Από την εποχή που ήμουν ακόμη φοιτητής στο Αριστοτέλειο μου δημιουργούταν η εντύπωση ότι κάποιες φορές θαρρείς και ο χρόνος στο πανεπιστήμιο δεν είχε διαστάσεις. Θαρρείς και κάποια μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας ήταν σα να ζούσαν στην Αθωνική Πολιτεία όπου κι εκεί ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Μου ξανάρθαν στο νου αυτές οι σκέψεις διαβάζοντας τη χθεσινή ανακοίνωση των πρυτανικών αρχών για το θέμα των προσφυγών που εκκρεμούν στο Συμβούλιο της Επικρατείας με τις οποίες ζητείται να ακυρωθεί η προ μηνών εκλογή του πρύτανη Χαράλαμπου Φείδα. Θυμίζω ότι η υπόθεση είχε προσδιοριστεί για να συζητηθεί στις 30 Μαΐου, αλλά αναβλήθηκε για τις 17 Οκτωβρίου. Ο λόγος της αναβολής ήταν ότι το πανεπιστήμιο, δηλαδή οι πρυτανικές αρχές, δεν είχαν στείλει τις δικές τους προτάσεις αντίκρουσης. Εξ ου και είχα κάνει λόγο τότε για φυγομαχία.

Χθες λοιπόν, με καθυστέρηση μερικών ημερών οι πρυτανικές αρχές αποφάσισαν να απαντήσουν “σε αβάσιμες πληροφορίες που διακινούνται, προς αποφυγή δημιουργίας ψευδών εντυπώσεων”, όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους. Και τι είπαν!

Πρώτον, ότι οι αναβολές είναι συνήθης πρακτική στο ΣτΕ, άλλωστε, λένε, ότι εκείνη την ημέρα αναβλήθηκε σχεδόν το 70% των υποθέσεων. Για ποιο λόγο, λοιπόν, θα έπρεπε η υπόθεση του ΑΠΘ, καίτοι ιδιαιτέρως σοβαρή, να περιληφθεί στο 30%;

Δεύτερον, αναφέρουν ότι οι προσφυγές κοινοποιήθηκαν στο πανεπιστήμιο 42 ημέρες πριν από την ορισθείσα δικάσιμο, “για το λόγο αυτό δεν υπήρχε συγκεκριμένη προθεσμία για την αποστολή από το ΑΠΘ των απαιτούμενων εγγράφων (διοικητικός φάκελος και απόψεις) στο ΣτΕ”. Εδώ είναι αυτό που λέγαμε σχετικά με τη διάσταση του χρόνου... Τι να προλάβει να πρωτοκάνει κανείς σε... μόλις 42 ημέρες. Και για να αποσείσουν από πάνω τους κάθε ευθύνη αναφέρουν ότι τη δικαιοδοσία συγκρότησης και αποστολής του διοικητικού φακέλου “έχουν οι αρμόδιες υπηρεσιακές μονάδες του ιδρύματος... συνεπώς, είναι ανυπόστατοι οι υπαινιγμοί που συνδέουν τη δήθεν καθυστέρηση αποστολής του φακέλου με τις πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ”.

Εν ολίγοις ομολογείται ότι οι πρυτανικές αρχές δεν έχουν καμία δικαιοδοσία και δεν ασκούν κανέναν έλεγχο επί των υπηρεσιακών μονάδων του πανεπιστημίου. Και τότε ποιος άραγε διοικεί το ΑΠΘ; Πέραν αυτού, αποκρύπτουν βεβαίως ότι εκτός του διοικητικού φακέλου, ο οποίος δεν είναι παρά καμιά δεκαριά υπηρεσιακά έγγραφα και τίποτε περισσότερο, θα έπρεπε να σταλούν στο ΣτΕ και οι προτάσεις αντίκρουσης των προσφυγών για τις οποίες την ευθύνη έχουν οι πρυτανικές αρχές. Αλλά είπαμε, τι να πρωτοκάνουν κι αυτοί σε μόλις 42 ημέρες.

Για να σοβαρευτούμε, η υπόθεση της εκλογής των πρυτανικών αρχών, με τον τρόπο που έγινε (χρειάστηκαν περί τους δέκα μήνες και επαναληπτικές εκλογές), έχει εκθέσει ανεπανόρθωτα το ΑΠΘ. Το είχαμε πει και τότε, ότι πράγματι, ο νόμος Κεραμέως είχε πολλά λάθη και οδηγούσε και σε αδιέξοδα. Όμως, με τον ίδιο νόμο εξελέγησαν οι διοικήσεις σε όλα τα πανεπιστήμια, αλλά μόνο το ΑΠΘ εξετέθη σε τέτοιο βαθμό, με πρακτικές ωμής συναλλαγής όσον αφορά το διαμοιρασμό της θητείας του πρύτανη, προκειμένου να επιτευχθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία. Αν αυτό δεν τους ενοχλεί, εμάς δεν μας πέφτει λόγος.

Νωρίς το βράδυ ανέβηκε στον εσωτερικό “Διάλογο” του πανεπιστημίου η απάντηση του μέλους του Συμβουλίου Διοίκησης Κυριάκου Αναστασιάδη που είναι και ένας εκ των δύο που κατέθεσαν προσφυγή στο ΣτΕ (ο άλλος είναι ο Στράτος Στυλιανίδης, επίσης μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης). Σχολιάζοντας την ανακοίνωση των πρυτανικών αρχών ο Αναστασιάδης αναφέρει ότι “δεν καταφέρνει να ξεπεράσει σε μορφή και περιεχόμενο μια συνήθη απάντηση δημόσιας υπηρεσίας παλαιάς κοπής”. Και σημειώνει πως ο περίφημος φάκελος, για τη συγκρότηση και αποστολή του οποίου δεν έφταναν οι 42 ημέρες “αρκούσε να έχει όλα τα επικυρωμένα έγγραφα σχετικά με τη διαδικασία (τα έγγραφα της προκήρυξης των εκλογών, των υποψηφιοτήτων, τα πρακτικά των εφορευτικών επιτροπών, των συνεδριάσεων, της Συγκλήτου, τις διαπιστωτικές πράξεις, κτλ). Προφανώς ο ρεαλιστικός μέσος χρόνος συλλογής των εγγράφων αυτών είναι από μία έως λίγες ημέρες και γι’ αυτό το πανεπιστήμιο μας δικαιούται να ανήκει στο 30% και όχι στο 70% των υποθέσεων” (σ.σ. που αναβλήθηκαν).