Του Νίκου Ασλανίδη

Λένε ότι υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: αυτοί που παίρνουν και αυτοί που δίνουν... Αυτοί που παίρνουν τρώνε καλύτερα και αυτοί που δίνουν κοιμούνται καλύτερα... 

Το διαπίστωσα όταν επισκέφθηκα τις αποθήκες της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής στο Φίλυρο. Μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων δούλευε πυρετωδώς, για να φορτώσει ένα κοντέινερ με βοήθεια για τα παιδιά της Αφρικής. Τρόφιμα, φάρμακα, ρούχα, παιχνίδια και για τα υποσιτισμένα παιδιά της Σιέρα Λεόνε... 

Έβλεπα καταϊδρωμένους νέους και νέες να μεταφέρουν τα κιβώτια από τις αποθήκες στο κοντέινερ, με χαμόγελα και ενθουσιασμό. Μπορεί για αυτήν τη δουλειά να μην έπαιρναν ούτε ένα ευρώ, αλλά ο σκοπός ήταν ιερός, γι’ αυτό όλοι τους ήταν χαρούμενοι... Αυτοί οι άνθρωποι την τελευταία δεκαετία, παρά την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, κατάφεραν να συγκεντρώσουν και να στείλουν στην Αφρική 1.650 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας...

Με τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β’.

Ο Χαράλαμπος Μεταλλίδης είναι ο πρόεδρος του δ.σ. της Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής. Γεννήθηκε σε ένα χωριό λίγο πιο έξω από τη Θεσσαλονίκη, στην Ευαγγελίστρια του Λαχανά, όταν τότε ο εκπαιδευτικός πατέρας του βρέθηκε διορισμένος εκεί. Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και διάλεξε το δρόμο του εμπορίου και της επιχειρηματικότητας. Δημιούργησε μία επιχείρηση στο χώρο των ηλεκτρικών ανταλλακτικών αυτοκινήτου, όπου εργάζεται εδώ και 37 χρόνια.

Πώς ασχοληθήκατε με την ιεραποστολή; τον ρωτώ.

Ο έρωτας για την ιεραποστολή ήρθε πριν από 15 χρόνια, χωρίς καν να το αντιληφθώ... Όταν διάβασα στο Ευαγγέλιο «δεν με επιλέξατε εσείς, αλλά Εγώ επέλεξα εσάς», τότε κατάλαβα. Η ιεραποστολή είναι μία ανιδιοτελής αγάπη της Εκκλησίας, εντολής, αποστολής, κατεύθυνσης και συνάντησης με πρόσωπα και πράγματα τελείως διαφορετικά από την καθημερινότητα.

Θεωρώ ευλογία για εμένα την ημέρα που κάποιο κρύο βράδυ του χειμώνα ανέβασαν στις αποθήκες της εξωτερικής ιεραποστολής στο Φίλυρο, το γραφείο και το αρχείο του αείμνηστου Παναγιώτη Παπαδημητρακόπουλου, ιδρυτή της αδελφότητας. Είχε κοιμηθεί πριν από 7 χρόνια και υπήρξε πρόεδρος και μεγάλος ευεργέτης της. Βρέθηκα στο γραφείο του μπροστά και ανοίγοντας τα συρτάρια του μαζί με τον ανιψιό μου και σύμβουλο του διοικητικού συμβουλίου, είδαμε το πορτοφόλι του. Ανοίγοντάς το, μέσα περιείχε ένα κομμάτι τιμίου ξύλου και αμέσως το καταθέσαμε στον πατέρα Αναστάσιο. 

Υπήρχαν φωτογραφίες προσωπικές, μάλλον των γονέων του και τρεις λίρες, μία εγγλέζικη, μία βελγική και μία τουρκική. Τις πήρα και επειδή ήμουν τότε ταμίας της αδελφότητας, συμφωνήσαμε με το διοικητικό συμβούλιο, τις εξαργυρώσαμε, παίρνοντας συνολικά 970 ευρώ. Κόψαμε απόδειξη με το όνομα Παπαδημητρακόπουλος Παναγιώτης και τα καταθέσαμε στο ταμείο της αδελφότητας. Αυτό με συγκίνησε αφάνταστα, πως ένας μεγάλος ευεργέτης που χάρισε στην αδελφότητα όλη του την περιουσία καταθέτει έπειτα από 7 χρόνια από την κοίμησή του και τον τελευταίο του οβολό. Στη σκέψη αυτή καθηλώθηκα, για την αστείρευτη αγάπη γι’ αυτό το έργο, της μετάδοσης του Ευαγγελίου στις εσχατιές της Γης. Μα η μεγαλύτερη ανακάλυψη ήταν όταν ξεφύλλισα το αρχείο αυτού του ανθρώπου. 

Τι πλούτος, τι δουλειά, τι έργο ήταν αυτό που οδήγησε το ζεύγος Παπαδημητρακόπουλου να αφιερωθεί σε αυτό; Μέχρι τότε ήξερα ότι υπηρετούσα μία αδελφότητα σαν όλες τις άλλες, μα όταν ανακάλυψα το μεγαλείο της ιστορίας της, αλλοιώθηκα στην κυριολεξία. Ο πλούτος αυτός δεν πρέπει να μένει ανενεργός, αλλά να μεταδίδεται στους νέους, δημιουργώντας τους ιεραποστολικό φρόνημα. Ο πατέρας Νικόδημος Σαρίκας, ο πρώτος ιεραπόστολος, ο πατήρ Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, ο πατήρ Οββαδίας Πασαγιακίγκαλο, ο επίσκοπος Ρουβίμ Σπάρτας, ο επίσκοπος Γεώργιος Γαδούμας και ο επίσκοπος Θεόδωρος Ναγκιάμα ήταν η παρέμβαση του Θεού, για να μεταδοθεί σε αυτούς τους ανθρώπους η ορθοδοξία στην πολύπαθη Αφρική.

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα επηρέασε το έργο σας;

Η αδελφότητα συνεχίζει την πορεία της, παρ’ όλες τις δυσκολίες της οικονομίας και της αφαίμαξης του έλληνα φορολογούμενου πολίτη. Σίγουρα όλη αυτή η οικονομική κρίση επηρέασε αρνητικά το όλο έργο της αδελφότητος. Στην Αφρική πέντε εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν το χρόνο από ασιτία και αρρώστιες, για μια χούφτα ρύζι, λίγο καθαρό νερό και ένα εμβόλιο. Μα πιο πολύ απ’ όλα, αυτά τα παιδιά τα σκοτώνει η αδιαφορία και ο εγωκεντρισμός. Για να συναντήσεις τον Θεό, λένε οι πατέρες, πρώτα πρέπει να συναντήσεις τον πλησίον.

Όταν στεκόμαστε κόντρα στην αδικία και την εγκατάλειψη της εικόνας του Θεού, τότε οι πιθανότητες να Τον συναντήσουμε αυξάνουν. Αυτό λοιπόν κάνει χρόνια τώρα αυτή η αδελφότητα. Στηρίζει και βοηθάει χιλιάδες, ορθόδοξους και μη, συνανθρώπους μας. Οι καλοκάγαθοι αυτοί άνθρωποι, οι ιθαγενείς, περιμένουν μια βοήθεια από εμάς και τη δέχονται με πολλή ευγνωμοσύνη και ταπεινότητα. Είναι απλοί άνθρωποι που αγαπούν τον έναν και μοναδικό Θεό κι όταν τους δείξουν το δρόμο της αληθείας οι ιεραπόστολοί μας, μας ρωτούν «πού ήσασταν τόσον καιρό και μας αφήσατε στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας και στη θρησκευτική προπαγάνδα του αγγλικανισμού και του προτεσταντισμού;».

Από τις περιγραφές των ιεραποστόλων, τι προβλήματα αντιμετωπίζουν σήμερα οι Αφρικανοί;

Οι τριτοκοσμικές χώρες τώρα έχουν περισσότερη ανάγκη παρά ποτέ. Η έλλειψη βροχών ιδίως στην Ανατολική Αφρική, η μάστιγα των εμφυλίων πολέμων, η εκμετάλλευση των εταιρειών από φθηνά εργατικά χέρια, η εγκατάλειψη και η έλλειψη ενδιαφέροντος, επιδεινώνουν και υποβαθμίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το ορθόδοξο ιεραποστολικό Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας με όλες του τις δυνάμεις είναι αρωγός στο δύσκολο αυτό έργο του. Ο πατριάρχης της αγάπης Θεόδωρος ο Β’ εξακολουθεί να βρίσκεται παντού, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της αφρικανικής ηπείρου, για ένα καλύτερο και αξιοπρεπές μέλλον αυτών των ανθρώπων.

Τι κερδίζει κάποιος όταν συμμετέχει σε αυτήν την προσπάθεια;

Εγώ προσωπικά, ξεκινώντας αυτό το όμορφο ταξίδι της εντολής του Κυρίου, ανακάλυψα άλλους ανθρώπους, που ο κόσμος ίσως δεν μπορεί να αντιληφθεί και να καταλάβει. Μέσα στην ιεραποστολή αποκαλύπτονται πρόσωπα ανθρώπων από αυτά που απεγνωσμένα έψαχνε ο φιλόσοφος Διογένης με το λυχνάρι καταμεσήμερα να ανακαλύψει. 

Πήρα λοιπόν το χέρι αυτού του συνανθρώπου, για να ταξιδέψω κι εγώ μαζί του «έως εσχάτων», για να τον δω, να μου αποκαλυφθεί Εκείνος, με την υπόσχεσή του «και ιδού μεθ’ ημών ειμί πάσας τας ημέρας μέχρι της συντελείας του κόσμου». Αυτόν τον όμορφο κόσμο τον νιώθω καθημερινά όταν πηγαίνω στο γραφείο της Αδελφότητας Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής, που έχει δημιουργηθεί εδώ και 60 χρόνια μετά την αγωνιώδη εκείνη επιστολή του πνευματοκίνητου π. Χρυσόστομου Παπασαραντόπουλου, όταν βρέθηκε στη ζούγκλα της Αφρικής, εκλιπαρώντας «βοηθήστε με, ο κόσμος εδώ διψάει για ορθοδοξία και για Χριστό και συγχρόνως πεινά».

Μέχρι τώρα τι βοήθεια προσφέρατε ως αδελφότητα;

Σε αυτό, λοιπόν, το ιεραποστολικό ταξίδι η αδελφότητα και τα μέλη της έκτισαν εκκλησίες, χειροτόνησαν ιερείς για τη λατρευτική ζωή, έκτισαν σχολεία για να σπουδάσουν τα παιδιά, ίδρυσαν ορφανοτροφεία, ανήγειραν ιερατικές και θεολογικές σχολές. Έκαναν εκπαιδευτικές υιοθεσίες, κατήχησαν και βάπτισαν χιλιάδες ιθαγενείς, μεταλαμπαδεύοντας τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό και τις δογματικές αλήθειες του Ευαγγελίου. Δημιούργησαν νοσοκομεία και κλινικές, υπηρετώντας τον άνθρωπο, την εικόνα του Θεού, τον καθήμενο «εν σκότει και σκιά θανάτου». Χόρτασαν παιδικές κοιλιές, στηρίζοντάς τους στα πρώτα τους βήματα.

Πόσοι συμμετέχουν σήμερα σε αυτήν την προσπάθεια;

Όλη αυτή η βοήθεια, φυσικά, δεν γίνεται μόνο με έναν ιεραπόστολο. Υπάρχουν αρκετοί εθελοντές στην αδελφότητά μας, που κάθε χρόνο αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους, διακονώντας και παρέχοντας υπηρεσίες στα ιεραποστολικά ορθόδοξα κλιμάκια. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στον αμπελώνα του Κυρίου, αρκεί ένα μόνο κριτήριο: η αγάπη για τη διακονία. «Η αγάπη του Θεού έξω βάλλει τον φόβον του ανθρώπου». Ένα άλλο κομμάτι της δραστηριότητας της αδελφότητος είναι η αποστολή κοντέινερ με ανθρωπιστική βοήθεια προς όλες τις ιεραποστολές. Η δραστηριότητα αυτή συνεχίζεται εδώ και δώδεκα χρόνια από μια ομάδα νέων, που είναι μέλη της αδελφότητας, στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης. Η ομάδα αυτή, που είναι περίπου 80 άτομα, συλλέγει τρόφιμα (ζάχαρη, λάδι, αλάτι, γάλα, μακαρόνια, φασόλια και, φυσικά, πολύ ρύζι) με πολλή φροντίδα και πνεύμα αυτοθυσίας, και τα αποστέλλει σε ομάδες ευπαθείς στα ιεραποστολικά κέντρα. Γεμίζουν οι καρδιές των παιδιών με εθελοντισμό, πράγμα που λείπει στην Ελλάδα. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε σε αυτό το μεγάλο έργο, ο καθένας από το δικό του μετερίζι και με τις δικές του δυνατότητες. Κανένας δεν περισσεύει στον αγρό του Κυρίου. «Το θέρος πολύ, μα οι θεριστές ολίγοι».

Τι θα λέγατε λοιπόν σε όσους επιθυμούν να βοηθήσουν;

Χτυπήστε την πόρτα της αδελφότητάς μας, ενημερωθείτε για το ανθρωποκεντρικό και πανορθόδοξο έργο της μέσω του διαδικτύου. Ελάτε στις συναντήσεις μας τη δεύτερη Κυριακή κάθε μήνα με έναν ομιλητή ιεραπόστολο στην αίθουσά μας (Μακένζυ Κινγκ 6, πλατεία Αγίας Σοφίας, 3ος όροφος). Ελάτε να ταξιδέψουμε μαζί στα ίχνη του Χριστού...

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9 Ιουνίου 2019