Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, η Νέμεσις ως θεότητα προσωποποιούσε την έννοια της δικαιοσύνης και αποκαθιστούσε την τάξη της φύσης, της ανθρώπινης κοινωνίας, του κόσμου, όταν αυτή διασαλευόταν.

Στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία, τον ρόλο της Νέμεσης παίζουν οι πολιτικοί αρχηγοί οι οποίοι αποκαθιστούν την τάξη όταν αυτή διασαλεύεται.

Το 1989, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε θέσει εκτός ψηφοδελτίων ΠΑΣΟΚ, τον Μένιο Κουτσόγιωργα για τον οποίο υπήρχαν καταγγελίες ότι είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο Κοσκωτά.

Το 2004, ο Γιώργος Παπανδρέου μόλις ανέλαβε, κι ενώ η ελληνική κοινωνία βοούσε ότι υπάρχει διαφθορά στο περιβάλλον του προκατόχου του, έθεσε εκτός ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ, δέκα βουλευτές με αφορμή το σκάνδαλο του Πόρτο Καρράς.

Το 2009, ο Κώστας Καραμανλής αμέσως μετά την προκήρυξη των εκλογών έθεσε εκτός ψηφοδελτίων της ΝΔ, τον στενό του συνεργάτη Σάββα Τσιτουρίδη, τον Αριστοτέλη Παυλίδη και τον Πέτρο Δούκα γιατί τα ονόματα τους είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλα ενώ προηγουμένως είχαν αποχωρήσει μόνοι τους, ο Βασίλης Μαγγίνας και οι Γιώργος Βουλγαράκης και Θόδωρος Ρουσόπουλος λόγω Βατοπεδίου. Οι περισσότεροι από αυτούς ομνύουν στο όνομα του Καραμανλή σήμερα

Όλοι όσοι εκουσίως ή ακουσίως απομακρύνθηκαν υποστήριξαν μετά πάθους ότι επρόκειτο περί συνωμοσιών των πολιτικών τους αντιπάλων αλλά οι διαμαρτυρίες τους δεν ακούστηκαν καν, ενώ η ανάληψη του ρόλου της Νέμεσης από τον αρχηγό του κόμματος,δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα κρίσιμη και μάλλον εξελήφθη από την κοινωνία ως ομολογία των κατηγοριών, παρά ως απόδειξη του μεμονωμένου του χαρακτήρα τους.

Η χθεσινή δήλωση του κ.Παππά με την οποία απέδιδε τις σε βάρος του υπόνοιες στη ΝΔ και στον εφοπλιστή και εκδότη Βαγγέλη Μαρινάκη, ουδόλως διέφερε ως προς το περιεχόμενο από την υπεράσπιση που είχαν επιφυλάξει για τον εαυτό τους οι προηγούμενοι αποπεμφθέντες.

Με μία προσεκτική ματιά στην πολιτική ιστορία της χώρας, διαπιστώνεται εύκολα, το ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι αποπεμφθέντες με την υπόνοια της διαφθοράς, δεν ήταν αντίπαλοι αλλά μάλλον ταγμένοι υποστηρικτές του εκάστοτε αρχηγού.

Αυτό σημαίνει ότι η αποπομπή ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής αδυναμίας του αρχηγού να προστατεύσει τους δικούς του ανθρώπους και τον υποχρέωνε σε συμβιβασμό με τους εσωκομματικούς αντιπάλους του.

Εκεί η Νέμεσις συναντά τις Ιφιγένειες...