ΑΠΟΨΕΙΣ

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας συχνά πυκνά εκφράζει τη λύπη του γιατί δήθεν οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά. Απευθύνει ξύλινα καλέσματα και κούφιες προσκλήσεις για συμμετοχή, ενώ μέμφεται τους ανθρώπους, αφού τους καταλογίζει απάθεια και διάθεση για… βόλεμα, προτρέποντάς τους να… ξεβολευτούν, να αφήσουν τον καναπέ, να μπουν μπροστά, να ασχοληθούν. Είναι όμως τόσο μακριά από τα «θέλω» και τις ανάγκες του κόσμου…

Θεωρεί πως το να επιλέξει κάποιος να δώσει τη μάχη της κάθε μέρας, ώστε μέσα από τη δουλειά του να συντηρεί την οικογένειά του και να μεγαλώνει με αξιοπρέπεια τα παιδιά του, είναι μια βολική κατάσταση, ενώ το να μπει και να υπηρετήσει την πολιτική, έτσι όπως είναι σήμερα, είναι ξεβόλεμα! Συνεπώς, όσοι πρωταγωνιστούν στην πολιτική σκηνή έχουν ξεβολευτεί, έχουν αφήσει τα εύκολα της πραγματικής ζωής, για να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις στα… δύσκολα της δημόσιας εμπλοκής, είναι οι… ήρωες των καιρών μας!

Η αλήθεια όμως είναι ότι αν όχι όλοι, σίγουρα οι πιο πολλοί και νοιάζονται και θέλουν να μπουν μπροστά. Αυτό φαίνεται κι από τις συμμετοχές σε άλλα πεδία, όπως για παράδειγμα οι επιστημονικοί σύλλογοι, οι σύλλογοι γονέων στα σχολεία, αλλά και οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Αλλού είναι το πρόβλημα. Είναι στο ύφος, την αύρα και το άρωμα που αποπνέει η πολιτική λειτουργία στη χώρα εδώ και χρόνια. Κι εκεί θα πρέπει να στραφεί το πολιτικό στάτους και να δώσει απαντήσεις, αν θέλει πραγματικά να μπει φρέσκος αέρας στο πολιτικό περιβάλλον.

Η συζήτηση που ανοίγει για την αναθεώρηση του συντάγματος είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία, για να το αποδείξει. Αν οχυρωθεί πίσω από δήθεν κόκκινες γραμμές και ιδεοληψίες, ώστε κι αυτή να μην προχωρήσει, τότε είναι σαν να επιβεβαιώνει το αξίωμα που το θέλει να διατηρεί συνειδητά ένα νοσηρό και αποκρουστικό πολιτικό σύστημα, ώστε να εξακολουθεί με τους ίδιους όρους να το διαφεντεύει…