Ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου στα Νέα Μουδανιά έχει έναν από τους πιο ξακουστούς Επιτάφιους στον τόπο, που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες. Είναι ο Επιτάφιος που φιλοτέχνησε η περίφημη κεντήτρια Μαριώρα που διατηρούσε εργαστήρι στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με την παράδοση η Μαριώρα, τον κέντησε με το ένα της χέρι, μιας και το αριστερό της το είχαν κόψει λόγω αρρώστιας. Ο Επιτάφιος έχει καταγραφεί ως κειμήλιο και αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης.

Στην Ουρανούπολη του δήμου Αριστοτέλη, οι γυναίκες κάθε χρόνο κεντούν με χιλιάδες πέρλες και χάντρες τον Επιτάφιο που εδώ και είκοσι χρόνια περίπου είναι ο πιο ξακουστός στη χώρα. Σχέδια περίτεχνα, με λουλούδια που ευωδιάζουν και εμπνευσμένα από προσφυγικές μνήμες, ή τα βιβλία του Αγίου Όρους. Πρόκειται για μια προετοιμασία που ξεκινά από τον Ιανουάριο και στην οποία παίρνουν μέρος όλες οι γυναίκες του χωριού.

Το κάψιμο του Ιούδα ή αλλιώς του Εβραίου είναι ένα έθιμο ακόμη, που σηματοδοτεί τις πασχαλινές μέρες. Στα Νέα Πλάγια του δήμου Ν. Προποντίδας οι νέοι του χωριού καίνε το ομοίωμα του Ιούδα το απόγευμα της Μ. Παρασκευής έξω από την εκκλησία. Γύρω από τη φωτιά χλευάζουν τον προδότη του Ιησού. Ανάλογα, στο ορεινό Γομάτι, στο έθιμο του Φανού, στήνουν από νωρίς τη Μεγάλη Εβδομάδα τον Φανό, κλαδιά δηλαδή σε ύψος πολλών μέτρων, από όπου κρεμούν τον Ιούδα, για να αρπάξει η φωτιά την ώρα που ακούγεται το Χριστός Ανέστη. Το ίδιο έθιμο κρατεί καλά και στις περιοχές Πευκοχώρι και Χανιώτη της Κασσάνδρας.