Μια «Πείνα» για πνευματική αφύπνιση

Της Κυριακής Τσολάκη
ktsolaki@makhtes.gr

Η παράσταση παρουσιάζεται τώρα στη δεύτερη εκδοχή της. Για πρώτη φορά τα μέλη του σχήματος βγήκαν σε μπαρ και εστιατόρια της Θεσσαλονίκης τον Ιανουάριο του 2011 καταθέτοντας ένα πολιτικό δρώμενο για την όλη συγκυρία. Τότε η ομάδα «Άνθρωπος στη θάλασσα», με αφορμή το ημερολόγιο της Μαργκερίτ Ντιράς «Τετράδια του πολέμου», θέλησε να μιλήσει για την ανάγκη επιβίωσης μέσα από το απόσπασμα της συγγραφέα που αναφέρεται στην επιστροφή του συντρόφου της από το Νταχάου και στον αγώνα του να επανέλθει στη ζωή. Τραγική σύμπτωση: Λίγες μέρες αργότερα οι τριακόσιοι μετανάστες απεργοί πείνας ξεκίνησαν τον αγώνα τους ενάντια στην εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Για ακόμη μία φορά η τέχνη αντέγραψε τη ζωή ή το αντίστροφο; «Στόχος μας ήταν να μιλήσουμε για την κοινωνική ανισότητα, για τα σημερινά στρατόπεδα συγκέντρωσης, για την υποκρισία της Ευρώπης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι, μας συγκλόνισε αυτό που ακολούθησε αμέσως μόλις κάναμε την πρεμιέρα της παράστασης», λέει στη «Μ» η σκηνοθέτρια Κλαίρη Χριστοπούλου.
Στη συνέχεια, τον Μάιο του 2011 η «Πείνα» συμμετείχε στο Φεστιβάλ του σχήματος Εκτός Άξονα ως work in progress, που όμως είχε και άλλες προσθήκες σε σχέση με την αρχική του έκφανση. «Ήδη είχαμε προσθέσει ένα κείμενο του Αλμπέρ Καμί για την πτώση που αναφέρεται στις σύγχρονες μορφές δουλείας, ένα ποίημα του Λειβαδίτη, αλλά και ένα απόσπασμα από τον Τσελεμεντέ του ’60 που μιλάει για επίσημα γεύματα», προσθέτει η κ. Χριστοπούλου.

«Δεν υπάρχει αλληλεγγύη»
Φαίνεται πως τώρα ήρθε η ώρα για ένα σχεδίασμα β, καθώς σήμερα τα ερεθίσματα είναι πολύ περισσότερα λόγω του δύσκολου κοινωνικοοικονομικού πλαισίου της εποχής. «Έτσι κι αλλιώς μπορούσαμε να διακρίνουμε αυτή την κατάσταση τα τελευταία χρόνια και ξέραμε λίγο-πολύ ότι θα φτάσουμε εδώ. Απλώς συνηθίζαμε να εθελοτυφλούμε και να βολευόμαστε στον κόσμο μας μέχρι να φτάσει στην πόρτα μας το πρόβλημα. Κοινώς δεν υπάρχει αλληλεγγύη. Η πρότασή μας μέσα από αυτό το καλλιτεχνικό μας βήμα μιλά για την αναγκαιότητα της αυτοοργάνωσης και της πνευματικής αφύπνισης», επισημαίνει η σκηνοθέτρια.
Με αυτήν την εικόνα φεύγει κανείς από την παράσταση, που σήμερα έχει εξελιχθεί αρκετά σε σχέση με την πρώτη εκδοχή της. «Έχουμε προσθέσει κάποια τραγούδια, ένα κείμενο από τις ‘Αόρατες Πόλεις’ του Ίταλο Καλβίνο και κάποια άλλα στοιχεία, όπως δύο εικαστικούς, τον Νάσο Χαλκίδη και τον Φίλιππο Μάνο, που ζωγραφίζουν ζωντανά σε κάθε παράσταση κτλ.»
Εξάλλου κάτι που ισχύει σε όλες τις δουλειές της ομάδας είναι ότι δεν έχει σκηνικό χώρο και δεν διαχωρίζει τη θέση της από τους θεατές. «Στο μεγαλύτερο μέρος μοιραζόμαστε το ίδιο τραπέζι μαζί τους».
Παίζουν: Κατερίνα Ανδριανάκη, Ασπασία Πιτιλάκη, Δημήτρης Τσιλινίκος, Κλαίρη Χριστοπούλου.

Πληροφορίες
* Coo Café-Bar (Βασ. Ηρακλείου 4) στις 9.00 μ.μ. κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή έως τα τέλη Μαρτίου