Η προσπάθεια να καταγραφούν οι υποψήφιοι που ανακοίνωσε ο καθένας από τους δεκαέξι τουλάχιστον, είναι μία εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία.

Το πλήρες ψηφοδέλτιο στη Θεσσαλονίκη χρειάζεται 179 υποψηφίους.

Από αυτούς:

οι 74 είναι στον κεντρικό δήμο, 49 που είναι οι θέσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο συν 25 για το επιπλέον 50% που προβλέπει ο νόμος Σκουρλέτη

Σε δύο δημοτικά διαμερίσματα/κοινότητες χρειάζονται από 15, δηλαδή 23 με την προσαύξηση,

σε τρία χρειάζονται από 11, δηλαδή 17 με την προσαύξηση

η Τριανδρία χρειάζεται 5 δηλαδή οκτώ με την προσαύξηση.

Σύνολο 105 υποψήφιοι για 68 θέσεις εκλεγμένων κοινοτικών συμβούλων. Για να καταλάβουμε τους αριθμούς, σήμερα τέσσερα από τα έξι διαμερίσματα της Θεσσαλονίκης λειτουργούν με μία κενή θέση εκλεγμένου. Κάποια παράταξη εξέλεξε αλλά δεν είχε βάλει υποψήφιους...

Αν τα δεκάεξι ψηφοδέλτια ήταν πλήρη, θα χρειάζονταν 2864 υποψηφίους. Σε ένα δήμο με 245.153 εγγεγραμμένους εκλογείς, αντιστοιχεί ένας υποψήφιος σε 85 ψηφοφόρους. Αν ψηφίσει το 60% (το 2014, είχε ψηφίσει το 56,5%), αντιστοιχεί περίπου ένας υποψήφιος ανά 50 ψηφοφόρους χωρίς να υπολογίζουμε όσους θα είναι υποψήφιοι στην περιφέρεια.

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Τέτοιους αριθμούς υποψηφίων είναι αμφίβολο αν μπορεί να συγκεντρώσει ακόμη και ο Ταχιάος που ανακοίνωσε πάνω από εκατό με την πρώτη, ή το ΚΚΕ.

Αλλά δεν είναι μόνο ο φλύαρος δήμος Θεσσαλονίκης. Στο δήμο Νεάπολης- Συκεών για παράδειγμα με τους 65.312 εγγεγραμμένους, απαιτούνται 125 υποψήφιοι για πλήρες ψηφοδέλτιο, δηλαδή ένας υποψήφιος ανά 104 εκλογείς και με συμμετοχή 60% ανά 62.

Ο νόμος είναι γελοίος. Και οι εμπνευστές του ανόητοι αλλά δεν άκουσα κανέναν υποψήφιο να το λέει. Πιθανόν να ντρέπονται διότι το θεωρούν ομολογία αδυναμίας να πουν ότι δεν γέμισαν τα ψηφοδέλτια τους.

Αλλά η ανοησία δεν σταματά εδώ. Οι εμπνευστές του νόμου για να μην αποθαρρύνουν όσους δεν θα μπορούσαν να κάνουν ψηφοδέλτιο επειδή δεν θα είχαν επαρκή αριθμό υποψηφίων, διαχώρισαν το κεντρικό ψηφοδέλτιο για το δήμο από τα ψηφοδέλτια των δημοτικών κοινοτήτων. Κι έτσι ένας υποψήφιος μπορεί να έχει ψηφοδέλτιο στον κεντρικό δήμο, αλλά όχι στις κοινότητες. Μπορεί να είναι υποψήφιος στη Θεσσαλονίκη αν έχει τους 49 του ψηφοδελτίου για τον κεντρικό δήμο.

Έτσι κάποιοι υποψήφιοι δήμαρχοι κάνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι να συνεργαστούν στα ψηφοδέλτια των κοινοτήτων. Να βάλουν τέσσερις συνδυασμοί από πέντε υποψηφίους σε ένα “ανεξάρτητο” τοπικό ψηφοδέλτιο και να εκλέξουν όσους μπορούν κατευθύνοντας τη σταυροδοσία των οπαδών τους.

Δηλαδή την ίδια ώρα που ομνύουν στην ανάγκη για αποκέντρωση της διοίκησης στα διαμερίσματα, δεν μπορούν να συγκροτήσουν ψηφοδέλτια στα διαμερίσματα, και προφανώς τα “ενιαία” ψηφοδέλτια είναι εκλογικοί μηχανισμοί χωρίς πολιτική για τα επιμέρους τοπικά προβλήματα.

Κάνουν ψηφοδέλτια ρεφενέ.

Κι οι πολίτες περιμένουν να είναι και χρήσιμοι στην πόλη...