Να βρει τον κατάλληλο «μνηστήρα» που θα την οδηγήσει στη νέα εποχή παλεύει εδώ και έξι χρόνια η άλλοτε κραταιά βιομηχανία επεξεργασίας ξύλου Shelman, χωρίς μέχρι τώρα να έχει υπάρξει αποτέλεσμα. Ο τελευταίος πλειστηριασμός κηρύχθηκε και αυτός άγονος με τη διαδικασία να επαναλαμβάνεται το προσεχές διάστημα.

Η κατάληξη αυτή κάθε άλλο παρά εξέπληξε τους γνωρίζοντες, καθώς εκτός των άλλων κανείς ενδιαφερόμενος δεν είχε καταθέσει εγγυητική επιστολή για το 30% του προσφερόμενου τιμήματος όπως ορίζουν οι νόμιμες διαδικασίες.

Το υψηλότατο ενεργειακό κόστος και τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν, άνω των 15 εκατ. ευρώ (αγορά + συντήρηση + επενδύσεις), για να ξαναβάλουν την επιχείρηση στο παιχνίδι του ανταγωνισμού κρατούν σε απόσταση… ασφαλείας τους επενδυτές από τη μονάδα της Shelman στην Κομοτηνή. 

Η «περιπέτεια» ωστόσο δεν τελειώνει εδώ μετά τις τόσες μάταιες, για την ώρα, προσπάθειες, για να ξαναπάρουν μπρος οι μηχανές του εργοστασίου στη Ροδόπη. Για τη μονάδα της Κομοτηνής αναμένεται πλέον να προσδιοριστεί νέος πλειστηριασμός το επόμενο διάστημα, το αργότερο στις αρχές του 2023, μετά τις τέσσερις αποτυχημένες προσπάθειες που προηγήθηκαν.

Τα τρία σενάρια για τους όρους του νέου διαγωνισμού:

α) Μείωση της τιμής εκκίνησης με τη λογική να λέει πως θα διαμορφωθεί κάτω από 6,4 εκατ. ευρώ.

β) Αλλαγή κάποιων περιοριστικών όρων του διαγωνισμού όπως για παράδειγμα η διατήρηση του 40% του προσωπικού που υπήρχε.

γ) Το «σπάσιμο» της μονάδας σε κομμάτια και την πώλησή τους ξεχωριστά.

«Η Shelman έχει προοπτικές, ήταν μία από τις κορυφαίες βιομηχανίες ξύλου στα Βαλκάνια, ακόμα και τώρα όποιος την αγοράσει θα πάρει μία επιχείρηση η οποία δε θα ξεκινήσει από το μηδέν και δε θα απαιτήσει εξωπραγματικά κεφάλαια για να ξανασταθεί στα πόδια της τη στιγμή που ο εξοπλισμός στο εργοστάσιο είναι σε καλή κατάσταση. Στην επιχειρηματικότητα με εντολές δεν γίνονται τα πράγματα, πρέπει να συντρέξουν και οι κατάλληλοι παράγοντες για να επενδύσεις κάποιος», αναφέρει στο makthes.gr επιχειρηματικός παράγοντας της περιοχής ο οποίος διαψεύδει σενάρια για επιχείρηση εμπλοκής του τουρκικού προξενείου στη διαδικασία.

«Η τοπική κοινωνία και οι επιχειρηματικοί φορείς κάνουμε ότι μπορούμε αλλά πρέπει να υπάρξει απτό ενδιαφέρον. Για να επενδύσει κάποιος είναι αναγκαίο να εξασφαλίσει πως θα αποκτήσει μία ανταγωνιστική επιχείρηση, σήμερα με την ενεργειακή κρίση αυτό είναι πολύ δύσκολο να διασφαλιστεί», προσθέτει.

Η εμβληματική πρώην βιομηχανική μονάδα δραστηριοποιούνταν στον κλάδο της παραγωγής και επεξεργασίας ξύλου. Τα παραγόμενα προϊόντα ήταν μοριοσανίδες σε ακατέργαστη και επεξεργασμένη μορφή.

Πέραν του μηχανολογικού εξοπλισμού παραγωγής υπάρχει εργαστηριακός εξοπλισμός, οι απαραίτητες Η/Μ εγκαταστάσεις κίνησης, φωτισμού, πυρασφάλειας, θέρμανσης και ψύξης κτλ, εξοπλισμός επίπλων, καθώς και 21 οχήματα (φορτωτές, γερανοί, κτλ).

Η χρυσή εποχή και… οι πλειστηριασμοί

Η Shelman, που είχε ιδρύσει το 1962 ο Παναγιώτης Ηλιάδης, καθόρισε τις εξελίξεις και πρωταγωνίστησε στην εγχώρια αγορά της ξυλείας, επί σχεδόν πέντε δεκαετίες. Η οικονομική κρίση στην οποία βυθίστηκε η χώρα «σκότωσε» και το ξύλο, σφίγγοντας τον κλοιό στην κραταιά, μέχρι τότε, βιομηχανία και σηματοδοτώντας παράλληλα την αρχή μίας «Οδύσσειας».

Έτσι, το 2009, και ενώ «μαύρα σύννεφα» απλώνονταν πάνω από τη χώρα, η Alfa Wood εξαγόρασε το 73% της Shelman έναντι 11 εκατ. ευρώ, καθιστώντας τη θεσσαλική βιομηχανία ξύλου leader στην ελληνική αγορά ξύλου και προϊόντων ξυλείας, αλλά και μία από τις μεγαλύτερες μεταποιητικές μονάδες στα Βαλκάνια.

Και τούτο, καθώς με την εξαγορά της Shelman αποκτούσε τη μητρική εταιρεία με εργοστάσια στη Χαλκίδα (όπου διέθετε και ιδιωτικό λιμάνι) και στη Ροδόπη, καθώς και τις θυγατρικές, δηλαδή τη βιομηχανία κόλλας Χατζηλουκάς Α.Ε. στην Κομοτηνή, τη Σέλμαν Σοφιανός Παρκέτα Α.Ε. (ποσοστό 50%), εταιρεία παραγωγής και τοποθέτησης παρκέτων με δραστηριότητα και στη Ρουμανία μέσω της Sofrom Exim S.A., την Ξυλεμπορική Πατρών Α.Ε. και την Ι. Τζήλος Α.Ε. στα Γλυκά Νερά Αττικής.

Μαζί με αυτά, όμως, φορτώθηκε τις ζημιές, τις υποχρεώσεις που ξεπερνούσαν τα 175 εκατ. ευρώ, το υπεράριθμο προσωπικό και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον ραγδαίας υποχώρησης της οικοδομικής δραστηριότητας και των πωλήσεων, καθώς και αυξανόμενου ανταγωνισμού από τις εισαγωγικές εταιρείες, αλλά και από τη σταδιακή κυριαρχία των αλουμινένιων κατασκευών, αντί του ξύλου.

Το 2014 τέθηκε σε καθεστώς πτώχευσης αν και ακόμα και τότε αποτελούσε έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πάνελ τεχνητής ξυλείας στα Βαλκάνια με εξαγωγική δραστηριότητα σε περισσότερες από 25 χώρες.

Το μακρύ «ταξίδι» των πλειστηριασμών, ωστόσο, έχει αρχίσει εδώ και καιρό. Η αφετηρία ήταν για τη μονάδα της Κομοτηνής το Δεκέμβριο του 2016 με ελάχιστο τίμημα τα 11,6 εκατ. ευρώ και καθώς δεν υπήρξε ενδιαφερόμενος, από τον Σεπτέμβριο του 2018 το ελάχιστο τίμημα αναπροσαρμόστηκε στα 9,92 εκατ. ευρώ και πάλι χωρίς αποτέλεσμα.

Για τη συγκεκριμένη μονάδα, το 2014 είχε εκδηλωθεί ενδιαφέρον από τον τουρκικό όμιλο Kastamonu, που φερόταν να προσφέρει 30 εκατ. ευρώ.

Μετά τους άγονους πλειστηριασμούς την τελευταία διετία υπήρξε μια κινητικότητα με επίκεντρο την εταιρεία EPS Wood, χωρίς ωστόσο και πάλι να καταλήξει σε πρακτικό αποτέλεσμα. Στο σφυρί βγήκαν παράλληλα το 2018 και το 2019 το εργοστάσιο της Shelman στο Βασιλικό Ευβοίας, αλλά και το σήμα της.

Το συγκρότημα στο Βασιλικό περιήλθε τελικά τον Μάιο στην κατοχή του επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη.