Μεγάλη συζήτηση έχει ξεσπάσει μετά τη δημόσια παραδοχή του υπουργού Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη, ότι η κυβέρνηση παρά το γεγονός ότι είχε δεχθεί εισηγήσεις από ορισμένους ειδικούς να επιβάλλει περιοριστικά μέτρα στη Θεσσαλονίκη πριν την γιορτή του Αγίου Δημητρίου, επέλεξε να σεβαστεί την ορθοδοξία και την παράδοση και να μην «κλείσει» από τότε την πόλη.

Η αναφορά αυτή του «πρωτοκλασάτου» υπουργού της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, η οποία φυσικά έπειτα «ανασκευάστηκε, διευκρινίστηκε κ.λπ.» αντικρούστηκε δύο φορές από τον ίδιο τον πρωθυπουργό σε τηλεοπτικές του εμφανίσεις. Στη μεν πρώτη με κατηγορηματικό τρόπο για το γεγονός ότι δεν υπήρχαν άλλες εισηγήσεις, στη δε δεύτερη με κάπως πιο ήπιο τρόπο, ότι δηλαδή μπορεί να υπήρχαν τελικά εισηγήσεις, αλλά από ειδικούς εκτός της επιτροπής των λοιμωξιολόγων.

Σε αυτό το πινκ-πονκ των ευθυνών και με δεδομένο ότι η Θεσσαλονίκη έχει ήδη δυστυχώς θρηνήσει πάνω από 4.000 νεκρούς σε αυτή τη δεύτερη φάση της πανδημίας, ήρθε να προστεθεί και η έρευνα που διέταξε η Εισαγγελία Πρωτοδικών της πόλης για ευθύνες όμως μόνο των ειδικών, αναφορικά με τη μη έγκαιρη επιβολή του lockdown.

Ποιος λοιπόν πραγματικά ευθύνεται για αυτή την τραγωδία την οποία βίωσε και βιώνει η συμπρωτεύουσα; Είναι μόνο οι ειδικοί ή υπάρχουν και πολιτικές ευθύνες;

Καταρχάς, δεν είναι ακόμα σαφές -μετά από έναν σχεδόν χρόνο πανδημίας στη χώρα-, πώς ακριβώς λειτουργούν οι διάφορες (τουλάχιστον δύο) επιτροπές των ειδικών και κατά πόσο αυτές πράγματι εισηγούνται στην κυβέρνηση ή εργαλειοποιούνται ως ένα, ίσως και μεγάλο βαθμό, από αυτήν. Στα διαχρονικά αιτήματα τόσο του ΜέΡΑ25, όσο και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά των επιτροπών αυτών, η κυβέρνηση σταθερά κωφεύει, αφήνοντας το περιθώριο αυτή η σιωπή της να ερμηνεύεται ως ένοχη.

Έπειτα, έχουμε δει ήδη αρκετές πλέον φορές, η κυβέρνηση, οι υπουργοί και τα στελέχη της να διαρρέουν στον Τύπο διάφορες εξελίξεις αναφορικά με τη πορεία των περιοριστικών μέτρων (άνοιγμα σχολείων, click away, λιανεμπόριο κ.ά.), όπου αρχικά υπάρχει αυτή η συζήτηση στα μέσα ενημέρωσης, προκαλούμενη από την ίδια την κυβέρνηση και έπειτα εισηγείται η επιτροπή υπέρ αυτών.

Ταυτόχρονα, πολλές φορές παρουσιάζονται ως «εισηγήσεις της επιτροπής», πράγματα τα οποία δεν αποδεικνύεται η ίδια να έχει ποτέ εισηγηθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ζήτημα της πορείας του Πολυτεχνείου, όπου η κυβέρνηση ισχυριζόταν πως υπήρχε σχετική εισήγηση της επιτροπής, αλλά από όσα είδαμε μετά την προσφυγή του κόμματος μας στο ΣτΕ και την επίδειξη των σχετικών εγγράφων, τέτοια συγκεκριμένη και σαφής εισήγηση, ουδέποτε υπήρξε.

Υπάρχει λοιπόν, πραγματικά μία σειρά από θολές και συγκρουόμενες κυβερνητικές αφηγήσεις, οι οποίες καθιστούν σαφές ότι η ευθύνη για όσα βιώνουμε και βιώνει ακόμα πιο δραματικά η Θεσσαλονίκη, δεν είναι σε καμία περίπτωση -αν είναι έστω και ελάχιστα- μόνο των ειδικών. Ούτε βέβαια, ευθύνονται οι γιατροί και ευρύτερα οι υγειονομικοί, όπως ξεδιάντροπα προσπαθεί τελευταία η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου Υγείας να αναδείξει.

Συνεπώς, υπάρχουν σαφώς πολιτικές, κυβερνητικές ευθύνες, οι οποίες κατά το ΜέΡΑ25 είναι εξοργιστικές και εγκληματικές. Ενώ ειδικά για τα όσα έλαβαν και συνεχίζουν δυστυχώς να λαμβάνουν χώρα στη Θεσσαλονίκη, δημιουργείται πραγματικά η εύλογη απορία πώς η Εισαγγελία Πρωτοδικών καταφέρεται μόνο έναντι των ειδικών και δεν διαβλέπει καμία απολύτως ένδειξη έστω κυβερνητικής ευθύνης. Βέβαια, όλα και όλοι κρίνονται, αρκεί να μη γίνει αυτό μετά από μία ακόμα μεγαλύτερη από την ήδη τεράστια ανθρώπινη τραγωδία.