Μια ημέρα τριών αντρών που ζουν στο περιθώριο μιας αμερικανικής μητρόπολης το 1975. Είναι μικροαπατεώνες που σχεδιάζουν μια διάρρηξη για να κλέψουν κάποια συλλεκτικά νομίσματα, η οποία όμως δεν γίνεται ποτέ. Εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό τους, με τα όνειρά τους να βουλιάζουν και την απόγνωση να ξεχειλίζει βλέπουν τις σχέσεις τους να δοκιμάζονται με τον πιο αδύναμο να γίνεται το εξιλαστήριο θύμα…

Ο «Αμερικανικός Βούβαλος» του Ντέιβιντ Μάμετ είναι ένα γνωστό έργο για το αμερικανικό όνειρο που όμως καταντά, εν τέλει, μια ψευδαίσθηση.

Η πλοκή εκτυλίσσεται σε ένα παλαιοπωλείο που «μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη» και στη σκηνή του Metropolitan Urban Theatre, όπως τονίζει ο σκηνοθέτης και ηθοποιός της παράστασης Θανάσης Σαράντος.

Οι τρεις ήρωες, περιθωριοποιημένοι, ξεχασμένοι όπως και τα αντικείμενα του παλιατζίδικου, παγιδευμένοι στον μικρόκοσμο του εύκολου κέρδους και στην επιχειρηματική «ηθική» αποτελούν τον ορισμό της διάψευσης του ονείρου αυτού.

«Το έργο μπορεί να γράφτηκε το ’75 είναι όμως πιο επίκαιρο από ποτέ. Ο λόγος του Μάμετ είναι τόσο εκρηκτικός με τους διαλόγους του και την υπέροχη μετάφραση του Δημήτρη Τάρλοου, την οποία ακολουθούμε πιστά. Ένα από τα σημεία στα οποία εστίασα σκηνοθετικά είναι οι ηθοποιοί, οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στους χαρακτήρες, οι οποίοι πρέπει να υπάρχουν, να επικοινωνούν και να καταλαβαίνουμε με την εμφάνισή τους τι εκπροσωπεί ο καθένας. Στο έργο υπάρχει η πνευματική και ψυχολογική βία γιατί οι ήρωες νιώθουν ότι δεν ανήκουν σε αυτή την τάξη πραγμάτων. Υπάρχει η νέα κοινωνία των χρηματιστών που υπήρχε εκείνη την εποχή, αλλά και το στοιχείο του παιχνιδιού, αφού αυτό το παλαιοπωλείο γίνεται και μια παράνομη χαρτοπαικτική λέσχη. Όλη η ιστορία θυμίζει λίγο Κεχαϊδη και οι διάλογοι μας φαίνονται πολύ οικείοι», επισημαίνει ο Θανάσης Σαράντος.

Ο συγγραφέας θέτει το θέμα του πώς ο «πολιτισμός» έχει εξαφανίσει κάποιες αξίες, ο καπιταλισμός έχει εξοντώσει μια ολόκληρη φυλή, αλλά και τα ζώα. «Μιλάει για την επιχειρηματική ηθική σε ανθρώπους που πρέπει να βγάλουν μόνο λεφτά γιατί έτσι είναι ευτυχισμένοι. Βλέπουμε πόσο όλο αυτό αφορά τον σημερινό θεατή. Είναι γραμμένο πριν 50 χρόνια και βλέπουμε πόσο ταυτίζεται ο Έλληνας παρότι οι χαρακτήρες είναι Αμερικάνοι. Αφορά δηλαδή την παγκοσμιοποιημένη κατάσταση της κοινωνίας», υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης.

Η λογική του για να επιβιώσεις πρέπει να γίνεις κλέφτης

Πέρα από τους εκρηκτικούς διαλόγους, γρήγοροι ρυθμοί χαρακτηρίζουν το έργο που βασίζεται και στους τρεις ηθοποιούς οι οποίο βρίσκονται σε ένα διαρκές «πινγκ πονγκ» του λόγου. «Το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου και η νέα τάξη πραγμάτων έρχεται. Αυτές τις μάζες, τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους τους συνθλίβει και τους κλέβει νόμιμα πια, αλλά είναι τόση η δύναμη της νέας τάξης πραγμάτων του καπιταλισμού, του νεοφιλελευθερισμού που το μόνο που του απομένει είναι η οικογένεια, η αγάπη, ο σεβασμός και η συνύπαρξη του ενός με τον άλλον», τονίζει ο «Ντον» της παράστασης Χριστόδουλος Στυλιανού.

Από την πλευρά του ο Πάρης Σκαρτσολιάς που υποδύεται τον Μπομπ επισημαίνει: «Είναι η λογική του για να επιβιώσεις πρέπει να γίνεις κλέφτης. Το χρήμα ασκεί τεράστια επιρροή, αρχίζουν οι ανθρώπινες συνειδήσεις να δαμάζονται από αυτό, αλλά η ‘μαγκιά’ του έργου είναι ότι στο τέλος ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στον γκρεμό όμως έχει πιθανότητες να μην πέσει. Έτσι η ανθρωπιά ξεπερνάει τη λυσσαλέα προσπάθεια να αποκτήσει κάποιος χρήματα».

Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Άσης Δημητροπούλου.

Η παράσταση που παίχτηκε ήδη στην Αθήνα και τώρα ανεβαίνει για δεύτερη σεζόν είναι αφιερωμένη στον σκηνοθέτη Τάσο Μπαντή.

INFO

Θέατρο Metropolitan

Παρασκευή και Σάββατο 4,5,11 και 12 Νοεμβρίου στις 9μμ και Κυριακή 6, 13 Νοεμβρίου στις 7μμ