Ντυμένη στα μαύρα, με μια μικρή καθυστέρηση, όπως συμβαίνει με όλους τους μεγάλους σταρ που συνηθίζουμε να λέμε πως… πάντα αφικνούνται τελευταίοι η υψηλή προσκεκλημένη του 64ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης μίλησε το μεσημέρι της Πέμπτης για τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστεί και παρουσιάζονται στο φεστιβάλ και ευρύτερα για τη δουλειά της.

«Η Μαρία Κάλλας ήταν μια ντίβα αλλά και μια γυναίκα με ευαίσθητη καρδιά. Τα τελευταία χρόνια την κατέβαλε η μελαγχολία… Είμαστε όμως ακόμη εδώ γιατί ακόμη εμπνέει πάρα πολύ. Πόσες δημοφιλείς ηθοποιοί ενσάρκωσαν τη Μαρία Κάλλας… Τόσες πολλές… Η Φανί Αρντάν, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς έκανε κάτι πολύ δυνατό, η Ατζελίνα Τζολί έκανε ταινία… Για μένα αυτή η συνεργασία ήταν κάτι φοβερό, είχα τις πιο όμορφες στιγμές. Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι γύρω στον κόσμο. Είναι σημαντικό να είμαι στην Ελλάδα γιατί η Κάλλας είναι Ελληνίδα είναι σημαντικό ότι το ελληνικό κοινό θα παίξω την Κάλλας παρότι δεν είμαι Ελληνίδα», είπε η Μόνικα Μπελούτσι στην αίθουσα «Τζον Κασσαβέτης» του λιμανιού της Θεσσαλονίκης με αφορμή την προβολή της ταινίας «Μαρία Κάλλας: Επιστολές και αναμνήσεις» στην οποία πρωταγωνιστεί και παρουσιάστηκε το βράδυ της Τετάρτης στο πλαίσιο του 64ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Για το φιλμ αυτό αναμετράται με την σπουδαιότερη προσωπικότητα της λυρικής ερμηνείας όλων των εποχών, τη Μαρία Κάλλας. Έτσι, αναφέρθηκε στα κοινά στοιχεία της με τη μεγάλη ντίβα της όπερας, την οποία ενσάρκωσε για πρώτη φορά στη σκηνή, ενώ ακολούθως έκανε ταινία -ντοκιμαντέρ την εμπειρία της αυτή . «Στην αρχή ήμουν τρομαγμένη. Ήταν η πρώτη φορά στο θέατρο και η σχέση με το κοινό ήταν δύσκολη γιατί αυτό είναι κάτι ζωντανό. Υπάρχει όμως κάτι ειλικρινές και δυνατό όταν είσαι πάνω στη σκηνή γιατί το κοινό μπορεί να δει την ψυχή σου. Με σκέφτηκαν εξαιτίας της μεσογειακής μου καταγωγής. Και εκείνη ήταν στην Ευρώπη, ήρθε στην Ελλάδα, έγινε σταρ στην Ιταλία και μετά μετακόμισε στην Αμερική. Με κάποιο τρόπο ήταν ξένη και εκείνη όπου και αν βρισκόταν. Είμαι συνδεδεμένη με αυτό», τόνισε ενώ αναφερόμενη στα χρόνια που περνούν είπε χαρακτηριστικά: «Δεν μου αρέσει να πολεμάω τον χρόνο».

Η απάντηση της Μόνικα Μπελούτσι στο makthes.gr

“Η Μαρία Κάλλας υπέφερε για τον έρωτα», είπε η μεγάλη σταρ. «Εσείς πόσες φορές υποφέρατε;» τη ρωτήσαμε. «Είμαι γυναίκα. Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνω τις άλλες γυναίκες;», απάντησε και το αναλύει ακόμη περισσότερο στις παρακάτω γραμμές αποφεύγοντας ευγενικά και επιμελώς να μιλήσει για τα προσωπικά της ζητήματα.

Τα highlights από όσα είπε στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης του λιμανιού της Θεσσαλονίκης:

Για το θεατρικό έργο στο οποίο στηρίζεται η ταινία «Μαρία Κάλλας: επιστολές και αναμνήσεις» των Τομ Βολφ και Γιάννη Δημολίτσα

«Όπως και στο θεατρικό έργο έτσι και σε αυτή την ταινία διερευνούμε περισσότερο τη Μαρία και όχι την Κάλλας. Στην ταινία και στο θέατρο βλέπουμε τη Μαρία σε μεγάλη και μικρή ηλικία γεμάτη ενθουσιασμό αλλά και την ωριμότητα που αντιμετώπιζε την κατάσταση μεταξύ της προσωπικής ζωής και της δουλειάς της. Με τους σκηνοθέτες κάναμε μια καταπληκτική δουλειά και ευχαριστώ πάρα πολύ το φεστιβάλ για τον τρόπο που υποδέχτηκε την ταινία. Είμαι ευγνώμων».

Για το αν την έχει κουράσει η δημοσιότητα

«Δεν είμαι πάντα μπροστά στα φώτα. Κάνω μια ταινία, ένα έργο και μετά αφήνω τον εαυτό μου στη σκιά πάρα πολύ. Αλλά μέσα από τη δουλειά μου κάνω τόσα πολλά πράγματα. Και όταν συνάντησα αυτή τη φανταστική καλλιτέχνιδα, τη Μαρία Κάλλας, σκέφτηκα ότι ακόμη με εμπνέει. Όχι μόνο επειδή ήταν μια από τις μεγαλύτερες σοπράνο όλων των εποχών αλλά γιατί είχε μεγάλο κουράγιο να παλέψει για τα συναισθήματά της. Χώρισε σε μια εποχή που το διαζύγιο εθεωρείτο απαγορευμένο είχε τη δύναμη να ακολουθήσει την καρδιά της, θυσίασε όλα τα νιάτα της για τη δουλειά, μετά γνώρισε τον Ωνάση και μέσα από αυτόν ανακάλυψε τη θηλυκότητά της και ήθελε να την εκπληρώσει. Γι’ αυτό ακόμη είμαστε εδώ και μιλάμε για αυτήν. Είναι επίσης πάρα πολύ ενδιαφέρον ότι σε αυτό το φεστιβάλ παρουσιάζεται η «Μαλένα» που βγήκε στις αίθουσες τόσα πολλά χρόνια πριν. Πρόκειται για δύο διαφορετικά πρότζεκτς αλλά την ίδια στιγμή συζητάμε για γυναίκες που ζουν στον κόσμο των ανδρών, σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Αυτό είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον ως αντικείμενο.

Η ομορφιά του σινεμά

«Ξεκίνησα πολύ μικρή ως μοντέλο και μετά όταν μπήκα στον κόσμο του σινεμά ήμουν ήδη μια ενήλικας. Όταν έκανα την πρώτη μου ταινία ήμουν 25 ετών. Όταν δε έκανα τη Μαλένα ήμουν 37 χρονών και μου ζήτησαν να παίξω μια γυναίκα που ήταν 27 ετών. Αυτή είναι η ομορφιά του σινεμά (γέλια!). Έτσι ήμουν ήδη ενήλικας και αυτό έκανε νομίζω τη διαφορά. Ήξερα καλύτερα πώς να προστατεύσω τον εαυτό μου. Έδωσα ένα καλό παράδειγμα και μέχρι και η κόρη μου είναι σήμερα ηθοποιός και μοντέλο».

Μιλάει συχνά για την ηλικία της και πάντα δείχνει φρέσκια και λαμπερή. Ανησύχησε ποτέ για την εικόνα της και αν θα βρίσκει ρόλους μεγαλώνοντας στο σινεμά;

«Δεν μου αρέσει να πολεμώ τον χρόνο. Γιατί αν πολεμήσω τον χρόνο θα χάσω. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για αυτό. Είμαστε τυχεροί που μπορούμε και γερνάμε. Ξυπνάω το πρωί και αισθάνομαι όμορφα και τα παιδιά μου, οι κόρες μου, είναι καλά. Έτσι, αφήνω τη ζωή στη ροή της και αυτό που με κάνει να αισθάνομαι ζωντανή είναι η οικογένειά μου, η δουλειά μου. Όταν δουλεύεις, όλα είναι τόσο ωραία και δημιουργικά, συναντάς πολλούς ενδιαφέροντες, ταλαντούχους ανθρώπους και την ίδια στιγμή αισθάνεσαι ζωντανός. Στην πραγματικότητα, όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς ότι το σημαντικό στη ζωή είναι η οικογένεια, οι φίλοι σου, το να δίνεις και να παίρνεις αγάπη. Ακόμη και τώρα με την πανδημία καταλάβαμε πόσο σημαντική είναι η πραγματική ανθρώπινη επαφή».

Η ίδια ενέργεια για μικρές ή μεγάλες ταινίες

«Πάντα εξαρτάται από το τι έχεις να κάνεις. Όλο αυτό είναι κάτι σαν μια ‘συνέργεια’. Έχω δουλέψει με πολύ νέους σκηνοθέτες ως επί το πλείστο αλλά και με σκηνοθέτες που ήταν ακόμη πιο έμπειροι. Όταν είμαι μπροστά από την κάμερα και παίζω μια ταινία μικρού ή μεγαλύτερου προϋπολογισμού δεν έχει μεγάλη σημασία. Το να δουλεύω μπροστά από την κάμερα είναι πάντα το ίδιο πράγμα. Δίνω την ίδια ενέργεια και στα δύο. Απλά πιστεύω σε μια ταινία, όταν υπάρχει ένα όμορφο πάθος και όλοι είναι ορκισμένοι σε αυτή. Επίσης θεωρώ ότι χρειάζεσαι φρέσκο αίμα και ενέργεια νέων ανθρώπων αλλά και αυτοί χρειάζονται εσένα έτσι ώστε αυτός ο συνδυασμός να οδηγήσει στο φως».

Για την καριέρα της

«Δεν ακολουθώ κάποιο σχέδιο – πρόγραμμα. Όταν έρχεται κάποιος σε εμένα και μου δίνει τη δυνατότητα να μάθω όχι μόνο ως ηθοποιός αλλά και ως άνθρωπος συνεργάζομαι μαζί του. Το ενδιαφέρον είναι ότι έχω την ευκαιρία να δουλεύω με διαφορετικούς ηθοποιούς από διαφορετικές χώρες επειδή κατάγομαι από την Ιταλία και μεταξύ των ‘40ς-‘50ς υπήρχαν στη χώρα πολλές ηθοποιοί με διεθνή καριέρα όπως η Σιλβάνα Μάγκανο, η Άννα Μανιάνι, η Σοφία Λόρεν, η Τζίνα Λολομπρίτζιτα κ.α. Τώρα όμως αυτό είναι πιο περίπλοκο. Δεν το αποφάσισα, απλώς συνέβη να συνεργαστώ με πολλούς σκηνοθέτες από διαφορετικές χώρες και αυτό για μένα είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί όταν επηρεάζεσαι από διαφορετικές κουλτούρες μαθαίνεις πάρα πολλά. Είναι μια ανθρώπινη εμπειρία ως ηθοποιός».

Κάποιες φορές δεν παίρνει τον εαυτό της τόσο σοβαρά

«Όσο μεγαλώνεις τόσο αποκτάς μια απόσταση. Και όλοι γνωρίζουμε την απόσταση μεταξύ της πραγματικότητας και της εικόνας. Και όταν ξυπνάω το πρωί δεν φοράω τακούνια (γέλια!). Δεν έχω μακιγιάζ, το κάνω μετά και απλά είμαι εδώ. Είμαι μια γυναίκα που ξέρω να κάνω σόου».

Πώς προσεγγίζει τους ρόλους της και πόσο ο έρωτας είναι σημαντικός για εκείνη όπως ήταν για τη Μαρία Κάλλας;

«Υπάρχει ένα τεχνικό κομμάτι όταν προετοιμάζεις έναν χαρακτήρα για να δεις πώς ντύνεται πώς προχωράει, πώς συμπεριφέρεται. Μετά υπάρχει ένα άλλο κομμάτι που είναι το πιο σημαντικό και είναι το κομμάτι που δεν ξέρεις τι θα κάνεις δύο λεπτά πριν αρχίσεις. Και αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό κομμάτι, όταν δεν ξέρω τι θα κάνω. Έχω βέβαια έτοιμα τα μαλλιά μου, τα παπούτσια μου, αλλά μετά ό,τι είναι να κάνω το ξέρω μόλις πριν μερικά λεπτά.

Σχετικά με τη Μαρία Κάλλας και τον έρωτα. Με κάποιον τρόπο αυτό με άγγιξε πάρα πολύ. Όπως είπα πέθανε από μελαγχολία, πέθανε από πληγωμένη καρδιά. Όταν πεθαίνεις από αγάπη αυτό σημαίνει ότι η καρδιά σου είναι πολύ ειλικρινής. Και γι’ αυτό τη σέβομαι τόσο πολύ. Επειδή ήταν ένα μοναδικό, ειλικρινές, όμορφο ανθρώπινο πλάσμα. Και γι’ αυτό με άγγιξε πάρα πολύ γιατί είδα πίσω από την καλλιτέχνιδα, πίσω από τη σταρ και όταν διάβασα τα γράμματα και τα αναμνηστικά ήταν γεμάτα σοβαρότητα. Δεν είχε παιδιά και έχει πει σε πολλές συνεντεύξεις της για τη δύσκολη σχέση με τη μητέρα της, ότι υπέφερε. Έτσι, ακόμη και αν είχε την αγάπη του κοινού βλέπουμε στην ταινία τη μοναξιά της. Γι’ αυτό πήγαμε να γυρίσουμε στο διαμέρισμά της στο Παρίσι. Είδαμε στο φιλμ πόσο μόνη ήταν. Και στην ουσία αυτό που φέρνουμε στη σκηνή είναι αυτό που ζούσε».

Η ερώτηση του makthes.gr: «Είπατε ότι η Μαρία Κάλλας υπέφερε από έρωτα. Εσείς έχετε υποφέρει; Και αν ναι πώς ήταν;»

«Είμαι γυναίκα. Γι’ αυτό μπορώ να καταλάβω τις άλλες γυναίκες. Συνήθως λέμε ότι οι ηθοποιοί διακατέχονται από άλλες ψυχές. Και είναι αλήθεια ότι όταν είσαι ηθοποιός πρέπει να έχεις συμπόνια και σεβασμό για τον ρόλο που επιλέγεις να παίξεις. Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έχει πει ότι κάθε ηθοποιός έχει πολλούς πρίγκιπες με τους οποίους κοιμάται και κάθε φορά που παίζεις έναν ρόλο ένας από αυτούς τους πρίγκιπες ξυπνάει. Όταν παίζω Μαλένα, όταν παίζω τη Μαρία Κάλλας οι πρίγκιπές μου αλλάζουν».

Ερωτήσεις στην ντίβα απηύθυνε ο υπεύθυνος προγράμματος του φεστιβάλ Γιώργος Κρασσακόπουλος, αλλά και κάποιοι από τους δημοσιογράφους που ήταν παρόντες. Αμέσως μετά η ίδια ακολουθούμενη από πλήθος θαυμαστών επισκέφθηκε τις δύο εκθέσεις που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της διοργάνωσης στην προβλήτα 1 στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης και, ακολούθως, αποχώρησε με το πολυτελές όχημα που της είχε εξασφαλίσει η διοργάνωση.