Η χθεσινή αποκάλυψη του makthes.gr για την πεντάμηνη παράταση του χρόνου παράδοσης του Flyover, με υπαιτιότητα του Δημοσίου, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της προχειρότητας με την οποία προχώρησε ο σχεδιασμός γι' αυτό το κατά άλλα “σπουδαιότερο έργο που γίνεται στη Θεσσαλονίκη” μετά το πολύπαθο μετρό. Προχειρότητα η οποία δεν κοστίζει μόνο σε ταλαιπωρία μιας ολόκληρης πόλης· κοστίζει και σε χρήμα καθώς το ελληνικό Δημόσιο καλείται με το “καλημέρα” να καταβάλει αποζημίωση στην ανάδοχο κοινοπραξία “Κεδρηνός Λόφος” (ΑVAX-MITYLINEOS). Το ύψος της αποζημίωσης θα αποσαφηνιστεί το επόμενο διάστημα και είναι βέβαιο πως δεν θα πρόκειται για μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Από τα κρατικά ταμεία θα βγουν πολλά εκατομμύρια.

Όπως βέβαιο πρέπει να θεωρείται ότι αυτή δεν θα είναι η μοναδική παράταση στο χρονοδιάγραμμα του έργου. Ήδη οι εργασίες εξελίσσονται με ρυθμό χελώνας καθώς, εξ αιτίας των προσφυγών που εκκρεμούν το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν υπάρχει ελεύθερος χώρος ώστε να προχωρήσει το έργο βάσει του σχεδιασμού. Συγκεκριμένα, δεν μπορεί να γίνει η μετακίνηση των φωτιστικών από το διαχωριστικό στηθαίο προς στα δύο άκρα του περιφερειακού καθώς αυτό προϋποθέτει κοπή δέντρων, υπόθεση η οποία όμως είναι υπό κρίση στο ανώτατο δικαστήριο. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούν να αναπτυχθούν και εργοτάξια σε διάφορους κόμβους της περιφερειακής. Άρα, νέες παρατάσεις θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες, και θα είναι κι αυτές με υπαιτιότητα του Δημοσίου.

Αλλά, ας υποθέσουμε ότι οι προσφυγές στο ΣτΕ δεν μπορούσαν να προβλεφθούν, αν και η προϊστορία των δημοσίων έργων στη Θεσσαλονίκη δεν επιτρέπει τέτοιου είδους αστοχίες. Όμως, για ποιο λόγο, αλήθεια, το έργο δεν ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2023 όπως προέβλεπε η σύμβαση αλλά μετατέθηκε για τον Νοέμβριο; Επίσημη απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν έχει δοθεί, αλλά είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Η κυβέρνηση, υπό την πίεση ενδεχομένως και τοπικών πολιτικών παραγόντων, πείστηκε ότι πρέπει να μεταθέσει την έναρξη των εργασιών μέχρι να περάσουν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Γνώριζαν στην κυβέρνηση το τι θα συμβεί στην πόλη μόλις στήνονταν τα εργοτάξια και προτίμησαν να μεταθέσουν την έναρξη των εργασιών κατά πέντε μήνες προκειμένου η λαϊκή δυσαρέσκεια, αν όχι αγανάκτηση, να μην εκφραστεί στην κάλπη των “γαλάζιων” υποψηφίων στη Θεσσαλονίκη. Άλλωστε, τι είναι μερικές δεκάδες (ή μήπως εκατοντάδες;) παραπανίσια εκατομμύρια ως αποζημίωση μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί ο δεύτερος μεγαλύτερος δήμος της χώρας (ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν σωζόταν με τίποτε) και μαζί και η δεύτερη σε μέγεθος Περιφέρεια; Χώρια και το κλίμα δυσαρέσκειας που θα αντίκριζε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επισκεπτόμενος της ΔΕΘ σε μια μποτιλιαρισμένη πόλη.

Όμως, μακάρι να ήταν αυτή η μοναδική αστοχία. Όσα συμβαίνουν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης από τον Νοέμβριο και μετά, τα οποία έχουμε πολλάκις στιγματίσει, αποδεικνύουν ότι το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών εμφανίστηκε τελείως απαράσκευο μπροστά στο μέγεθος του εγχειρήματος. Όπως ακριβώς είχε συμβεί παλαιότερα και με το μετρό. Η ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται, αυτή τη φορά σαν φάρσα. Με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, αλλά με τους ίδιους πάντοτε κομπάρσους. Τους Θεσσαλονικείς.