Θύμα της ελληνικής γραφειοκρατίας ή μέρος των συμπληγάδων της κομματικής αντιπαράθεσης; Όπως και να το δει κανείς ένα είναι σίγουρο: ότι η διεθνής μαέστρος και πιανίστα Ζωή Ζενιώδη θα καταγραφεί στην ιστορία του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης ως η διευθύντρια που… υπήρξε και δεν υπήρξε!

Κι όσο κι αν αυτό ακούγεται μεταφυσικό ή υπερκόσμιο, αποτελεί μια πραγματικότητα, αφού η τοποθέτηση της μαέστρου στο τιμόνι του ΜΜΘ μπλέχτηκε σε γρανάζια σχεδόν τυπολατρικά, καθώς με την αλλαγή της κυβέρνησης θεωρήθηκε άκυρη η θέση, λόγω της μη έγκρισής της από την επιτροπή της ΠΥΣ 33/2006 (Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου). Το γεγονός σήμανε για την ίδια την έναρξη μιας δικαστικής διαμάχης με τον οργανισμό αφού προχώρησε σε δύο αγωγές για αποζημίωση και ηθική βλάβη.

Ως εδώ όλα είναι γνωστά, όπως και ότι το Μέγαρο έκανε ποδαρικό στη νέα χρονιά με καινούριο καλλιτεχνικό διευθυντή, τον γνωστό βιολονίστα Χρίστο Γαλιλαία, αλλά και νέο λογότυπο. Τι αποτελεί παράδοξο μέσα σε όλα αυτά; Ότι η μαέστρος εμφανίζεται πως προχώρησε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τον ΟΜΜΘ, ενώ η ίδια μιλώντας στη «ΜτΚ» αποκαλύπτει ότι… ουδέποτε υπέγραψε ένα τέτοιο έγγραφο!

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή κ. Ζενιώδη. Τι σήμανε για εσάς όλη αυτή η περιπέτεια;

Ανέλαβα καθήκοντα μετά από διαγωνισμό, που έγινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και μέσα από απόλυτα διαυγή διαδικασία. Ταξίδευα στη Θεσσαλονίκη συχνά, σχεδίασα και ανακοίνωσα προγραμματισμό μέχρι και το καλοκαίρι του 2020 και εργάστηκα κανονικά μέχρι και τον Μάρτιο του 2020. Στη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου δεν αμειβόμουν. Να προσθέσω ότι στο παρελθόν κανενός καλλιτεχνικού διευθυντή η πρόσληψη δεν χρειάστηκε έγκριση από την Επιτροπή της ΠΥΣ 33/2006. Οπότε ουσιαστικά θεωρώ ότι αυτό αποτέλεσε το πρόσχημα για την αποπομπή μου και για άσχετους με την επάρκεια και την εργασία μου λόγους.

Ποιο ήταν το κόστος στην επαγγελματική σας πορεία;

Προγραμμάτισα την προσωπική και επαγγελματική μου ζωή με βάση μια θέση που θα είχα για μια τριετία. Άρα όταν μου έγιναν προτάσεις για εκείνη την τριετία από το εξωτερικό, αρνήθηκα γιατί είχα εργασία. Τελικά βρέθηκα να έχω εργαστεί και να μην έχω εργαστεί εδώ και 18 μήνες, τους πρώτους 8 μη αμειβόμενη και τους επόμενους 10 χωρίς να μπορώ να εργαστώ, χωρίς να έχω καν ιατρική ασφάλιση για μένα και τα παιδιά μου, ούτε και επιδόματα. Μετά από 20 χρόνια προϋπηρεσίας είμαι ξεκάθαρα άνεργη σε μια χώρα, χωρίς καν να μπορώ να διεκδικήσω βοηθήματα. Επίσης, αφού μου ανακοίνωσαν την αποπομπή μου, όποια αίτηση κι αν έχω κάνει στο εξωτερικό αφορά σε εργασία για μετά από δύο χρόνια, δεδομένου ότι εκεί οι θέσεις αυτές ανοίγουν πολύ πριν. Επίσης, όπου κι αν προσπάθησα να το εξηγήσω αυτό εκτός Ελλάδας, δεν μπορεί να το καταλάβει κανείς κι έτσι αισθάνομαι εκτεθειμένη και προσβεβλημένη αφού έχει θιγεί η αξιοπιστία και το κύρος μου ως καλλιτέχνης. Γι’ αυτό έκανα τις δύο αγωγές.

Άρα δεν προχωρήσατε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό;

Δεν συμφώνησα ποτέ εξωδικαστικό συμβιβασμό με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Δεν γνωρίζω γιατί δημοσιεύτηκε κάτι τέτοιο στη Διαύγεια. Δεν έχω δώσει πουθενά γραπτή εξουσιοδότηση. Δεν έχω βάλει υπογραφή, δεν έχω καν διαβάσει, ούτε έχω πάρει στα χέρια μου ένα τέτοιο έγγραφο.

Ωστόσο έγινε μια τέτοια προσπάθεια;

Επιχειρήθηκε αλλά τελικά δεν καταφέραμε να συνεννοηθούμε.

Εσείς τι διεκδικείτε;

Στις δύο δικαστικές αγωγές που έχουν γίνει ζητώ: στην πρώτη, τα δεδουλευμένα μου μέχρι και τον Μάρτιο του 2020 τα οποία ανέρχονται στο μεικτό ποσό των 27000 ευρώ και στην δεύτερη, το θέμα της ακυρότητας απόλυσης, μισθούς υπερημερίας και ηθική βλάβη. Οι δύο δίκες αναβλήθηκαν δύο φορές και ορίστηκαν εκ νέου για τις 13 Απριλίου.

Θα θέλατε να σχολιάσετε την τοποθέτηση του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή;

Θα ήθελα μόνο να πω ότι εύχομαι οι οργανισμοί της Ελλάδας να μπορούν να έχουν αυτούς που τους αξίζουν. Καθένας να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί και να έχει δικαίωμα σε αυτό που δικαιούται.

Υπάρχει κάτι άλλο που σας ενόχλησε σε αυτή την ιστορία;

Ναι, ότι έχω χρωματιστεί πολιτικά, κάτι εντελώς αβάσιμο. Δεν με νοιάζει σε ποιο κόμμα θα με εντάξουν. Με θλίβει όμως ότι έχω ακούσει από πολλές πηγές πως πήρα αυτή τη θέση λόγω των πολιτικών μου συνδέσεων. Είναι κάτι που απαξιώνει όλη τη διαδρομή μου και μειώνει την αξία μου. Επίσης, θεωρώ απαράδεκτο ότι στην Ελλάδα αυτές οι θέσεις πρέπει να υπόκεινται σε ένα τέτοιο σκεπτικό. Εγώ δουλεύω ξεκάθαρα για τη μουσική, έχω πτυχία και πολλά έτη εργασίας σε διευθύνσεις καλλιτεχνικών οργανισμών του εξωτερικού και όλο αυτό είναι αντιστρόφως ανάλογο της προσωπικής μου πορείας.

Αισθάνεστε διπλά άτυχη μέσα σε όλη αυτή τη δύσκολη συγκυρία;

Παράλληλα με την προσωπική εργασιακή περιπέτεια του τελευταίου 1,5 χρόνου σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο στο οικονομικό αλλά και στη δημιουργικότητά μου που δεν μπόρεσε να εκφραστεί όπως έπρεπε, προέκυψε και ο covid-19. Ίσως σας φανεί περίεργο αλλά για μένα όλο αυτό λειτούργησε αντίστροφα: Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερή που μπόρεσα να ζήσω ήρεμα μέσα στην πανδημία χωρίς να αρρωστήσουμε σοβαρά εγώ ή κάποιος από τους δικούς μου. Επίσης μέσα σε όλο αυτό, επειδή κυρίως στην πρώτη καραντίνα έμενα διαρκώς μέσα, μπόρεσα να επεξεργαστώ πάρα πολλά πράγματα εσωτερικά τα οποία δεν είχα τον χρόνο να κάνω όσο έτρεχαν άλλα εξωγενή γεγονότα. Για μένα ήταν μια πολύ σημαντική χρονιά γιατί είχα χρόνο με τα παιδιά μου, ενώ μου έδωσε τη δυνατότητα μιας εξαιρετικής διαδικασίας εσωτερικής κατανόησης και συνειδητότητας ως προς τις ουσιαστικές μου σχέσεις, την οποία δεν θεωρώ ότι θα μπορούσα να έχω αλλιώς.

Μετά το εμβόλιο είστε αισιόδοξη;

Ναι, είμαι αισιόδοξη ότι όλα θα πάνε καλά. Θεωρώ ότι μεγάλο κομμάτι της παρούσας συνθήκης είναι η απώλεια κομματιών της ελευθερίας μας. Για μένα, δομικό στοιχείo της ελευθερίας είναι το να αναλαμβάνεις ευθύνη για εσένα και τους γύρω σου. Θεωρώ ότι με αυτό το γνώμονα θα πρέπει να πορευτούμε από εδώ και μπρος και τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε στα χέρια της επιστήμης.

Τι θα ευχόσασταν για τη νέα χρονιά;

Να είναι επιεικής, γλυκιά και τρυφερή για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε όλο αυτό που μας συνέβη. Πιστεύω επίσης ότι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε με ανθεκτικότητα κρατώντας την τέχνη ζωντανή. Χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να ζήσουμε, είναι τόσο απαραίτητη όσο η τροφή και ο ύπνος μας.

Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 10 Ιανουαρίου 2021