Το κυκλοφοριακό χάος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης αλλά και σε κρίσιμες περιοχές της πόλης εκτός αυτού, έχει πλέον ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Τεράστιο το κόστος σε χρόνο και χρήμα για όσους χρειάζεται να μετακινούνται, οι οποίοι εκτός των άλλων, βλέπουν τα νεύρα τους να γίνονται τσατάλια καθημερινά.

Το κυριότερο ωστόσο είναι πως ουδείς δείχνει να νοιάζεται γι' αυτό το χάλι:

Οι…αρμόδιοι περί άλλα τυρβάζουν ή εκφράζουν τις… αποψάρες τους, δίχως να μπαίνουν καν στον κόπο να τις θέσουν αυτές στην βάσανο της ενδελεχούς και συγκριτικής αξιολόγησης.

Οι δε πολίτες, δείχνουμε να έχουμε συμβιβαστεί μοιρολατρικά με αυτό το χάλι. Δεν αντιδρούμε και δεν διαμαρτυρόμαστε, ξοδεύοντας όλη την επινοητικότητά μας στο πώς θα βολέψουμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτήν κατάσταση.

Κάνοντας μια έρευνα για το κυκλοφοριακό της Θεσσαλονίκης, το πρώτο που μας έκανε εντύπωση είναι πως οι μετρήσεις και τα στοιχεία αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη κάθε πρόβλεψης.

Το δεύτερο εντυπωσιακό, είναι πως όλοι οι αρμόδιοι και ειδικοί, ιεραρχούν διαφορετικά τις αιτίες γι’ αυτό που συμβαίνει, ανάμεσα στην έλλειψη μετρό, την κατάσταση του ΟΑΣΘ, την απουσία χώρων στάθμευσης, την ανυπαρξία ελέγχων, τα διπλοπαρκαρισμένα, τις φορτοεκφορτώσεις καθ’ όλη την διάρκεια της μέρας, τις κλειστές λεωφορειολωρίδες κ.ά.

Εκείνο ωστόσο που είναι εντυπωσιακότερο όλων, είναι πως όποιον αρμόδιο ρωτάς, όλοι τους έχουν και μια διαφορετική πρόταση να υποβάλλουν αναφορικά με το τι πρέπει να γίνει για να αποσυμφορηθεί η κατάσταση και να αποφευχθεί το έμφραγμα στους δρόμους.

Μιλάνε για δακτύλιο και απαγόρευση εισόδου στο ιστορικό κέντρο, μιλάνε για αυστηροποίηση των ελέγχων και διεύρυνση των ποινών στους παραβάτες, μιλάνε για νέα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, για τραμ και καραβάκια, μιλάνε για παράδοση του μετρό, μιλάνε…μιλάνε…μιλάνε.

Το συγκλονιστικό είναι πως ουδείς παίρνει την πρωτοβουλία να μαζέψει σε ένα τραπέζι το υπουργείο Μεταφορών, το δήμο, την περιφέρεια, τους συγκοινωνιολόγους, τους οργανισμούς αστικών συγκοινωνιών, τους εκπροσώπους των εμπλεκομένων (Ταξί, ιδιοκτήτες πάρκινγκ), την τροχαία και την δημοτική αστυνομία, ώστε να καταρτίσουν από κοινού ένα σχέδιο άμεσων δράσεων, αφού πρώτα συμφωνήσουν στο τι πόλη θέλουμε.

Δεν χρειάζεται δα και να ανακαλύψουν κάτι το πρωτοφανές. Όλες οι πιθανές προτάσεις έχουν εφαρμοστεί σε πολλές πόλεις του κόσμου, οπότε αξιολογείς τις καλές πρακτικές και επιλέγεις εκείνες που ταιριάζουν στο τι είδους πόλη θέλεις.

Να προσθέσω μόνον, ότι εκ των ων ουκ άνευ, είναι η καλή αστυνόμευση και η επιβολή των προστίμων χωρίς χάρες και ρουσφετολογικού τύπου παρεμβάσεις.

Σε μια πόλη που αν δεις τροχονόμο, είτε εθνική γιορτή θα είναι, είτε οι ημέρες λειτουργίας της ΔΕΘ, είτε κάποιο υψηλό πρόσωπο θα την επισκέπτεται, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Πόσω μάλλον όταν μπορούν κάποιοι να σβήνουν τις κλήσεις και να χαρίζουν πρόστιμα...

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 31.10.2021