«Η προεκλογική περίοδος επιβεβαίωσε ότι η αυτοδυναμία είναι το ζητούμενο για τη σταθερότητα, για να προχωρήσουμε μπροστά. οι πολίτες έχουν αντιληφθεί ότι δεν αρκεί να αρκούν οι έδρες. Το δίλημμα είναι Μητσοτάκης ή Τσίπρας, σταθερότητα ή μπάχαλο», τονίζει στη «ΜτΚ» ο Νίκος Παπαϊωάννου.

Σήμερα ανοίγουν οι κάλπες και οι πολίτες προσέρχονται για να ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές. Τι διακυβεύεται κατά τη γνώμη σας για τη χώρα;

Οι πολίτες σήμερα αποφασίζουν αν η χώρα θα συνεχίσει να προχωρά μπροστά. Γιατί στις εκλογές ψηφίζουμε για το «μπροστά», για το μέλλον μας, επιλέγουμε κυβερνήτη, επιλέγουμε πρόγραμμα διακυβέρνησης για την επόμενη τετραετία. Το κυβερνητικό παρελθόν των κομμάτων εξουσίας, αλλά και το κοινοβουλευτικό των υπολοίπων κομμάτων, ή της συμμετοχής τους σε κυβερνήσεις συνεργασίας αποτελεί αποφασιστική παράμετρο μπροστά στην κάλπη. Γιατί εκεί οι πολίτες με την ψήφο τους κρίνουν τα πεπραγμένα κάθε κόμματος και πολιτικού αρχηγού. Και αποφασίζουν ποιον εμπιστεύονται να πάει τη χώρα μπροστά. Η ΝΔ ζητεί την ανανέωση της λαϊκής εντολής με ένα ξεκάθαρο όραμα για την Ελλάδα του 2027 και ένα κοστολογημένο πρόγραμμα διακυβέρνησης, την υλοποίηση του οποίου εγγυάται ο απολογισμός της κυβερνητικής θητείας που ολοκληρώθηκε.

Πώς σας φάνηκε η προεκλογική περίοδος; Πολλοί την χαρακτήρισαν άνευρη. Εσείς πώς την βιώσατε;

Οι εκλογές όπως τις γνωρίζαμε στο παρελθόν, είναι... μακρινό παρελθόν και οι σύγχρονοι τρόποι επικοινωνίας επέβαλαν τους δικούς τους όρους στις εκστρατείες των κομμάτων. Δεν είναι μόνο ελληνικό το φαινόμενο και φυσικά θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε στο πώς έχει ανάγκη σήμερα να επικοινωνήσει ο πολίτης, ώστε να ενημερωθεί από όσους του ζητάμε να μας εμπιστευτεί με την ψήφο του. Δεν είδαμε, όμως, μόνο tik-tok, εναλλακτικές συνεντεύξεις και εκδηλώσεις σε αυτή την προεκλογική περίοδο, είδαμε και επιστροφή στις γειτονιές και στην άμεση επαφή με τον πολίτη, κάτι που θεωρώ υγιές αντίβαρο στην τοξικότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης που ευδοκιμεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Κάντε μας τη σύγκριση των δύο βασικών πολιτικών αρχηγών: Τι σας άρεσε στον Κ. Μητσοτάκη και τι στον Αλ. Τσίπρα; Τι σας ενόχλησε στους δύο πολιτικούς αρχηγούς;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιπαρατέθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα στην προεκλογική περίοδο, όπως το έκανε πάντοτε: Προτάσσοντας τη συνέπεια λόγων-πράξεων έναντι του φθηνού λαϊκισμού και έναν λόγο οραματικό και ενωτικό, απέναντι σε έναν λόγο που επενδύει στην τοξικότητα και τον διχασμό. Θεωρώ μέγιστη πολιτική αθλιότητα το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα με την αγωνία των παιδιών που δίνουν σε λίγες μέρες πανελλήνιες. Δεν αφορά την ουσία, το να μπούμε στη συζήτηση γιατί η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής ήταν μία αναγκαία μεταρρύθμιση. Αφορά το χυδαίο του να διαταράσσει κανείς την εύθραυστη ψυχολογία των υποψηφίων.

Το βράδυ θα ξέρουμε αν η ΝΔ θα έχει μπει σε τροχιά αυτοδυναμίας. Αν οι έδρες αρκούν γιατί να μην συμμαχήσει με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και να αποφευχθούν έτσι οι δεύτερες εκλογές;

Το σύστημα της απλής αναλογικής έδωσε μία νότα ιλαρότητας στις συζητήσεις κατά την προεκλογική περίοδο. Ακούστηκαν σενάρια για κυβερνήσεις ηττημένων, ανοχής και ειδικού σκοπού... της απελπισίας, για πρωθυπουργούς δίχως όνομα, για Δήμητρες, Οδύσσειες και τοπικά νομίσματα. Όλα αυτά επιβεβαίωσαν ότι η αυτοδυναμία είναι το ζητούμενο για τη σταθερότητα, για να προχωρήσουμε μπροστά. Μέσα και από τις τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών στα διάφορα σενάρια κυβερνητικών συμμαχιών, οι πολίτες έχουν αντιληφθεί ότι δεν αρκεί να ...αρκούν οι έδρες. Το δίλημμα είναι Μητσοτάκης ή Τσίπρας, σταθερότητα ή μπάχαλο.

Ποιες είναι οι πιο κρίσιμες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα και πρέπει να γίνουν από την επομένη που θα σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση;

Οι τρεις μεγάλοι εθνικοί στόχοι, όπως τους ανέπτυξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην προεκλογική περίοδο, είναι καλύτεροι μισθοί για όλους, ένα πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος και η δημόσια δωρεάν υγεία. Οι μεταρρυθμίσεις που υλοποίησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη από το 2019 δεν έθεσαν απλώς τα θεμέλια για την ισχυρή Ελλάδα, που οικοδομείται πάνω σε υγιή οικονομικά, αλλά και αποκατέστησαν την αξιοπιστία της πολιτικής. Η συνέπεια λόγων και έργων της ΝΔ, το «είπα- έπραξα» του Κυριάκου Μητσοτάκη εγγυώνται την πορεία της πατρίδας μας την επόμενη τετραετία: Σταθερά, τολμηρά, μπροστά.

Και για τη Θεσσαλονίκη; Τι πρέπει να φέρει μία δεύτερη τετραετία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πόλη;

Η παράδοση του Μετρό της Θεσσαλονίκης στις αρχές του 2024 πιστεύω πως θα αλλάξει όλη τη συζήτηση για την πόλη. Όχι απλώς γιατί το πιο σύγχρονο μετρό της Ευρώπης θα έχει καταρρίψει το ψευτοδίλημμα «ή Μετρό ή αρχαία», που ταλαιπώρησε αδίκως για χρόνια τους κατοίκους και κόστισε ακριβά σε εκατοντάδες επαγγελματίες, αλλά γιατί θα σηματοδοτήσει το τέλος μιας μίζερης συζήτησης δεκαετιών γύρω από ένα έργο που έγινε ανέκδοτο και πάρα πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι δε θα ολοκληρωθεί ποτέ. Αναπόφευκτα η συζήτηση αυτή μηδένιζε οτιδήποτε άλλο μεγάλο γινόταν στη Θεσσαλονίκη, η οποία σήμερα αλλάζει με περισσότερα από 30 έργα ύψους 9,3 δισ. ευρώ, κι ενώ έχει προσελκύσει ήδη την προηγούμενη τετραετία μεγάλες επενδύσεις παγκόσμιων επιχειρηματικών κολοσσών.

Ήσασταν ένας μπαρουτοκαπνισμένος πρύτανης και γνωρίζετε τα του πανεπιστημίου. Τι πρέπει να αλλάξει στο χώρο τα ανώτατης εκπαίδευσης;

Πρέπει να αλλάξει η ατζέντα. Στη θητεία μου εργάστηκα για μία επανάσταση του αυτονόητου, που συντελέστηκε με την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας του ΑΠΘ. Η κατάργηση του ασύλου της ανομίας δε θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς το θεσμικό πλαίσιο, τον νόμο 4623/19, που η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως είχε δεσμευθεί, έφερε στην Βουλή λίγες μόλις ημέρες μετά τις εκλογές του 2019. Η μάχη της βιβλιοθήκης με τη βαριοπούλα κερδήθηκε, αλλά δε θα έπρεπε να υπάρχουν τέτοιες μάχες. Η ρήξη με ό,τι συντηρούσε μία νοσηρή κατάσταση υπήρξε η μόνη επιλογή, την οποία έκανα συνειδητά. 

Στα ζητήματα της αναβάθμισης του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος είναι διαρκώς παρούσα η ανάγκη να περιφρουρούμε τα κεκτημένα. Παράλληλα, όμως, το απόστημα που έσπασε, ό,τι επιτεύχθηκε την προηγούμενη τετραετία, εκτιμώ πως θα επιτρέψει στην επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ να εστιάσει σε μία πολιτική ενίσχυσης της εξωστρέφειας και διεθνοποίησης των ΑΕΙ. Θέλουμε τα πανεπιστήμια μας ανοιχτά στον κόσμο, αλλά και ανοιχτά στην κοινωνία, την αγορά εργασίας, την επιχειρηματικότητα. Και φυσικά το άρθρο 16 θα πρέπει να αλλάξει. Αν κάποιοι το βάφτισαν «ιερή αγελάδα», η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος προχωρά, ο ανταγωνισμός στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι αμείλικτος και η χώρα δεν μπορεί να μένει μαλωμένη με την πραγματικότητα και την ίδια στιγμή χιλιάδες νέοι να φεύγουν σε πανεπιστήμια στο εξωτερικό.

Και κάτι προσωπικό για το τέλος: σίγουρα είναι τιμητική η θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, αλλά δεν είναι εκλόγιμη. Τι σημαίνει η επόμενη μέρα για τον πολιτικό πλέον Νίκο Παπαϊωάννου;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μου επεφύλαξε την ξεχωριστή τιμή να με συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ. Δεν έκρυψα ποτέ σε ποια πολιτική οικογένεια μεγάλωσα. Το «εκλόγιμη» ή μη θέση δε θα μπορούσε ποτέ να είναι παράγοντας στην εξίσωση ενασχόλησης μου με τα κοινά και δη στο βήμα που αποφάσισα να κάνω στην πολιτική. Η χώρα έχει πληρώσει ακριβά το αλισβερίσι, μία αντίληψη για την πολιτική που δεν οδήγησε απλά την οικονομία στη χρεοκοπία, αλλά δοκίμασε σκληρά την κοινωνία και τους θεσμούς. Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη της Πρώτης Φοράς Αριστερά θεωρώ ότι είναι πως, καθώς ο κ. Τσίπρας οδήγησε το 2015 τη χώρα στο χείλος της καταστροφής, οι πολίτες διδάχθηκαν πόσο επικίνδυνος μπορεί να είναι ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός. Η αξιοπιστία της πολιτικής κερδίζεται στη συνέπεια λόγων και πράξεων. Αυτή την πολιτική εκπροσωπεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτή την πολιτική θέλω να υπηρετήσω, γι’ αυτό και δε θα μπορούσα να μην αποδεχθώ την πρότασή του.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21.05.2023