Τους είδα πριν μερικά χρόνια στην πλατεία της Σύμης στη διάρκεια διακοπών. Τότε δεν ήταν ευρέως γνωστοί. Μόνο με ένα βιολί και ένα βιολοντσέλο, με μεγάλη ζωντάνια επί σκηνής, με ευρηματικές ατάκες και πειραματισμούς, με πολλά εναλλακτικά στοιχεία το σχήμα έδινε αμέσως την αίσθηση πως η αναζήτηση είναι ίσως η λέξη που κολλάει γάντι στην ταυτότητά του.

Συνεπώς, η ζωντανή του εμφάνιση δεν σου άφηνε περιθώρια τότε να μην καταλάβεις ότι επρόκειτο για καλλιτέχνες που σίγουρα θα ξεχωρίσουν και θα διακριθούν στο ελληνικό μουσικό στερέωμα.

Οι String Demons δεν διέψευσαν τις προσδοκίες εκείνης της βραδιάς… Με αργά, σταθερά και συνεπή βήματα καθιερώνονται σιγά - σιγά στη μουσική σκηνή μέσα από ενδιαφέρουσες συνεργασίες, όπως αυτή που έχουν τώρα με τον σκηνοθέτη και λογοπαίκτη Ηλία Καρελλά στην παράσταση «Πλούτος» - Ο Καραγκιόζης συναντά τον Αριστοφάνη.

Έτσι κι εκείνοι ανταμώνουν στο πλαίσιό της, πέρα από τον δημιουργό της, τον ηθοποιό Λευτέρη Ελευθερίου και τη μουσικό και ερμηνεύτρια Αρετή Κετιμέ που πρωταγωνιστούν στην παράσταση, η οποία απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους. «Αυτή είναι για μας και η μεγάλη πρόκληση. Το να μπορούν δηλαδή να μας δουν και ενήλικες αλλά και παιδιά», λένε κι οι δύο.

Με τον Καρελλά έχουν ξανασυνεργαστεί. «Η ματιά του στις παραστάσεις που κάνει ταιριάζει απόλυτα με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη μουσική, τις συναυλίες, το ρεπερτόριο και όσες φορές έχουμε δουλέψει μαζί γίνεται πολύ φυσικά και απλά, αλλά πάντοτε με προσοχή στη λεπτομέρεια. Έχει πιο πολύ σημασία να συνεργαζόμαστε με κάποιον που υπάρχει κοινή ματιά στα πράγματα , παρά το να κάνουμε κάτι με κάποιον που είμαστε σε άλλο μήκος κύματος, αλλά φαινομενικά μας ταιριάζει περισσότερο. Ο Πλούτος που παρουσιάζουμε έχει πολλή μουσική, δικά μας παλιότερα κομμάτια, διασκευές, μία μουσική συνάντηση, μέσα στις ανατροπές, με την Αρετή , που είναι μία καταπληκτική μουσικός και απίστευτη φωνή. Όπως καταλαβαίνετε όταν σε μία παράσταση είναι ο Ηλίας και ο Λευτέρης οι ατάκες και το γέλιο είναι δεδομένα», τονίζουν τα δύο μέλη του σχήματος.

«Το ‘Breathe’ είναι η αυτονόητη κραυγή»

Ο Κωνσταντίνος και η Λυδία Μπουντούνη, τα δύο αδέλφια - μέλη του συγκροτήματος που σχηματίστηκε το 2014 στην Αθήνα κινούνται πάντα με βασικούς πυλώνες τους την κλασική, τη χέβι μέταλ και την παραδοσιακή μουσική, μεταπηδώντας συχνά από τη μία στην άλλη, συνδυάζοντάς τες και δανειζόμενοι στοιχεία και μοτίβα από όλες.

Οι ίδιοι έδωσαν αυτή την ονομασία στο σχήμα γιατί ο κόσμος τους παρομοίαζε με… δαίμονες ή (demons στα αγγλικά) λόγω της έντονης σκηνικής παρουσίας και του δεξιοτεχνικού και γρήγορου σε ορισμένα κομμάτια παιξίματος. Ωστόσο, «υπάρχει και άλλη μια ιστορία που θα τη φανερώσουμε ίσως σε λίγα χρόνια», λένε.

Έχοντας δύο άλμπουμ στο ενεργητικό τους, παρουσίασαν πρόσφατα το τραγούδι «Breathe» που είναι εμπνευσμένο από τη γνωστή ιστορία του George Floyd. «Το ‘Breathe’ είναι η αυτονόητη κραυγή που βγάζεις όταν βλέπεις έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να αναπνεύσει και φυσικά έχει και μια μετάφραση πιο πλατιά, μεταφορική, που απευθύνεται σε όλους όσοι δεν μπορούν να αναπνεύσουν επειδή κάποιος δεν τους το επιτρέπει. Τα τελευταία του λόγια αντηχούσαν στη Λυδία τις μέρες εκείνες και μετατράπηκαν σε στίχους σπαρακτικούς, που οδήγησαν σε άλλους στίχους, οι οποίοι λειτουργούν ως δεύτερες σκέψεις πάνω στα λόγια αυτά και οι στίχοι οδήγησαν σε μουσική. Είναι μία φωτιά μέσα μας φτιαγμένη από λύπη, από νεύρα, από θυμό, από απόγνωση, που κάπως πρέπει να σβήσει. Ένας απ’ τους τρόπους που τη ‘σβήνουμε' είναι η μουσική. Μέσω της εσωτερικής κατάστασης που περνάμε για να φτιάξουμε κάτι, ειδικά όταν είναι για ένα τόσο λεπτό-σοβαρό θέμα, ενισχύουμε και τη συνείδησή μας, ξανασκεφτόμαστε απ’ την αρχή όλα όσα θα έπρεπε να είναι δεδομένα στον όχι και τόσο ζαχαρένιο πλανήτη μας», τονίζει ο Κωνσταντίνος.

Για το ελληνικό #MeToo και τον κορονοϊό

Άλλη μια αναπνοή ίσως να είναι το ελληνικό #MeToo που τάραξε πρόσφατα τα νερά της ελληνικής κοινωνίας. «Προτιμάμε να είναι ταραγμένα τα νερά της κοινωνίας και να τα μαθαίνουμε αμέσως αυτά, παρά να είναι δήθεν ήσυχα. Ο χώρος του θεάματος φαίνεται πιο πολύ, είναι η φύση του, αλλά αυτά συμβαίνουν σε όλους τους χώρους, μη γελιόμαστε τώρα και πιστεύουμε ξαφνικά πως μόνο ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει ανθρώπους με κακή νοοτροπία που οδηγεί πολλές φορές σε άσχημες έως εγκληματικές συμπεριφορές και πράξεις. Γιατί και πιο παλιά υπήρχαν τέτοιες φρικτές καταστάσεις απλά δεν τα μαθαίναμε. Σε αυτό όντως έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά», επισημαίνουν.

Επιπλέον, ο πολιτισμός έφαγε άλλο ένα χαστούκι στα χρόνια του κορονοϊού. «Ο χώρος αυτός ξεχάστηκε κάπως τον καιρό αυτό αλλά επειδή είναι λεπτό το θέμα ας πούμε απλώς ότι θέλουμε να αντιμετωπιστεί καλύτερα αν προκύψει πάλι το ενδεχόμενο της καραντίνας και με περισσότερη έμφαση στην ψυχική υγεία. Υπάρχει γενικώς -τουλάχιστον στην Ελλάδα που εμείς ξέρουμε και ζούμε- μία πολύ κακή νοοτροπία σε σχέση με το επάγγελμα του καλλιτέχνη. Θεωρείται από πολλούς και δυστυχώς και από το επίσημο κράτος ως ‘χόμπι’ και ‘ψώνιο’ ενώ κυριαρχεί η άποψη πως ‘ε, εντάξει, εφόσον οι καλλιτέχνες επέλεξαν να κάνουν αυτό στη ζωή τους θα υποστούν και τις συνέπειες του να ζουν μες στην αβεβαιότητα, δεν κάνουν δα και καμιά κανονική δουλειά γραφείου, το σημαντικό είναι να δουλέψει η αγορά, με τον πολιτισμό θα ασχοληθούμε τώρα;’. Αυτό είναι εξωφρενικά λάθος. Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που τα πιστεύουν αυτά. Όμως, μία κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της αναγνωρίζει την τεράστια αξία του πολιτισμού στη ζωή των ανθρώπων και επιθυμεί να υπάρχουν εργάτες του πολιτισμού που ζουν και αντιμετωπίζονται ως επαγγελματίες, που δουλεύουν και πληρώνονται για να παράγουν έργο, που υποστηρίζονται από το κράτος όπως ο οποιοσδήποτε άλλος κλάδος, με σεβασμό στην ιδιαιτερότητα του κάθε επαγγέλματος. Αυτό είναι το σωστό. Δεν υπολογίζεται επίσης το πόσοι πολλοί κλάδοι επαγγελμάτων σχετίζονται με το θέαμα και το ακρόαμα για παράδειγμα, τα οποία όταν αντιμετωπίζονται με τέτοια απαξίωση, ουσιαστικά απαξιώνεται ένας τεράστιος αριθμός επαγγελματιών και κλάδων. Γι’ αυτό είναι σημαντικό πριν παρθεί το οποιοδήποτε μέτρο να λαμβάνονται υπ’ όψιν όλες οι παράμετροι και οι ιδιαιτερότητες του κάθε επαγγέλματος, με τη σκέψη και την επίγνωση πως βιοπορίζονται άνθρωποι και πως τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα είναι επαγγέλματα. Όχι χόμπι. Το εμβόλιο και τα σωστά στοχευμένα μέτρα με γνώμονα τη σωματική αλλά και ψυχική υγεία των ανθρώπων είναι οι λύσεις που το δικό μας το μυαλό βλέπει αυτή τη στιγμή. Και πάντα ελπίζουμε σε μία καλύτερη σεζόν τουλάχιστον από την προηγούμενη. Μία σεζόν δουλειάς, πιο κανονικής και αξιοπρεπούς ζωής», υπογραμμίζουν κλείνοντας τη συζήτησή μας.

ΙΝΦΟ

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 27 Αυγούστου στους Βυζαντινούς Νερόμυλους Θεσσαλονίκης.