουθούν το επιχειρηματικό μοντέλο της Μονακό, επενδύοντας σε εγχώρια και γειτονικά ταλέντα, εντοπίζοντας παίκτες με προσωπικότητα και... κρατώντας χαμηλά την μπάλα.

Τα αποτελέσματα της συνεργασίας των Βόλπι και Μίσκοβιτς είναι ήδη ορατά: Κύπελλο και Σούπερ Καπ για αρχή, τέσσερις σερί δεύτερες θέσεις, νταμπλ το 2017, κυπελλούχος το 2019 και το 2020, ενώ έπεται συνέχεια.

Ο Νταμίρ, μάλιστα, εκτός των άλλων, πιστώνεται και την πολιτική του απέναντι στο «καθεστώς» της Ντιναμό Ζάγκρεμπ στο κροατικό ποδόσφαιρο.