Ήταν ξημερώματα του Σαββάτου 22 Δεκεμβρίου 2001, όταν το πάθος για την ταχύτητα έκοψε το νήμα της ζωής του Γιόβαν Γκόικοβιτς. Ένα αυθεντικό ταλέντο του σερβικού ποδοσφαίρου, που είχε ξεκινήσει να δίνει τα διαπιστευτήριά του με τη φανέλα του Ηρακλή, χάθηκε για πάντα στη γέφυρα Γκαζέλα του ποταμού Σάβα, λίγο έξω από το Βελιγράδι.

Η είδηση του θανάτου του 26χρονου τότε Γκόικοβιτς «πάγωσε» την οικογένεια του Ηρακλή και όχι μόνο. Ο αντιπρόεδρος Τέλης Μπατάκης και ο γενικός αρχηγός Βασίλης Μπατάκης ανέλαβαν να ενημερώσουν συνοδεία ψυχολόγου τη σύζυγο του Σέρβου, Ξένια, η οποία ήταν έγκυος περιμένοντας το δεύτερο παιδί της οικογένειας. Λίγη ώρα αργότερα, στο πλευρό της Ξένιας και της κόρης της, Νάντιας, βρέθηκαν οι Βλάνταν Μιλόγεβιτς, Αλντίν Χατζί και Σλάτζαν Σπάσιτς.

Με πρωτοβουλία του μεγαλομέτοχου, ναυλώθηκε τσάρτερ για τη Σερβία, ώστε το δ.σ. της ΠΑΕ να παραστεί στην κηδεία, ενώ μαζί τους ταξίδεψαν η σύζυγος και η κόρη του ποδοσφαιριστή.

Γεννημένος στις 7 Ιανουαρίου 1975 στο Βελιγράδι, ο Γκόικοβιτς ξεκίνησε την καριέρα του στην πόλη Τσάτσακ, όπου πλέον κάθε χρόνο διεξάγεται τουρνουά στη μνήμη του. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από την Τσουκαρίτσι Βελιγραδίου, βρέθηκε στον Ερυθρό Αστέρα το 1997.

Όταν αντιπροσωπεία του Ηρακλή βρέθηκε στη σερβική πρωτεύουσα για να διαπραγματευτεί τη μεταγραφή του διεθνούς ποδοσφαιριστή, αναφέρθηκε το όνομα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. «Καλός είναι, αλλά δεν έχει παίξει στον Ερυθρό Αστέρα», ήταν η απάντηση που έλαβαν οι Έλληνες απεσταλμένοι.

Σε ενάμισι χρόνο στον Ηρακλή, ο Γκόικοβιτς έπαιξε σε 29 αγώνες και πέτυχε τρία γκολ, το τελευταίο στον ύστατο αγώνα της ζωής του, με αντίπαλο την Παναχαϊκή στην Πάτρα.

Την ώρα του δυστυχήματος, ο Γκόικοβιτς έτρεχε με 200 χιλιόμετρα/ώρα και τη στιγμή της πρόσκρουσης σε κολόνα, η μηχανή του αυτοκινήτου εκσφενδονίστηκε σε απόσταση 100 μέτρων. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.