Υπάρχουν μουσικοί που έγραψαν ιστορία με το έργο τους και μουσικοί που τους έγραψε η ιστορία για το έργο τους. Πόσοι μουσικοί όμως γράφουν ιστορίες για άλλους μουσικούς και το έργο τους; Ο Στάθης Παχίδης, ένας από τους πρώτους «Άγαμους Θύτες», κάνει το ντεμπούτο του στον κόσμο του βιβλίου και μας συστήνει τους «Παιχνιδιάτορές» του.

Από τη μέχρι τώρα πορεία του στο «σινάφι» των μουσικών μαζεύει κάποιες ιστορίες που γεμίζουν υπομονετικά ένα σημειωματάριο χωρίς όμως να έχουν φιλοδοξίες για «καριέρα» στις εκδόσεις. Μέχρι που πριν λίγο καιρό ο «συλλέκτης» τους αποφάσισε να ξεχωρίσει μερικές από αυτές και να τις κυκλοφορήσει υπό τον τίτλο «Οι Παιχνιδιάτορες - 33 μικρές ιστορίες μουσικών» από τις εκδόσεις Μετρονόμος. Έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να απαντήσουμε σε προαιώνια ερωτήματα όπως το αν «συναντήθηκαν ποτέ ο Eric Clapton με τη Ρία Κούρτη;» ή «Γιατί χώρισε ο Δημητράκης ο Μπεσαμεμούτσους;» και φυσικά «Πόσες σελίδες του ‘Fidelio’ δεν πρόλαβε να παίξει ο βιολιστής Ζώης και γιατί;». Όπως εξηγεί και ο ίδιος, κοινό τους στοιχείο είναι το χιούμορ και οι οριακές στιγμές που περιγράφουν:

«Όλα αυτά τα χρόνια άκουγα πάρα πολλές ιστορίες που κατά τη γνώμη μου άξιζαν να διαδοθούν, να μαθευτούν και να μείνουν στον χρόνο. Επίσης, έχω την εξής πετριά: Είμαι ο τύπος που λέει τις ιστορίες στην παρέα, είμαι ο ‘παραμυθάς’ της παρέας. Αυτές τις ιστορίες λοιπόν τις κρατούσα σε ένα σημειωματάριο και είχαν μαζευτεί πάνω από 50 - 60. Όλες τους είναι οριακές στιγμές μουσικών με κύριο στοιχείο το χιούμορ. Στην πορεία κατάλαβα ότι το χιούμορ είναι το πλάγιο βλέμμα στη ζωή. Ο άνθρωπος με ιοβόλο χιούμορ κρύβει από κάτω μία ευαισθησία και αυτό προσπάθησα να ανιχνεύσω στους μουσικούς οι οποίοι έχουν το εξής ιδιαίτερο. Ενώ ζουν μεγάλες περιόδους μοναχικότητας και αφοσίωσης, η οποία απαιτείται για να είσαι καλός μουσικά και τεχνικά σε αυτό που κάνεις, οδηγούνται αίφνης σε μία δημόσια έκθεση όταν βγάζουν προς τα έξω την τέχνη τους. Αυτό το άλμα νομίζω ότι τους κάνει ιδιαίτερους και όποιος αντέξει ανάλογα με το έρμα, με τις αντοχές, με την σκευή του. Διάλεξα 33 ιστορίες. Τις περισσότερες μου τις έχουν μεταφέρει φίλες και φίλοι μου. Χρειάστηκε να αποσαφηνίσω κάποια πράγματα αλλά η δυσκολία ήταν να βρω από ποια οπτική θα τα δω και έπειτα τι ‘μοντάζ’ θα κάνω γιατί θεωρώ ότι πρέπει να γράφεις γρήγορα και περιεκτικά. Αγαπώ τις μικρομορφές και δεν επιλέγω τις σχοινοτενείς περιγραφές, επομένως έπρεπε να δω τί θα απομονώσω ενώ -δεν το κρύβω- κάποιες φορές επενέβην και στην ιστορία».

Η ταυτότητα των ηρώων θα παραμείνει μυστική καθώς ο συγγραφέας επιλέγει να κρατήσει το αναγνωστικό κοινό μακριά από τις κλειδαρότρυπες. Και για όσους ελπίζετε ότι ανάμεσα στις σελίδες θα διακρίνετε κάποια χαρακτηριστική φιγούρα των «Αγάμων»… σας έχουμε νέα:

«Επέλεξα να γράψω χωρίς ν’ αναφέρω τα ονόματα των ηρώων μου, ανώνυμα, γιατί δε θεωρώ ότι αφορούν κανέναν ονόματα και διευθύνσεις. Αυτό που ‘πουλάει’ είναι η κλειδαρότρυπα, αλλά μακριά από μας. Η επιλογή μου, καταρχάς ανθρώπινη και έπειτα αισθητική, είναι να επικεντρωθώ στους οριακούς χωροχρόνους των μουσικών και ας ανήκουν σε όλο το φάσμα από μπουζούκια, σκυλάδικα, λαϊκά και φτάνουν μέχρι ροκ, δημοτικό, έντεχνο και κλασική ορχήστρα. Ήθελα να βάλω και τα στοιχεία μυθοπλασίας μέσα και τελικά να υπάρχει αυτό το παιχνίδι του ποιος είναι ποιος. Οι άνθρωποι του χώρου θα αναγνωρίσουν φιγούρες και γνωστά κατορθώματα. Κρίσιμη και χρήσιμη διευκρίνιση: δεν υπάρχει καμιά ιστορία που να έχει σχέση με την εποποιία των Αγάμων. Γι’ αυτούς θα γράψω 12τομη εγκυκλοπαίδεια».

Έχουμε όλοι την ανάγκη της ιστορίας

και μας λείπουν οι ωραίες ιστορίες

Ένα βιβλίο με προσωπικότητα/τες. «Χαμογελαστό», με τις σελίδες του να κουβαλούν τη γοητεία του σουρεαλισμού της καθημερινότητας ίσως έρχεται τώρα στη ζωή μας, που όλοι ψάχνουμε έναν κόσμο για να ξεφύγουμε, έστω και για λίγο:

«Έχουμε όλοι την ανάγκη της ιστορίας και μας λείπουν οι ωραίες ιστορίες. Η ζωή πάντα πλάθει ωραιότερες ιστορίες από αυτές που μπορούμε να φανταστούμε. Οριακές στιγμές που ενδεχομένως θα γεννήσουν στον αναγνώστη το γέλιο και ίσως να του δώσουν κουράγιο σ’ αυτή τη συννεφιά που περνάμε. Είχαμε την επιλογή να καθυστερήσουμε το βιβλίο και να το κυκλοφορήσουμε μετά την πανδημία. Οι παρουσιάσεις θα συνοδεύονταν με πάρτι. Παρόλο που συγκινήθηκα από την προσφορά των φίλων μουσικών για αυτά τα πάρτι, ήθελα να κυκλοφορήσει τώρα το βιβλίο γιατί μπορεί και να ναι πιο χρήσιμο. Οι ατάκες που υπάρχουν μέσα στις ιστορίες είναι ο σουρεαλισμός της καθημερινότητας. Είναι αυτό το πέταγμα του μυαλού που σε κάνουν να αναρωτιέσαι ‘είναι δυνατόν κάποιος να είπε αυτό το πράγμα;’. Είναι η ποίηση της καθημερινότητας. Αν συλλαμβάνω αυτό, νιώθω χαρά πρώτα εγώ και μετά θέλω να τη μοιραστώ».

Θερμός υποστηρικτής του old school style και επιδεικνύοντας ατομική ευθύνη για την προστασία των… πάρτι, κρατάει τις απαραίτητες αποστάσεις από τις διαδικτυακές παρουσιάσεις και ελπίζει να περάσουν χωρίς να τον ακουμπήσουν:

«Είναι κρύο πράγμα οι διαδικτυακές παρουσιάσεις. Είμαι old school σε αυτό το κομμάτι και πιστεύω σε αυτό που μας έχει λείψει, στο άγγιγμα, στο χαβαλέ, στην παρέα, όλη μου η καλλιτεχνική δράση βασίζεται στην ομάδα και αν δεν ρολάρει η ομάδα δεν το χαίρομαι. Είμαι αισιόδοξος και θεωρώ ότι σε λίγο καιρό θα μπορέσουμε να συναντηθούμε ξανά, οπότε θα προσπαθήσω να αποφύγω τη διαδικτυακή παρουσίαση. Τα πάρτι έχουν επαφή και θέλω να τα κάνουμε και να τα χαρούμε όλοι μαζί».

Και ενώ έχει αποκλείσει από το περιεχόμενο του βιβλίου τους «Αγάμους», τα 30 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος από τη γέννησή τους απαιτούν σωστά γενέθλια. Ωστόσο, ο Στάθης λέει πως αν και αισθάνεται 16χρονος, η ταυτότητά του διαφωνεί και μας χαλάει το πάρτι (που θα χαλούσε ο κορονοϊός): «Αυτό που μου ζητάτε είναι να ξαναγίνω 28-30 χρονών. Δεν ξέρω κανέναν να τα κατάφερε, αν υπάρχει μαγική συνταγή ευχαρίστως θα δοκίμαζα -μη μου πείτε τίποτα περί Μεφιστοφελή, εεε…».

Συγγραφέας και τίτλοι πάνε μαζί. Και εφόσον η ζωή του Στάθη Παχίδη περιλαμβάνει ιστορίες που θα γέμιζαν βιβλία ολόκληρα του ζητώ να βάλει τίτλους στο μέχρι τώρα ταξίδι του. Επιγραμματικά θα μου αναφέρει «Τα χρόνια μαθητείας», τον «Γιώργο Ανδρέου και Αλερετούρ», με τον οποίο ξαναβρέθηκαν και κάτι ετοιμάζουν, την «Εποποιία των Αγάμων, Εποποιία συνύπαρξης» και τον «Βίο Παράλληλο» που περιλαμβάνει τις προσωπικές ασχολίες του. Η άνω τελεία θα μπει στο δυστοπικό σήμερα που διανύουμε με τίτλο «Αντέχουμεεεεε…».

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 25-27 Δεκεμβρίου 2020.