Σε αυστηρούς τόνους απάντησε το υπουργείο εξωτερικών στους ισχυρισμούς του τουρκικού υπουργείο Εξωτερικών, σχετικά με τη συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης αλλά και στις αμφισβητήσεις θαλάσσιων περιοχών και ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο. 

Υπενθυμίζεται ότι, μεταξύ άλλων το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών αναφέρει ότι "Τα νησιά δεν μπορούν να επηρεάσουν την παράκτια προβολή της Τουρκίας, της χώρας με τη μακρύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο και ότι τα νησιά που βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά της διάμεσης γραμμής μεταξύ δύο ηπειρωτικών περιοχών δεν μπορούν να δημιουργήσουν περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας πέρα από τα χωρικά ύδατά τους". 

Να αναρωτηθεί εάν θέλει να βρίσκεται στη λάθος πλευρά του δικαίου καλεί την Τουρκία ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Αλέξανδρος Γεννηματάς, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη χθεσινή τοποθέτηση του εκπροσώπου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με τη συμφωνία Τουρκίας Λιβύης.

«Η επιμονή της Τουρκίας να αποπειράται να καταργήσει θαλάσσιες ζώνες νησιών -όπως η Κρήτη, η Ρόδος, η Κάρπαθος, το Καστελόριζο - ή ακόμα και ολόκληρων νησιών-κρατών, με τεχνάσματα όπως άκυρα διμερή μνημόνια που, ως δια μαγείας, μετατρέπονται αιφνιδίως σε συμφωνίες ή με επιλεκτική επίκληση δικαστικών αποφάσεων ή άρθρων της UNCLOS - στην οποία όμως αρνείται να προσχωρήσει - δεν παράγει διεθνώς έννομα αποτελέσματα», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ο κ. Γεννηματάς και προσθέτει: «Ούτε, βέβαια, μπορεί να θίξει κυριαρχικά δικαιώματα των νησιών μας, που είναι αδιαμφισβήτητα εδραιωμένα στο διεθνές δίκαιο και, ειδικότερα, στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας».

«Είναι θετικό ότι η Τουρκία δηλώνει έτοιμη για διαπραγμάτευση, όπως προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών μεταξύ κρατών» σημειώνει ο κ. Γεννηματάς.

Και καταλήγει ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών: «Οι διαπραγματεύσεις, όμως, δεν μπορούν να γίνονται παρά μόνο στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας. Και οι δηλώσεις καλών προθέσεων δεν θα πρέπει να συνδυάζονται με καθημερινή παραβατικότητα δηλώσεων και ενεργειών.

Αντί να ομιλεί για τη θέση νησιών στη “λάθος πλευρά της μέσης γραμμής”, την καλούμε να αναρωτηθεί εάν θέλει η ίδια να βρίσκεται στη λάθος πλευρά του Δικαίου».