Ανέκαθεν αντιπαθούσα τους ανθρώπινους «κομήτες». Τους εκτοξευόμενους από κάθε λογής «Κανάβεραλ» πυραύλους, που φτάνουν σε χρόνο dt στο διάστημα. Ο πρώτος λόγος είναι ότι είδα από πολύ μικρή την πτώση πολλών απ’ αυτούς και το χυδαίο λιντσάρισμα που υπέστησαν από όσους τους αποθέωναν όταν ήταν ψηλά. Ο δεύτερος λόγος αφορά τον εκτοξευτήρα. Ό,τι δεν είναι δικό σου, δεν το ’χεις κατακτήσει εσύ ο ίδιος, δεν μπορείς να το εμπιστεύεσαι και δεν μπορείς να παριστάνεις ότι δεν τους οφείλεις σχεδόν τα πάντα. Και ο τρίτος λόγος είναι δυστυχώς… προσωπικός: Και πάσχω από υψοφοβία και δεν αντέχω πάνω από 2-3 G!

Ο Μαργαρίτης Σχοινάς είναι δύο χρόνια μικρότερός μου κι αν μπορούσα να διαλέξω μία δεύτερη επαγγελματική ζωή, θα διάλεγα τη δική του… Σπούδασε Νομική στο Αριστοτέλειο, πήρε το δίπλωμα Ειδικών Ευρωπαϊκών Σπουδών στην Ευρωπαϊκή Δημόσια Διοίκηση από το Κολλέγιο της Ευρώπης και μεταπτυχιακό στη Δημόσια Διοίκηση και Πολιτική από το LSE (London School of Economics). Όπως πολλοί σοβαροί της γενιάς του, που αντελήφθησαν την ανωτάτου επιπέδου διά βίου μάθηση, ξανακάθισε στα «θρανία» ή ό,τι πλησιέστερο τέλος πάντων και το 2011, παρακαλώ, αποφοίτησε από το πρόγραμμα «High Potential Leadership», της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ.

Ο Μ. Σχοινάς ξεκίνησε να δουλεύει στην Ε.Ε. από νέος, από το 1989 και έκανε εξαιρετική καριέρα βήμα βήμα κι όχι πύραυλο πύραυλο, μέχρι που το 2007 έγινε ευρωβουλευτής στη θέση του Αντώνη Σαμαρά, που τότε έφυγε από την Ευρωβουλή, για να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ότι το 2009 δεν συμπεριλήφθηκε ξανά στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ ήταν ένα μεγάλο λάθος της τότε ηγεσίας και όσων δεν τον αξιολόγησαν σωστά… Αλλά δέκα χρόνια αργότερα αυτός έγινε ο πρώτος έλληνας αντιπρόεδρος της Κομισιόν!

Η κρίση έπαιξε το ρόλο της, διότι στην κρίση ανέλαβε σημαντικές θέσεις και φάνηκαν οι ικανότητες και η επάρκειά του, Τον Απρίλιο του 2013 ανέλαβε γενικός διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ επέστρεψε στην Αθήνα ως συντονιστής της Κομισιόν όλων των ομάδων που παρείχαν τεχνική βοήθεια στην Ελλάδα. Αμέσως μετά έγινε γνωστός σε όλη την Ευρώπη, καθώς από τον Νοέμβριο του 2014 ανέλαβε καθήκοντα επικεφαλής εκπροσώπου Τύπου της Κομισιόν με πρόεδρο τον Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ…

Κάπως έτσι ο Έλληνας με τον περίεργο όνομα «Μαργαρίτης» κέρδισε βήμα βήμα με τις δικές του δυνάμεις, ικανότητες, προσπάθειες, πολιτικές δεξιότητες κτλ. τη θέση του προτεινόμενου έλληνα επιτρόπου έπειτα από σχετική πρόταση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Και έγινε επίτροπος και αντιπρόεδρος με όλα όσα αυτό συνεπάγεται…

Τώρα υπάρχει ένα δεύτερο αφήγημα για τον Μαργαρίτη Σχοινά, που θα μείνει αφήγημα… Και λέει ότι ακόμη κι αν δεν είχαμε εκλογές, πάλι αυτός θα ήταν ο έλληνας επίτροπος, διότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε αποφασίσει ή κατ’ άλλους σχεδόν είχε αποφασίσει, τέλος πάντων σκεφτόταν πολύ σοβαρά να τον προτείνει. Πολιτικά θα ανάγκαζε τη ΝΔ να χειροκροτήσει, οι Ευρωπαίοι θα χαίρονταν χαρά μεγάλη και ο ίδιος θα έδινε ένα δείγμα πολιτικής πέρα και πάνω από τα αριστεροπαλαβά πρόσωπα που τον είχαν στιγματίσει. Αλήθεια; Ψέματα; Θα γινόταν τελικά; Θα ακυρωνόταν; Κανείς δεν ξέρει, πέραν 3-4 προσώπων που σήμερα μπορεί να πουν άλλα αντί άλλων. Όμως και αυτό προσθέτει κάτι στον νέο επίτροπο - αντιπρόεδρο, που επέλεξε το δύσκολο δρόμο προς την κορυφή.

Υπέροχος, εθνικός λόγος

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος ξέρει πότε με ποιον τρόπο και με ποια αφορμή να περνά μηνύματα, δύσκολα μηνύματα… Στον αγιασμό λοιπόν, μιλώντας στα μαθητούδια κι αφού τους είπε ότι δεν μιλά μόνο ως πρόεδρος αλλά και ως πατέρας, παππούς και δάσκαλος, τους ζήτησε «…να κλείνετε διαρκώς την Ελλάδα μέσα σας. Μέσα στην καρδιά σας και μέσα στην ψυχή σας». Αναμενόμενο, θα μου πείτε, ως περιεχόμενο. Συμφωνώ μεν, αλλά η συνέχεια με συγκίνησε όπως και πολλούς άλλους, διότι έκλεινε μέσα της όλο το μεγαλείο μιας Ελλάδας που εμείς ξέρουμε και αγαπάμε. «Είστε η ελπίδα και το μέλλον αυτού του τόπου. Ξέρω σε ποιο σχολείο βρίσκομαι και μιλώ και για εκείνα τα παιδιά που δεν είναι Έλληνες, αλλά είναι κοντά μας, είναι ένα κομμάτι από την ψυχή μας και την καρδιά μας. Αυτός ο τόπος, η Ελλάδα, όπως έχει αποδείξει μέσα στο χρόνο, είναι χώρα της δημοκρατίας, της πραγματικής ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Όλα τα παιδιά είναι παιδιά μας».

Επιστροφή στην κανονικότητα…

Μου ’χε λείψει η ευγενής, μετριοπαθής και κυρίως απαλλαγμένη πολιτικής εμπάθειας γραφίδα του κορυφαίου των ΜΜΕ της δρακογενιάς Θανάση Καρτερού. Αλλά ευτυχώς επανήλθε. Παραθέτω απόσπασμα πρόσφατου άρθρου του και συγκεκριμένα ιστοριούλα όπου παιδί η αθώα αριστερά και όπου διαβάτης-κλέφτης η ανάλγητη μαύρη δεξιά…

«’Γιατί κλαις;’ ρώτησε ο διαβάτης ένα παιδί που έκλαιγε στην ερημιά. ‘Είχα δύο νομίσματα και μου έκλεψε κάποιος το ένα’ απάντησε εκείνο. ‘Και δεν ήρθε κανείς να σε βοηθήσει;’. ‘Όχι, γιατί δεν ακούγομαι’ είπε με προσμονή βοήθειας το παιδί. ‘Ε, τότε κλάψε πιο δυνατά’, είπε ο διαβάτης και του πήρε και το άλλο νόμισμα. Σ’ όποιον υποφέρει πάλι από δημοσκοπήσεις της συμφοράς και της θηριώδους διαφοράς, μαυρίζει η ψυχούλα του από χειροκροτήματα δεξιάς χαράς, βομβαρδίζεται από αγιογραφίες του Κυριάκου και τον φτύνουν οι μικρές οθόνες με διθυράμβους για μοιρασιές από τα έτοιμα, που άλλοι μάτωσαν για να εξασφαλίσουν, αφιερώνεται η ιστοριούλα».

Τι θυμήθηκαν!

Όχι δεν το θυμήθηκα εγώ. Εγώ έχω άθλια μνήμη και ακόμη αθλιότερη ικανότητα σύνδεσης προσώπων με λόγια ή κείμενα. Αλλά το θυμήθηκαν συνάδελφοι και το αναδημοσίευσαν: Το βιωματικό κείμενο του πρώην Μαξιμάριου συμβούλου Καρανίκα για την 11η Σεπτεμβρίου: «...Πριν δω στην οθόνη της TV, στις 11/9/01, τον άνθρωπο θύμα, είδα τον εμβολισμό και την κατάρρευση των δίδυμων πύργων ως έργο τέχνης-καταστροφής και αλλαγής του εικαστικού τοπίου στο Μανχάταν. Ένα έργο τέχνης που, αν δεν είχε ανθρώπινα θύματα, θα ήταν ένα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ. Τα σημεία-σύμβολα που επέλεξαν οι δράστες (όποιοι κι αν είναι) δίνουν πολιτικό συμβολισμό στο χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη κι ας μην άφησαν προκήρυξη. Οι δίδυμοι πύργοι: παγκόσμιο κέντρο εμπορίου, χρηματιστηριακού κεφαλαίου και θεάματος. Το Πεντάγωνο: εργαστήρι του μιλιταρισμού, η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Το υπουργείο Εξωτερικών: Στρατηγείο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των USA. Ο Λευκός Οίκος (ως πρόθεση): Κέντρο διαχείρισης του κρατικού μηχανισμού και συνέταιρος του ιδιωτικού κεφαλαίου, των πολυεθνικών…».

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 15/9/2019.