Μετά από θητεία οκτώ ετών ως δήμαρχος Κασσάνδρας (1995 - 2002) o Κώστας Παπαγιάννης διεκδικεί εκ νέου το χρίσμα ως επικεφαλής της παράταξης "Ισχυρή Κασσάνδρα".

Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, ο Κώστας Παπαγιάννης περιγράφει την κατάσταση τονίζοντας ότι "η οικονομική κρίση και στην Κασσάνδρα,είναι μία αναπόφευκτη πραγματικότητα. Το ζήτημα είναι εάν μπορούμε να διαφοροποιηθούμε (σε σχέση με τη χώρα) και να δώσουμε μια άλλη προοπτική στους Κασσανδρινούς πολίτες, αν το διαθέσιμο εισόδημα του Κασσανδρινού δημότη, έχει προοπτικές αύξησης. Ποικιλόμορφα ερωτήματα, που όμως μόνο συλλογικά μπορούν να έχουν λύσεις. Στη δική μας «γωνιά της χώρας», η προσδοκία των Κασσανδρινών για ένα καλύτερο αύριο σε σχέση με την προοπτική που μπορεί να δώσει ο Δήμος, έχει υποκατασταθεί, από μία δραματικά ισοπεδωτική αντίληψη αυτο-παράδοσης, με τρόπο σχεδόν μηχανικό, μειώνοντας έτσι τα αντανακλαστικά του Κασσανδρινού Δημότη για δράση! Η εξαφάνιση κάθε ελπίδας για προοπτική και βελτίωση της τοπικής οικονομίας έρχεται κάθε φορά μετεκλογικά,όταν οι ελπιδοφόρες προεκλογικές επιταγές, όταν τα γραμμάτια ουτοπικών υποσχέσεων, μένουν ακάλυπτα. Η ανώμαλη προσγείωση σε μια οδυνηρή πραγματικότητα, αποτελεί προέκταση των εκ’ των προτέρων απατηλών υποσχέσεων, που ο κάθε φιλόδοξος υποψήφιος Δήμαρχος δίνει προκειμένου να εκλεγεί! Ο τόπος, αντί να βαδίζει μπροστά, καθηλώνεται και οπισθοδρομεί, βουλιάζει στη μιζέρια. Το αίσθημα εμπιστοσύνης των Κασσανδρινών προς τις Δημοτικές Αρχές έχει κλονιστεί σε τέτοιο βαθμό που η εναλλαγή της απίστευτης λογικής «φύγε εσύ-έλα εσύ» αποτελεί πλέον κατεστημένο. Κάθε τετραετία και ένας καινούργιος δήμαρχος, κάθε τετραετία και μια καινούργια αποτυχημένη συνταγή".

Όπως επισημαίνει ο Κώστας Παπαγιάννης "χρειάζεται μία «ηγεσία αρωγής» που μπορεί να παρέχει μόνο όποιος είναι σε βάθος γνώστης της Ανθρωπογεωγραφίας, της ιδιομορφίας,των προβλημάτων που η Κασσάνδρα έχει. Χρειάζεται κάποιον ηγέτη να υποκινήσει,να αφυπνίσει,να ενώσει, να δείξει το δρόμο προς ένα καλύτερο αύριο. Μπορούμε με οπλοστάσιο τις αστείρευτες δυνάμεις που μας δώρισε η Φύση, διότι η Κασσάνδρα έχει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό, επειδή οι χρηματοδοτικές πηγές Εθνικές και Ευρωπαϊκές έχουν σταθερή ροή σε προγράμματα και επιχορηγήσεις και διότι διαθέτουμε τεράστιο πλούτο. Σήμερα είμαστε σε κατάσταση ληθάργου, στην αγκαλιά του Μορφέα,αναζητώντας τα φαντάσματα του τίποτα, αναζητώντας ουτοπικές υποσχέσεις. Είμαστε δέσμιοι επίδοξων αλλά ανίδεων ευαγγελιστών της αλλαγής. Αυτή επικαλούνται συνήθως κάθε τετραετία και ο «μηχανισμός υφαρπαγής ψήφων» δείχνει αήττητος... Ήρθε όμως η ώρα που η πραγματικότητα δυσανασχετεί με τον ίδιο της τον εαυτό".

Αναφορικά με το δικό του όραμα, ο Κώστας Παπαγιάννης τονίζει ότι "η Κασσάνδρα θα γίνει τουριστικό κέντρο που θα καλύψει υψηλές απαιτήσεις, θα πάψει να είναι σκουπιδοτενεκές των Βαλκανίων. Θα γίνει η φυσική τουριστική πρωτεύουσα της Μακεδονίας και παράλληλα το μπαλκόνι της Ευρώπης. Ισχυρή Κασσάνδρα, σημαίνει ακριβώς υψηλότερο διαθέσιμο εισόδημα για τους δημότες, καλύτερη υγεία, παιδεία και ασφάλεια, καλύτερη ποιότητα διαβίωσης, ανάπτυξη και ευημερία. Η σχέση μας με τους Δημότες είναι καθημερινή, δεν είμαστε απόμακροι και απρόσωποι. Ακούμε, συζητάμε, ανταλλάσουμε απόψεις, έχουμε σχέση αδιαμεσολάβητη και φιλική".