ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Τριάντα χρόνια εγκατάλειψης για το κτήριο-κουφάρι του ΑΠΘ

Το κτήριο, στο οποίο έχει κατασκευαστεί μόνο ο σκελετός, έχει παραδοθεί στη φθορά του χρόνου. Όλες οι προσπάθειες οι οποίες έγιναν κατά το παρελθόν προκειμένου να αξιοποιηθεί, ναυάγησαν

 29/06/2022 07:00

Τριάντα χρόνια εγκατάλειψης για το κτήριο-κουφάρι του ΑΠΘ

Νίκος Ηλιάδης

Το απόγευμα της Δευτέρας προκλήθηκε μικρής έκτασης φωτιά στο κτήριο – κουφάρι του ΑΠΘ το οποίο βρίσκεται εντός του campus του πανεπιστημίου, στη συμβολή των οδών Αγίου Δημητρίου και 3ης Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, η φωτιά ξέσπασε σε σκουπίδια τα οποία βρίσκονταν μέσα στο κτήριο στο οποίο έχουν βρει καταφύγιο άστεγοι. Ευτυχώς ήταν μικρής έκτασης και έσβησε γρήγορα χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση της Πυροσβεστικής. Ωστόσο, το περιστατικό, αναδεικνύει για μία ακόμη φορά, την αβελτηρία της Πολιτείας και τη διαχρονική αδυναμία των εκάστοτε πρυτανικών αρχών να αξιοποιήσουν ένα κτήριο το οποίο θα μπορούσε να λύσει το στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αρκετά Τμήματα του πανεπιστημίου, που λειτουργούν σήμερα σε διάφορα σημεία της πόλης.

Εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες το κτήριο, στο οποίο έχει κατασκευαστεί μόνο ο σκελετός, έχει παραδοθεί στη φθορά του χρόνου. Όλες οι προσπάθειες οι οποίες έγιναν κατά το παρελθόν προκειμένου να αξιοποιηθεί, ναυάγησαν. Η τελευταία έγινε από τις σημερινές πρυτανικές αρχές πριν από περίπου ενάμισι χρόνο. Συγκεκριμένα το ΑΠΘ είχε υποβάλλει προς το υπουργείο Παιδείας πρόταση για ένταξη σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα, η οποία προέβλεπε την ανακατασκευή του κτηρίου προκειμένου να στεγαστούν εκεί όλα τα Τμήματα του πανεπιστημίου τα οποία στεγάζονται σε ιδιόκτητα μισθωμένα κτήρια, εκτός campus. Πρόκειται για το Τμήμα Κινηματογράφου, το Τμήμα Θεάτρου κατά το ήμισυ, μέρος του Τμήματος Πληροφορικής, το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών κατά ένα μέρος, το Τμήμα Δημοσιογραφίας και μέρος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών.

Όπως εξηγεί στο makthes.gr ο αντιπρύτανης Οικονομικών, Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Χαράλαμπος Φείδας, τελικώς η πρόσκληση για υποβολή προτάσεων σε εκείνο το χρηματοδοτικό πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας ανακλήθηκε κι έτσι δεν προχώρησε. "Εάν μπορέσουμε να βρούμε τους πόρους που απαιτούνται για την ανακατασκευή του κτηρίου, το κόστος του οποίου ξεπερνά τα 25 εκατ. ευρώ, θα καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε όλα τα Τμήματα του πανεπιστημίου εντός του campus. Παράλληλα, το ΑΠΘ θα εξοικονομήσει και πόρους καθώς σήμερα πληρώνει για μισθώματα για τα κτήρια που νοικιάζει περί το ένα εκατομμύριο το χρόνο, όταν η ετήσια κρατική χρηματοδότηση είναι γύρω στα 12 εκατ.”.

Σύμφωνα με τον κ. Φείδα, “ο σχεδιασμός για την ανακατασκευή του κτηρίου παραμένει. Πλέον αναζητούμε νέα χρηματοδοτικά εργαλεία προκειμένου να αντλήσουμε τους αναγκαίους πόρους για την ανακατασκευή αυτού του κτηρίου, αλλά και για να κλείσουμε και άλλες εκκρεμότητες που έχουμε”. Στο νέο σχεδιασμό των πρυτανικών αρχών, πέρα από το κτήριο-κουφάρι επί της Αγίου Δημητρίου, περιλαμβάνονται και άλλες παρεμβάσεις. Μία εξ αυτών αφορά σχέδια ανακατασκευής στο κτήριο στο οποίο στεγάζονται τα Τμήματα Γεωπονίας και Δασολογίας.

Από το 1991!

Η ανέγερση του κτηρίου ξεκίνησε το 1991, επί πρυτανείας του Αντώνη Τρακατέλη. Το σχέδιο προέβλεπε κτήριο με δύο υπόγεια, δυο ισόγειους ορόφους και τέσσερις επιπλέον ορόφους. Προορισμός του ήταν να δημιουργηθεί εκεί μια μονάδα αποκατάστασης ατόμων με βαριές μετατραυματικές κακώσεις και παραπληγικών εξ ου και ο χαρακτηρισμός του ως «κτήριο παραπληγικών». Μία τέτοια μονάδα θα ήταν η μοναδική στη Βόρεια Ελλάδα και, σύμφωνα με το τότε πολιτικό παρασκήνιο, η κατασκευή της τύγχανε της υποστήριξης και του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ο οποίος κατανοούσε την αναγκαιότητα λόγω και των κινητικών προβλημάτων τα οποία αντιμετώπιζε η σύζυγός του.

Οι πόροι για την ανέγερσή του προέρχονταν αρχικά από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση του σκελετού του κτηρίου, γύρω στο 1994, οι εργασίες σταμάτησαν λόγω έλλειψης χρηματοδότησης καθώς το έργο δεν μπόρεσε να ενταχθεί στο δεύτερο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης ούτε να χρηματοδοτηθεί από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Την ίδια τύχη είχε και η προσπάθεια που είχε γίνει επί πρυτανείας του Αναστάσιου Μάνθου για χρηματοδότηση από το τέταρτο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης.

Κατά καιρούς εκπονήθηκαν διάφορα σχέδια για την αξιοποίησή του. Ένα απ' αυτά προέβλεπε κάποιες μικτές χρήσεις, ερευνητικές και εκπαιδευτικές, μαζί και με τη στέγαση διαφόρων διοικητικών υπηρεσιών. Ένα άλλο σχέδιο προέβλεπε τη μεταστέγαση σε αυτό το κτήριο όλων των διοικητικών υπηρεσιών του ΑΠΘ οι οποίες στεγάζονται σήμερα στο κτήριο Διοίκησης ή είναι διάσπαρτες σε διάφορες σχολές.

Κάποια στιγμή έπεσε στο τραπέζι η πρόταση το κτήριο να λειτουργήσει ως Κέντρο Μετανοσοκομειακής Φροντίδας και Αποκατάστασης ατόμων με ειδικές ανάγκες, το οποίο θα ανήκε διοικητικά στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Επί πρυτανείας Γιάννη Μυλόπουλου υπήρξε προσπάθεια να λειτουργήσει εκεί πολυώροφο πάρκινγκ. Μάλιστα το υπόγειο του κτηρίου είχε χρησιμοποιηθεί ως χώρος στάθμευσης. Επίσης, υπήρξε η σκέψη να κατασκευαστεί εκεί μία νέα φοιτητική εστία, μέσω ΣΔΙΤ, για τη φιλοξενία φοιτητών. Όμως, εν τέλει, τίποτε απ' όλα αυτά δεν προχώρησε.

Τελικά, το μόνο που έγινε όλα αυτά τα χρόνια ήταν το κτήριο να περάσει εκ νέου στην ιδιοκτησία του πανεπιστημίου, από το υπουργείο Υγείας στο οποίο είχε παραχωρηθεί προκειμένου να γίνει εκεί η μονάδα αποθεραπείας παραπληγικών.

Το απόγευμα της Δευτέρας προκλήθηκε μικρής έκτασης φωτιά στο κτήριο – κουφάρι του ΑΠΘ το οποίο βρίσκεται εντός του campus του πανεπιστημίου, στη συμβολή των οδών Αγίου Δημητρίου και 3ης Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, η φωτιά ξέσπασε σε σκουπίδια τα οποία βρίσκονταν μέσα στο κτήριο στο οποίο έχουν βρει καταφύγιο άστεγοι. Ευτυχώς ήταν μικρής έκτασης και έσβησε γρήγορα χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση της Πυροσβεστικής. Ωστόσο, το περιστατικό, αναδεικνύει για μία ακόμη φορά, την αβελτηρία της Πολιτείας και τη διαχρονική αδυναμία των εκάστοτε πρυτανικών αρχών να αξιοποιήσουν ένα κτήριο το οποίο θα μπορούσε να λύσει το στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αρκετά Τμήματα του πανεπιστημίου, που λειτουργούν σήμερα σε διάφορα σημεία της πόλης.

Εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες το κτήριο, στο οποίο έχει κατασκευαστεί μόνο ο σκελετός, έχει παραδοθεί στη φθορά του χρόνου. Όλες οι προσπάθειες οι οποίες έγιναν κατά το παρελθόν προκειμένου να αξιοποιηθεί, ναυάγησαν. Η τελευταία έγινε από τις σημερινές πρυτανικές αρχές πριν από περίπου ενάμισι χρόνο. Συγκεκριμένα το ΑΠΘ είχε υποβάλλει προς το υπουργείο Παιδείας πρόταση για ένταξη σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα, η οποία προέβλεπε την ανακατασκευή του κτηρίου προκειμένου να στεγαστούν εκεί όλα τα Τμήματα του πανεπιστημίου τα οποία στεγάζονται σε ιδιόκτητα μισθωμένα κτήρια, εκτός campus. Πρόκειται για το Τμήμα Κινηματογράφου, το Τμήμα Θεάτρου κατά το ήμισυ, μέρος του Τμήματος Πληροφορικής, το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών κατά ένα μέρος, το Τμήμα Δημοσιογραφίας και μέρος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών.

Όπως εξηγεί στο makthes.gr ο αντιπρύτανης Οικονομικών, Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Χαράλαμπος Φείδας, τελικώς η πρόσκληση για υποβολή προτάσεων σε εκείνο το χρηματοδοτικό πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας ανακλήθηκε κι έτσι δεν προχώρησε. "Εάν μπορέσουμε να βρούμε τους πόρους που απαιτούνται για την ανακατασκευή του κτηρίου, το κόστος του οποίου ξεπερνά τα 25 εκατ. ευρώ, θα καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε όλα τα Τμήματα του πανεπιστημίου εντός του campus. Παράλληλα, το ΑΠΘ θα εξοικονομήσει και πόρους καθώς σήμερα πληρώνει για μισθώματα για τα κτήρια που νοικιάζει περί το ένα εκατομμύριο το χρόνο, όταν η ετήσια κρατική χρηματοδότηση είναι γύρω στα 12 εκατ.”.

Σύμφωνα με τον κ. Φείδα, “ο σχεδιασμός για την ανακατασκευή του κτηρίου παραμένει. Πλέον αναζητούμε νέα χρηματοδοτικά εργαλεία προκειμένου να αντλήσουμε τους αναγκαίους πόρους για την ανακατασκευή αυτού του κτηρίου, αλλά και για να κλείσουμε και άλλες εκκρεμότητες που έχουμε”. Στο νέο σχεδιασμό των πρυτανικών αρχών, πέρα από το κτήριο-κουφάρι επί της Αγίου Δημητρίου, περιλαμβάνονται και άλλες παρεμβάσεις. Μία εξ αυτών αφορά σχέδια ανακατασκευής στο κτήριο στο οποίο στεγάζονται τα Τμήματα Γεωπονίας και Δασολογίας.

Από το 1991!

Η ανέγερση του κτηρίου ξεκίνησε το 1991, επί πρυτανείας του Αντώνη Τρακατέλη. Το σχέδιο προέβλεπε κτήριο με δύο υπόγεια, δυο ισόγειους ορόφους και τέσσερις επιπλέον ορόφους. Προορισμός του ήταν να δημιουργηθεί εκεί μια μονάδα αποκατάστασης ατόμων με βαριές μετατραυματικές κακώσεις και παραπληγικών εξ ου και ο χαρακτηρισμός του ως «κτήριο παραπληγικών». Μία τέτοια μονάδα θα ήταν η μοναδική στη Βόρεια Ελλάδα και, σύμφωνα με το τότε πολιτικό παρασκήνιο, η κατασκευή της τύγχανε της υποστήριξης και του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ο οποίος κατανοούσε την αναγκαιότητα λόγω και των κινητικών προβλημάτων τα οποία αντιμετώπιζε η σύζυγός του.

Οι πόροι για την ανέγερσή του προέρχονταν αρχικά από τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση του σκελετού του κτηρίου, γύρω στο 1994, οι εργασίες σταμάτησαν λόγω έλλειψης χρηματοδότησης καθώς το έργο δεν μπόρεσε να ενταχθεί στο δεύτερο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης ούτε να χρηματοδοτηθεί από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Την ίδια τύχη είχε και η προσπάθεια που είχε γίνει επί πρυτανείας του Αναστάσιου Μάνθου για χρηματοδότηση από το τέταρτο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης.

Κατά καιρούς εκπονήθηκαν διάφορα σχέδια για την αξιοποίησή του. Ένα απ' αυτά προέβλεπε κάποιες μικτές χρήσεις, ερευνητικές και εκπαιδευτικές, μαζί και με τη στέγαση διαφόρων διοικητικών υπηρεσιών. Ένα άλλο σχέδιο προέβλεπε τη μεταστέγαση σε αυτό το κτήριο όλων των διοικητικών υπηρεσιών του ΑΠΘ οι οποίες στεγάζονται σήμερα στο κτήριο Διοίκησης ή είναι διάσπαρτες σε διάφορες σχολές.

Κάποια στιγμή έπεσε στο τραπέζι η πρόταση το κτήριο να λειτουργήσει ως Κέντρο Μετανοσοκομειακής Φροντίδας και Αποκατάστασης ατόμων με ειδικές ανάγκες, το οποίο θα ανήκε διοικητικά στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Επί πρυτανείας Γιάννη Μυλόπουλου υπήρξε προσπάθεια να λειτουργήσει εκεί πολυώροφο πάρκινγκ. Μάλιστα το υπόγειο του κτηρίου είχε χρησιμοποιηθεί ως χώρος στάθμευσης. Επίσης, υπήρξε η σκέψη να κατασκευαστεί εκεί μία νέα φοιτητική εστία, μέσω ΣΔΙΤ, για τη φιλοξενία φοιτητών. Όμως, εν τέλει, τίποτε απ' όλα αυτά δεν προχώρησε.

Τελικά, το μόνο που έγινε όλα αυτά τα χρόνια ήταν το κτήριο να περάσει εκ νέου στην ιδιοκτησία του πανεπιστημίου, από το υπουργείο Υγείας στο οποίο είχε παραχωρηθεί προκειμένου να γίνει εκεί η μονάδα αποθεραπείας παραπληγικών.

ΣΧΟΛΙΑ

Επιλέξτε Κατηγορία