ΑΠΟΨΕΙΣ

Απορούν ειδικοί, μη ειδικοί, εκπαιδευτικοί, πολιτικοί και γονείς γιατί τα παιδιά μας έχουν γίνει τόσο επιθετικά. Γιατί ασκούν βία το ένα στο άλλο, γιατί κάνουν μπούλινγκ, γιατί δεν πειθαρχούν.

Θα επιμείνω, Τα παιδιά δεν φταίνε. Τι φταίει ένα πεντάχρονο στο νηπιαγωγείο, όταν κοροϊδεύουν τον συμμαθητή του που είναι περισσότερα κιλά και τον περιθωριοποιούν από το παιχνίδι; Τι φταίει εάν γνωρίζει πως εάν δεν κοροϊδεύει και αυτό θα περιθωριοποιηθεί και αυτό. Τι φταίει εάν από το νηπιαγωγείο, κανείς δεν το δίδαξε να δέχεται τη διαφορετικότητα, να μην υποκύπτει στη μάζα, να έχει αντιστάσεις, να αγαπάει αυτό που αποτελεί μειονότητα, να βλέπει κριτικά τον όχλο, και να μην αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους. Σε ένα μεταπτυχιακό στο πανεπιστήμιο μού είχαν εξηγήσει πώς όλη η τάξη αναζητά τέτοια παιδιά για να ξεφορτώσει πάνω τους όλη τη βία της τάξης.

Η εμπειρία έδειξε ότι μετά από παρεμβάσεις εξειδικευμένης ομάδας εκπαιδευτικών και ψυχολόγων, κυρίως με παιχνίδια ρόλων, συζητήσεις και δέσιμο της ομάδας, ο κύκλος έσπαζε και το παιδί αντί να υφίσταται μπούλινγκ εντάσσεται στην ομάδα.

Θα επιμείνω. Ούτε τα εφηβάκια φταίνε. Πώς να μάθει ένα εφηβάκι την συμπερίληψη, όταν βλέπει τους οδηγούς στον δρόμο να βρίζονται και να μουτζώνονται με το παραμικρό. Όταν βλέπει όταν κανείς δεν κρατάει την πόρτα σε μία μαμά με καροτσάκι, ότι κανείς στο λεωφορείο δεν σηκώνεται σ’ έναν ηλικιωμένο, ότι φερόμαστε ρατσιστικά, ότι κανείς δεν βοηθάει έναν τουρίστα και ότι η αγένεια είναι μαστ και η ευγένεια πασέ.

Πώς να αναπτύξει ο έφηβος συναισθηματική νοημοσύνη, πώς να αντιληφθεί τα συναισθήματά του και να συνδεθεί με αυτά, όταν στην καλύτερη περίπτωση τρέχει από το πρωί ως το βράδυ να προλάβει με μαθήματα, εξωσχολικά, φροντιστήρια, πανελλαδικές, ξένες γλώσσες και όλα τα υπόλοιπα. Και στην άλλη περίπτωση πως να αναπτύξει τέτοιες δεξιότητες όταν οι γονείς του παλεύουν από το πρωί ως το βράδυ αντιμέτωποι με την ακρίβεια, την οικονομική κρίση, την πανδημία, το ρεύμα, τους λογαριασμούς τη δουλειά;

Οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες είναι προς την κατεύθυνση. Κάθε φορά που κοροϊδεύουν έναν άνθρωπο που έχει τικ, συμβάλουμε κι εμείς στο συλλογικό μας μπούλινγκ. Διότι όπως μου είχε πει ο γιος μου όταν σχολίασα έναν φίλο του με τικ: Φαντάσου να έχεις τικ και να σε κοροϊδεύουν κιόλας.