Της Αφροδίτης Νέστορα

Δικηγόρος Θεσσαλονίκης, Μέλος ΔΣ ΔΣΘ , Mέλος Διοικούσας Επιτροπής ΙΚΔΘ, πρόεδρος σωματείου "RED-Y"

Μόνο συγκινητική μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει την «καταδρομική», σχεδόν, διάθεση προσφοράς & αλληλεγγύης των ανθρώπων της Θεσσαλονίκης μετά την πρόσφατη αναπάντεχη εμφάνιση της πανδημίας. Όπου κοιτάξει κανείς διαπιστώνει την ύπαρξη εθελοντικών ομάδων προφοράς έτοιμων να ικανοποιήσουν ανάγκες σίτισης, ανάγκες σε αίμα, ανάγκες σε ψυχολογική και κάθε άλλου είδους υποστήριξη. Οι άνθρωποι ενωμένοι και συγκροτημένοι σε ομάδες για τις ανάγκες συνανθρώπων τους. Τί πιο όμορφο & ελπιδοφόρο! Εντυπωσιακότερη όλων η αποτύπωση μιας διάθεσης συνεκτικότητας ανεξάρτητων μεταξύ τους σωματείων και συλλόγων σε ένα πλαίσιο αποτελεσματικότερης και πιο δραστικής αντιμετώπισης των διαπιστωμένων και καταγεγραμμένων πλέον αναγκών πολλών συνανθρώπων μας. Πρόσφατο παράδειγμα αυτό των συντονισμένων και με έντονο αποτύπωμα στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης δράσεων σημαντικών σωματείων της πόλης κάτω από την ομπρέλα και την ασφάλεια της ΧΑΝΘ. Η ΧΑΝΘ ταυτίζεται με την ίδια τη σύγχρονη ιστορία της πόλης. Φέτος γιόρτασε τα 100 χρόνια παρουσίας της στη Θεσσαλονίκη και δικαίως θεωρείται από πολλούς ορόσημο της πόλης, ενώ συνεχώς δικαιώνει τον τίτλο της ως μιας ύπαρξης με έντονο τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της.
Αιμοδοσίες, δράσεις για την ενίσχυση της εθνικής & παγκόσμιας τράπεζας εθελοντών δοτών μυελού των οστών, τράπεζες τροφίμων και όλα αυτά με τη σύμπραξη ετερόκλιτων μεταξύ τους σωματείων κάτω από την καθοδήγηση της ΧΑΝΘ. Ο εθελοντισμός πρέπει και οφείλει να είναι πάνω από προσωπικές μισαλλοδοξίες. Πάνω και πέρα από προσωπικά στοιχήματα και υποκειμενικά κίνητρα. Σε μια εποχή όπου βασικές έννοιες της καθημερινότητας επανασημασιοδοτήθηκαν, η έννοια του «εθελοντισμού» απέκτησε νέο περιεχόμενο και νέα προοπτική.
Τι γίνεται, όμως, με τα όρια μεταξύ εθελοντισμού & κρατικής πρωτοβουλίας; Είναι έννοιες συμβατές, αντίθετες ή αλληλοσυμπληρούμενες; Το ερώτημα, σήμερα, αναδύεται πιο επίκαιρο από ποτέ ενόψει ενός ολοένα μεταβαλλόμενου παγκόσμιου περιβάλλοντος. Το κράτος οφείλει να «αγκαλιάζει» με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλον αυτό τον ενθουσιασμό των ανθρώπων για αυτόκλητη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας διότι μόνο μέσα από μια τέτοια κρατική προσέγγιση υπάρχει η δυνατότητα να αναδυθεί ο καινούργιος βελτιωμένος χαρακτήρας του άλλοτε «παρεξηγημένου» εθελοντισμού. Όσο υπάρχουν ανάγκες, τόσο θα υπάρχουν και δράσεις που θα τις καλύπτουν . Δεν πρέπει να είμαστε σκεπτικοί με το χαρακτήρα των δράσεων αυτών πολλώ, δε, μάλλον όταν αυτές ενισχύονται και υποστηρίζονται από κρατικές δομές, κρατικούς παράγοντες και τους σωστούς ανθρώπους στις σωστές θέσεις.
Σε μια κοινωνία όπου οι ανάγκες υπερβαίνουν των αντικειμενικών δυνατοτήτων οποιουδήποτε κρατικού μηχανισμού εθελοντισμός και κρατική πρωτοβουλία οφείλουν να κινούνται σε διασταυρούμενες διαδρομές αποδεικνύοντας καθημερινά πως όπου υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος. Με μια τέτοια σύμπραξη δυνάμεων το αποτέλεσμα θα είναι εντυπωσιακό και σίγουρα πολλά υποσχόμενο για την «ανάπλαση» της κακής -από όλα τα «επιστημονικής φαντασίας» σκηνικά που βιώσαμε τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια- ψυχολογίας μας.
Η Θεσσαλονίκη επιβεβαιώνει καθημερινά τον φιλάνθρωπο χαρακτήρα των ανθρώπων της και το μέλλον της διαβλέπεται ολοένα και πιο βελτιωμένο αρκεί όλοι μας -τόσο σε εθελοντικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο κρατικής πρωτοβουλίας- να ενεργούμε πάνω και πέρα από στεγανά & προκαταλήψεις. Ο στόχος είναι κοινός και είναι ο εξής ένας: αλληλοϋποστήριξη & συντονισμένη δράση . Δράση όπως αυτή που κατέγραψε τα τελευταία χρόνια η αγαπημένη σε όλους ΧΑΝΘ.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 03.07.2022