Πώς είναι να είσαι κάτω από 30 (για την ακρίβεια να κλείνεις σήμερα τα 29 σου χρόνια) και να βλέπεις προ ημερών το όνομά σου να φιγουράρει στη λίστα του Forbes με τους 30 πιο επιτυχημένους νέους ηγέτες; Για άλλους θα έμοιαζε άπιαστο όνειρο, αλλά για τη Λυδία Φωτιάδου, η περί ης ο λόγος, τίποτα δεν φαίνεται να είναι ακατόρθωτο.

Ζει εδώ και μια δεκαετία στην Αμερική, μοιράζει τον χρόνο και τη ζωή της ανάμεσα σε δύο ηπείρους, δεν ξεχνάει τη Θεσσαλονίκη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και συνεργάζεται με διάσημους αστέρες, ούσα η μοναδική Ελληνίδα ατζέντης στο μεγαλύτερο entertainment and sports πρακτορείο του κόσμου. Πρόκειται, μάλιστα, για έναν τίτλο (αυτόν του ατζέντη) που απέκτησε μόλις στην ηλικία των 26 ετών, «σπάζοντας» όλα τα ρεκόρ για τα δεδομένα της εταιρείας και γενικά του Χόλιγουντ.

Η ίδια παραδέχεται πως ένας από τους στόχους της μέσω της δουλειάς της είναι να υποστηρίζει γυναίκες στον χώρο για’ αυτό και το πελατολόγιό της αποτελείται στο 80% από γυναίκες, όπως οι Meena Harris, Shea Marie, Lauren Singer, Natalie Off Duty και Mary Leest.

Και μπορεί όλα τα παραπάνω για κάποιους να μοιάζουν με ένα τρελό όνειρο, για τη Λυδία, όμως, δεν είναι, καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως πίσω από την επιτυχία της αυτή κρύβονται άπειρες ώρες δουλειάς, πολλά ταξίδια και ενίοτε δυσκολίες, τις οποίες κλήθηκε γρήγορα να ξεπεράσει. Η ίδια δεν σταματάει να ονειρεύεται, θέτοντας συνεχώς τον πήχη ψηλά, και όπως λέει στο makthes.gr «έχω πολλά ακόμα όνειρα να κυνηγήσω και να κατακτήσω και στα επόμενα 30 χρόνια, οπότε θα αποκαλέσω το σήμερα μια πολύ καλή αρχή για το αύριο».

Τα παιδικά της χρόνια και η επιλογή της Αμερικής

Η Λυδία Φωτιάδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Η ίδια θυμάται με πολλή νοσταλγία εκείνα τα χρόνια. «Τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα από αγάπη, φροντίδα, ταξίδια, τέχνη, καθώς και μαθήματα μπαλέτου, ιππασίας και ξένων γλωσσών. Δεν ήξερα πού θα με οδηγήσουν όλα αυτά, αλλά ήξερα ότι με γεμίζουν ψυχικά» και προσθέτει: «Το όνειρό μου, λοιπόν, σαν παιδί ήταν να χτίσω μια ζωή για τον εαυτό μου (από το μηδέν) που θα συνέχιζε να με γεμίζει, να με εξιτάρει και να με εξελίσσει σαν άνθρωπο. Ήμουν τυχερή, γιατί μεγάλωσα με δύο πολύ δυναμικούς γονείς που προτεραιότητά τους ήταν πάντα να είμαι εγώ ευτυχισμένη. Έτσι και μία από τις δικές μου προτεραιότητες τώρα πια είναι να τους κάνω υπερήφανους, σαν ένα μικρό ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και υποστήριξη τους!».

Μπορεί οι συνομήλικοί της να έφυγαν για σπουδές σε κάποια ευρωπαϊκή πόλη, η ίδια, ωστόσο, στα 17 της αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά της και να… προσγειωθεί στην Αμερική. «Την Αμερική την αγαπούσα από παιδί. Τώρα που είμαι στο πατρικό μου στη Θεσσαλονίκη, κοιτάζοντας την βιβλιοθήκη μου, βλέπω μία πληθώρα βιβλίων από αμερικάνικα μουσεία και συγγραφείς και συλλογές από DVDs αμερικάνικων σειρών. Επίσης, από το δημοτικό ακόμα ήξερα ότι ήθελα να σπουδάσω στο εξωτερικό, γι’ αυτό και επέλεξα να πάω στο International Baccalaureate του Ανατόλια για τα τελευταία δύο έτη του Λυκείου», εξηγεί και συμπληρώνει: «Σπουδές στο εξωτερικό για τους περισσότερους Έλληνες σημαίνει Ευρώπη. Εγώ, όμως, πάντα στη ζωή μου ήθελα να κυνηγάω το διαφορετικό και το ‘απρόσιτο’, και έτσι επέλεξα να πάρω τον πιο μακρινό και περίπλοκο δρόμο, αυτόν της Αμερικής».

Όσο για το αν της λείπει η Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη και αν στις σκέψεις της είναι να επιστρέψει κάποια στιγμή μόνιμα, η ίδια αρκείται να πει: «Τα τελευταία 2-3 χρόνια μου λείπει η Ελλάδα, κυρίως για τον τρόπο ζωής. Οι ρυθμοί στην Αμερική είναι απίστευτα γρήγοροι και πολλές φορές ξεχνάω ακόμα και να φάω! Πιστεύω ότι στην Ελλάδα μπορείς να έχεις καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και τη ζωή σου, το οποίο ακόμα προσπαθώ να μάθω τι είναι! Οπότε είμαι ανοιχτή στο ενδεχόμενο να γυρνούσα κάποια στιγμή στην Ελλάδα πιο μόνιμα, αλλά δεν είναι στα κοντινά μου πλάνα».

Οι σπουδές και οι πρώτες δυσκολίες στο χώρο εργασίας

Αφού, λοιπόν, μετακόμισε στην Αμερική, πρώτος της σταθμός ήταν το Λος Άντζελες, όπου ξεκίνησε τις σπουδές της στη διοίκηση επιχειρήσεων στο Chapman University. Ούσα ανήσυχο πνεύμα, όμως, αποφάσισε πως παράλληλα με τις σπουδές της ήθελε να κάνει την πρακτική της. «Η πρακτική στην Αμερική είναι πιο σημαντική και από το πτυχίο για να χτίσεις το βιογραφικό σου, γι’ αυτό και από τα 18 μου ξεκίνησα να κάνω πρακτική, άνευ πληρωμής, σε διάφορες εταιρείες στο Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη. Έβαζα όλες τις συνεδρίες του πανεπιστημίου δύο μέρες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες τρεις μέρες δούλευα» λέει και διευκρινίζει: «Δοκίμασα τα πάντα: Από music publishing, public relations and event marketing μέχρι μάνατζμεντ καλλιτεχνών κ.λ.π.».

Όσο για το πώς βίωσε τα πρώτα χρόνια στην Αμερική, εξιστορεί πως «τα τρία πρώτα χρόνια, όσο δηλαδή ήμουν στο πανεπιστήμιο, ζούσα ακόμα μέσα σε ένα προστατευμένο περιβάλλον στο οποίο απλά έχτιζα για το μέλλον. Δεν είχα βιώσει ακόμα τη ζήλια, τις πισώπλατες μαχαιριές και τις απορρίψεις που δέχονται όλοι, ειδικά στο Χόλιγουντ. Θα μπορούσες να το πεις και αφέλεια του νεαρού της ηλικίας μου τότε, αλλά πίστευα ότι όλοι οι άνθρωποι που γνωρίζω έχουν καλές προθέσεις». Αργότερα, ωστόσο, ήρθε αντιμέτωπη με δυσκολίες κυρίως ψυχικές. «Δούλεψα για εγωπαθείς ανθρώπους που εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι δεν έλεγα ποτέ ‘όχι’ και δέχτηκα απειλές για την καριέρα μου εξαιτίας ανασφαλειών άλλων που δεν ήθελαν να με δουν να πετυχαίνω. Δεν είχα ένα εναλλακτικό πλάνο ούτε οικογένεια στον χώρο για να με συμβουλέψει, οπότε αναγκαστικά έπρεπε απλά να κάνω υπομονή και να χαμογελάω», τόνισε.

Πώς κατάφερε να ανταπεξέλθει παρά το νεαρό της ηλικίας της και το γεγονός ότι βρισκόταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τους δικούς της ανθρώπους; «Φοβήθηκα, αγχώθηκα και έκλαψα άπειρες φορές! Αλλά ήμουν τυχερή, γιατί πάντα είχα ανθρώπους δίπλα μου που πίστευαν σε εμένα ακόμα και όταν δεν μπορούσα εγώ να πιστέψω στον εαυτό μου. Το ρήμα ‘παρατάω’ δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μου, οπότε δεν ήταν ποτέ ούτε σκέψη ούτε επιλογή».

Ο ρόλος της σήμερα, η γεμάτη εναλλαγές καθημερινότητα και η ικανοποίηση

Πλέον όλα τα παραπάνω ανήκουν στο παρελθόν, αφού τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως ατζέντης ταλέντων στο πιο ισχυρό entertainment and sports πρακτορείο παγκοσμίως. «Αυτό που με τράβηξε περισσότερο στο επάγγελμα του ατζέντη ταλέντων (talent agent) ήταν η δυνατότητα που μου δίνεται να βοηθάω καλλιτέχνες να κλείσουν συμφωνίες, οι οποίες θα τους οδηγήσουν στο να χτίσουν την καριέρα των ονείρων τους. Είμαι πολύ κοντά με όλους τους πελάτες μου και η χαρά που νιώθω κάθε φορά που τους παίρνω τηλέφωνο για να τους ανακοινώσω κάποια καλά νέα δεν περιγράφεται!» σχολιάζει αρχικά αναφορικά με την ιδιότητά της και εξηγεί πως «υπάρχουν διαφόρων ειδών ατζέντηδες ταλέντων. Στη CAA (την εταιρεία όπου ανήκει) κάποιοι εκπροσωπούν ηθοποιούς (π.χ. Ryan Gosling, Sarah Jessica Parker), άλλοι εκπροσωπούν τραγουδιστές (π.χ. Justin Bieber, Beyoncé), άλλοι σκηνοθέτες (π.χ. Steven Spielberg, J.J. Abrams), και πάει λέγοντας. Ο συνδετικός κρίκος για όλους τους ατζέντηδες είναι ότι διαπραγματευόμαστε και κλείνουμε συμφωνίες για πελάτες, είτε αυτό είναι η επόμενη ταινία τους, είτε το επόμενο παγκόσμιο τους τουρ τους».

Με τι ακριβώς ασχολείται και τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά της; «Ο δικός μου τομέας είναι στη διασταύρωση του digital και του χώρου της μόδας/ομορφιάς/lifestyle, κάτι που ξεκίνησα εγώ στην εταιρεία. Δουλεύω καθημερινά με εταιρίες, όπως οι Christian Dior, Gucci Beauty και Moët & Chandon για καμπάνιες πελατών, δραστηριοποιούμαι στο business development εταιρειών και προϊόντων για πελάτες (π.χ. για να βγάλουν το δικό τους άρωμα ή συλλογή ρούχων) και γενικά τους βοηθάω να χτίσουν την καριέρα τους και εκτός του χώρου των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης με τηλεοπτικές εμφανίσεις, publishing βιβλίων, speaking engagements κ.λ.π.. Καμία μέρα στη δουλειά μου δεν είναι ίδια. Μπορεί τη μία μέρα να στέλνω emails και να διαβάζω συμβόλαια για 11 ώρες, την άλλη μέρα να είμαι σε συνεχόμενα μίτινγκ/εκδηλώσεις και την επόμενη μέρα να είμαι στην Ιταλία με πελάτη για δουλειά. Το πρόγραμμα και το calendar μου το χειρίζεται 100% η βοηθός μου πια (έχει τύχει να χρειαστεί να έρθει ακόμα και στο αεροδρόμιο για να μου φέρει βαλίτσα γιατί έπρεπε να πάω στην Αγγλία τελευταία στιγμή, και μόλις είχα προσγειωθεί στο Λος Άντζελες από τον Καναδά!)».

Το επάγγελμα του ατζέντη δεν είναι εύκολο όταν πρόκειται να κάνει την τελική του επιλογή κατά την αναζήτηση ενός ταλέντου. Ποια είναι τα κριτήριά της; «Ζούμε σε μια εποχή που υπάρχουν αμέτρητοι ταλαντούχοι καλλιτέχνες, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι με μεγάλο αριθμό ακόλουθων στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και πολλές ευκαιρίες για να αποκτήσει κάποιος τα πολυπόθητα ’15 λεπτά δημοσιότητας’. Επιλέγω να δουλέψω με ανθρώπους που θαυμάζω και με τους οποίους υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να έχω καλή χημεία με κάποιον πριν τον υπογράψω, γιατί οι πελάτες μου είναι μέρος της καθημερινότητας μου. Ακούω το ένστικτο μου, καθώς ο χαρακτήρας κάποιου ανθρώπου είναι ένα από τα βασικά συστατικά της επιτυχίας. Το να βγάλεις γρήγορα χρήματα ή να κάνεις μία επιτυχία είναι εύκολο…. Το να χτίσεις μια μακροπρόθεσμη καριέρα και να κερδίσεις τον σεβασμό άλλων, όχι και τόσο!».

Εύλογα η συζήτηση πήγε στο πώς είναι να δουλεύει κανείς με την αφρόκρεμα του θεάματος. «Ποτέ στην ζωή μου δεν έχω υπάρξει star-struck. Είναι πιο πιθανόν να με βρεις να χαϊδεύω το σκυλάκι ενός A-List σταρ που συνάντησα τυχαία, παρά να μιλάω στον ίδιο! Θαυμάζω το ταλέντο τους και με εμπνέει η επιτυχία τους, όπως θαυμάζω και κάποιoν CEO μιας εταιρείας που δεν είναι γνωστός. Σίγουρα υπάρχει κάποια αίγλη όταν δουλεύεις με την ‘αφρόκρεμα’, αλλά και πολλές πολλές ευθύνες μεγάλου βεληνεκούς».

Τι θα συμβούλευε ένα νέο από την Ελλάδα, που θα ήθελε να ασχοληθεί με τη βιομηχανία του θεάματος είτε την εγχώρια είτε στο εξωτερικό; Να το τολμήσει ή όχι; «Η πιο σημαντική συμβουλή που θα έδινα σε κάποιον είναι να παραμείνει αυθεντικός και αληθινός. Ο χώρος του θεάματος είναι γεμάτος ανθρώπους που θα κάνουν και θα πουν το ο,τιδήποτε για να πετύχουν αυτό που θέλουν ή να δημιουργήσουν θόρυβο γύρω από το όνομα τους. Αυτοί που ξεχωρίζουν είναι αυτοί που αφήνουν το ταλέντο και τη καρδιά τους να μιλήσουν».

Η παγκόσμια διάκριση, τα συναισθήματα και το αμερικάνικο όνειρο

Το όνομά της φιγουράρει εδώ και λίγες ημέρες στη λίστα του Forbes. Η ίδια δεν το έχει συνειδητοποιήσει, παρ’ ότι όπως παραδέχεται στη ζωή της αρέσκεται στο να βάζει μεγάλους στόχους και να τους πετυχαίνει. «Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει! Πάντα στη ζωή μου βάζω μεγάλους στόχους, αλλά το να μπω στη λίστα του Forbes 30 Under 30 δεν ήταν κάτι που είχα τολμήσει καν να ονειρευτώ! Είναι ο άπιαστος στόχος κάθε νέου ανθρώπου στην Αμερική και μία λίστα που πραγματικά σε σημαδεύει για την υπόλοιπη ζωή σου», λέει και συμπληρώνει:

«Τον Αύγουστο έμαθα ότι ήμουν μία από τους δεκάδες χιλιάδες υποψήφιους για φέτος, αλλά δεν ήξερα αν μπήκα στη λίστα μέχρι τις 1 Δεκεμβρίου που ανακοινώθηκε. Πραγματικά νιώθω λες και κέρδισα Grammy… Πολύ ευγνώμων και κολακευμένη!».

Όσο για το πώς το βίωσε όλο αυτό, ούσα μάλιστα στην Ελλάδα εκείνες τις ημέρες, αλλά και ποιοι της έδωσαν συγχαρητήρια, θυμάται: «Δέχτηκα τόσα πολλά τηλεφωνήματα, μηνύματα και ευχές που νομίζω ότι έκλαιγα για δύο μέρες συνεχόμενα! Αυτά που ξεχώρισαν για εμένα ήταν τα μηνύματα από πελάτες μου που μου έλεγαν πόσοι υπερήφανοι είναι που τους εκπροσωπώ. Και συγκινήθηκα πολύ όταν με πήρε τηλέφωνο η βοηθός μου με το που ξύπνησε στις 6 το πρωί (επίσης κλαίγοντας!) για να μου πει ότι είμαι πηγή έμπνευσής της. Με άλλα λόγια, με συγκίνησε το γεγονός ότι άνθρωποι για τους οποίους είμαι ευγνώμων εγώ, νιώθουν ακριβώς το ίδιο και για εμένα. Η καρδιά μου είχε πλημμυρίσει από αγάπη!».

Αν και είναι πολύ νέα ακόμα για να κάνει τον απολογισμό της, εντούτοις, δεν μπορεί να κρύψει την υπερηφάνεια της για τα όσα έχει πετύχει. «Έχω σίγουρα καταφέρει να χτίσω μία ζωή για την οποία είμαι περήφανη και που με γεμίζει από όλες τις απόψεις. Και μέχρι τώρα έχω καταφέρει πολλά περισσότερα και μεγαλύτερα πράγματα απ’ ότι ήλπιζα. Θα μπορούσα να πω ότι αυτήν την στιγμή ζω το όνειρο μου, αλλά σίγουρα θα έχω πολλά ακόμα όνειρα να κυνηγήσω και να κατακτήσω και στα επόμενα 30 χρόνια! Οπότε θα αποκαλέσω το σήμερα μια πολύ καλή αρχή για το αύριο», τονίζει.

Ερωτηθείσα για το αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω και αν θα έκανε ξανά ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, η απάντησή της είναι αφοπλιστική: «Δεν μετανιώνω ποτέ και για τίποτα στη ζωή μου, γιατί τη δεδομένη στιγμή ήταν κάτι που επέλεξα ή κάτι που συνέβη για να μου διδάξει κάποιο μάθημα. Το μόνο που θα άλλαζα θα ήταν την στάση μου απέναντι σε ό,τι μου συνέβη. Θα γιόρταζα τις επιτυχίες μου λίγο περισσότερο, θα ζούσα στο τώρα λίγο παραπάνω, θα εμπιστευόμουν τον εαυτό μου πιο πολύ, θα αγχωνόμουν για το μέλλον σε μικρότερο βαθμό και θα στεναχωριόμουν για ανθρώπους που με απογοήτευσαν λίγο λιγότερο.

Τελικά το «American dream» είναι μόνο ένα όνειρο ή μπορεί να πάρει σάρκα και οστά; «Πιστεύω ότι το κάθε όνειρό μας μπορεί να γίνει πραγματικότητα, και ακόμα καλύτερο απ’ ότι το φανταζόμασταν, αν το πιστέψουμε, κάνουμε έξυπνες επιλογές (μερικές φορές και θυσίες) και δουλέψουμε προς αυτό», απαντάει η ίδια.