Ξεδιπλώνει τα «Όνειρά» της και μας χαρίζει δροσερές μουσικές βραδιές εν μέσω θέρους…

Ο λόγος για την τραγουδοποιό- ερμηνεύτρια Κωνσταντίνα Πάλλα, που έχοντας στις καλλιτεχνικές «αποσκευές» της το άλμπουμ αυτό, πραγματοποιεί δύο ζωντανές εμφανίσεις εβδομαδιαίως στη Θεσσαλονίκη, στη διάρκεια των οποίων, πέρα από τα δικά της κομμάτια, παρουσιάζει και διάφορα άλλα μουσικά ακούσματα.

Ο δίσκος που περιλαμβάνει 9 τραγούδια κυκλοφόρησε το 2018 και ήταν ένα απόσταγμα της μέχρι τότε πορείας της. «Ήταν η προσπάθεια να συστήσω στον κόσμο, όσο γίνεται, τις μουσικές μου πτυχές, τις αξίες μου, τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι τη ζωή και τα συναισθήματα. Ήταν η αρχή και η αφορμή πολλών γνωριμιών με ανθρώπους του χώρου και πολλών συνεργασιών με καταξιωμένους συναδέλφους», λέει η ίδια στο makthes.gr.

Ο τίτλος, εν μέρει, προέκυψε από το ομότιτλο τραγούδι που έχει μέσα της ένα ιδιαίτερο συναισθηματικό φορτίο. «Επίσης, ήθελα να λειτουργήσει αυτή η δουλειά από εκεί και έπειτα, ως υπενθύμιση τόσο σε εμένα, όσο και στον κόσμο, πως τα όνειρα είναι υποχρέωση προς τον εαυτό μας. Στη ζωή οφείλουμε να κάνουμε όνειρα και να παλεύουμε γι' αυτά με όλη μας την ψυχή», τονίζει η καλλιτέχνης.

«Έχει ένα περίεργο πέπλο επάνω της αυτή η πόλη»

Γεννημένη και μεγαλωμένη στα Τρίκαλα όπου ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές στην κλασική κιθάρα και στη θεωρία της μουσικής άρχισε να γράφει τα πρώτα της τραγούδια στα φοιτητικά της χρόνια, αφού είναι πτυχιούχος του τμήματος Μάρκετινγκ και Διοίκησης Λειτουργιών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στην Έδεσσα.

Τα τελευταία χρόνια ζει στη Θεσσαλονίκη όπου εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές της πόλης έχοντας στο ενεργητικό της συνεργασίες με σπουδαίους μουσικούς και δημιουργούς όπως η Φωτεινή Βελεσιώτου, ο Κώστας Λειβαδάς, ο Μάκης Σεβίλογλου, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και ο Πάνος Μουζουράκης, ενώ διδάσκει και μουσική. «Νιώθω, ειλικρινά, μεγάλη τιμή για κάθε συνάδελφο που δέχτηκε να συνεργαστεί μαζί μου και τους ευχαριστώ έναν προς έναν, είτε ερμηνευτή, είτε μουσικό, είτε ηχολήπτη», επισημαίνει.

Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ «Όνειρα» από τη Minos – EMI Universal η Πάλλα μοιράζει τη ζωή της μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης. «Κάθε φορά που επιστρέφω στη Θεσσαλονίκη από την Αθήνα αναρωτιέμαι κι εγώ τι είναι αυτό που με κρατάει σ’ αυτή την πόλη», απαντά όταν τη ρωτώ . «Παρόλο που περνάω μεγάλο χρονικό διάστημα στην Αθήνα, έχω εκεί τις δουλειές μου και ανθρώπους που αγαπώ, πάντα επιστρέφω με χαρά στη Θεσσαλονίκη. Πιστεύω πως με ηρεμεί αυτή η πόλη. Οι αργοί ρυθμοί, σε σχέση με της Αθήνας, οι μικρές αποστάσεις, με ηρεμούν, με βοηθούν να αδειάσω και να ανακτήσω δυνάμεις, παρόλο που δεν σταματάω καθόλου να δουλεύω στην πόλη χειμώνα - καλοκαίρι. Έχει και ένα περίεργο πέπλο πάνω της αυτή η πόλη που σε αγκαλιάζει και νιώθεις ότι γυρνάς σπίτι σου», συμπληρώνει.

«Η ευθύνη των καλλιτεχνών απέναντι στον κόσμο είναι τεράστια»

Τώρα, μέσα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, προσπαθεί να συνεχίσει την πορεία που είχε χαράξει: συναυλίες σε όλη την Ελλάδα , νέες συνεργασίες και φυσικά μετά το καλοκαίρι καινούργια τραγούδια, είναι μερικά από τα πλάνα της.

Προς το παρόν εμφανίζεται κάθε Τρίτη στο «Κοφίνι» στον Εύοσμο και κάθε Σάββατο στο «Θέρος» στην Περαία. «Ανέκαθεν είχα ως στόχο ο κόσμος που με τιμάει στα live να γυρίζει στο σπίτι του με περισσότερα χαμόγελα και λιγότερες έννοιες. Τώρα , περισσότερο από ποτέ εμμένω σε αυτό τον στόχο. Λένε ότι περάσαμε δύσκολα, όμως διαφωνώ . Συνεχίζει ο κόσμος να περνάει δύσκολα, δεν είναι εύκολη η περίοδος που διανύουμε, τίποτα δεν τελείωσε , νέα μέτρα καθημερινά, συνεχείς αλλαγές και ο κόσμος παλεύει να διαχειριστεί όσα συμβαίνουν. Η ευθύνη, λοιπόν, των καλλιτεχνών απέναντι στον κόσμο είναι τεράστια αυτή την περίοδο και η ύπαρξη της τέχνης πιο αναγκαία από ποτέ», υπογραμμίζει.

Τέλος, αν και δηλώνει φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, είναι ιδιαιτέρως ανήσυχη με τις σημερινές συνθήκες στις οποίες βρίσκονται οι καλλιτέχνες. «Πρέπει να είμαστε λογικοί και αντικειμενικοί όταν στεκόμαστε μπροστά σε ένα σοβαρό πρόβλημα. Όλα τα επαγγέλματα έχουν πληγεί, όμως ο κλάδος των καλλιτεχνών ανήκει σε εκείνους που έχουν πληγεί λίγο περισσότερο. Ήδη ,το επάγγελμα αυτό καθεαυτό είναι δύσκολο γιατί έχει μεγάλο ποσοστό αβεβαιότητας για την επόμενη μέρα. Όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά έχουμε επιλέξει συνειδητά να ζούμε με αυτό το ρίσκο αλλά προσπαθούμε σκληρά ώστε να αποδίδουν οι κόποι μας. Αυτό δε σημαίνει όμως πως όταν λαμβάνονται οριζόντια μέτρα που αποδεδειγμένα αφήνουν έναν κλάδο σε ανεργία, δε θα πρέπει να ληφθούν και μέτρα για τη στήριξη αυτών των ανθρώπων και να μένουν αβοήθητοι. Ο κλάδος αυτή τη στιγμή υποφέρει και φοβάμαι πως στην πορεία θα χάσουμε από τη σκηνή πολλούς συναδέλφους γιατί θα αναγκαστούν να αλλάξουν επάγγελμα αφού η ανάγκη επιβίωσης των ίδιων και των οικογενειών τους είναι πρώτη από όλες».