Παλαιστής παλιότερα, μηχανόβιος αργότερα, φίλος του Αγροτικού Αστέρα και του ΠΑΟΚ, δήμαρχος σήμερα. Ο λόγος για το νέο δήμαρχο Κορδελιού-Ευόσμου Λευτέρη Αλεξανδρίδη που είναι ο σημερινός καλεσμένος του πρωινού καφέ. Πολεοδόμος και χωροτάκτης, έχει σχέδια για το δήμο, αλλά ξεκαθαρίζει προς τους πολίτες ότι «δεν μπορούμε να ζητάμε τα πάντα. Πρέπει και εμείς να είμαστε σε θέση να προσφέρουμε. Έστω και το απλό. Την καθαριότητα που είναι έξω από το σπίτι μας». Σημειώνει ότι «το μετρό μπορεί να γίνει ευλογία για την περιοχή, μπορεί όμως να είναι και κατάρα, αν δεν είμαστε έτοιμοι να ανταγωνιστούμε», ενώ υποστηρίζει ότι το στοίχημα της κυβέρνησης για τη Θεσσαλονίκη είναι η ανάπτυξη στα δυτικά. «Εδώ θα φανεί και το έργο της κυβέρνησης στο επόμενο χρονικό διάστημα. Γιατί αυτή η περιοχή έχει τι μεγαλύτερες ανάγκες και σε αυτήν την περιοχή πρέπει και πολιτικά αλλά και οικονομικά να γίνουν επενδύσεις και από τους ιδιώτες και από την κυβέρνηση». Καταλήγει δε απαντώντας στην ερώτηση για το μαγικό ραβδί ότι δεν υπάρχει «δεν» στο δήμο. «Όλα μπορούν να αλλάξουν. Απλά κάποια θέλουν πολύ χρόνο και κάποια θέλουν λίγο χρόνο».

Είναι ο πρωινός καφές μέσα στις καθημερινές σας συνήθειες;

Ναι, κάθε μέρα στις 7.30 το πρωί στο δημαρχείο.

Τι καφές είναι;

Συνήθως είναι ένας εσπρέσο, που δεν φτάνει ποτέ. Μετά έρχεται και δεύτερος και ίσως και τρίτος στο τρίωρο.

Τρεις την ημέρα, δηλαδή;

Και τέσσερεις και πέντε (γελάει).

Πάμε το χρόνο πίσω: Γεννηθήκατε το 1968 στον Εύοσμο. Που είναι το πατρικό σας;

Στην Κάτω Ηλιούπολη, δήμος Ευόσμου.

Η οικογένεια βλέπω ότι τα συνδύαζε όλα: Η μαμά από τον Εύοσμο και ο μπαμπάς από το Ελευθέριο-Κορδελιό. Ποια περιοχή υπερίσχυε εκείνα τα χρόνια στο σπίτι;

Εκεί που γεννιέσαι, δηλαδή η Κάτω Ηλιούπολη. Αλλά επειδή κάθε Σαββατοκύριακο ήμουν στο Ελευθέριο-Κορδελιό λόγω του ότι η γιαγιά και ο παππούς ήταν εκεί και εκείνες οι θύμησες είναι με τεράστια αγάπη. Μπορώ δε να πω ότι εκεί θυμάμαι πρόσωπα και πράγματα σε ότι αφορά στους συγγενείς. Από εδώ μεριά, στην Κάτω Ηλιούπολη δηλαδή, ήταν οι φίλοι και οι γείτονες, όπου μεγάλωσα.

Τι θυμάστε πιο έντονα από εκείνα τα χρόνια;

Στου παππού μου το σπίτι στο Ελευθέριο-Κορδελιό απέναντι είχε ένα θερινό κινηματογράφο. Και θυμάμαι ότι μπαίναμε ως πιτσιρίκια μέσα για να δούμε ταινίες.

Με τι ασχολούνταν οι γονείς;

Ο πατέρας μου ήταν ελεύθερος επαγγελματίας και ασχολούνταν με τις οικοδομές και η μητέρα μου ήταν καπνεργάτρια.

Πως σας μεγάλωσαν; Τι συζητούσατε στο κυριακάτικο τραπέζι;

Συνήθως συζητούσαμε για την πρόοδο στο σχολείο. Τη δική μου και του μεγάλου μου του αδελφού. Και όταν ήρθε και ο μικρός μου ο αδελφός, που τον περνάω 10 χρόνια, ήταν λογικό να συζητούμε και για τη δική του πρόοδο στο σχολείο. Αλλά έπεφταν και τα ποδοσφαιρικά, γιατί ο πατέρας μου ήταν πολύ φίλος με το ποδόσφαιρο (γελάει).

Τρία αδέλφια, δηλαδή;

Τρία αδέλφια.

Δύσκολα ή εύκολα χρόνια;

Γλυκά χρόνια, φτωχικά χρόνια. Δεν μπορώ να πω ότι μας έλειψαν πράγματα, αλλά εκείνη την εποχή υπήρχε το μέτρο. Όλη η γειτονιά, ο τριγύρω κόσμος, όλοι, ζούσαν φτωχικά χωρίς να μας λείπουν πράγματα. Συνήθως το τι μας λείπει το διαμορφώνουμε με τα «θέλω» μας . Τα «θέλω» δεν ήταν εκείνη την εποχή υπέρμετρα, για αυτό μπορώ να πω ότι δεν έλειπαν πράγματα από την οικογένεια. Όπως δεν έλλειπαν πράγματα και από όλη τη γειτονιά.

Σχολείο που πήγατε;

Δημοτικό στην Κάτω Ηλιούπολη και γυμνάσιο και λύκειο στον Εύοσμο.

Τι σας άρεζε μικρός περισσότερο; Μαθήματα ή μπάλα;

Και μαθήματα και αθλητισμός και μουσική, γιατί για ένα χρονικό διάστημα ξεκίνησα να παίζω μπουζούκι, το οποίο στη συνέχεια το σταμάτησα. Ασχολήθηκα με τον αθλητισμό, ήμουν παλαιστής, έπαιξα ποδόσφαιρο, έκανα για λίγο χρονικό διάστημα και μπάσκετ. Γενικά έκανα πολλά πράγματα από λίγο. Αθλητισμό, όχι πρωταθλητισμό.

Αγαπημένα μαθήματα ποια ήταν;

Γενικά ήμουν των θετικών επιστημών. Μαθηματικά, φυσική, χημεία. Σε αυτά είχα περισσότερη κλίση, χωρίς να πω ότι δεν ήμουν καλός και στην Έκθεση.

Αγαπημένα στέκια ποια ήταν εκείνη την εποχή; Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης κατεβαίνατε;

Θεσσαλονίκη ξεκίνησα να πηγαίνω από την ηλικία των 12 ετών, γιατί Χριστούγεννα και Πάσχα με είχε πάρει κοντά του ένας θείος μου που είχε χρυσοχοείο. Και έτσι μπορώ να πω ότι γνώρισα και την αγορά της πόλης. Ήμουν ο πιτσιρικάς του θείου μου του χρυσοχόου, που ήταν και ρολογάς. Και γυρνούσα μέσα στην πόλη.

Σε ποια περιοχή;

Στην Κολόμβου. Τότε που ήταν η χρυσή εποχή της Εγνατίας και όπου άκουγες το μισό πληθυσμό να μιλάει σέρβικα και εγώ μαζί τους (γελάει).

Μετά το σχολείο τι ακολούθησε;

Ασχολήθηκα με την επιχείρηση του πατέρα μου, που ήταν εμπειροτέχνης οικοδόμος με δικό του συνεργείο και προσωπικό, κατασκευαστής, δηλαδή. Έκανα σε ηλικία 22 χρονιών επιχείρηση δική μου, που ήταν οικοδομικές επιχειρήσεις, την οποία διατήρησα ενεργή μέχρι το 2000. Στη συνέχεια έκανα μια άλλη εταιρία με τα αδέλφια μου. Μια εταιρία οικοδομική και κατασκευαστική, η οποία ασχολείται με διάφορα ιδιωτικά έργα.

Πόσο χρήσιμη είναι η εμπειρία της εταιρίας για τον σημερινό δήμαρχο; Η επιχειρηματικότητα, δηλαδή βοηθά έναν δήμαρχο;

Η επιχειρηματικότητα είναι ένα μεγάλο σχολείο γιατί σου μαθαίνει πρώτα όλα να ζεις, σου μαθαίνει πως μπορείς να κοστολογείς τη ζωή και τα πράγματα και σου μαθαίνει και τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους. Το ότι έχουν περάσει χιλιάδες άνθρωποι ως προσωπικό και έχουν δουλέψει μαζί μου και εγώ έχω διατηρήσει την εκτίμηση που μου έχουν όλοι αυτοί είτε είναι σήμερα συνταξιούχοι είτε είναι νεότεροι αυτό για μένα ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Από πολύ μικρός να συναναστρέφομαι με ανθρώπους της αγοράς που ήταν μεγάλοι σε ηλικία και κοντά τους να μαθαίνω πράγματα ήταν για μένα ένα μεγάλο σχολείο, το οποίο επηρέασε και την περαιτέρω ζωή μου. Επηρέασε και την επιχειρηματική μου ζωή, επηρέασε και το να ασχοληθώ με τα κοινά. Είμαι εδώ και 20 χρόνια συνδικαλιστής, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Οικοδομικών Επιχειρήσεων Βορείου Ελλάδος, είμαι εκλεγμένος στο Επιμελητήριο 13 χρόνια, προσπαθώ εδώ και χρόνια να βοηθήσω τους συναδέλφους επαγγελματίες σε ζητήματα που έχουν όλοι οι κλάδοι των επιχειρηματιών και νομίζω ότι με επιτυχία μαζί με τους συναδέλφους προσπαθούμε να πάμε μπροστά την αγορά και την επιχειρηματική κοινότητα. Και νομίζω ότι καταφέρνουμε πράγματα.

Αποκτήσατε πτυχίο δομικών έργων, αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και γεωπληροφορικής, ενώ το 2021 μπήκατε 1ος στο Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ. Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά; Βλέπω μια μεγάλη αγάπη για το σχεδιασμό έργων …

Ότι σχεδιάζω παλιότερα στο χέρι τώρα στον υπολογιστή αυτό είναι μέρος της δουλειάς μου και το κάνω με μεγάλη αγάπη και μερικές φορές και μέχρι αργά τη νύκτα. Αυτό γινόταν παλιότερα όμως και πριν ασχοληθώ με τα δημοτικά και εκλεγώ δήμαρχος. Το ότι επέλεξα να πάω πανεπιστήμιο και να σπουδάσω χωροτάκτης μηχανικός και πολεοδόμος ήταν μια επιλογή για να είμαι καλύτερος σα δήμαρχος και δεν έχει σχέση με το αντικείμενο της δουλειάς μου. Τα πτυχία που χρειάζομαι για τη δουλειά μου και εγώ και οι συνεργάτες μου και η οικογένειά μου τα έχουμε. Η χωροταξία και η πολεοδομία έχει άμεση σχέση με το λειτούργημα του δημάρχου.

Άρα, εδώ θα έχετε πολύ δουλειά να κάνετε;

Σαφώς. Και να σας πω ότι σήμερα που μιλάμε έδινα μάθημα στο πανεπιστήμιο και πιστεύω ότι έγραψα καλά.

Διαδικτυακά φαντάζομαι…

Σωστά…

Διατελέσατε και μέλος του ΔΣ του Αγροτικού Αστέρα και πρόεδρος της Επιτροπής Ευθύνης των Ακαδημιών.

Ήμουν με έναν φίλο που ήταν τότε ιδιοκτήτης του Αγροτικού Αστέρα και μου ζήτησε να βοηθήσω και δεν μπορούσα να αρνηθώ στην ομάδα του χωριού μου. Γιατί με αυτήν την ομάδα μεγαλώσαμε.

Πιο πολύ η αίσθηση του παράγοντα, ο αθλητισμός ή ότι πρόκειται για μια τοπική ομάδα ήταν αυτό που σας τράβηξε;

Είμαι φίλαθλος, αγαπώ το ποδόσφαιρο και όπου χρειάζεται βοήθεια βοηθάω.

Αγαπημένος ποδοσφαιριστής, μια και μπήκαμε στα ποδοσφαιρικά, ποιος είναι;

Έλληνας ή ξένος;

Κατ’ αρχήν ξένος.

(Σκέφτεται). Για τα χρόνια τα δικά μας που τον ζήσαμε κιόλας ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο.

Από Έλληνες;

Ο Γιώργος Κούδας, που τον πρόλαβα κιόλας.

Μπορεί να ξαναανέβει η πράσινη ομάδα της περιοχής σας σε ψηλές κατηγορίες;

Η πράσινη ομάδα εδώ στην περιοχή μας κέρδισε την άνοδό της στη Β΄ Εθνική και αντί να γίνει αυτό δεν της επέτρεψαν να ανέβει γιατί έπεσε έξω προγραμματικά και τελικά έπεσε κατηγορία. Για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια. Νομίζω ότι αυτή η ομάδα έχει δυναμική και έχει μεγάλη ιστορία. Μπορώ να σας πω ότι ταξιδεύοντας σε όλη τη χώρα συναντώ περιοχές, όπου οι άνθρωποι δεν γνώριζαν το δήμο μου, ούτε το Ελευθέριο Κορδελιό ούτε τον Εύοσμο, αλλά ήξεραν τον Αγροτικό αστέρα. Γι΄ αυτό πιστεύω ότι αυτή η ομάδα δικαιούται να ξαναμπεί στα σαλόνια της Β’ Εθνικής και να καταφέρει ίσως και το όνειρο να ανέβει στην Α’ Εθνική.

Προεκλογική φωτογραφία ως επικεφαλής του συνδυασμού «Δήμος Πρωταγωνιστής»

Πως και ασχοληθήκατε το 2019 με τα δημοτικά; Πως προέκυψε η πρόταση και κατεβήκατε με το συνδυασμό του Γιάννη Καμαρινού;

Είμαι χρόνια εκλεγμένος στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο. Ο Μιχάλης ο Ζορπίδης με παρότρυνε να κατέβω στην Περιφέρεια, είχα όμως την πεποίθηση ότι αυτό που κάνεις πρέπει να φαίνεται. Πέρασα από το στάδιο του να κάνω πράγματα που δε φαίνονται και δεν τα εισπράττει ο πολίτης άμεσα και δεν ξέρει ότι γίνεται από αυτούς τους ανθρώπους. Ήθελα αυτήν την αμεσότητα και την καθημερινότητα με τους πολίτες, στο να δίνω και να προσπαθώ για τους πολίτες και αυτό να το εισπράττουν την επόμενη ημέρα. Μου ζητούσαν οι πολίτες κάποιες «μικροεξυπηρετήσεις» είτε επρόκειτο για μια λάμπα είτε για ένα πάρκο. Συζητώντας τα αυτά με το Γιάννη τον Καμαρινό έβλεπα ότι εισέπραττα την άλλη ημέρα ένα ευχαριστώ και ένα μπράβο. Και αυτό είναι μια πρόκληση, το να είσαι ωφέλιμος και χρήσιμος στους γείτονές σου. Γι΄ αυτό είπα ότι θα ασχοληθώ με την τοπική αυτοδιοίκηση. Ταυτόχρονα υπάρχει και μια παλιά ιστορία. Πριν από 15 χρόνια όταν ο Γιάννης ο Καμαρινός μου ζήτησε να τον στηρίξω ως δημοτικός σύμβουλος του είχα προτείνει να κατέβει αυτός ως επικεφαλής. Μου είπε τότε: «Αν κατέβω θα έρθεις μαζί μου;». Τότε του υποσχέθηκα ότι αν κατέβει ποτέ ως επικεφαλής εγώ θα είμαι δίπλα του. Όταν λοιπόν, το 2019 κατέβηκε δεν μπορούσα να αθετήσω το λόγο μου και γι΄ αυτό κατέβηκα μαζί του. Δεν καταφέραμε να γίνουμε διοίκηση, παρόλο που πιστεύω ότι ο Γιάννης ο Καμαρινός θα ήταν ένας καλός δήμαρχος, γιατί αγαπά τον τόπο, έχει όρεξη, γνωρίζει πράγματα, είναι εργατικός και θα ήταν ένας καλός δήμαρχος. Δεν καταφέραμε να βγούμε, ο Γιάννης πήρε την απόφαση να μην ξανακατέβει και τότε πήρα εγώ την απόφαση να κάνω ένα καινούργιο ψηφοδέλτιο, μια καινούργια παράταξη και με αυτήν να ζητήσω τη στήριξη των συνδημοτών μου. Μας την έδωσαν, τους ευχαριστώ γι΄ αυτό και πιστεύω ότι θα φανούμε αντάξιοι στις προσδοκίες τους και θα μπορέσουμε να κάνουμε πράγματα που τα έχει ανάγκη ο τόπος και τα οποία θα έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Η εμπειρία της αντιπολίτευσης στα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου τι σας έδωσε;

Θεωρώ ότι η αντιπολίτευση είναι ένα μεγάλο σχολείο. Αν παρατηρήσει κανείς αυτούς που δεν έκαναν αντιπολίτευση και έγιναν κατευθείαν διοίκηση θα δει ότι είχαν σοβαρά προβλήματα και με την διοίκηση, αλλά και με τον κόσμο. Με βοήθησε παρά πολύ η περίοδος στην αντιπολίτευση. Πρώτα απ’ όλα για να αντιληφθώ την κατάσταση που επικρατούσε στον δήμο και να επικεντρωθώ στα προβλήματα που υπάρχουν και πως αυτά μπορούν να λυθούν. Αξιοποιήσαμε την περίοδο ως αντιπολίτευση και μπόρεσα να μάθω πράγματα τα οποία με βοηθούν τώρα για να ασκήσουμε μια καλή διοίκηση.

Το 2023 εκλέγεστε δήμαρχος. Τι αίσθημα είχατε όταν στην 1^η Ιανουαρίου του 2024 καθίσατε σε αυτήν την καρέκλα;

Δεν μπορώ να πω ότι αισθάνθηκα το βάρος της διοίκησης. Αυτό το είχα δύο χρόνια τώρα. Το να είσαι αυτός από τον οποίο οι συνδημότες σου περιμένουν να καλυτερέψει το μέλλον τους, αυτό από μόνο είναι ένα βαρύ φορτίο, το οποίο πρέπει και να αγχώνει και να δίνει σε κάθε έναν από εμάς δύναμη. Είτε λέγεται δήμαρχος είτε αντιδήμαρχος είτε ακόμη και ειδικός συνεργάτης. Γιατί είμαστε κατ’ επιλογή. Οι υπηρεσιακοί, οι υπάλληλοι του δήμου, κάνουν τη δουλειά τους. Εμείς είμαστε η επιλογή των δημοτών και αυτή η επιλογή οφείλει να πετύχει, γιατί οι πολίτες μας έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν. Την ψήφο τους.

Πάντως ο Εύοσμος έχει να δει από την εποχή του Παναγιώτη Αλεξανδρίδη έναν δυναμικό δήμαρχο στην περιοχή. Οι σχέσεις μαζί του πως είναι;

Η σχέση είναι καλή και φιλική, Συγγενική δεν είναι.

Μετά τον Παναγιώτη Αλεξανδρίδη δεν εκλέχτηκε κανείς δήμαρχος…

…που να είχε θητεία μεγαλύτερη της τετραετίας. Ευελπιστούμε ότι αυτό θα το πετύχει πάλι κάποιος Αλεξανδρίδης (γελάει).

Υπάρχει αυτοδιοικητικό πρότυπο;

Πολλά αυτοδιοικητικά πρότυπα. Και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Και σίγουρα αυτοί είναι οι αυτοδιοικητικοί που έκαναν πολλές τετραετίες και έχουν την αποδοχή του κόσμου. Θα έλεγα ότι οι περιοχές που είχαν προβλήματα και κατάφεραν να τα λύσουν είναι ενδιαφέρουσες. Ένας τέτοιος δήμος είναι το Περιστέρι και ο δήμαρχος Ανδρέας Παχατουρίδης, που είχε τεράστια προβλήματα και ο κόσμος εκεί ταιριάζει με το δικό μας κόσμο, καθώς εκεί διαμένουν πολίτες που διαθέτουν χαμηλό βαλάντιο. Παρόλα αυτά έχει καταφέρει και έχει κάνει φοβερή δουλειά. Τα ίδια θέματα σε μικρότερη ίσως κλίμακα έχει αντιμετωπίσει και ο Λάζαρος ο Κυρίζογλου και ο Σίμος ο Δανιηλίδης, που έχουν καταφέρει να διορθώσουν πράγματα στην περιοχή τους με πολύ κόπο και με πάρα πολύ χρόνο. Εκεί είναι το μυστικό της επιτυχίας τους. Ότι δηλαδή ξοδεύουν πολύ χρόνο και πολύ κόπο και καταφέρνουν πράγματα.

Πάμε τώρα στα δημοτικά: Δήμος πρωταγωνιστής είναι ο τίτλος του συνδυασμού σας. Ποιος είναι ο στόχος των πρώτων ημερών;

Να μπορέσουμε να βάλουμε ξανά το δήμο σε σωστή κατεύθυνση. Να μπορεί να κάνει πράγματα και η Τεχνική Υπηρεσία και η Οικονομική Υπηρεσία και η Υπηρεσία Καθαριότητας. Και ταυτόχρονα αυτές οι Υπηρεσίες να συνδυάζονται και να λειτουργούν όλες μαζί. Το κάναμε ήδη και είδα ότι διάθεση συνεργασίας υπάρχει. Αυτό που λείπει είναι ο σωστός συντονισμός. Οι Υπηρεσίες μας είναι υποστελεχωμένες, αλλά τα στελέχη έχουν δυνατότητες. Καλός συντονισμός χρειάζεται, καθώς η πλειοψηφία των υπαλλήλων έχει όρεξη, έχει γνώσεις, απλά θέλει σωστό συντονισμό για να μπορέσουμε να κάνουμε γρήγορα πράγματα. Βασίζω πολλά επάνω στις Υπηρεσίες. Αν βάλουν πλάτη, που βάζουν, θα κάνουμε πράγματα τα οποία θα τα αποδεχτούν οι πολίτες. Γιατί και από τους πολίτες ζητάμε συναίνεση, ζητάμε να αλλάξουν νοοτροπία για να μπορέσουν να βοηθήσουν το δήμο. Δεν μπορούμε να ζητάμε τα πάντα από το δήμο. Πρέπει και εμείς να είμαστε σε θέση να προσφέρουμε. Έστω και το απλό. Την καθαριότητα που είναι έξω από το σπίτι μας.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό διακύβευμα για όλη την πενταετία;

Να κάνουμε ένα δήμο που θα είναι πρότυπο. Ο δήμος, που έχει αυτή τη στιγμή τα ηνία σε νεανικότητα, να μπορεί να έχει τα ηνία και σε καινοτομία και σε ασφάλεια και σε πολιτισμό. Έτσι ώστε όταν όλος ο κόσμος μιλά για τη Θεσσαλονίκη να μιλά και για το δήμο Κορδελιού-Ευόσμου.

Γιατί ζητήσατε την αλλαγή της ονομασίας του δήμου;

Οι δύο κοινότητες έχουν συγκεκριμένα ονόματα εδώ και πολλά χρόνια. Ευόσμου από τη μια και Ελευθερίου-Κορδελιού από την άλλη. Το Ελευθέριο-Κορδελιό είναι διαφορετικοί τόποι που απαρτίζονται από πολίτες που και οι δύο είναι υπερήφανοι για την καταγωγή τους, όπως και για τον τόπο τους. Κατά τη συγχώνευση των δύο δήμων για κάποιο λόγο, που δεν είναι λογικός και δεν γνωρίζω αν ήταν και νόμιμος, κόπηκε το όνομα του Ελευθερίου. Δεν υπήρχε κανένας λόγος ούτε να λέγεται Κορδελιού-Ευόσμου αλλά ούτε και να κοπεί το όνομα του Ελευθερίου. Το σίγουρο είναι ότι ιστορικά θα πρέπει να δικαιώσουμε το Ελευθέριο και να μπει και αυτή η ονομασία. Εφόσον η ονομασία του δήμου είναι οι δύο κοινότητες θα πρέπει να μπουν αυτούσια τα δύο ονόματα.

Σε τι φάση βρίσκεται αυτό;

Εμείς πήραμε την απόφαση ως Δημοτικό Συμβούλιο για να κινήσουμε τη διαδικασία. Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία και θέλει το χρόνο της. Σημασία έχει ότι ξεκίνησε η διαδικασία, αλλά και ότι με την απόφαση αυτή δείχνουμε και αυτό που είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε, αλλά και το σεβασμό μας σε αυτήν την περιοχή.

Η περιοχή έχει μεγαλώσει. Ταυτόχρονα έχουν μετακομίσει εδώ και πολλά ζευγάρια νεότερης ηλικίας που αγόρασαν σπίτια με την επέκταση του δήμου. Τι σκέφτεστε να κάνετε για να μείνουν εδώ;

Η περιοχή μας έχει πάρα πολύ νέο κόσμο και θα έχει και άλλο, διότι έχει ανοικοδόμηση. Το ότι είμαστε μια από τις καλύτερες αγορές της πόλης δείχνει τη δυναμική του δήμου. Εμείς προσπαθούμε να κρατήσουμε αυτήν την αγορά και να την μεγαλώσουμε, αλλά και να την προετοιμάσουμε για την εποχή που θα έρθει το μετρό. Το μετρό μπορεί να γίνει ευλογία για την περιοχή, μπορεί όμως να είναι και κατάρα, αν δεν είμαστε έτοιμοι να ανταγωνιστούμε άλλες περιοχές, αν δεν είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε πελατεία, κόσμο και επισκέπτες από άλλες περιοχές. Γιατί αν η δική μας περιοχή δεν είναι έτοιμη να δεχτεί το μετρό θα φεύγει ο κόσμος. Άρα, θα φεύγουν ο τζίρος και το ΑΕΠ . Εμείς αντιθέτως προσπαθούμε να προσεγγίσουμε και τζίρους και ΑΕΠ στην περιοχή

Ταυτόχρονα διεκδικούμε πράσινες αναπτύξεις. Θέλουμε να έρθουν πράσινες επιχειρήσεις, οι οποίες να είναι επιχειρήσεις καινοτομίας που έρχονται ήδη στην περιοχή. Υπάρχουν επιχειρήσεις που θα φέρουν και κόσμο για να δουλέψει, αλλά θα φέρουν και τζίρους. Είμαστε μια περιοχή που έχει πλεονεκτήματα. Πρώτον, τον κόσμο της, που είναι νέος, δεύτερον έχουμε μεγάλο μέτωπο στην εσωτερική περιφερειακή. Άρα όταν με το καλό ολοκληρωθεί το flyover θα μπορούμε να μπούμε και να βγούμε εύκολα στην πόλη, αλλά και να προσεγγίσουμε τις πόλεις της κεντρικής Μακεδονίας. Και τρίτον, έχουμε πάνω από 50 πολιτιστικούς συλλόγους. Συν το ότι ο δήμος από πολιτισμό πάντα ήταν σε καλό επίπεδο στον τομέα αυτό, αλλά θέλουμε να τον ανεβάσουμε ακόμη περισσότερο.

Από ότι κατάλαβε είστε υπέρ της επέκτασης του μετρό, αλλά με καλή προετοιμασία.

Το μετρό πρέπει να γίνει και γρήγορα. Πρώτον γιατί πρέπει να βοηθηθεί από την περιοχή, αλλά να βοηθήσει και την περιοχή. Ένα μετρό το οποίο γυρίζει την πλάτη σε μισό εκατομμύριο πολίτες που είναι η μισή Θεσσαλονίκη δεν μπορεί και να επιβιώσει. Αν θέλει να είναι βιώσιμο ως μέσο κι ως επιχείρηση θα πρέπει γρήγορα να συνδεθεί με τη δυτική Θεσσαλονίκη. Συν το ότι η δυτική Θεσσαλονίκη θέλει και άλλα μέσα.

Όπως;

Ένας προαστιακός που θα μπορούσε να πάει μέχρι τη Σίνδο. Και τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε και για τη ΔΕΘ και τη μετακόμισή της στη Σίνδο. Επίσης η δυτική Θεσσαλονίκη θα έπρεπε να έχει και μέσα για θάλασσα επικοινωνία με την πόλη. Μια ιδέα είναι από την περιοχή του Καλοχωρίου να φεύγουν θαλάσσια μέσα και να επικοινωνούν με το κέντρο της πόλης, το λιμάνι, τον Λευκό Πύργο, το Μέγαρο Μουσικής, την Καλαμαριά ή την Περαία. Τα έχουμε δει σε πόλεις του εξωτερικού αυτά, μπορούν να γίνουν και στη Θεσσαλονίκη. Και να εξυπηρετηθεί η πόλη και να μεγαλώνει σωστά και να υπάρχει ισόρροπη ανάπτυξη σε όλη τη Θεσσαλονίκη.

Επισκεφτήκαμε μαζί μια πανέμορφη εκκλησία, αυτή του Αγίου Αθανασίου. Τι σκέφτεστε να κάνετε για αυτή;

Ο Άγιος Αθανάσιος είναι η ιστορία του Ευόσμου, καθώς προϋπήρχε του ερχομού εδώ των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, από την περιοχή του Κουκλουτζά για να φτιάξουν τον οικισμό του Ευόσμου. Έχουμε την ευλογία να δραστηριοποιούνται εκεί κληρικοί, οι οποίοι σε βάθος χρόνου έχουν φτιάξει δομές στον Άγιο Αθανάσιο. Υπάρχει το γηροκομείο, μια δεύτερη δομή για τους επισκέπτες που έρχονται εδώ για να συνοδεύσουν αρρώστους στα νοσοκομεία της πόλης και βρίσκουν εδώ κλίνη και φαγητό για να εξυπηρετηθούν, χωρίς κόστος. Επίσης έχουμε και συσσίτιο το οποίο το βγάζει ο Άγιος Αθανάσιος και ταΐζει 400 ανθρώπους καθημερινά. Είδατε ένα πάρα πολύ ωραίο χώρο, μια εκκλησία από το 1819 που είναι από τις πιο παλιές στην πόλη μας. Νομίζω ότι είναι ένα τοπόσημο για την περιοχή που αξίζει. Και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον τουρισμό και ειδικά με τον εκκλησιαστικό τουρισμό πρέπει να την εντάξουν στις διαδρομές τους και να έρθει ο κόσμος και να επισκεφτεί αυτήν την Εκκλησία. Και ταυτόχρονα να δουν και το τί κάνουν οι απόγονοι αυτών που έφταιξαν την Εκκλησία και ότι συνδράμουν στην κοινωνία, όχι μόνο του δήμου, αλλά όλης της Βόρειας Ελλάδας. Είτε με το γηροκομείο είτε με τη «δομή των Αγγέλων» που είναι για να βοηθάμε τους αρρώστους που έρχονται για τα νοσοκομεία είτε με το συσσίτιο που μοιράζεται. Εμείς από τη μεριά μας ως δήμος θα βοηθούμε αυτούς τους ανθρώπους που λειτουργούν αυτές τις δομές.

Οικογενειακή φωτογραφία: με τη σύζυγό του Κορίνα Μαυράκη και τον 15χρονο γιό του Κυριάκο

Η οικογένειά του, που αποτελεί το απόλυτο καταφύγιό του

Πάμε λίγο στον ιδιώτη Λευτέρη Αλεξανδρίδη. Παντρεμένος με την εκπαιδευτικό Κορίνα Μαυράκη. Που εργάζεται;

Είναι δασκάλα στην περιοχή.

Πόσα χρόνια είστε μαζί;

Από το 2000.

Έχετε ένα γιο, τον Κυριάκο. Ηλικίας;

15 χρονών.

Εσείς έχετε χόμπι; Κάτι που κάνετε σήμερα ευχάριστα;

Είμαι μηχανόβιος (γελάει).

Τι μηχανή έχετε;

Μηχανή μεγάλου κυβισμού.

Πόσο;

1600 κυβικών. Κάνω ταξίδια ή μάλλον έκανα ταξίδια και στο εξωτερικό και κάνω και σκι εδώ και πολλά χρόνια.

«Είμαι μηχανόβιος, καθώς διαθέτω μηχανή 1600 κυβικών. Κάνω ταξίδια ή μάλλον έκανα ταξίδια και στο εξωτερικό», αποκαλύπτει. Στη φωτογραφία διακρίνεται στη μέση με το πορτοκαλί μπλουζάκι σε ταξίδι στην Καππαδοκία, στο Νεβσεχίρ, όπως αποκαλούσαν οι Ελληνες τη Νεάπολη

Η μηχανή είναι ένα από τα πιο αγαπημένα του χόμπι

Μότο ζωής για τον Λευτέρη Αλεξανδρίδη ποιο είναι

Η εργασία. Να κάνεις αυτό που σου αρέσει για όσο χρονικό διάστημα σου αρέσει. Αλλά να το κάνεις καλά.

Αγροτικός Αστέρας ή ΠΑΟΚ;

Πρώτα ΠΑΟΚ και μετά Αγροτικός Αστέρας

Πως βλέπετε το Δικέφαλο φέτος; Πάει για τίτλους;

Νομίζω ότι ζούμε την καλύτερη εποχή του ΠΑΟΚ.

Ακόμη και από την εποχή του Κούδα;

Τηρουμένων των αναλογικών, των τίτλων που έχει δει ο κόσμος σε αυτά εδώ τα χρόνια που δεν τους είχε πρώτα, ναι. Αυτό βέβαια οφείλεται στο ότι αυτή η ομάδα έχει τώρα μια καλή διοίκηση. Ταυτόχρονα και η άλλη ομάδα της πόλης πάει καλά, γιατί παρακολουθώ και τον Άρη, γιατί είμαι Θεσσαλονικιός. Όσο ανεβαίνει μια ομάδα ανεβαίνει και η άλλη, υπάρχει ανταγωνισμός και πρέπει να υπάρχει για να γίνονται καλύτερες και οι δύο ομάδες. Για να τις βλέπουμε και τις δύο ομάδες στα σαλόνια της Ευρώπης.

Ως σκιέρ - ένα από τα χόμπι που διατηρεί μέχρι σήμερα

Ποντιακής καταγωγής. Τι σημαίνει για σας ο Ποντιακός ελληνισμός;

Σημαίνει τρόπος ζωής.

Η καταγωγή από πού είναι;

Για το σόι του πατέρα μου είναι από τη Σαμψούντα, από την αρχαία Αμησσό και της μητέρας μου από την Ορντού, από τα αρχαία Κοτύωρα. Μεγαλώσαμε με μουσικές, με τη γλώσσα την ποντιακή.

Την ξέρετε;

Βεβαίως, τα μιλάω κιόλας. Μεγαλώσαμε με τις ιστορίες από την πατρίδα, τις οποίες διηγούνταν οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Αυτές τις ιστορίες οφείλουμε να τις περπατήσουμε και να τις πάμε παραπέρα. Παρευρισκόμενος στους ποντιακούς συλλόγους, που αυτήν την περίοδο κόβουν τις πίτες τους, αυτό που τους παροτρύνω πάντα να κάνουν είναι μέσα στους συλλόγους να μιλούν ποντιακά. Και εγώ πάντα ποντιακά τους μιλώ, γιατί η γλώσσα και η θρησκεία κράτησε αυτό το έθνος όρθιο.

Την κυβέρνηση πως την βλέπετε συνολικά;

Κάνει μεγάλες και φιλότιμες προσπάθειες για να μπορέσει να πάει μπροστά αυτή η χώρα. Αν δούμε τα προηγούμενα χρόνια που βρισκόμασταν με μνημόνια και τι τραβήξαμε με την οικονομική και την υγειονομική κρίση, όταν οι Ευρωπαίοι μας έδειχναν με το δάκτυλο και τώρα είμαστε πρωτοπόροι και παράδειγμα προς μίμηση. Το ότι καταφέραμε εν μέσω δύο πολέμων να κρατάμε όρθια την κοινωνία σα χώρα, με τα προβλήματα που υπάρχουν και με την κυβέρνηση να προσπαθεί να κρατήσει όσο γίνεται πιο κάτω την ακρίβεια, είναι σημαντικό. Δεν τα κάνει τέλεια, αλλά νομίζω ότι είναι στη σωστή κατεύθυνση και ίσως με λίγη προσπάθεια παραπάνω να πετύχουμε περισσότερα. Δεν είμαι άνθρωπος που γκρινιάζει, αλλά η δική μου η περιοχή χρειάζεται πράγματα. Βλέπω στις συζητήσεις που έχω κάνει και με κυβερνητικά στελέχη, αλλά και με τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ότι θέλει στη δυτική Θεσσαλονίκη να κάνει πράγματα. Εδώ θα φανεί και το έργο της κυβέρνησης στο επόμενο χρονικό διάστημα. Γιατί αυτή η περιοχή έχει τις μεγαλύτερες ανάγκες και σε αυτήν την περιοχή πρέπει και πολιτικά αλλά και οικονομικά να γίνουν επενδύσεις και από τους ιδιώτες και από την κυβέρνηση.

Αυτό θα ζητούσατε για την περιοχή από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη αν τον είχατε μπροστά σας;

Ναι, για να μπορέσουμε αυτό το νέο κόσμο που ζει εδώ να έχει μια προοπτική την επόμενη ημέρα στη χώρα. Να μπορέσουμε αυτούς τους 18.500 μαθητές που έχουμε και οι οποίοι αύριο μεθαύριο θα είναι πάρα πολλές χιλιάδες φοιτητές και πτυχιούχοι, να τους κρατήσουμε στον τόπο μας και να παράξουν πλούτο για την κοινωνία και τον εαυτό τους εδώ. Και να μη μας φύγουν όπως έφυγαν στο παρελθόν πολλά νέα παιδιά. Για να γίνει αυτό χρειάζεται επενδύσεις στην παιδεία και τη σχολική στέγη, χρειάζεται καθαρές και σωστές επενδύσεις στην περιοχή, χρειάζεται έλεγχος στα εργοστάσια της περιοχής που αυτή τη στιγμή μολύνουν, χρειάζονται επενδύσεις στην καθημερινότητα και τους αθλητικούς χώρους. Έχουμε σταματημένο στάδιο και κολυμβητήριο εδώ και 15 χρόνια και δε γίνεται τίποτα. Θα έπρεπε αυτά να είχαν τελειώσει. Όταν έχεις τόσες χιλιάδες νέο κόσμο πρέπει να προσπαθείς καθημερινά να δώσεις τα εφόδια σε αυτό το νέο κόσμο και να ζήσει και να αθληθεί και να σπουδάσει και την επόμενη ημέρα να μπορέσει και να επιχειρήσει και να εργαστεί εδώ.

Για το τέλος η ερώτηση με το μαγικό ραβδί. Αν το είχατε τι θα αλλάζατε στον Εύοσμο που δεν γίνεται εύκολα;

Δεν υπάρχει «δεν» για μένα στο δήμο. Όλα μπορούν να αλλάξουν. Απλά κάποια θέλουν πολύ χρόνο και κάποια θέλουν λίγο χρόνο. Το να θέλουν πολύ δουλειά ή λίγη δε με ενδιαφέρει και δε με τρομάζει. Ο χρόνος όμως με τρομάζει. Αν ήθελα να κάνω κάτι πολύ γρήγορα και μπορούσα να χρησιμοποιήσω το υποτιθέμενο μαγικό ραβδί σας από θέμα χρόνου και μόνο θα ζητούσα να κτιστούν σχολεία αύριο. Να έχω σχολεία όχι για τα παιδιά που είναι σήμερα, αλλά για τα παιδιά που θα έρθουν αύριο και μεθαύριο στη ζωή και στον τόπο. Θα τα κάνουμε τα σχολεία, αλλά θέλουμε τον χρόνο για να τα κάνουμε. Γιατί καταλαβαίνετε ότι τα σχολεία θέλουν μελέτες, δημοπράτηση, κατασκευή. Θέλουν δηλαδή κάποιο χρονικό διάστημα. Και θέλουν και πολιτική βούληση που δεν προέχεται από εμάς, αλλά από την κεντρική κυβέρνηση . Γι΄ αυτό τον λόγο τα μαγικό ραβδί θα το χρησιμοποιούσα μόνο για να κοντύνω το χρόνο και να φτιάξω σχολεία.