Ερντογάν ή Κιλιτσντάρογλου; Κιλιτσντάρογλου ή Ερντογάν; Το ερώτημα διόλου ρητορικό, το διακύβευμα σπουδαίο και η μάχη αμφίρροπη. Οι τουρκικές εκλογές με μία μικρή καθυστέρηση ελέω του φονικού σεισμού της 6^ης Φεβρουαρίου, επιτέλους έφτασαν και περί τα 60 εκατομμύρια Τούρκοι εντός της επικράτειας της χώρας σπεύδουν την Κυριακή στα εκλογικά τμήματα για να καθορίσουν τόσο το δύσκολο «σήμερα», όσο και το «αύριο» της Τουρκίας αλλά και μεγάλης μερίδας της Δύσης και της Ανατολής. 

Γιατί μπορεί ο «γίγαντας» λόγω οικονομικής κατάρρευσης να έχει... πήλινα πόδια, όμως δεν παύει να είναι «γίγαντας» και να επηρεάζει καθοριστικά τις γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές εξελίξεις.

Οι δημοσκοπήσεις

Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης φαντάζει εδώ και καιρό ως το μεγάλο φαβορί και οι δημοσκοπήσεις το επιβεβαιώνουν. Στο γκάλοπ του ινστιτούτου Konda που δημοσιεύτηκε το πρωί της Πέμπτης ο Τούρκος «Γκάντι» προηγείται με κάτι παραπάνω από 5 μονάδες του Ταγίπ Ερντογάν, όμως φαίνεται να μην καταφέρνει να πιάσει το 50% που απαιτείται για εκλογή από τον πρώτο γύρο. 

Στην έρευνα της Metropoll ο Κιλιτσντάρογλου εμφανίζεται νικητής με 46% έναντι 44% του Ερντογάν, ενώ η εταιρεία Saros βλέπει τάση εκλογής του ηγέτη της αντιπολίτευσης ακόμα και από την πρώτη Κυριακή.

Βέβαια, σε όλες αυτές τις μετρήσεις ο Ιντσέ που έφυγε από την κούρσα έχει ένα ποσοστό μικρό μεν αλλά ικανό να αλλάξει τις ισορροπίες.

Τα «αγκάθια» για τον «Σουλτάνο»

Όλη την εβδομάδα που προηγήθηκε της κάλπης στην Τουρκία, ο διεθνής και ευρωπαϊκός Τύπος φιλοξένησε δεκάδες ρεπορτάζ και αναλύσεις τόσο για την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση όσο και για το μετά. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ο Ερντογάν που κυριαρχεί απόλυτα στη χώρα επί μία 20ετία, ενώ έχει τα... γένια και τα... χτένια, δηλαδή το μηχανισμό και το ταμείο για να σωθεί (η προαναγγελία αύξησης κατά 45% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων είναι το άκρον άωτο της παροχολογίας), φαίνεται να χάνει παραδοσιακά του... κάστρα. 

Όπως τις γυναίκες ευσεβείς μουσουλμάνες, οι οποίες ήταν ταγμένες μαζί του, όμως πια λόγω της οικονομικής δυσχέρειας φαίνεται να του γυρίζουν την πλάτη, ενώ ρεπορτάζ του «Politico» την Παρασκευή τόνιζε πως σε ένα από τα προπύργιά του, την πόλη Σίβας στα βάθη της Ανατολίας, οι ψηφοφόροι ενδέχεται να του γυρίσουν την πλάτη για πρώτη φορά και πάλι λόγω φτώχειας.

Και φυσικά, το μεγάλο πρόβλημα του Ερντογάν είναι η νέα γενιά ειδικά στην Κωνσταντινούπολη, την οποία άλλωστε ποτέ δεν ήλεγχε.

Τι θέλει η Δύση

Παρότι χρόνια τώρα οι Δυτικοί ηγέτες ανέχονται μετά κόπων και βασάνων τα... τσαλίμια και τις ιδιοτροπίες του «Σουλτάνου» και η όλη ριζοστικοποίηση με το Ισλάμ αντιβαίνει εξ των πραγμάτων των δυτικών αξιών, καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Αναλύσεις τόσο στον αμερικανικό Τύπο, όσο και τον ευρωπαϊκό, λένε ξεκάθαρα πως τελικά ίσως η Δύση να προτιμά τον Ερντογάν έναντι του Κιλιτσντάρογλου. Ως το «κακό» που γνωρίζει και έμαθε να χειρίζεται.

Kαι το πιο βασικό; Πως μία επανεκλογή του Ερντογάν θα κάνει ευκολότερη τη ζωή στις Βρυξέλλες, αφού δε θα χρειαστεί να μπουν σε ατέρμονες και δύσκολες νέες προενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία. Το θέμα είναι λυμένο και παγωμένο όσο η Τουρκία έχει «Σουλτάνο».

Μία αλλαγή στην ηγεσία θα φέρει αναμφισβήτητα καθαρό αέρα στη συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και Δύσης, με τον Κιλιτσντάρογλου να υπόσχεται συμμόρφωση της χώρας με τα κεκτημένα για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή άρση του βέτο για την Σουηδία στο ΝΑΤΟ. Όμως, Ευρώπη και Αμερική γνωρίζουν καλά πως η καταστροφή της τουρκικής οικονομίας και η χώρα που είναι στο χείλος του γκρεμού, θα αναγκάσουν τον νέο πρόεδρο, όποιος και εάν είναι να ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με τα του οίκου του και δεν ελπίζουν πραγματικά σε αλλαγή και καλύτερες μέρες.

Μυρίζει «μπαρούτι»

Τα επεισόδια της περασμένης Κυριακής σε συγκέντρωση του Εκρέμ Ιμάμογλου από τους «Γκρίζους λύκους» και οι αψιμαχίες που σημειώνονται όλη την εβδομάδα μεταξύ οπαδών των δύο βασικών αντιπάλων, αλλά και ο Ερντογάν να λέει τον Κιλιτσντάρογλου «μέθυσο» ενώπιων 1 εκατομμυρίου οπαδών του δείχνουν πως το κλίμα είναι εκρηκτικό και άκρως επικίνδυνο. Άλλωστε, όσο και εάν έχει προχωρήσει η Τουρκία, όσο στρατηγικά και εάν... ακροβολιστούν οι δυνάμεις της τάξης αλλά και οι διεθνείς παρατηρητές, μία σπίθα αρκεί για να ανάψει η φωτιά.

* Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 14.05.2023