«Έχουμε χρέος να στηρίξουμε την περιφέρεια και την πραγματική οικονομία» τονίζει για το δεύτερο ημίχρονο της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη ο Ευριπίδης Στυλιανίδης. Ο βουλευτής Ροδόπης της ΝΔ εκτιμά ότι ο βαθμός απόδοσης του πρωθυπουργού στη διαχείριση της πανδημίας είναι μέχρι τώρα ιδιαίτερα υψηλός, προσθέτοντας ότι η πολιτική αποτίμηση θα γίνει στο τέλος της θητείας του. Όσο για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι είναι ντροπή να πεθαίνουν άνθρωποι στις εντατικές και πολιτικές δυνάμεις να επιδιώκουν μικροκομματικά οφέλη μέσα από επικοινωνιακές μάχες εντυπώσεων. Για τις αντιρρήσεις συνταγματολόγων για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού ο γαλάζιος βουλευτής και διδάκτωρ στο Συνταγματικό Δίκαιο, απαντά με την εκτίμηση ότι κατά την πανδημία υπήρξε «μετεξέλιξη των ατομικών δικαιωμάτων της ζωής και της υγείας σε προστατευόμενες συνταγματικές αξίες που μπορούν να διασφαλιστούν ακόμα και με αναλογικούς περιορισμούς ατομικών ελευθεριών» και ότι «το δίκαιο και το Σύνταγμα, δεν μπορεί να πηγαίνει κόντρα στη λογική και οφείλει να προσαρμόζεται».

Η πανδημία δεν λέει να υποχωρήσει, ούτε εντός αλλά ούτε και εκτός Ελλάδας. Γιατί μας ξέφυγε η αντιμετώπισή της;

Δεν είναι τοπικό θέμα, αλλά διεθνές φαινόμενο. Είχε ειπωθεί από την αρχή ότι ο ιός είναι αταξικός. Όσο παραμένουν ανεμβολίαστοι πυκνοί και φτωχοί πληθυσμοί του πλανήτη, θα επεκτείνονται οι πιθανότητες μετάλλαξης και επιστροφής του στον ανεπτυγμένο κόσμο. Παράλληλα είναι άδικο κάποιοι να πεθαίνουν στην Αφρική, γιατί δεν έχουν εμβόλιο και κάποιοι συμπολίτες μας να το αρνούνται ενώ το έχουν, βάζοντας σε κίνδυνο εκτός από τη ζωή τους και τη ζωή των άλλων. Επισημαίνω δηλαδή, ότι η βασική αιτία υπερφόρτωσης των εντατικών και των θανάτων είναι το υψηλό ποσοστό των ανεμβολίαστων και αυτό δεν εξαρτάται μόνο από την κρατική πολιτική αλλά κυρίως από την ατομική ευθύνη των πολιτών.

Πώς κρίνετε τα τελευταία μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός; Πολλοί έκριναν το πρόστιμο για τον μη εμβολιασμό ως ένα μέτρο που πλήττει ευάλωτες κοινωνικά και ηλικιακά κατηγορίες πολιτών. Το σχόλιό σας;

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι ο καθολικός υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν είναι σύμφωνος ούτε με το Σύνταγμα, ούτε φυσικά με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ή τα ψηφίσματα της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, γιατί προσκρούει στον πυρήνα του δικαιώματος ελεύθερης αυτοδιάθεσης του σώματος μας. Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή τον απέφυγε επιλέγοντας το δρόμο της ενημέρωσης και της πειθούς. Η γενικευμένη όμως ελευθερία επιλογής επιτρέπει την κατ’ εξαίρεση στοχευμένη υποχρεωτικότητα σε ομάδες υψηλού κινδύνου ή μεγάλης μεταδοτικότητας, όπως π.χ. το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό. Ακούω με προσοχή τις επιφυλάξεις συναδέλφων Συνταγματολόγων για τον ενδεχόμενο «ηλικιακό ρατσισμό» που αφορά την υποχρεωτικότητα στην ευαίσθητη ομάδα των άνω των 60. Ωστόσο πιστεύω ότι η νομική διεργασία που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν η μετεξέλιξη των ατομικών δικαιωμάτων της Ζωής και της Υγείας σε προστατευόμενες Συνταγματικές Αξίες που μπορούν να διασφαλιστούν ακόμα και με αναλογικούς περιορισμούς ατομικών ελευθεριών. Άλλωστε το δίκαιο και κυρίως το Σύνταγμα, δεν μπορεί να πηγαίνει κόντρα στη λογική και οφείλει να προσαρμόζεται ερμηνευτικά στις συνεχώς μεταλλασσόμενες συνθήκες, για να εκπληρώνει την αποστολή του, χωρίς θραύση του θεσμικού πλαισίου. Επιστημονικά είναι σήμερα ήδη αποδεδειγμένο ότι ο εμβολιασμός σώζει ζωές, άρα η επιδίωξη του λειτουργεί προς όφελος του πολίτη και της κοινωνίας. Τώρα ως προς το πρόστιμο δεν στέκουν οι ισχυρισμοί της αντιπολίτευσης για αναλογικότητα με το εισόδημα, διότι δεν είναι φόρος αλλά διοικητικό μέτρο. Όσο επώδυνο και αν είναι πιστεύω, τελικά ότι η αξία της ζωής και της υγείας είναι ανεκτίμητη.

Περιμένατε μια πιο συναινετική στάση από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ στο δεύτερο ημίχρονο της μάχης κατά της πανδημίας;

Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ προχθές στη Βουλή ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Είναι ντροπή να πεθαίνουν άνθρωποι στις εντατικές και πολιτικές δυνάμεις να επιδιώκουν μικροκομματικά οφέλη μέσα από επικοινωνιακές μάχες εντυπώσεων. Αν σε μια τόσο δύσκολη εθνικά και κοινωνικά ώρα δεν υπάρχει εθνική συνεννόηση, πώς θέλουμε μετά οι πολίτες να εμπιστευτούν την πολιτική;

Συνολικά η κυβέρνηση έχει κλείσει πλέον το μισό της θητείας της. Πώς την κρίνετε; Θα μπορούσε ο απολογισμός να είναι καλύτερος;

Αυτή η κυβέρνηση προσδιορίζεται από τη διαχείριση κρίσεων. Διαχειρίστηκε τα απόνερα της οικονομικής κρίσης. Αντιμετωπίζει μια εξελισσόμενη εθνική κρίση λόγω της προκλητικότητας των γειτόνων μας. Δεν έχει σταματήσει να πολεμάει με κάθε τρόπο την υγειονομική κρίση και παλεύει την ενεργειακή κρίση, η οποία κορυφώνεται. Όλα αυτά χωρίς να εγκαταλείπει στιγμή την προσπάθεια συνεπούς υλοποίησης των προεκλογικών μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων που ανέλαβε η ΝΔ. Εκτιμώ ότι ο βαθμός απόδοσης του Κυριάκου Μητσοτάκη στη διαχείριση είναι μέχρι τώρα ιδιαίτερα υψηλός. Η πολιτική βέβαια αποτίμηση θα γίνει στο τέλος της θητείας του. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι οι απανωτές δυσκολίες ανέδειξαν ξανά και δικαίωσαν στην πράξη τις αξίες και τις ιδέες της παράταξης μας σε σχέση με την κοινωνική οικονομία της αγοράς, το ρυθμιστικό ρόλο του κράτους, την εμπιστοσύνη στη δημιουργικότητα του ιδιωτικού τομέα, την γνήσια πατριωτική αντίληψη κόντρα στον εθνικισμό. Με απλά λόγια αποδείχθηκε η υπέροχη του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού έναντι του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και του ξεπερασμένου κρατικού παρεμβατισμού της κεντροαριστεράς.

Και το δεύτερο ημίχρονο; Με δεδομένη την επιδημιολογική κρίση και την πανδημία που αναμφισβήτητα επηρέασαν σημαντικά τη στρατηγική ανάπτυξης για την ελληνική περιφέρεια που είχε η ΝΔ όταν ζήτησε την ψήφο του ελληνικού λαού, ποια πρέπει να είναι η κυβερνητική προτεραιότητα για το δεύτερο μισό;

Έμφαση στην περιφέρεια και την πραγματική οικονομία. Για μένα οι τομείς αιχμής για το μέλλον της Ελλάδας είναι η αναβάθμιση του στρατηγικού ρόλου της στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας, μια εθνική στρατηγική διατροφικής αυτάρκειας στον πρωτογενή τομέα, η ανάπτυξη των συνδυασμένων μεταφορών με στόχο το εξωστρεφές εμπόριο και φυσικά η ψηφιοποίηση της διοίκησης, των υπηρεσιών και της οικονομίας. Κεντρικός όμως στόχος και όραμα στο οποίο πρέπει να επανέλθουμε είναι να καταστεί η πατρίδα μας Διεθνές Κέντρο Εκπαίδευσης και Πολιτισμού. «Χώρα Μήτρα» όπως την περιέγραψε ο πρώτος κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας.

Μία μεγάλη κουβέντα που γίνεται ήδη αφορά στο μετά της πανδημίας και την αναθεώρηση της δημοσιονομικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι οι μέχρι πρότινος αυστηροί στόχοι του Συμφώνου Σταθερότητας πολλοί σφιχτοί;

Ανησυχώ μήπως επιστρέψουν κυρίως στο νέο Γερμανικό οικονομικό επιτελείο και κατ’ επέκταση και στην ΕΕ οι δημοσιονομικές εμμονές του μεσοπολέμου, όπως τις ζήσαμε την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Στον αγώνα δρόμου που έχει μπροστά της η ελληνική οικονομία πρέπει ο ρυθμός ανάπτυξης, δηλαδή οι επενδύσεις και οι εξαγωγές, να νικήσουν το υπερμέγεθες χρέος και φυσικά το εποχικό έλλειμμα. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει πρωτίστως να απαντήσουμε σε ένα θεμελιώδες και στρατηγικό ερώτημα: «Από ποιους τομείς θέλει και μπορεί η Ελλάδα να βγάλει φρέσκα έσοδα;»

Η επιθετική εξωτερική πολιτική του Ερντογάν έχει εδώ και καιρό διαταράξει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Βλέπετε να υπάρχει ενδεχόμενο άμεσης βελτίωσης; Και πώς επηρεάζει τις σχέσεις αυτές η οικονομική κρίση στην Τουρκία που οδήγησε μέχρι και τον υπουργό οικονομικών σε παραίτηση;

Πρώτον θεωρώ ότι η επιθετική πολιτική των προκλήσεων δεν είναι μόνο πολιτική Ερντογάν αλλά και της αντιπολίτευσης του, δηλαδή είναι Εθνική Τουρκική πολιτική και όχι κομματική πολιτική του AKP. Δεύτερον πιστεύω ότι το ταγκό της εξομάλυνσης και της συνεργασίας θέλει δύο, οι οποίοι πρέπει να γνωρίζουν και να αποδέχονται τους κανόνες και τα βήματα του χορού. Άρα με δεδομένη την θετική Ελληνική βούληση για συνεργασία και καλή γειτονία, όλα εξαρτώνται από το αν η Τουρκική ηγεσία θα αποδεχθεί ως βάση το διεθνές δίκαιο και θα συμφωνήσει σε κοινή ατζέντα για ένα και μόνο ζήτημα, την οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, αποσύροντας παράλληλα το απαράδεκτο CASUS BELI αν η Ελλάδα ασκήσει την κυριαρχία της στο Αιγαίο στα 12 μίλια. Οι οικονομικές εξελίξεις στην Τουρκία σαφώς αποδυναμώνουν τη θέση της και γεωστρατηγικά, παράλληλα όμως καθιστούν την ηγεσία της πιο επιθετική και επικίνδυνη προκειμένου να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τη δύσκολη καθημερινότητα της. Επομένως πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε συνεχώς με αυξημένα αντανακλαστικά συνεχίζοντας τις επενδύσεις σε μια έξυπνη άμυνα, αλλά παράλληλα χωρίς να επιχαίρουμε για την κατάρρευση τους, διότι κανείς δεν πρέπει να χαίρεται όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα.

Τι μπορούμε να προσδοκούμε από την νέα γερμανική κυβέρνηση στα ελληνοτουρκικά θέματα;

Η γερμανική κυβέρνηση πρωτίστως θα εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα. Προσωπικά δεν έχω ψευδαισθήσεις περί αυτού. Εύχομαι και ελπίζω να κυριαρχήσει στη νέα κυβέρνηση η νοοτροπία περί Ευρωπαϊκής Γερμανίας, όπως επί Χέλμουτ Κόλ και Χέλμουτ Σμίτ και όχι περί Γερμανικής Ευρώπης.