Περίσσεψε ο πόνος, η απόγνωση, η οργή που στο τέλος γίνεται παραίτηση στα καμμένα της Εύβοιας. Τις μοναδικές ιστορίες των ανθρώπων που έδωσαν τα πάντα για να σώσουν το σπίτι τους και τη ζωή τους, που είδαν μέσα σε λίγες ώρες να χάνονται οι κόποι μιας ζωής, που βίωσαν την απόγνωση μπροστά στον όλεθρο, που αισθάνθηκαν την τρέλα που σε πιάνει όταν το μυαλό σου δε μπορεί να χωρέσει το μέγεθος της καταστροφής, αποθανάτισαν με μοναδικό τρόπο οι φωτογρεπόρτερ, όλων των εισησεογραφικών πρακτορείων

Το πρόσωπο της τραγωδίας δεν είναι άλλο από αυτό μιας 81χρονης που δε μπορεί να χωρέσει το μυαλό της όλο αυτό τον όλεθρο κι αυτά που φέρνει μαζί, την κατάρρευση μιας ζωής, τον ξεριζωμό, το ξεσπίτωμα σε έναν άλλο τόπο, την απόγνωση... «Να εύχεσαι να μη σου δώσει ο Θεός, όσα μπορείς ν’ αντέξεις», λέει και στο πρόσωπο της κυρίας Παναγιώτας αυτό ακριβώς απεικονίζεται.   Η κυρία Παναγιώτα, μαυροντυμένη και ακουμπώντας το χέρι στην καρδιά, ενώ οι φλόγες κυκλώνουν το χωριό της, τις Γούβες εκφράζει όλο τον πόνο, την απόγνωση και την αγωνία που βιώνουν όλες αυτές τις ημέρες οι κάτοικοι των περιοχών της Εύβοιας τα οποία έχουν παραδοθεί στις φλόγες της φωτιάς. Τα χέρια που υψώνονται αναζητώντας μια απάντηση στο αναπάντητο γιατί. Τα χέρια που λές και προσπαθούν να συγκρατήσουν το μυαλό στη θέση του... 

Οι φωτογραφίες της κάνουν τον γύρο των social media και ελήφθησαν από τον φωτοδημοσιογράφο Κωνσταντίνο Τσακαλίδη.

Mια από τις πιο δυνατές φωτογραφίες είναι κι αυτή του ανήμπορου ζευγαριού από το Πευκί που βρήκε καταφύγιο σ΄ ένα από τα φέρυ μποτ. Ο Γεώργιος Λιάκος 89 ετών είναι ξαπλωμένος και σκεπασμένος με ένα τραπεζομάντιλο. Στο πλευρό του βρίσκεται η 87χρονη σύζυγός του Παρισσώ Λιάκου που κοιτάζει τον φωτογραφικό φακό. Μαζί τους βρίσκεται το μικρό σκυλάκι τους, η Bella, την οποία δεν θα μπορούσαν να αφήσουν πίσω τους. Δυο άνθρωποι σαν ένα. Δύο άνθρωποι που πέρασαν μια ζωή δίπλα-δίπλα. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς ακόμα και τώρα στα στερνά που μια ξαπλώστρα θαλάσσης έγινε το καταφύγιό τους για να αποκάμουν από την τόση φρίκη που είδαν γύρω τους αυτές τις μέρες.

Οι φωτογράφοι των πρακτορείων κατάφεραν με τις εικόνες τους να πούν όλες εκείνες τις ιστορίες που οι άνθρωποι δε μπορούν να πουν με λόγια, αφού ούτε οι λέξεις πια βγαίνουν από το στόμα. Η νεαρή γυναίκα που μοιάζει να μην αντέχει όλη αυτή την τραγωδία, το ζευγάρι που μοιάζει να χάνεται στις σκέψεις για το βιός που κάηκε εκεί μαζί με το σπίτι τους, τον άνθρωπο που σηκώνει τα χέρια ψηλά μη αντέχοντας τόσο κακό, τον νεαρό που βλέπει τη ζωή του να ξεριζώνεται από τον μικρό παράδεισό του για να καταλήξει άγνωστο πως μια ανώνυμη κουκίδα στο «κλεινόν άστυ», τη γυναίκα που παραιτημένη πια μοιάζει να περιμένει το τέλος...