ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Γονική αποξένωση: ένα σύγχρονο πρόβλημα

Άρθρο του δικηγόρου Αστέριου Αλβανού στη "ΜτΚ"

 18/05/2020 14:00

Γονική αποξένωση: ένα σύγχρονο πρόβλημα
alvanos.jpg

Η γονική αποξένωση παρατηρείται ως φαινόμενο κυρίως μετά τη διάσταση-χωρισμό-διαζύγιο ενός ζευγαριού και είναι η άρνηση του τέκνου να έχει επαφές με τον αποξενωμένο γονέα εξαιτίας των πράξεων και των ενεργειών του αποξενωτή γονέα. Η 25η Απριλίου έχει οριστεί ως παγκόσμια μέρα κατά της Γονικής Αποξένωσης και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει ταξινομήσει και μελετά τη Γονική Αποξένωση (Parental alienation) από το 2019 ως πρόβλημα υγείας.

Δυστυχώς, η Γονική Αποξένωση στηρίζεται στο νομολογιακό έθιμο της αφαίρεσης επιμέλειας από τον έναν γονέα (συνήθως από τον πατέρα) και την ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας στον άλλο (κατά 90% των περιπτώσεων στη μητέρα). Η συγκεκριμένη πρακτική ενισχύει την διάσπαση του ψυχικού δεσμού του αποξενωμένου γονέα με το παιδί, καθώς οι ώρες και μέρες επικοινωνίας συνήθως είναι ελάχιστες και η ποιότητα του χρόνου που περνά ο γονιός με το παιδί είναι σε άμεση σχέση με την ποσότητα. Η πρακτική αυτή οδηγεί στην περαιτέρω ασυνεννοησία μεταξύ των γονιών καθώς το παιδί χρησιμοποιείται είτε ως μοχλός πίεσης είτε ως πράξη αντεκδίκησης.

Η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου περιλαμβάνει και τον προσδιορισμό του τόπου διαμονής του. Πρακτικά δίνεται η δυνατότητα στον γονέα που έχει την επιμέλεια να απομακρύνει το τέκνο εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του άλλου γονέα, δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την επικοινωνία με αυτόν. Αυτή η κατάσταση επί της ουσίας αποτελεί μορφή ψυχολογικής ενδοοικογενειακής βίας καθώς βλάπτεται και η ψυχική υγεία του αποξενωμένου γονέα αλλά και του παιδιού το οποίο δεν έχει τη δυνατότητα ν’ αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς μαζί του. Είναι δικαίωμα του παιδιού η ανατροφή του και από τους δυο γονείς του κατά ίσο χρόνο με κοινή φροντίδα.

Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της Γονικής Αποξένωσης είναι η νομοθετική μεταρρύθμιση και η επιβολή της συνεπιμέλειας και της κοινής ανατροφής των τέκνων και από τους δυο γονείς. Η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη από τη θεραπεία και αφορά φυσικά και τους δυο γονείς οι οποίοι οφείλουν να μην βάζουν τις συζυγικές διαφορές πάνω από το συμφέρον του παιδιού καθώς είναι σύμμαχοι στην ανατροφή του και πρέπει να είναι και οι δυο ενεργοί στην ζωή του. Η κατάσταση στην οποία ο ένας γονέας είναι ο αποκλειστικός φροντιστής του και ο άλλος απλός επισκέπτης είναι αντίθετη με το συμφέρον του τέκνου. Το σύμφωνο κοινής επιμέλειας προβλέπεται ήδη από το άρθρο 1513 του Αστικού Κώδικα με την προϋπόθεση της συμφωνίας και των δυο μερών ορίζοντας συγχρόνως και τον τόπο διαμονής του τέκνου.

Φυσικά σε περίπτωση διαφωνιών και έλλειψης συμφωνίας προς το συμφέρον του παιδιού η προσφυγή στα δικαστική οδό είναι η λύση και επειδή τα θύματα της Γονικής Αποξένωσης είναι κυρίως τα παιδιά η αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου κρίνεται επιβεβλημένη.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Μαΐου 2020

alvanos.jpg

Η γονική αποξένωση παρατηρείται ως φαινόμενο κυρίως μετά τη διάσταση-χωρισμό-διαζύγιο ενός ζευγαριού και είναι η άρνηση του τέκνου να έχει επαφές με τον αποξενωμένο γονέα εξαιτίας των πράξεων και των ενεργειών του αποξενωτή γονέα. Η 25η Απριλίου έχει οριστεί ως παγκόσμια μέρα κατά της Γονικής Αποξένωσης και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει ταξινομήσει και μελετά τη Γονική Αποξένωση (Parental alienation) από το 2019 ως πρόβλημα υγείας.

Δυστυχώς, η Γονική Αποξένωση στηρίζεται στο νομολογιακό έθιμο της αφαίρεσης επιμέλειας από τον έναν γονέα (συνήθως από τον πατέρα) και την ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας στον άλλο (κατά 90% των περιπτώσεων στη μητέρα). Η συγκεκριμένη πρακτική ενισχύει την διάσπαση του ψυχικού δεσμού του αποξενωμένου γονέα με το παιδί, καθώς οι ώρες και μέρες επικοινωνίας συνήθως είναι ελάχιστες και η ποιότητα του χρόνου που περνά ο γονιός με το παιδί είναι σε άμεση σχέση με την ποσότητα. Η πρακτική αυτή οδηγεί στην περαιτέρω ασυνεννοησία μεταξύ των γονιών καθώς το παιδί χρησιμοποιείται είτε ως μοχλός πίεσης είτε ως πράξη αντεκδίκησης.

Η επιμέλεια του προσώπου του τέκνου περιλαμβάνει και τον προσδιορισμό του τόπου διαμονής του. Πρακτικά δίνεται η δυνατότητα στον γονέα που έχει την επιμέλεια να απομακρύνει το τέκνο εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του άλλου γονέα, δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την επικοινωνία με αυτόν. Αυτή η κατάσταση επί της ουσίας αποτελεί μορφή ψυχολογικής ενδοοικογενειακής βίας καθώς βλάπτεται και η ψυχική υγεία του αποξενωμένου γονέα αλλά και του παιδιού το οποίο δεν έχει τη δυνατότητα ν’ αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς μαζί του. Είναι δικαίωμα του παιδιού η ανατροφή του και από τους δυο γονείς του κατά ίσο χρόνο με κοινή φροντίδα.

Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της Γονικής Αποξένωσης είναι η νομοθετική μεταρρύθμιση και η επιβολή της συνεπιμέλειας και της κοινής ανατροφής των τέκνων και από τους δυο γονείς. Η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη από τη θεραπεία και αφορά φυσικά και τους δυο γονείς οι οποίοι οφείλουν να μην βάζουν τις συζυγικές διαφορές πάνω από το συμφέρον του παιδιού καθώς είναι σύμμαχοι στην ανατροφή του και πρέπει να είναι και οι δυο ενεργοί στην ζωή του. Η κατάσταση στην οποία ο ένας γονέας είναι ο αποκλειστικός φροντιστής του και ο άλλος απλός επισκέπτης είναι αντίθετη με το συμφέρον του τέκνου. Το σύμφωνο κοινής επιμέλειας προβλέπεται ήδη από το άρθρο 1513 του Αστικού Κώδικα με την προϋπόθεση της συμφωνίας και των δυο μερών ορίζοντας συγχρόνως και τον τόπο διαμονής του τέκνου.

Φυσικά σε περίπτωση διαφωνιών και έλλειψης συμφωνίας προς το συμφέρον του παιδιού η προσφυγή στα δικαστική οδό είναι η λύση και επειδή τα θύματα της Γονικής Αποξένωσης είναι κυρίως τα παιδιά η αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου κρίνεται επιβεβλημένη.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Μαΐου 2020

ΣΧΟΛΙΑ

Επιλέξτε Κατηγορία