Κι ενώ η εβδομάδα που αφήνουμε πίσω μας θα ήταν θεωρητικά γιορτινή, η ζωή τα έφερε αλλιώς. Η μεγάλη απώλεια της Φώφης Γεννηματά σκόρπισε απέραντη θλίψη κι ακόμη κι εμείς που είχαμε την τύχη να ξέρουμε ποια ήταν η Φώφη, πόσο σπουδαία και γενναία υπήρξε, νιώσαμε εκτός από το βαρύ πένθος και μεγάλη συγκίνηση από το πόσους τελικά ανθρώπους άγγιξε στο γρήγορο πέρασμά της από τη ζωή.

Όμως υπήρξαν κι οι ασυγκίνητοι ή για να το πω καλύτερα γιατί πένθος με το στανιό δε γίνεται, οι αρνητές των πάντων και κυρίως του σεβασμού στην ανθρώπινη ύπαρξη, στο θάνατο, αλλά και τον πόνο των ανθρώπων που μένουν πίσω έχοντας αποχωριστεί βίαια και άκαιρα τη μάνα, τη σύντροφο, τη φίλη. Αναφέρομαι φυσικά στους γνωστούς αρνητές, του ιού αρχικά και του εμβολίου στη συνέχεια, οι οποίοι αντί να κλείσουν τα στόματά τους και να σεβαστούν την πάνδημη οδύνη, άρχισαν τα δικά τους, γράφοντας είτε ανοιχτά (το ποίμνιο) είτε με υπονοούμενα (οι... πατριάρχες των ψεκ) πώς τη Φώφη τη σκότωσε το εμβόλιο!

Θα μου πείτε, δυο χρόνια τα λένε αυτά κι ενώ έχουμε ξεπεράσει τους 16.000 νεκρούς από τον COVID, όχι μόνο δε σκύβουν το κεφάλι όπως επιτάσσουν τα ιδανικά τα οποία επικαλούνται στη σταυροφορία του θανάτου που έχουν ξεκινήσει, αλλά επιχαίρουν πάνω από μνήματα και κρεβάτια νοσηλείας, θεωρώντας πώς στην περίπτωση των νεκρών κάτι τους κρύβουν και στην περίπτωση των λιγοστών παρενεργειών από τα εμβόλια πώς δικαιώνονται.

Κι αν τα ξέρω τα παραπάνω, δε σημαίνει πώς τα κατανοώ ή πώς μπορώ να τα χωνέψω. Όσο αδιανόητο μου φαίνεται αυτό που μας συμβαίνει δυο χρόνια τώρα, ακόμη πιο αδιανόητο πώς μπορούν οι άνθρωποι να μην ακούνε τους επιστήμονες, να μη βλέπουν τα εκατομμύρια όσων σώθηκαν με τα εμβόλια και να μη σέβονται ούτε τους νεκρούς. Και ψάχνοντας από εδώ κι από εκεί να βρω απαντήσεις, είδα πώς στους δυο τρεις διαβόητους «πατριάρχες» που ξεσηκώνουν το «ποίμνιο», έχει προστεθεί εσχάτως κι άλλος ένας, ενδεδυμένος κι αυτός με το μανδύα της επιστήμης που βγαίνει μέρες τώρα σε κάτι κανάλια που μόνο το ΕΣΡ ξέρει γιατί εκπέμπουν ακόμη και λέει πως τα εμβόλια χειροτερεύουν τους καρκινοπαθείς. Και όπως και στην περίπτωση των συναδέλφων του, παθολόγων και φαρμακολόγων, κανείς δεν κάνει κάτι για να προστατεύσει τους ξεροκέφαλους ή τους ευεπίφορους σε θεωρίες συνωμοσίας που έχουν γεμίσει τις ΜΕΘ και κανείς δεν κάνει κάτι για να σταματήσει η ύβρις σε βάρος των νεκρών.

Και μπορεί ο Αϊνστάιν να -θεωρείται πως- είπε ότι η ανθρώπινη βλακεία είναι απέραντη και εν πολλοίς αυτό να ισχύει, ωστόσο δεν μπορεί να αποδίδουμε εκεί όλη αυτή την άρνηση της πραγματικότητας. Δέκα μήνες μετά τα πρώτα τσιμπήματα, η Ελλάδα έχει μείνει απελπιστικά πίσω στον εμβολιασμό και είμαι βαθιά πεπεισμένος πώς η συντριπτική πλειονότητα των αντιεμβολιαστών μετά από τόσο θανατικό και τόση καταστροφή θα είχε σπεύσει να λάβει το δώρο της επιστήμης εάν κάποιοι στα -πτυχιακά- χαρτιά επιστήμονες δεν διέδιδαν τόσες επικίνδυνες μπαρούφες επικαλούμενοι την ιατρική τους ιδιότητα, εάν δεν κάλυπταν με επίφαση επιστημονικής γνώσης τα fake news που έχουν στείλει χιλιάδες Έλληνες στην παγωνιά μιας ΜΕΘ ή στο θάνατο.

Και για να επιστρέψω στη Φώφη, εκείνη πρώτη απ’ όλους έδινε το μήνυμα υπέρ της επιστήμης, που στην τελική την απογοήτευε μια ζωή, αφού δεν κατάφερε έγκαιρα λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης να βρει εμβόλιο ή θεραπεία για τον καρκίνο που την άφησε ορφανή και από τους δύο γονείς και την περασμένη Δευτέρα άφησε ορφανά τα δικά της τα παιδιά. Κι όμως, την ίδια εβδομάδα που μας άφησε η γενναία Φώφη έγινε γνωστή η είδηση πώς ξεκινά η κλινική μελέτη για το πρώτο εμβόλιο κατά του καρκίνου του μαστού. Κι αυτή είναι η επιστήμη, αυτή που θα νικήσει, αρκεί να μπουν στην άκρη, με οποιοδήποτε μέσο διαθέτει η πολιτεία, εκείνοι που καπηλεύονται το όνομά της, παρασύρουν και σκοτώνουν ανθρώπους.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 31.10.2021