« Το όνειρο μου είναι να τελειώσουν τα παιδιά μου τις σχολές τους και να ξανανταμωθούμε», λέει με παράπονο η κυρία Μαρία. Στα 42 της χρόνια χωρισμένη μητέρα τεσσάρων παιδιών, η μοίρα και η ανέχεια την οδήγησε να ζει στο δρόμο τα τελευταία τρία χρόνια. Δεν έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να μεγαλώνει η ίδια τα παιδιά της. Τα δύο της αγόρια βρίσκονται στο «Παπάφειο» και τα άλλα δύο κορίτσια της στο «Μέλισσα». Μοναδικό της αποκούμπι, ο ομφάλιος λώρος που την κρατάει στη ζωή, είναι το «χριστιανικό στέκι Θεσσαλονίκης» που βρίσκεται σε ένα στενό στην πλατεία Ιπποδρομίου, απ΄ όπου κάθε μέρα παίρνει ένα πακέτο με φαγητό και είδη σούπερ μάρκετ και κάπου-κάπου και ρούχα…

Αυτό που φοβάται δεν είναι η νύχτα, μας λέει σιγανά, αλλά η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. «Ο κόσμος έχει αλλάξει πάρα πολύ δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και αυτό οφείλεται στην κοινωνία», προσθέτει χαμηλόφωνα. Η κυρία Μαρία δεν μπορεί να εργαστεί εξαιτίας των πολλών προβλημάτων υγείας που έχει και το φαγητό που παίρνει από το στέκι είναι η μοναδική παρηγοριά της.

Καθημερινά από Δευτέρα έως Παρασκευή στις 10:00 το πρωί, το πεζοδρόμιο της Πλατείας Ιπποδρόμου 10 γεμίζει με αγάπη.

Υπομονετικά εκατοντάδες άνθρωποι στέκονται στην ουρά που ξεπερνάει τα 10 μέτρα για να πάρουν ένα πακέτο αγάπης με φαγητό κι άλλα απαραίτητα είδη. Ανθρωποι από διαφορετικές ηλικίες και χώρες, άποροι, άνεργοι με κοινωνικά, οικονομικά προβλήματα καταφεύγουν στην προσφορά αλληλεγγύης που παρέχει το Χριστιανικό Στέκι. Περιμένουν με σκυμμένο κεφάλι οι περισσότεροι, αποφεύγοντας να κοιτάξουν τους περαστικούς στα μάτια, άλλοι γιατί αισθάνονται ντροπή κι άλλοι από φόβο ή απόγνωση… Κανένας δεν ζητάει ελεημοσύνη όταν τον πλησιάσεις. Το μόνο που αποζητούν είναι μια κουβέντα, ένα απλό γειά και λίγη προσοχή.

Στο τιμόνι αυτής της δράσης από το 1984 βρίσκεται η Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία Θεσσαλονίκης , μέσω του Χριστιανικού Στεκιού, που υλοποιεί το κοινωνικό έργο το οποίο απευθύνεται σε άστεγους, εξαρτημένους και απόρους . Οι συντονιστές του έργου είναι ο υπεύθυνος Διακονίας, κ. Αντώνης Σακελλαρίου, η κ. Σοφία Σαμακοβλή, υπεύθυνη Συντονίστρια του έργου και της δράσης και ο κ. Περικλής Αγγελόπουλος, Κοινωνικός Επιστήμονας. Εκτός από τους τρεις τους όμως, υπάρχουν κι άλλοι σαράντα εθελοντές που στηρίζουν με καθημερινή δουλειά και παρουσία, τη δράση.

«Αυτό που αντλούμε είναι… πόνος, οι άνθρωποι είναι πολύ ευαίσθητοι. Όποιος έρθει να μας χτυπήσει την πόρτα για ένα πιάτο φαγητό θα του το δώσουμε. Το μόνο που ζητάω είναι χαρτιά από τους πρόσφυγες για να τσεκάρω εάν αυτό που μου λένε είναι πραγματικότητα, ότι είναι για παράδειγμα πενταμελής οικογένεια, είναι πραγματικότητα. Διότι αν πάρουν περισσότερο φαγητό θα το στερήσουν από κάποιον άλλο», επισήμανε στο makthes.gr η υπεύθυνη Συντονίστρια του έργου κ. Σοφία Σαμακοβλή.

Το Στέκι παρέχει φαγητό, ρουχισμό, μπάνια και εξειδικευμένη ψυχολογική υποστήριξη για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και τους πρόσφυγες. Αυτή τη στιγμή, λόγω της πανδημίας και των υγειονομικών μέτρων διάφορες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα το μπάνιο γυναικών και ανδρών δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Σύμφωνα με την κ.Σαμακοβλή, πάνω από 200 μερίδες μοιράζονται καθημερινά στο συσσίτιο. «Στην αρχή προσφέραμε καφέ και στη συνέχεια μπήκε ένα γεύμα» είπε.

«Μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι έχουν μία ιδιαίτερη ευαισθησία και εμπειρία απέναντι στη ζωή. Είναι άνθρωποι με ιδιαίτερη κρίση, με ενδιαφέροντα, με πολλές γνώσεις και αυτό που μένει είναι η επιθυμία για την συνάντηση με τον άλλο, για συζήτηση, καθώς και βαθιά ανάγκη για επικοινωνία», τόνισε ο κ. Αγγελόπουλος.