Έφυγε η “ψυχή” του Τελλόγλειου, Αλίκη Τέλλογλου
24/06/2008 00:00
“Το Τελλόγλειο είναι ο μεγάλος μου έρωτας”, έλεγε η ίδια και πίστευε ακράδαντα ότι “ένας ευεργέτης ό,τι κάνει, το κάνει όχι για δημοσιότητα αλλά γιατί έτσι νιώθει όμορφα. Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο για τον εαυτό του. Μερικές φορές απογοητεύεσαι αλλά αν αγγίξεις την ψυχή του Έλληνα, σου επιστρέφει τόση αγάπη, που λες ότι άξιζε ο κόπος”.Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας του Ναούμ και της Λουκίας Ωρολογά, προσφύγων από την Κωνσταντινούπολη και το Μοναστήρι που μεγάλωναν τέσσερα παιδιά, στην παλιά γειτονιά του Αρχαιολογικού Μουσείου. Από μικρή διψούσε για διάβασμα και για Τέχνη. Το όνειρό της ήταν να σπουδάσει αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων αλλά τελικά εγγράφεται στην Ιατρική σχολή. Η γνωριμία της με τον Νέστορα Τέλλογλου, μεγαλέμπορο από σημαντική οικογένεια της Σμύρνης, καταλήγει σε γάμο το 1953. Μαζί αποφάσισαν να δωρίσουν τη συλλογή έργων τέχνης, καθώς και ολόκληρη την περιουσία τους στο ΑΠΘ και να προχωρήσουν στην ίδρυση του Τελλογλείου Ιδρύματος, το οποίο στεγάστηκε σε χώρο που παραχώρησε ο δήμος Θεσσαλονίκης στις παρυφές της πανεπιστημιούπολης.
EΡΓΟ ΖΩΗΣ
Το όνειρό τους ήταν η ίδρυση ενός μουσείου-εκπαδευτηρίου τέχνης, ενός ιδρύματος “ανοικτού στην πρωτοπορία της Τέχνης και την έρευνα”, αλλά και τις απαιτήσεις μιας σύγχρονης εκπαίδευσης και δημιουργίας. Δυστυχώς, λίγους μήνες μετά την ίδρυση του Τελλόγλειου ο Νέστωρ Τέλλογλου πέθανε, αλλά η σύζυγός του συνέχισε το έργο τους και το 1999 παρέδωσε στη Θεσσαλονίκη ένα έργο ζωής. Όπως συχνά ανέφερε και η ίδια, “εμείς δεν κάναμε ένα μουσείο ή μια πινακοθήκη, όπου απλώς θα εκτίθενται έργα τέχνης. Εκείνο που θέλαμε ήταν να αποκτήσει το κοινό παιδεία γύρω από την Τέχνη, να δημιουργηθεί ένα σχολείο για να ξυπνάει τα ωραία πράγματα που έχει ο καθένας μέσα στην καρδιά του, τα οποία τον βοηθούν να ομορφαίνει τη ζωή του και τη ζωή των άλλων”.
Από νωρίς η αγάπη της για την τέχνη έφερε κοντά πολλούς υποστηρικτές και φίλους και έτσι την αρχική προσφορά του ζεύγους Τέλλογλου ακολούθησε σειρά δωρεών που έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται στο Ίδρυμα.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 11 π.μ. στον μητροπολιτικό ναό Γρηγορίου Παλαμά Θεσσαλονίκης με δαπάνη του Τελλογλείου, το οποίο θα παραμείνει κλειστό σε ένδειξη πένθους.
Το διοικητικό συμβούλιο του Τελλογλείου εξέδωσε ψήφισμα με το οποίο εξαίρει την προσωπικότητα, “τη ψυχική ευγένεια, την ακεραιότητα και το ήθος της εκλιπούσας”, ενώ τα συλλυπητήριά του εξέφρασε και ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης.
Συγκινημένος από το θάνατο της Αλίκης Τέλλογλου ο καθηγητής Ιωάννης Κουκιάδης, που διετέλεσε επί μακρόν μέλος του ΔΣ του Τελλόγλειου Ιδρύματος, αλλά και είχε εργασθεί για την ίδρυσή του, δήλωσε στη "Μ": "Έφυγε μια αρχόντισσα της πόλης, την οποία αγάπησε όσο λίγοι. Μαζί με τον σύζυγό της βοήθησαν στο να στηθεί το Τελλόγλειο που είναι στο χώρο των εικαστικών τεχνών το πιο σύγχρονο μουσείο στην Ελλάδα. Ακόμη σημαντικότερο είναι ότι δεν είναι απλό μουσείο, αλλά μετατράπηκε σε ένα κέντρο τέχνης και εκπαίδευσης για τις νέες γενιές, με πανευρωπαϊκή ακτινοβολία".
“Το Τελλόγλειο είναι ο μεγάλος μου έρωτας”, έλεγε η ίδια και πίστευε ακράδαντα ότι “ένας ευεργέτης ό,τι κάνει, το κάνει όχι για δημοσιότητα αλλά γιατί έτσι νιώθει όμορφα. Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο για τον εαυτό του. Μερικές φορές απογοητεύεσαι αλλά αν αγγίξεις την ψυχή του Έλληνα, σου επιστρέφει τόση αγάπη, που λες ότι άξιζε ο κόπος”.Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας του Ναούμ και της Λουκίας Ωρολογά, προσφύγων από την Κωνσταντινούπολη και το Μοναστήρι που μεγάλωναν τέσσερα παιδιά, στην παλιά γειτονιά του Αρχαιολογικού Μουσείου. Από μικρή διψούσε για διάβασμα και για Τέχνη. Το όνειρό της ήταν να σπουδάσει αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων αλλά τελικά εγγράφεται στην Ιατρική σχολή. Η γνωριμία της με τον Νέστορα Τέλλογλου, μεγαλέμπορο από σημαντική οικογένεια της Σμύρνης, καταλήγει σε γάμο το 1953. Μαζί αποφάσισαν να δωρίσουν τη συλλογή έργων τέχνης, καθώς και ολόκληρη την περιουσία τους στο ΑΠΘ και να προχωρήσουν στην ίδρυση του Τελλογλείου Ιδρύματος, το οποίο στεγάστηκε σε χώρο που παραχώρησε ο δήμος Θεσσαλονίκης στις παρυφές της πανεπιστημιούπολης.
EΡΓΟ ΖΩΗΣ
Το όνειρό τους ήταν η ίδρυση ενός μουσείου-εκπαδευτηρίου τέχνης, ενός ιδρύματος “ανοικτού στην πρωτοπορία της Τέχνης και την έρευνα”, αλλά και τις απαιτήσεις μιας σύγχρονης εκπαίδευσης και δημιουργίας. Δυστυχώς, λίγους μήνες μετά την ίδρυση του Τελλόγλειου ο Νέστωρ Τέλλογλου πέθανε, αλλά η σύζυγός του συνέχισε το έργο τους και το 1999 παρέδωσε στη Θεσσαλονίκη ένα έργο ζωής. Όπως συχνά ανέφερε και η ίδια, “εμείς δεν κάναμε ένα μουσείο ή μια πινακοθήκη, όπου απλώς θα εκτίθενται έργα τέχνης. Εκείνο που θέλαμε ήταν να αποκτήσει το κοινό παιδεία γύρω από την Τέχνη, να δημιουργηθεί ένα σχολείο για να ξυπνάει τα ωραία πράγματα που έχει ο καθένας μέσα στην καρδιά του, τα οποία τον βοηθούν να ομορφαίνει τη ζωή του και τη ζωή των άλλων”.
Από νωρίς η αγάπη της για την τέχνη έφερε κοντά πολλούς υποστηρικτές και φίλους και έτσι την αρχική προσφορά του ζεύγους Τέλλογλου ακολούθησε σειρά δωρεών που έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται στο Ίδρυμα.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 11 π.μ. στον μητροπολιτικό ναό Γρηγορίου Παλαμά Θεσσαλονίκης με δαπάνη του Τελλογλείου, το οποίο θα παραμείνει κλειστό σε ένδειξη πένθους.
Το διοικητικό συμβούλιο του Τελλογλείου εξέδωσε ψήφισμα με το οποίο εξαίρει την προσωπικότητα, “τη ψυχική ευγένεια, την ακεραιότητα και το ήθος της εκλιπούσας”, ενώ τα συλλυπητήριά του εξέφρασε και ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης.
Συγκινημένος από το θάνατο της Αλίκης Τέλλογλου ο καθηγητής Ιωάννης Κουκιάδης, που διετέλεσε επί μακρόν μέλος του ΔΣ του Τελλόγλειου Ιδρύματος, αλλά και είχε εργασθεί για την ίδρυσή του, δήλωσε στη "Μ": "Έφυγε μια αρχόντισσα της πόλης, την οποία αγάπησε όσο λίγοι. Μαζί με τον σύζυγό της βοήθησαν στο να στηθεί το Τελλόγλειο που είναι στο χώρο των εικαστικών τεχνών το πιο σύγχρονο μουσείο στην Ελλάδα. Ακόμη σημαντικότερο είναι ότι δεν είναι απλό μουσείο, αλλά μετατράπηκε σε ένα κέντρο τέχνης και εκπαίδευσης για τις νέες γενιές, με πανευρωπαϊκή ακτινοβολία".
