ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

La Lollo: «Διαφέρουμε στην ένταση που θέλουμε να ζήσουμε». Tου Κώστα Μπλιάτκα

Η Τζίνα Λολομπριτζίτα που έφυγε στα 95 της χρόνια, ήταν μια από τις τελευταίες εμβληματικές φιγούρες του ένδοξου παλιού σινεμά και μία από τις μεγαλύτερες σταρ των δεκαετιών του 1950 και του 1960

 16/01/2023 20:52

La Lollo: «Διαφέρουμε στην ένταση  που θέλουμε να ζήσουμε». Tου Κώστα Μπλιάτκα

Κώστας Μπλιάτκας

1-9K8J4.jpg

Με το παρατσούκλι La Lollo, η Τζίνα Λολομπριτζίτα που έφυγε στα 95 της χρόνια, ήταν μια από τις τελευταίες εμβληματικές φιγούρες του ένδοξου παλιού σινεμά και μία από τις μεγαλύτερες σταρ των δεκαετιών του 1950 και του 1960.

Δέσποζε στα πρωτοσέλιδα των περιοδικών όλης της γηραιάς Ηπείρου την εποχή πριν την έφοδο της τηλεόρασης.

Το αφοπλιστικό, ρεαλιστικό , έως κυνικό αξίωμα με το οποίο έζησε, όπως εκμυστηρεύθηκε, ήταν απλό: «Όλοι είμαστε γεννημένοι ούτως ή άλλως για να πεθάνουμε. Η διαφορά είναι η ένταση με την οποία επιλέγουμε να ζήσουμε».

Η Λολομπριτζίτα, η Ιταλίδα ηθοποιός κάποτε αποκαλούνταν «η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο». Η Corriere della Sera μετέδωσε την είδηση του θανάτου της, λέγοντας ότι νοσηλευόταν για αρκετό καιρό στο νοσοκομείο.

Η ηθοποιός και αργότερα φωτορεπόρτερ ήταν περισσότερο γνωστή για τις εμφανίσεις της σε ταινίες όπως «Beat the Devil», «Solomon and Sheba» και «Buona Sera, Mrs Campbell».

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και του 1960, η Lollobrigida ήταν μια από τις πιο επιθυμητές ηθοποιούς στον κόσμο και πρωταγωνίστησε σε μεγάλο αριθμό ευρωπαϊκών και αμερικανικών ταινιών απέναντι από πολλούς από τους κορυφαίους άντρες του Χόλιγουντ της εποχής. Συμπρωταγωνίστησε μεταξύ άλλων, με τους Frank Sinatra, Rock Hudson και Errol Flynn.

Ο Χομφρεϊ Μπόγκαρτ που είχε τη χαρά αλλά και την περιπέτεια να παίξει μαζί της στη μεγάλη οθόνη. είπε ότι «έκανε τη Μέριλιν Μονρόε να μοιάζει με τη Σίρλεϊ Τεμπλ». Εκτός κάμερας, απολάμβανε μια κόντρα με την νεότερή της Ιταλίδα σταρ Σοφία Λόρεν.

Ο υπουργός Πολιτισμού Τζενάρο Σαντζουλιάνο έγραψε στο Twitter: "Αντίο σε μια ντίβα της ασημένια οθόνης, πρωταγωνίστρια μισού και πλέον αιώνα ιστορίας του ιταλικού κινηματογράφου. Η γοητεία της θα παραμείνει αιώνια".

Η Luigina Lollobrigida γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1927. Κόρη ενός κατασκευαστή επίπλων, η Τζίνα πέρασε τα εφηβικά της χρόνια αποφεύγοντας τους βομβαρδισμούς εν καιρώ πολέμου πριν σπουδάσει γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης.

Ένας κυνηγός ταλέντων της πρόσφερε μια ακρόαση στην Cinecitta - τότε το μεγαλύτερο κινηματογραφικό στούντιο στην Ευρώπη και ακμάζον «Hollywood on the Tiber» της Ιταλίας.

Ο Lollobrigida δεν ήταν πρόθυμη. «Αρνήθηκα όταν μου πρότειναν τον πρώτο μου ρόλο», θυμάται. "Λοιπόν, μου είπαν ότι θα με πληρώσουν χίλιες λιρέτας . Τους είπα ότι η τιμή μου ήταν ένα εκατομμύριο λιρέτες, νομίζοντας ότι θα σταματήσει το όλο θέμα. Αλλά είπαν ναι!"

Τότε ήταν που κατάλαβε ότι ήταν έτοιμοι να την προωθήσουν ως το στερεότυπο του «μεσογειακού συμβόλου του σεξ», πράγμα που και η ίδια αποδέχθηκε. Έλεγε: «Μια γυναίκα στα 20 είναι πάγος, στα 30 είναι θερμή και στα 40 είναι καυτή».

Η ιστορία της ζωής της ήταν τόσο εξωτική όσο οποιοσδήποτε από τους ρόλους που έπαιξε. Λίγες όμως από τις ταινίες της θεωρούνται πλέον κλασικές.

Η καριέρα της ξεθώριασε μετά τη δεκαετία του 1960 και η ίδια στράφηκε στη φωτογραφία, την γλυπτική και την πολιτική.

1-9K8J4.jpg

Με το παρατσούκλι La Lollo, η Τζίνα Λολομπριτζίτα που έφυγε στα 95 της χρόνια, ήταν μια από τις τελευταίες εμβληματικές φιγούρες του ένδοξου παλιού σινεμά και μία από τις μεγαλύτερες σταρ των δεκαετιών του 1950 και του 1960.

Δέσποζε στα πρωτοσέλιδα των περιοδικών όλης της γηραιάς Ηπείρου την εποχή πριν την έφοδο της τηλεόρασης.

Το αφοπλιστικό, ρεαλιστικό , έως κυνικό αξίωμα με το οποίο έζησε, όπως εκμυστηρεύθηκε, ήταν απλό: «Όλοι είμαστε γεννημένοι ούτως ή άλλως για να πεθάνουμε. Η διαφορά είναι η ένταση με την οποία επιλέγουμε να ζήσουμε».

Η Λολομπριτζίτα, η Ιταλίδα ηθοποιός κάποτε αποκαλούνταν «η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο». Η Corriere della Sera μετέδωσε την είδηση του θανάτου της, λέγοντας ότι νοσηλευόταν για αρκετό καιρό στο νοσοκομείο.

Η ηθοποιός και αργότερα φωτορεπόρτερ ήταν περισσότερο γνωστή για τις εμφανίσεις της σε ταινίες όπως «Beat the Devil», «Solomon and Sheba» και «Buona Sera, Mrs Campbell».

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και του 1960, η Lollobrigida ήταν μια από τις πιο επιθυμητές ηθοποιούς στον κόσμο και πρωταγωνίστησε σε μεγάλο αριθμό ευρωπαϊκών και αμερικανικών ταινιών απέναντι από πολλούς από τους κορυφαίους άντρες του Χόλιγουντ της εποχής. Συμπρωταγωνίστησε μεταξύ άλλων, με τους Frank Sinatra, Rock Hudson και Errol Flynn.

Ο Χομφρεϊ Μπόγκαρτ που είχε τη χαρά αλλά και την περιπέτεια να παίξει μαζί της στη μεγάλη οθόνη. είπε ότι «έκανε τη Μέριλιν Μονρόε να μοιάζει με τη Σίρλεϊ Τεμπλ». Εκτός κάμερας, απολάμβανε μια κόντρα με την νεότερή της Ιταλίδα σταρ Σοφία Λόρεν.

Ο υπουργός Πολιτισμού Τζενάρο Σαντζουλιάνο έγραψε στο Twitter: "Αντίο σε μια ντίβα της ασημένια οθόνης, πρωταγωνίστρια μισού και πλέον αιώνα ιστορίας του ιταλικού κινηματογράφου. Η γοητεία της θα παραμείνει αιώνια".

Η Luigina Lollobrigida γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1927. Κόρη ενός κατασκευαστή επίπλων, η Τζίνα πέρασε τα εφηβικά της χρόνια αποφεύγοντας τους βομβαρδισμούς εν καιρώ πολέμου πριν σπουδάσει γλυπτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης.

Ένας κυνηγός ταλέντων της πρόσφερε μια ακρόαση στην Cinecitta - τότε το μεγαλύτερο κινηματογραφικό στούντιο στην Ευρώπη και ακμάζον «Hollywood on the Tiber» της Ιταλίας.

Ο Lollobrigida δεν ήταν πρόθυμη. «Αρνήθηκα όταν μου πρότειναν τον πρώτο μου ρόλο», θυμάται. "Λοιπόν, μου είπαν ότι θα με πληρώσουν χίλιες λιρέτας . Τους είπα ότι η τιμή μου ήταν ένα εκατομμύριο λιρέτες, νομίζοντας ότι θα σταματήσει το όλο θέμα. Αλλά είπαν ναι!"

Τότε ήταν που κατάλαβε ότι ήταν έτοιμοι να την προωθήσουν ως το στερεότυπο του «μεσογειακού συμβόλου του σεξ», πράγμα που και η ίδια αποδέχθηκε. Έλεγε: «Μια γυναίκα στα 20 είναι πάγος, στα 30 είναι θερμή και στα 40 είναι καυτή».

Η ιστορία της ζωής της ήταν τόσο εξωτική όσο οποιοσδήποτε από τους ρόλους που έπαιξε. Λίγες όμως από τις ταινίες της θεωρούνται πλέον κλασικές.

Η καριέρα της ξεθώριασε μετά τη δεκαετία του 1960 και η ίδια στράφηκε στη φωτογραφία, την γλυπτική και την πολιτική.

ΣΧΟΛΙΑ

Επιλέξτε Κατηγορία