31/10/2021 14:00
Ήταν 31 Οκτωβρίου του 1985 όταν ο Έλληνας πυγμάχος Αντώνης Χριστοφορίδης άφησε την τελευταία του πνοή, σκορπώντας τη θλίψη στο χώρο της ελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας πυγμαχίας.
Το προσφυγόπουλο από τη Μικρά Ασία κατάφερε να βρει μόνο του τον δρόμο του, εκμεταλλευόμενο τη σωματική του διάπλαση και να κάνει όλο τον πλανήτη να υποκλιθεί στο ταλέντο του.
Η ζωή του Αντώνη Χριστοφορίδη δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Ήταν 5 χρονών όταν αναγκάστηκε μαζί με τη μητέρα του και τα δυο του αδέρφια να αφήσουν πίσω τους το σπίτι τους στη Σμύρνη και να μπουν όπως όπως σε ένα καράβι για τον Πειραιά.
Έζησε φτωχικά σε μια παράγκα στους Αμπελόκηπους, που έμπαζε κρύο από παντού και έσταζε νερό. Μια μέρα ο Αντώνης είδε σε μια εφημερίδα τη φωτογραφία δύο πυγμάχων. Ρώτησε τότε τη μάνα του γιατί μάλωναν και εκείνη τού εξήγησε πως «αλείφονται με λάδι και παλεύουν σαν τα ταυριά.. Κερδίζουν, όμως, παράδες».
Από μικρός, έκανε θελήματα και πήγαινε στο νυχτερινό σχολείο του Παρνασσού. Στα 13 του, ένας συμμαθητής του τού έδωσε μια γροθιά και τα άλλα παιδιά τον συμβούλεψαν να μην προσπαθήσει να την ανταποδώσει, γιατί «ξέρει πυγμαχία». Γυρνώντας από το σχολείο σκεφτόταν πως έπρεπε να μάθει και αυτός να δίνει γροθιές. Ξεκίνησε από ένα υπόγειο και ανέβηκε σκαλί-σκαλί.
Το Παρίσι, η μόλυνση και η εκτόξευση
Στα 17 του, έχοντας συγκεντρώσει χρήματα από το ξενοδοχείο στο οποίο δούλευε, αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό του και να φύγει στο Παρίσι. Εκεί συνάντησε τον επίσης πυγμάχο Πολύβιο Εξαρχόπουλο, ο οποίος τον πήγε σε φημισμένο προπονητήριο.
Γρήγορα τον ανέλαβε ένας μάνατζερ, αλλά δεν κράτησε πολύ η συνεργασία τους λόγω μόλυνσης που είχε πάθει στα δάχτυλά του. Στάθηκε, όμως, τυχερός μέσα στην ατυχία του, γιατί έπεσε πάνω στον άλλοτε πρωταθλητή Γαλλίας, Πιερ Γκαντόν, ο οποίος τον περιμάζεψε και ανέλαβε να τον οδηγήσει στην κορυφή. Αντιμετώπισε μεγάλα ονόματα της ευρωπαϊκής πυγμαχίας, πριν καλά-καλά κλείσει τα 18, και αφήνει τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Αναμφισβήτητα, όμως, ένας από τους αγώνες που άφησε ιστορία ήταν αυτός, τον Ιανουάριο του 1938, όταν στο «Σπορτ Πάλας» του Βερολίνου, ο Αντώνης Χριστοφορίδης αντιμετώπισε μέσα σε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα 20.000 θεατών, κυρίως Ναζί, το καμάρι της χιτλερικής Γερμανίας, τον Γκούσταβ Έντερ.
Ο αντίπαλος του Χριστοφορίδη ήταν οκτώ χρόνια αήττητος στα ρινγκ όλης της Ευρώπης και καλούνταν να υπερασπιστεί το στέμμα του πρωταθλητή υπό το βλέμμα, μάλιστα, του Αδόλφου Χίτλερ.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Χριστοφορίδης είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι αν έχανε εκείνο το παιχνίδι, θα του έφραζαν τον δρόμο για τον ευρωπαϊκό τίτλο. Αυτό το κίνητρο τον κράτησε ζωντανό και στον τελευταίο γύρο στρίμωξε τον αντίπαλό του στη γωνία και τον σφυροκοπούσε.
Όταν ακούστηκε η κόρνα της λήξης, ο Χίτλερ δεν βρισκόταν τη θέση του, καθώς είχε αποχωρήσει νωρίτερα μην αντέχοντας να δει την ήττα του Έντερ.
17/10/2023 16:00
08/11/2021 14:10
05/12/2021 15:48
15/05/2023 20:40
Ήταν 31 Οκτωβρίου του 1985 όταν ο Έλληνας πυγμάχος Αντώνης Χριστοφορίδης άφησε την τελευταία του πνοή, σκορπώντας τη θλίψη στο χώρο της ελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας πυγμαχίας.
Το προσφυγόπουλο από τη Μικρά Ασία κατάφερε να βρει μόνο του τον δρόμο του, εκμεταλλευόμενο τη σωματική του διάπλαση και να κάνει όλο τον πλανήτη να υποκλιθεί στο ταλέντο του.
Η ζωή του Αντώνη Χριστοφορίδη δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Ήταν 5 χρονών όταν αναγκάστηκε μαζί με τη μητέρα του και τα δυο του αδέρφια να αφήσουν πίσω τους το σπίτι τους στη Σμύρνη και να μπουν όπως όπως σε ένα καράβι για τον Πειραιά.
Έζησε φτωχικά σε μια παράγκα στους Αμπελόκηπους, που έμπαζε κρύο από παντού και έσταζε νερό. Μια μέρα ο Αντώνης είδε σε μια εφημερίδα τη φωτογραφία δύο πυγμάχων. Ρώτησε τότε τη μάνα του γιατί μάλωναν και εκείνη τού εξήγησε πως «αλείφονται με λάδι και παλεύουν σαν τα ταυριά.. Κερδίζουν, όμως, παράδες».
Από μικρός, έκανε θελήματα και πήγαινε στο νυχτερινό σχολείο του Παρνασσού. Στα 13 του, ένας συμμαθητής του τού έδωσε μια γροθιά και τα άλλα παιδιά τον συμβούλεψαν να μην προσπαθήσει να την ανταποδώσει, γιατί «ξέρει πυγμαχία». Γυρνώντας από το σχολείο σκεφτόταν πως έπρεπε να μάθει και αυτός να δίνει γροθιές. Ξεκίνησε από ένα υπόγειο και ανέβηκε σκαλί-σκαλί.
Το Παρίσι, η μόλυνση και η εκτόξευση
Στα 17 του, έχοντας συγκεντρώσει χρήματα από το ξενοδοχείο στο οποίο δούλευε, αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρό του και να φύγει στο Παρίσι. Εκεί συνάντησε τον επίσης πυγμάχο Πολύβιο Εξαρχόπουλο, ο οποίος τον πήγε σε φημισμένο προπονητήριο.
Γρήγορα τον ανέλαβε ένας μάνατζερ, αλλά δεν κράτησε πολύ η συνεργασία τους λόγω μόλυνσης που είχε πάθει στα δάχτυλά του. Στάθηκε, όμως, τυχερός μέσα στην ατυχία του, γιατί έπεσε πάνω στον άλλοτε πρωταθλητή Γαλλίας, Πιερ Γκαντόν, ο οποίος τον περιμάζεψε και ανέλαβε να τον οδηγήσει στην κορυφή. Αντιμετώπισε μεγάλα ονόματα της ευρωπαϊκής πυγμαχίας, πριν καλά-καλά κλείσει τα 18, και αφήνει τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Αναμφισβήτητα, όμως, ένας από τους αγώνες που άφησε ιστορία ήταν αυτός, τον Ιανουάριο του 1938, όταν στο «Σπορτ Πάλας» του Βερολίνου, ο Αντώνης Χριστοφορίδης αντιμετώπισε μέσα σε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα 20.000 θεατών, κυρίως Ναζί, το καμάρι της χιτλερικής Γερμανίας, τον Γκούσταβ Έντερ.
Ο αντίπαλος του Χριστοφορίδη ήταν οκτώ χρόνια αήττητος στα ρινγκ όλης της Ευρώπης και καλούνταν να υπερασπιστεί το στέμμα του πρωταθλητή υπό το βλέμμα, μάλιστα, του Αδόλφου Χίτλερ.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Χριστοφορίδης είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι αν έχανε εκείνο το παιχνίδι, θα του έφραζαν τον δρόμο για τον ευρωπαϊκό τίτλο. Αυτό το κίνητρο τον κράτησε ζωντανό και στον τελευταίο γύρο στρίμωξε τον αντίπαλό του στη γωνία και τον σφυροκοπούσε.
Όταν ακούστηκε η κόρνα της λήξης, ο Χίτλερ δεν βρισκόταν τη θέση του, καθώς είχε αποχωρήσει νωρίτερα μην αντέχοντας να δει την ήττα του Έντερ.
ΣΧΟΛΙΑ